Ostatni tom to życie Józefa w Egipcie. Wtrącony do więzienia za nie swoje winy czyni duchowym ojcem swojego nadzorcę, przez umiejętność przepowiadania snów trafia na dwór młodziutkiego Faraona, gdzie dostępuje zaszczytnego stanowiska Drugiego w Państwie: Józefa Żywiciela, tego, który wedle sennej przepowiedni o siedmiu latach tłustych i chudych ma przygotować Egipt na lata chude. Wędrujemy również do ojca Józefa, który już opłakał rzekomą śmierć syna ale nigdy o Nim nie zapomniał. Sporo odniesień do bibli, mądre dysputy, malowniczy, barwny język pozwalający wyobrazić sobie opowiadaną historię jakbyśmy przy tym byli. Wielka literatura. Obcowanie z nią to uczta i zaszczyt. Serdecznie polecam doceniającym Wielkość.
A portret Józefa to mistrzostwo.

Ostatni tom to życie Józefa w Egipcie. Wtrącony do więzienia za nie swoje winy czyni duchowym ojcem swojego nadzorcę, przez umiejętność przepowiadania snów trafia na dwór młodziutkiego Faraona, gdzie dostępuje zaszczytnego stanowiska Drugiego w Państwie: Józefa Żywiciela, tego, który wedle sennej przepowiedni o siedmiu latach tłustych i chudych ma przygotować Egipt na lata...

Tak oto wśród gór i dolin, wśród miast, gościńców i winnic na wyżynach, z rzeką której mętne wody wartko mkną w zielonym gąszczu, ściele się ta kraina w przeszłości niby źródlane łąki z bajki. Spójrzcie - oto księżycowa noc kładzie ostre cienie na spokojnym, falistym krajobrazie. Odczujcie łagodną świeżość wygwieżdżonej niby latem wiosennej nocy.

Tak oto wśród gór i dolin, wśród miast, gościńców i winnic na wyżynach, z rzeką której mętne wody wartko mkną w zielonym gąszczu, ściele się ta kraina w przeszłości niby źródlane łąki z bajki. Spójrzcie - oto księżycowa noc kładzie ostre cienie na spokojnym, falistym krajobrazie. Odczujcie łagodną świeżość wygwieżdżonej niby latem wiosennej nocy.

Choć największym mankamentem jest dla mnie długość, po trzecim tomie jestem też ogólnie trochę niezadowolona. O ile język jest ogromnym atutem i wypowiedzi bywają imponujące, + czasami wchodzą ciekawe rozkminki na różne tematy, o tyle jest to przy okazji za mało. Jakoś negatywnie zaczęłam odbierać, trochę za bardzo ta warstwa się wybijała może, a może po prostu dla mnie jest to zbyt rozwleczone i takie trochę niewiadomoskąd. Chyba bardziej by do mnie trafiła narracja nie tyle próbująca barwnie i bardzo drobiazgowo odtworzyć historię, ile coś nawet bardziej abstrahującego od samej historii, a próbującej się wmyślić w jakieś treści, nawet już niekoniecznie próbując być mega wiernym tradycjom i jakimś różnym przekazom kulturowym. Ten fun jakoś do mnie nie dotarł i chyba oczekiwałabym, żeby autor poprowadził historię dalej, albo wręcz jeszcze wstecz i dużo dalej, żeby był w pewnym sensie alternatywny przekaz do ST (albo np. chociaż wszyscy patriarchowie i próba też pokazania zmieniających się warunków, podejść do kultów, itp.). Umiem sobie wyobrazić, że dałabym jeszcze mniej, bo czasami forma ma dla mnie małe znaczenie, ale też chciałam trochę "docenić" przedsięwzięcie się w ogóle próby poruszenia tematyki. Na dzień dzisiejszy jestem trochę na nie.

