Moja kolejność najlepszych: Utrata oddechu, Anioł Dziwnych Zdarzeń, System doktora Smoły i profesora Pierza, Okulary, Człowiek biznesu, Kariera literacka.

Moja kolejność najlepszych: Utrata oddechu, Anioł Dziwnych Zdarzeń, System doktora Smoły i profesora Pierza, Okulary, Człowiek biznesu, Kariera literacka.

Jeśli do tej pory tak jak mi nazwisko Edgara Allana Poe kojarzyło Wam się jedynie z dość osobliwymi opowiadaniami grozy, osadzonymi w gotyckich klimatach, to najwyższa pora, abyście tak jak ja otworzyli oczy ze zdumienia i przekonali się, że nie same opowieści prosto z krypty kryły się z głowie tego prozaika. Okazuje się bowiem, czego wyrazem jest zbiór opowiadań „Opowieści humorystyczne”, wydany przez Wydawnictwo CM, że Edgara Allana Poe był również dowcipnisiem, który w równie lekkim stopniu jak mroczną scenerią posługiwał się humorem i groteską w swojej twórczości.

Ta zupełnie nieznana mi strona twórczości tego wybitnego amerykańskiego prozaika, sprawiła, że z ciekawością sięgnęłam po zbiór historii osadzonych tym razem nie w klimacie grozy, ale w satyrycznym anturażu, który nie ukrywam, że nawet w minimalnym stopniu nie kojarzył mi się z Poe.

Ku mojemu zaskoczeniu faktycznie w ręce czytelników trafił zbiór, w którym nie trzeba z lupą szukać tego humoru, a zapowiedź zawarta w tytule nie stanowi jedynie czczej obietnicy. Cały zbiór składa się z kilkunastu opowiadań, z czego jak się okazuje kilka przetłumaczonych zostało po raz pierwszy a inne zyskały świeżość przez nowe ich tłumaczenie. I skoro o tłumaczeniach mowa to zanim zdradzę wrażenia czytelnicze od razu jedna uwaga, która mam nadzieję w przyszłości uwzględniona zostanie przez Wydawcę. Otóż Poe niezmiernie często odwołuje się do języka francuskiego, który najwyraźniej nie był mu obcy i czyni liczne wtręty w tym języku. Niestety nie wszystkie one zostały przez wydawcę przełożone, część znalazła swój przekład, pozostałe zostały pozostawione w oryginale co dla czytelnika, który nie posługuje się tym językiem jest niezwykle uciążliwe. Polecam zatem w tym zakresie w przyszłości korektę książki.

Co do samych opowiadań, to również one w części skradły moje serce i faktycznie wywołały uśmiech, a inne niestety mnie przytłoczyły, żeby nie powiedzieć zmęczyły. Problem miałam zwłaszcza z tymi historiami, które przenosiły akcję w czasy starożytne. Ten klimat nie przekonał mnie, podobnie jak te opowiadania nie bardzo mnie bawiły.

Były jednak i takie, które na tle pozostałych wyraźnie się wyróżniały i to zdecydowanie na plus. Tu warto wskazać chociażby "Utratę oddechu", czyli historię człowieka, zatopionego w swoich własnych wyimaginowanych problemach małżeńskich, co prowadzi do utraty dosłownego oddechu i niewątpliwie utrudnia głównemu bohaterowi życie. Gdyby ktoś był ciekawy warto zapoznać się z historią "Dlaczego mały Francuz trzyma swoją rękę za pazuchą". Odpowiedź na to zagadnienie, nie tylko Was zaskoczy, ale z pewnością również ubawi, gdyż obok tej komicznej historii francuskiego podrywacza nie można przejść obojętnie. Wreszcie takie opowiadania jak "System doktora Smoły i profesora Pierza" czy "Człowiek biznesu" idealnie wpisują się w żartobliwy ton, który w ukazuje drugi wymiar geniuszu Poe. I moje absolutne dwa faworyty „Okulary” i "Anioł Dziwnych Zdarzeń" to wręcz perełki zawarte w tym zbiorze, które z stanowią nieco ironiczne, trochę sarkastyczne spojrzenie na przywary ludzkiej duszy. Jedno jest pewne - Poe doskonale operuje przyjętą przez siebie konwencją i wywołuje zdumienie, ukazując, że jego umiejętności literackie są wszechstronne, znacznie wykraczając poza gotycki mrok.

