To było po prostu dobre, nie wyjątkowe. Opowiastki o Paddingtonie zawsze mają w sobie to coś.

To było po prostu dobre, nie wyjątkowe. Opowiastki o Paddingtonie zawsze mają w sobie to coś.

Rodzina Brownów wyrusza wreszcie na długo wyczekiwane prawdziwe zagraniczne wakacje, do francuskiej Bretanii, i zabiera ze sobą Paddingtona, bo jakżeby inaczej.
"Niedźwiedź bez paszportu. Podróżujący pod fałszywym nazwiskiem, To poważna sprawa.(...) Nigdy dotąd nie słyszałem, żeby ktoś przemycał kanapki z marmoladą. To chyba sprawa dla celników."
Co oczywiście gwarantuje, że wakacje będą pełne nie tylko lotów samolotem, zabaw na plaży i smakowitych egzotycznych dań (les escargots!!!),ale też ekscytujących przygód, zadziwiających zdarzeń i niesamowitych zbiegów okoliczności, z których nasi bohaterowie wyjdą obronną ręką, bo jakżeby inaczej.
Miś Paddington zawsze daje sobie radę, nawet w wersji "monsieur le niedźwiedź", bo przecież "niedźwiedzie zawsze spadają na cztery łapy. Zawsze to mówiłam i dalej będę mówiła."
To niezwykłe, że książka pierwszy raz opublikowana w 1961 roku nadal może wzruszać i bawić kolejne pokolenia czytelników. Okoliczności życia się co nieco zdezaktualizowały, ale wzajemna życzliwość i otwartość na nowe doświadczenia zawsze będą na czasie.
Wolę wydania z ilustracjami R.W. Alleya, bo te Peggy Fortnum nieco trącą myszką, ale w sumie tak do końca nie mogę się zdecydować czy to zarzut, czy aspekt dodający jeszcze więcej staroświeckiego uroku do całości.

Rodzina Brownów wyrusza wreszcie na długo wyczekiwane prawdziwe zagraniczne wakacje, do francuskiej Bretanii, i zabiera ze sobą Paddingtona, bo jakżeby inaczej.
"Niedźwiedź bez paszportu. Podróżujący pod fałszywym nazwiskiem, To poważna sprawa.(...) Nigdy dotąd nie słyszałem, żeby ktoś przemycał kanapki z marmoladą. To chyba sprawa dla celników."
Co oczywiście gwarantuje,...

Zabawna. Jest w niej trochę sytuacji które zrozumieją starsi. Ale 6 latek też lubi.

Zabawna. Jest w niej trochę sytuacji które zrozumieją starsi. Ale 6 latek też lubi.

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Paddington totalnie skradł moje serce i każdy kolejny tom jego przygód czytam z nieskrywaną przyjemnością ❤️

Dziś zapraszam na recenzję książki "Paddington za granicą".

Rodzina Brownów wybiera się na wakacje do Francji. Wszyscy są tym faktem bardzo podekscytowani, a najbardziej sam Paddington, który dostał zadanie zaplanowania atrakcji i marszruty.

Niedźwiadek podchodzi do sprawy bardzo poważnie, konsultuje się z panem Gruberem i pożycza od niego odpowiednie książki.

Wyjazd obfituje, jak zawsze w przypadku Paddingtona, w wiele przygód i.... wpadek, z których jednak niedźwiadek wychodzi obronną ręką i z ogromną dozą humoru.

Na lotnisku państwo Brown nagle przypominają sobie, że nie wiedzą czy Paddington ma paszport, we Francji błądzą i zachwycają się potrawą Paddingtona, która okazuje się być daniem ze... ślimaków. Mają także okazję oglądać kolarzy Tour de France, do których dołącza pewien nieokiełznany niedźwiedź.

Paddington wszędzie gdzie się znajdzie znajduje przyjaciół i zjednuje sobie ludzi. Ma dobre serce, zawsze jest chętny do pomocy, a jego ciekawość świata potrafi roztopić nawet najbardziej zatwardziałe serce. No i ma talent. Talent do spadania na cztery łapy, nawet w największych tarapatach.

***

Nie ma nic przyjemniejszego niż dobra książka w pięknym wydaniu. I tak z pewnością jest w tym przypadku. A dzięki uprzejmości @znakemotikon będę mogła zrecenzować dla Was wszystkie tomy przygód Paddingtona ❤️

Paddington totalnie skradł moje serce i każdy kolejny tom jego przygód czytam z nieskrywaną przyjemnością ❤️

Dziś zapraszam na recenzję książki "Paddington za granicą".

Rodzina Brownów wybiera się na wakacje do Francji. Wszyscy są tym faktem bardzo podekscytowani, a najbardziej sam Paddington, który dostał zadanie zaplanowania atrakcji i marszruty.

Niedźwiadek podchodzi...

