Spodziewałam się bardziej poukładanej książki. Tymczasem czytając czułam się zagubiona: już jest mowa o Mielniku, a nagle jesteśmy w Bieszczadach i za chwilę koło Lubyczy. Miał być reportaż wędrowny. Oczekiwałam zgodnie z zapowiedzią autorki przedstawienia podróży po rubieży od północy na południe; skoro autorka sama tak zdecydowała to nie powinna potem skakać po granicy w te i wewte. Niektóre poglądy autorki wcale mi się nie podobają. Czy słyszała o UPA? Te ckliwe obrazki jak to się wzajemnie Polacy i Ukraińcy kochali w czasie II wojny światowej między bajki włożyć, chyba na tej rubieży autorka nie była i nie widziała dowodów istniejących po dziś dzień - chętnie oprowadzę. Podsumowując: pomysł na książkę bardzo ciekawy, ale jest chaotyczna, nie do końca rzetelnie opracowana, a podejście aktorki do niektórych poruszanych tematów trochę niedojrzałe.

Spodziewałam się bardziej poukładanej książki. Tymczasem czytając czułam się zagubiona: już jest mowa o Mielniku, a nagle jesteśmy w Bieszczadach i za chwilę koło Lubyczy. Miał być reportaż wędrowny. Oczekiwałam zgodnie z zapowiedzią autorki przedstawienia podróży po rubieży od północy na południe; skoro autorka sama tak zdecydowała to nie powinna potem skakać po granicy w...

Dobrze to jest napisane, naprawdę. Językowo, filozoficznie - majstersztyk. Sporo ciekawych informacji, ale miałam wrażenie, że - jak na reportaż - jednak za dużo czasu w bibliotece, a za mało w drodze. A jeśli już w drodze, to za dużo czasu w sobie, a wciąż za mało z ludźmi. I dlaczego mamy tu głównie (jakże typowo i tendencyjnie) Podlasie - a tak mało Lubelszczyzny, Podkarpacia?

Dobrze to jest napisane, naprawdę. Językowo, filozoficznie - majstersztyk. Sporo ciekawych informacji, ale miałam wrażenie, że - jak na reportaż - jednak za dużo czasu w bibliotece, a za mało w drodze. A jeśli już w drodze, to za dużo czasu w sobie, a wciąż za mało z ludźmi. I dlaczego mamy tu głównie (jakże typowo i tendencyjnie) Podlasie - a tak mało Lubelszczyzny,...

Słowo granica wiele znaczeń ma. Granica przyjaźni, możliwości, cierpliwości, granica jako linia podziału, jako miara czegoś, ograniczony zasięg, granica rzeczywista lub wyimaginowana. Można by długo tak wypisywać.
Granica jest również linią demarkacyjną rozgraniczająca dwie przestrzenie, dwa różne państwa i na tym terminie głównie skupiła się autorka reportażu "Rubież"

Trójstyk granic; Litwa, Polska, Rosja- biegun zimna. Stąd pani Ewa rozpoczęła swoją podróż w kierunku Bieszczad, w kierunku innej granicy.
Ponad 1000 km. pieszo. Podziwiam!
Umęczenie, potknięcia, słabości, lepki pot, brud, niewygodne noclegi w namiocie, niejednokrotnie łzy, ale i na pewno ciekawe przeżycia, których zabrakło mi w tym reportażu.

Biorą książkę do ręki oczekiwałam zupełnie innej literatury.
Myślałam, że podążając za Panią Ewą przeżyję ekscytującą przygodę, poznam ciekawych ludzi itp.
Owszem parę wzmianek, kilka drobnych rozmów było i nic poza tym. W książce dużo jest wiadomości zaczerpniętych z różnych źródeł dotyczących znaczenia słowa granica, o przekraczaniu granicy, wyznaczaniu granic itd. Przytaczane są słowa np. geografa prof. Jerzego Bańskiego, Lorda G. Curzona, profesora F. Pietkiewicza itd.
Ciekawe nie powiem, ale nie tego oczekiwałam sięgając po tą pozycję.

