Przed przeczytaniem książki miałam przyjemność zapoznać się z filmem. Może z tego powodu nie do końca potrafię docenić pierwowzór. W filmie ta historia jest bardziej romantyczna, cały czas miałam wrażenie, że głównie chodzi o nieszczęśliwą miłość dwojga ludzi, a sprawy moralne to tylko tło. W książce zaś tego uczucia nie ma prawie wcale. Na pierwszy plan wysuwa się właśnie aspekt moralny i to nie trudne uczucie bohaterów jest najważniejsze, a grzech, który jest jego konsekwencją. Dalej będziemy obserwować jak na ten problem zareaguje społeczność, która sama sobie narzuciła surowe reguły gry. Wszyscy zaś, tak przecież religijni i pełni miłosierdzia, będą się upajać krzywdą głównej bohaterki, z marszu gotowi wysłać na szafot każdego, kto będzie mniej doskonały niż oni. Albo po postu da się na tym przyłapać.

"Szkarłatna litera" to powieść, jak na moje upodobania, trochę zbyt filozoficzna i egzaltowana. Szczególnie męcząca była Pearl, owoc zakazanej namiętności, która była bardziej symbolem niż prawdziwym dzieckiem, żywą szkarłatną literą.

Przez większość książki miałam też wrażenie, że cierpienia Hester, która mimo wszystko odważnie stawiła czoło konsekwencjom, są umniejszane żeby uwypuklić męki jej kochanka, który milczał na temat swojego grzechu. Może jestem jeszcze młoda i niedoświadczona, ale strasznie mnie to irytowało. Biedaczyna z niego, przygnębiała go myśl o tym co zrobił, nic tylko płakać nad jego losem. Nie wpadł na pomysł przyznania się zaraz po tym, jak cała sprawa się wydała? Szkoda, że kobieta musiała ponieść konsekwencje, bo ciąży nie dało się ukryć. A gdyby tak dać jej wybór? Kto wie czy również nie wybrałaby tajemnicy. Nie wiem czy życie z piętnem cudzołóstwa w tak skostniałej społeczności, było mniejszą karą niż te straszne wyrzuty sumienia pewnego pana.

Nie żałuję, że przeczytałam "Szkarłatną literę", ale spodziewałam się trochę innej historii, może takiej jak w filmie? To jeden z tych przykładów, kiedy jednak filmowa adaptacja bardziej przypadła mi do gustu, to pewnie przez urok Gary'ego Oldmana ;)

Przed przeczytaniem książki miałam przyjemność zapoznać się z filmem. Może z tego powodu nie do końca potrafię docenić pierwowzór. W filmie ta historia jest bardziej romantyczna, cały czas miałam wrażenie, że głównie chodzi o nieszczęśliwą miłość dwojga ludzi, a sprawy moralne to tylko tło. W książce zaś tego uczucia nie ma prawie wcale. Na pierwszy plan wysuwa się właśnie...