„Opowieści humorystyczne” Edgara Allana Poe to zatem nie tylko podróż w świat dowcipu i ironii, lecz także możliwość odkrycia nowego wymiaru talentu tego wielkiego pisarza. Jeśli zatem chcecie odkryć mniej znane oblicze jednego z najbardziej wpływowych twórców XIX wieku albo po prostu dobrze się bawić to polecam Wam serdecznie tę lekturę.

Jeśli do tej pory tak jak mi nazwisko Edgara Allana Poe kojarzyło Wam się jedynie z dość osobliwymi opowiadaniami grozy, osadzonymi w gotyckich klimatach, to najwyższa pora, abyście tak jak ja otworzyli oczy ze zdumienia i przekonali się, że nie same opowieści prosto z krypty kryły się z głowie tego prozaika. Okazuje się bowiem, czego wyrazem jest zbiór opowiadań „Opowieści...

[...]
Jego jedyną słabością była drażliwość, gdyż w rzeczywistości upór, o który go oskarżano, nie był wcale jego słabością, ponieważ słusznie uważał to za swoją mocną stronę.
[...]
David Galloway zaważa, że „...komedie, satyry i żarty stanowią ponad połowę jego ogółu opowiadań czytaj Poego, a ostatnie z nich, „X-ing a Paragrab”, ukazało się zaledwie kilka miesięcy przed niejasna śmierć autora w 1849 roku”

𝗣𝗢𝗘 𝗡𝗜𝗘𝗭𝗪𝗬𝗞𝗟𝗘 𝗟𝗨𝗕𝗜Ł 𝗞𝗔𝗟𝗔𝗠𝗕𝗨𝗥𝗬 𝗜 Ś𝗠𝗜𝗘𝗦𝗭𝗡𝗘 𝗜𝗠𝗜𝗢𝗡𝗔 !
Należy pamiętać, że Edgar Allan Poe tworzył nie tylko opowiadania grozy tudzież makabryczne horrory czy krótkie formy kryminalne, ale był również twórcą wielu humorystycznych opowieści, często z satyrycznym zacięciem. Jeśli nie rozpoznamy humoru w dziełach Poego, nie możemy mieć nadziei na zrozumienie jego intencji, w istocie nie możemy mieć nadziei na zrozumienie Poego.
Istota większości humoru Poego została dla nas utracona. Jego satyry naśmiewają się z nadmiaru. W czasach, gdy rozsądne poczucie powściągliwości zostało całkowicie zastąpione autopromocją i hiperbolą, nie potrafimy rozpoznać śmieszności i dlatego nie możemy dostrzec żartu. Trzeba przyznać, że współcześni Poemu również nie zawsze to dostrzegali.
W "Opowieściach humorystycznych" mamy zbiór piętnastu opowiadań. Poniżej podaję listę z wyszczególnieniem, które zostały po raz pierwszy przetłumaczone na język polski, a które "dostały" nowe tłumaczenie, z krótki opisem o czym dana nowela traktuje.
W publikacji tej znajduje się około 200 przypisów, które mają za zadanie pomóc czytelnikowi w zrozumieniu żartów i ironii Edgara Allana Poego. Jest jedynym pisarzem, który przenosi historię z krainy ciemności, przez szaleństwo, potem do smutku, a na końcu do zdumienia i śmiechu.
Po tej dawce grozy E.A. Poe, którą miałam przyjemność wysłuchać i samej przeczytać, taka porcja historii zadziwiających poczuciem humoru Autora, jest niezwykle atrakcyjną, tak w formie jak przekazie i pozwalająca na zmianę czytelniczego "tempa" 😁👍
𝗗𝗟𝗔𝗧𝗘𝗚𝗢 𝗣𝗢𝗟𝗘𝗖𝗔𝗠 !