Rozczarowana, troszkę znużona zakończyłam podróż z autorką wzdłuż wschodniej granicy Polski.

Słowo granica wiele znaczeń ma. Granica przyjaźni, możliwości, cierpliwości, granica jako linia podziału, jako miara czegoś, ograniczony zasięg, granica rzeczywista lub wyimaginowana. Można by długo tak wypisywać.
Granica jest również linią demarkacyjną rozgraniczająca dwie przestrzenie, dwa różne państwa i na tym terminie głównie skupiła się autorka reportażu...

Bardzo nierówna książka. Koncept wędrownego reportażu i poznania bliżej jednej z polskich granic jest ciekawy, chociaż daleko mu do oryginalności. Czuć i widać w "Rubieży" dużą merytoryczną pracę ze źródłami, pomysł jej skonfrontowania z osobistym przeżyciem pieszej tułaczki wzdłuż granicy też jest ciekawy, ale z realizacją już jest niestety gorzej. Im więcej autorki osobiście, a im dalej od źródeł - tym w "Rubieży" gorzej. Mamy tu bowiem frazy literacko bardzo dobre i godne uwagi, ale mamy fragmenty absolutnie mierne, a chwilami ocierające się o grafomanię eseistycznych wprawek studenta kulturoznawstwa. Wartością reportażu jest na pewno to, że lekko, sprawnie i szybko się go czyta, prawdopodobnie dzięki krótkim rozdziałom, ale zarazem niestety ta poszatkowana struktura książki czasami sprawia wrażenie słabo lub wcale nieprzemyślanej. Najlepiej jest tam gdzie mamy do czynienia z pograniczem reportażu i eseju historycznego. Koniec końców "Rubież" budzi sporo mieszanych uczuć, chociaż generalnie nie jest zła.

Bardzo nierówna książka. Koncept wędrownego reportażu i poznania bliżej jednej z polskich granic jest ciekawy, chociaż daleko mu do oryginalności. Czuć i widać w "Rubieży" dużą merytoryczną pracę ze źródłami, pomysł jej skonfrontowania z osobistym przeżyciem pieszej tułaczki wzdłuż granicy też jest ciekawy, ale z realizacją już jest niestety gorzej. Im więcej autorki...

Nie do końca tego oczekiwałem po tej książce. Niby jest wszystko - spotkania z ludźmi, rozmowy, opisy konkretnych miejsc i sytuacji. Całościowo jednak te opowieści mnie nie poruszają.

Nie do końca tego oczekiwałem po tej książce. Niby jest wszystko - spotkania z ludźmi, rozmowy, opisy konkretnych miejsc i sytuacji. Całościowo jednak te opowieści mnie nie poruszają.

"Gdyby Malina miała skomponować zapach granicy, to byłby właśnie taki: ziemisty, błotnisty, listopadowy. Byłoby w nim czuć pierwszy zimowy przymrozek. I niepokój."

Znakomita lektura, starannie przygotowana i napisana. Niczego nie ma w niej w nadmiarze.

Myśli biegną poprzez geografię, historię, ludzkie losy i jak wszystko ma tendencję wracać i się powtarzać. Granica unaocznia powiedzenie "człowiek człowiekowi wilkiem"...

"Gdyby Malina miała skomponować zapach granicy, to byłby właśnie taki: ziemisty, błotnisty, listopadowy. Byłoby w nim czuć pierwszy zimowy przymrozek. I niepokój."

Znakomita lektura, starannie przygotowana i napisana. Niczego nie ma w niej w nadmiarze.

Myśli biegną poprzez geografię, historię, ludzkie losy i jak wszystko ma tendencję wracać i się powtarzać. Granica...

"Żadnych granic, żadnych flag
Nie ma głupich waśni, nie ma różnych ras
Żadnych wojen, żadnych państw."

Według słownika PWN granica to:
1. linia zamykająca lub oddzielająca pewien określony obszar;
2. linia podziału lub czynniki różnicujące coś;
3. ograniczony zasięg lub miara czegoś dozwolonego; 4. kres możliwości fizycznych lub psychicznych człowieka.