Niedźwiadek wraz z rodziną Brownów wyjechał na pierwsze zagraniczne wakacje. Wybrali się do Francji. No i jak to zwykle bywa z tym misiem wpadłam w drobne tarapaty. A w sumie zaczęły się już przy pakowaniu, bo przecież na wakacje trzeba wszystko zabrać 😅 A i na miejscu czekało go wiele ciekawych i śmiesznych przygód.

No ja uwielbiam Paddingtona, czy to w bajce czy w książce. Niestety nie obejrzałam jeszcze filmu, ale muszę to nadrobić 🤭

Dla mnie książki z tym misiem są idealnie na przerywnik między książkami dla dorosłych, zwłaszcza kryminałami czy thrillerami. To taki odpoczynek po mocnych emocjach.
Ale Paddington również wywołuje pełno emocji, tyle że są one zupełnie inne. To taki powrót do dzieciństwa, gdy wszystko było beztroskie, wesołe.

Ten mała rozrabiaka ma w sobie to coś, że po prostu się go lubi. Już nie mogę się doczekać jak razem z Antkiem będziemy czytać książki o tym niedźwiadku. Niestety młody nie jest w stanie wysiedzieć dłużej przy czytaniu. Ale myślę, że będą one fajne dla trochę starszych dzieciaków, takich czterolatków.

Bardzo polecam Wam tę książkę jaki i pierwszą część przygód Paddingtona.

Niedźwiadek wraz z rodziną Brownów wyjechał na pierwsze zagraniczne wakacje. Wybrali się do Francji. No i jak to zwykle bywa z tym misiem wpadłam w drobne tarapaty. A w sumie zaczęły się już przy pakowaniu, bo przecież na wakacje trzeba wszystko zabrać 😅 A i na miejscu czekało go wiele ciekawych i śmiesznych przygód.

No ja uwielbiam Paddingtona, czy to w bajce czy w...

Finałowa, czwarta część przygód Misia Paddingtona już za nami. Jak zwykle spędziliśmy kilka miłych wieczorów na czytaniu przygód tego uroczego, ciekawskiego, rezolutnego i odrobinę beztroskiego miska. Moim skromnym zdaniem Paddington bije na głowę Kubusia Puchatka choć synek stawia oba Misie na równi.

"Paddington za granicą” to siedem opowiadań o przeróżnych perypetiach niedźwiadka. Wyjeżdrza On na wakacje do Bretanii, a na wakacje trzeba zabrać przecież wszystko i dobrze się przygotować. Dodatkowo zaczynają się kłopoty : na lotnisku, w drodze do hotelu i różne dziwne zdarzenia podczas wakacji w pięknej i malowniczej Francji.

Dlaczego tak bardzo lubię Paddingtona? Dlatego, że zawsze cało wychodzi z opresji i udawania, że nie ma rzeczy niemożliwych. Uczy też, że kto pyta nie błądzi. I osobiście podzielam jego zdanie, dlatego serdecznie polecam lekturę każdemu - bez wyjątku.

Finałowa, czwarta część przygód Misia Paddingtona już za nami. Jak zwykle spędziliśmy kilka miłych wieczorów na czytaniu przygód tego uroczego, ciekawskiego, rezolutnego i odrobinę beztroskiego miska. Moim skromnym zdaniem Paddington bije na głowę Kubusia Puchatka choć synek stawia oba Misie na równi.

"Paddington za granicą” to siedem opowiadań o przeróżnych perypetiach...

Zapraszam na moją opinię
https://mojefikusnezycieblog.blogspot.com/2021/12/paddington-za-granica.html

Zapraszam na moją opinię
https://mojefikusnezycieblog.blogspot.com/2021/12/paddington-za-granica.html

Kocham Paddongtona całym sercem, ale jakbym miała takiego osobnika w domu, to chyba bym oszalała. Niedźwiadek zawsze ma głowę pełną pomysłów i nigdy nie ma złych intencji, ale zawsze nieświadomie ładuje się w tarapaty oraz robi bałagan. Tym razem wraz z rodziną Brownów oraz Panią Bird wyjeżdża na zagraniczne wakacje. A dokąd? Do Francji! Zanim wyjechał, zdążył jeszcze zrobić zamieszanie w banku i wpaść w tarapaty na lotnisku. Na samym wyjeździe natomiast poznaje mnóstwo nowych przyjaciół. Bierze też udział w Tour de France, tego jeszcze nie było!

Michael Bond, autor, który stworzył postać Paddingtona, ma na swoim koncie ponad sto książek. Inspiracją do serii powieści o rezolutnym niedźwiadku był znaleziony w wigilię na półce domu towarowego pluszowy miś, dzięki niemu w 1958 roku powstał pierwszy tom szesnastoczęściowej serii. Bond podarował samotnego niedźwiadka swojej żonie. Uważam, że to urocza, warta wspomnienia historia.