𝗦𝗽𝗶𝘀 𝗼𝗽𝗼𝘄𝗶𝗮𝗱𝗮ń :
-𝗞𝘀𝗶ążę 𝗱𝗲 𝗟’𝗢𝗺𝗲𝗹𝗲𝘁𝘁𝗲 - 𝗽𝗶𝗲𝗿𝘄𝘀𝘇𝗲 𝘁ł𝘂𝗺𝗮𝗰𝘇𝗲𝗻𝗶𝗲
Historia ma być satyrą na twórczość Nathaniela Parkera Willisa. Motto pochodzi z wiersza Williama Cowpera „Zadanie” i brzmi: „I od razu wkroczyłem w chłodniejszy klimat”. Poe później skompilował „Książę L'Omelette” z innymi opowiadaniami z kolekcji "Tales of the Grotesque and Arabesque".
-𝗢𝗽𝗼𝘄𝗶𝗲ść 𝗼 𝗝𝗲𝗿𝗼𝘇𝗼𝗹𝗶𝗺𝗶𝗲 - 𝗻𝗼𝘄𝗲 𝘁ł𝘂𝗺𝗮𝗰𝘇𝗲𝗻𝗶𝗲;
pastisz w formie kolażu, do którego inspiracją była powieść "Silla"
-𝗨𝘁𝗿𝗮𝘁𝗮 𝗼𝗱𝗱𝗲𝗰𝗵𝘂 - 𝗽𝗶𝗲𝗿𝘄𝘀𝘇𝗲 𝘁ł.
o człowieku, który tak nawymyślał swojej żonie, że stracił oddech
-𝗕𝗼𝗻-𝗕𝗼𝗻 - 𝗻𝗼𝘄𝗲 𝘁ł.
Pierwotnie zatytułowany „ Utracony interes ”, opowiada historię Pierre'a Bon-Bona, który uważa się za głębokiego filozofa, i jego spotkania z diabłem . Humor tej historii opiera się na werbalnej wymianie zdań między nimi, co jest satyrą na klasycznych filozofów, takich jak Platon i Arystoteles . Diabeł wyjawia, że ​​pożarł dusze wielu z tych filozofów.
-𝗖𝘇𝘁𝗲𝗿𝘆 𝗯𝗲𝘀𝘁𝗶𝗲 𝘄 𝗷𝗲𝗱𝗻𝗲𝗷 𝘀𝗸𝗼́𝗿𝘇𝗲 (𝗖𝘇ł𝗼𝘄𝗶𝗲𝗸-ż𝘆𝗿𝗮𝗳𝗮) - 𝗻𝗼𝘄𝗲 𝘁ł.
satyra na króla tyrana władcę Syrii - dziwne, ale ciekawe.
-𝗠𝗶𝘀𝘁𝘆𝗳𝗶𝗸𝗮𝗰𝗷𝗮 - 𝗽𝗶𝗲𝗿𝘄𝘀𝘇𝗲 𝘁ł.
komiczna anegdota, ośmieszające pojedynki – które Poe potraktował z pogardą już w innym utworze.
-𝗗𝗹𝗮𝗰𝘇𝗲𝗴𝗼 𝗺𝗮ł𝘆 𝗙𝗿𝗮𝗻𝗰𝘂𝘇 𝘁𝗿𝘇𝘆𝗺𝗮 𝗿ę𝗸ę 𝘇𝗮 𝗽𝗮𝘇𝘂𝗰𝗵ą - 𝗽𝗶𝗲𝗿𝘄𝘀𝘇𝗲 𝘁ł.
historia pewnego podrywacza 😎
-𝗖𝘇ł𝗼𝘄𝗶𝗲𝗸 𝗯𝗶𝘇𝗻𝗲𝘀𝘂 - 𝗻𝗼𝘄𝗲 𝘁ł.
opowiadanie o biznesmenie przechwalającym się swoimi osiągnięciami, kwestionujące koncepcję człowieka, który sam się stworzył tzw. "metodyczny biznesmen" (doskonałe)
-𝗧𝗿𝘇𝘆 𝗻𝗶𝗲𝗱𝘇𝗶𝗲𝗹𝗲 𝘄 𝘁𝘆𝗴𝗼𝗱𝗻𝗶𝘂 - 𝗻𝗼𝘄𝗲 𝘁ł.
historia zawierająca wątki autobiograficzne pisarza., chyba wiele z nich takie są.
Bardzo inteligentna i zabawna nowela o tym jak podły, stary wujek, zrzęda z workami pieniędzy, ustala warunek, że Bobby i Kate nie mogą wziąć ślubu, dopóki nie wypadają TRZY NIEDZIELE W TYGODNIU. Niemożliwe... A jednak...
-𝗢𝗸𝘂𝗹𝗮𝗿𝘆 - 𝗻𝗼𝘄𝗲 𝘁ł.
utrzymując się w stylu komediowym, Poe zdaje się podejmować temat miłości od pierwszego wejrzenia, uwypuklając problem próżności. Ironią jest, że narrator nie ma sposobności do pierwszego wejrzenia na kobietę, w której zakochuje się, nie mając na sobie okularów.
-𝗔𝗻𝗶𝗼ł 𝗗𝘇𝗶𝘄𝗻𝘆𝗰𝗵 𝗭𝗱𝗮𝗿𝘇𝗲ń /𝗣𝗿𝘇𝘆𝗽𝗮𝗱𝗸𝗼́𝘄- 𝗻𝗼𝘄𝗲 𝘁ł.