"Rubież" to reportaż wędrowny. Podróż wzdłuż granicy Polski z Białorusią oraz części łączącej Polskę z Ukrainą. Ewa Pluta zabiera nas na realne pogranicze, od trójstyku granic rosyjskiej, polskiej i litewskiej w Bolciach po południowo-wschodni kraniec naszego kraju, do trójstyku na Krzemieńcu. To podróż w czasie. Spotkani po drodze ludzie okazują się niezwykłym źródłem wiedzy o wschodniej rubieży naszego kraju. Autorka w obrazowy sposób pokazuje zarówno, jak wytyczanie po wojnie granicy, niejednokrotnie komplikowało życie wielu ludziom, dzieląc wsie i rodziny, ale również jak teraz żyje się mieszkańcom terenów przygranicznych.
To również zbiór rozważań na temat roli granic w życiu człowieka w ogóle, refleksja nad granicami, murami i zasiekami, które zarówno dzielą ludzi, ale też ich ograniczają.
Naprawdę absorbująca i ciekawa książka. Polecam.

"Żadnych granic, żadnych flag
Nie ma głupich waśni, nie ma różnych ras
Żadnych wojen, żadnych państw."

Według słownika PWN granica to:
1. linia zamykająca lub oddzielająca pewien określony obszar;
2. linia podziału lub czynniki różnicujące coś;
3. ograniczony zasięg lub miara czegoś dozwolonego; 4. kres możliwości fizycznych lub psychicznych człowieka.

"Rubież" to...

Mnie ta książka drogi oczarowała i pochłonęła w całości. Cudownie przedstawiony świat przy wschodniej granicy - będącej zarówno zmorą i utrapieniem, a jednocześnie czymś metafizycznym. Bo to ona - granica jest głównym spoiwem wszystkiego co jest w tej książce. Granica nie tylko w rozumieniu czysto geopolitycznym, ale mająca ferie znaczeń: rozsądku, dobrego smaku, siły, przyzwoitości, wytrzymałości, cierpliwości, szczerości, człowieczeństwa, granice która się przekracza, narusza, wytycza, zabezpiecza i stanowi.
A wszystko to pośród piękna Suwalszczyzny, Podlasia, Lubelszczyzny i Bieszczad.
Świetnie połączona powieść o ludziach, historii, pięknie przyrody, krajobrazie z przemyśleniami na temat współczesności i rozumieniu granic.
Dla mnie bomba.

Mnie ta książka drogi oczarowała i pochłonęła w całości. Cudownie przedstawiony świat przy wschodniej granicy - będącej zarówno zmorą i utrapieniem, a jednocześnie czymś metafizycznym. Bo to ona - granica jest głównym spoiwem wszystkiego co jest w tej książce. Granica nie tylko w rozumieniu czysto geopolitycznym, ale mająca ferie znaczeń: rozsądku, dobrego smaku, siły,...

Niestety nie trafiłem do końca z wyborem książki. Sugerowałem sie tym, ze opisana jest jako reportaż wędrowny, a w książce spora część to rozważania filozoficzne o rodzajach granic czy sensie ich istnienia. Kilka obrazów życia przy granicy dzięki rozmowom z mieszkańcami (właściwie wyłącznie na Podlasiu). Dla mnie za mało "podróży" i rozmów w tej książce.

Niestety nie trafiłem do końca z wyborem książki. Sugerowałem sie tym, ze opisana jest jako reportaż wędrowny, a w książce spora część to rozważania filozoficzne o rodzajach granic czy sensie ich istnienia. Kilka obrazów życia przy granicy dzięki rozmowom z mieszkańcami (właściwie wyłącznie na Podlasiu). Dla mnie za mało "podróży" i rozmów w tej książce.

Uwielbiam nieoczywiste spojrzenia na temat, w Rubieży tak właśnie jest. Granica postrzegana jest z najróżniejszych perspektyw. Ale kto szuka przewodnika turystycznego ten się zawiedzie.

Uwielbiam nieoczywiste spojrzenia na temat, w Rubieży tak właśnie jest. Granica postrzegana jest z najróżniejszych perspektyw. Ale kto szuka przewodnika turystycznego ten się zawiedzie.