Paddington pochodzi z Mrocznych Zakątków Peru. W Anglii znalazł się zupełnie przez przypadek. Został znaleziony na stacji kolejowej przez rodzinę Brownów i to właśnie na jej cześć zyskał swoje imię. Przyjaźni się z Panem Gruberem, który prowadzi antykwariat na Portabello Road, a swoje przygody chętnie opisuje w listach do ciotki Lucy. Brownowie kochają go i akceptują, takim, jaki jest, ale sprytny sąsiad lubi go wykorzystywać. Znają go wszyscy na targowisku. Nie oszukujmy się, jego nie da się nie lubić!

Myślę, że każdemu obiło się o uszy choćby jego imię. Nawet jeśli nie czytaliście książek, to nakręcone zostały o nim dwa filmy w reżyserii Paula Kinga. Powstał również serial animowany, który był emitowany między 1997, a 2001 rokiem. Miś ma charakterystyczny, znoszony, czerwony kapelusz, brązowe futerko oraz niebieski kubraczek.

„Paddington za granicą” to książka pełna empatii, zawiera w sobie siedem opowiadań o różnych perypetiach niedźwiadka. Historie są ciekawe, zabawne, ale również pouczające. Paddington ma w zwyczaju zadawać wiele interesujących pytań, dociekać odpowiedzi na to, czego nie rozumie, swoim pokręconym tokiem rozumowania daje do myślenia. Uważam, że książki z tej serii są dobrą rozrywką zarówno dla tych najmłodszych czytelników, jak i dla tych starszych. Nie stawiałabym przy nich widełek wiekowych, ponieważ uważam, że Paddington jest odpowiedni dla wszystkich.

Kocham Paddongtona całym sercem, ale jakbym miała takiego osobnika w domu, to chyba bym oszalała. Niedźwiadek zawsze ma głowę pełną pomysłów i nigdy nie ma złych intencji, ale zawsze nieświadomie ładuje się w tarapaty oraz robi bałagan. Tym razem wraz z rodziną Brownów oraz Panią Bird wyjeżdża na zagraniczne wakacje. A dokąd? Do Francji! Zanim wyjechał, zdążył jeszcze...

,,-Obudziłeś się już, Paddingtonie? - zawołała pani Brown, pukając do drzwi.
-Nie, niezupełnie- odkrzyknął Paddington niewyraźnie, bo właśnie próbował wepchnąć pod szafę słoik z marmoladą.- Chyba skleiły mi się powieki."

Uwielbiam książki o tym niesfornym misiu, bo zawsze przypomina mi moje dzieci. On również ma w pokoju okropny bałagan i kiedy zachodzi nagła potrzeba, wszystko chowa po kątach, byleby tylko nikt z dorosłych tego nie dostrzegł. Przy czym choć nie lubi kłamać, to jednak zdarzają mu się wymówki, które stara się dostosować tak, by zawierały w sobie choć zalążek prawdy.
W tej części nasz misiaczek wyrusza w podróż i choć samo hasło nie ma w sobie żadnych niebezpiecznych rzeczy, to jednak dla Paddingtona oznacza, że musi zabrać tylko najpotrzebniejsze rzeczy. Tylko co zrobić, gdy wszystkie jego rzeczy są dla niego najpotrzebniejsze? Następnie mały problemik na lotnisku, bo jakże by inaczej, no bo to nie jego wina, że droga do hotelu nie jest łatwą sprawą, a nieszczęścia same proszą się o jego uwagę? To nie jego wina, że dali mu tak odpowiedzialne zadanie, a jego po prostu wszystko przerosło.
Same kłopoty i kłopociki, które uczą, że wycieczka niekoniecznie musi być sprawą trudną. Czasem wystarczy bardziej wszystko zaplanować. Książka pokazuje, że nikt nie jest idealny, a i wizyta u wróżki nie musi być od razu wielkim kłopotem. Czasem po prostu trzeba spróbować czegoś innego, by się dowiedzieć, czy wszystko jest stworzone dla nas, czy akurat tylko jedna część. Nie mniej jednak dziecko, które czyta tą bajkę dowie się, że z każdych tarapatów można wyjść. Zawsze istnieje jakieś wyjście, jakaś droga, która wyprowadzi nas do celu.
W międzyczasie misio zadaje wiele cennych pytań, które dla dorosłych mogą być błahostkami, jednak dla dzieci faktycznie mogą być problematyczne. Maluchy wywnioskują z nich, że jeśli czegokolwiek nie wiedzą, to zawsze mogą o to zapytać. Czasem lepiej pytać więcej, niż udawać, że się coś wie.
Misio uczy, że kto pyta nie błądzi. Ja jak najbardziej podzielam jego zdanie:-)

,,-Obudziłeś się już, Paddingtonie? - zawołała pani Brown, pukając do drzwi.
-Nie, niezupełnie- odkrzyknął Paddington niewyraźnie, bo właśnie próbował wepchnąć pod szafę słoik z marmoladą.- Chyba skleiły mi się powieki."

Uwielbiam książki o tym niesfornym misiu, bo zawsze przypomina mi moje dzieci. On również ma w pokoju okropny bałagan i kiedy zachodzi nagła potrzeba,...