Ponoć każdy ma swojego anioła stróża, a co jeśli ten wplątuje cię w serię nieprawdopodobnych sytuacji...
-𝗞𝗮𝗿𝗶𝗲𝗿𝗮 𝗹𝗶𝘁𝗲𝗿𝗮𝗰𝗸𝗮 𝗧𝗵𝗶𝗻𝗴𝘂𝗺𝗮 𝗕𝗼𝗯𝗮, 𝗘𝘀𝗾. / 𝗞𝗮𝗿𝗶𝗲𝗿𝗮 𝗹𝗶𝘁𝗲𝗿𝗮𝗰𝗸𝗮 𝗝𝗪𝗣 𝗙𝗶𝗻𝘁𝗶𝗳𝗹𝘂𝗰𝗵𝗮 𝗕𝗼𝗯𝗮 - 𝗻𝗼𝘄𝗲 𝘁ł.
szyderstwo na wszelkiej maści pismaków, redaktorów, wydawców słowem konformistów (świetna)
-𝗧𝘆𝘀𝗶ą𝗰 𝗱𝗿𝘂𝗴𝗮 𝗼𝗽𝗼𝘄𝗶𝗲ść 𝗦𝘇𝗲𝗵𝗲𝗿𝗲𝘇𝗮𝗱𝘆 - 𝗻𝗼𝘄𝗲 𝘁ł.
jak sam tytuł wskazuje, ta opublikowana w lutowym numerze Godey's Lady's Book z lutego 1845 roku nowela, miała być częściowo humorystyczną kontynuacją słynnego zbioru bliskowschodnich opowieści tysiąca i jednej nocy.
Przedstawia ósmą i ostatnią podróż Sinbada Żeglarza wraz z różnymi tajemnicami, z którymi spotyka się Sindbad i jego załoga; anomalie są następnie opisywane jako przypisy do historii.
-𝗦𝘆𝘀𝘁𝗲𝗺 𝗱𝗼𝗸𝘁𝗼𝗿𝗮 𝗦𝗺𝗼ł𝘆 𝗶 𝗽𝗿𝗼𝗳𝗲𝘀𝗼𝗿𝗮 𝗣𝗶𝗲𝗿𝘇𝗮 - 𝗻𝗼𝘄𝗲 𝘁ł.
nurt noweli podąża śladem narratora, który odwiedza zakład dla psychicznie chorych we Francji (dokładnie Maison de Santé),znany z nowej rewolucyjnej metody leczenia chorób psychicznych nazwany systemem uspokajania.
W czasie, gdy nowela została napisana, opieka na psychicznie chorymi była wysoce polityczną sprawą. Ludzie wzywali do reform w szpitalach, gdzie pacjenci byli traktowani jak więźniowie. Równocześnie zwiększała się liczba uniewinnień z powodów niepoczytalności, co wywoływało lawinę krytyki za pozwalanie uniknięcia kar przestępcom.
-𝗫-𝗼𝘄𝗮𝗻𝗶𝗲 𝗮𝗸𝗮𝗽𝗶𝘁𝘂 - 𝗻𝗼𝘄𝗲 𝘁ł.
To wesoła drobnostka i przedostatni utwór prozatorski opublikowany za życia Edgara Allana Poe.
Żartobliwe potraktowanie wpadek dziennikarskich i upartych redaktorach. Zabawna, ale bez "rechotania" z mojej strony, jak było w przypadku kilku poprzednich 😁👍

𝗖𝗼ś 𝗗𝗼 𝗣𝗼𝘀ł𝘂𝗰𝗵𝗮𝗻𝗶𝗮 𝗣𝗼𝗱𝗰𝘇𝗮𝘀 𝗖𝘇𝘆𝘁𝗮𝗻𝗶𝗮 :
https://www.youtube.com/watch?v=jHxWFz2yK84&list=PLVW1RypF4Z6YQDx3m45gkzOAwpWimLU_J&index=23

[...]
Jego jedyną słabością była drażliwość, gdyż w rzeczywistości upór, o który go oskarżano, nie był wcale jego słabością, ponieważ słusznie uważał to za swoją mocną stronę.
[...]
David Galloway zaważa, że „...komedie, satyry i żarty stanowią ponad połowę jego ogółu opowiadań czytaj Poego, a ostatnie z nich, „X-ing a Paragrab”, ukazało się zaledwie kilka miesięcy przed...