Choć największym mankamentem jest dla mnie długość, po trzecim tomie jestem też ogólnie trochę niezadowolona. O ile język jest ogromnym atutem i wypowiedzi bywają imponujące, + czasami wchodzą ciekawe rozkminki na różne tematy, o tyle jest to przy okazji za mało. Jakoś negatywnie zaczęłam odbierać, trochę za bardzo ta warstwa się wybijała może, a może po prostu dla mnie...

Arcydzieło, niestety moim zdaniem trochę nierówne: są tam fragmenty cudowne i przegadane. Jednak niewątpliwie warto.

Arcydzieło, niestety moim zdaniem trochę nierówne: są tam fragmenty cudowne i przegadane. Jednak niewątpliwie warto.

Jedna z najwybitniejszych powieści XX wieku. Jest to wprawdzie historia biblijnego Józefa, ale opowiedziana zupełnie inaczej niż mogłaby to uczynić większość pisarzy "biblijnych" w rodzaju choćby Jana Dobraczyńskiego. Autor posługuje się bowiem narzędziami dostarczonymi nauce dwudziestowiecznej przez psychoanalizę (pewną rolę odgrywają "marzenia senne" Józefa). Powieść niezwykle rozbudowana, każdy z wątków jest jednak umiejętnie wkomponowany w całość utworu, także nawet na moment nie tracimy wrażenia obcowania z fabułą bardzo spójną i przemyślaną. Historia biblijna ożywa stając się legendą innego niż dotąd rodzaju. Tytułowy Józef bezwarunkowo ufa Bogu pozwalając mu się wieść przed najtrudniejsze nawet okoliczności życia. Z jednakową ufnością przystaje na doświadczenia takie jak dokonana przez braci haniebna sprzedaż i późniejsza niewola, jak również na zaszczyty związane z pełnieniem funkcji namiestnika na dworze faraona. Będąc ulubieńcem swego ojca Jakuba Józef budzi zazdrość swoich braci, którzy pozbywają się go, a następnie oszukują swojego ojca twierdząc, że zginął. Wyróżnienia, które spotykają go w domu rodzinnym wydają się być zapowiedzią późniejszego, pełnego sukcesów życia. Pomimo wielu trudności Józef zdaje się zresztą predestynowany do odegrania w dziejach swego narodu roli wybitnej. Ostatecznie to jego początkowa więź z ojcem i nienawiść żywiona doń z tego właśnie powodu przez rodzeństwo, otwierają przed nim szansę na osiągnięcie życiowego spełnienia. Wszystko to jest jakby "w planie"... Finał powieści to nie tylko ponowne spotkanie z ojcem, lecz także pojednanie z braćmi (poprzedzone poddaniem ich znanej serii prób),które nigdy by się nie zdarzyło, gdyby nie ich wcześniejsza zdrada. Dzięki Józefowi lud Izraela może też osiąść w Egipcie, czemu z kolei zawdzięcza ocalenie przed klęską głodu. Po latach pojawi się Mojżesz, opuszczenie Egiptu wraz z przejściem przez Morze Czerwone i czterdziestoletnia wędrówka do ziemi Kaanan, o czym w powieści mowy już być nie może. Wydaje się jednak, że powieść skłania do zadania pytań o sens ludzkich losów,a przez to również o sens historii. Jeśli coś podobnego istnieje, to może być dostrzeżone jedynie z perspektywy całego życia, nie zaś samych tylko poszczególnych zdarzeń. Kluczem do zrozumienia dziejów Józefa jest rola, którą postać ta odgrywa na samym ich końcu. Życie okazuje się wówczas misterną kompozycją sensownych zdarzeń.

Jedna z najwybitniejszych powieści XX wieku. Jest to wprawdzie historia biblijnego Józefa, ale opowiedziana zupełnie inaczej niż mogłaby to uczynić większość pisarzy "biblijnych" w rodzaju choćby Jana Dobraczyńskiego. Autor posługuje się bowiem narzędziami dostarczonymi nauce dwudziestowiecznej przez psychoanalizę (pewną rolę odgrywają "marzenia senne" Józefa). Powieść...