Gdy sięgnęłam po tę książkę, najpierw się przeraziłam, widząc tekst napisany rasową gwarą śląską. Na szczęście okazało się, że autor uraczył nas w ten sposób tylko na kilku pierwszych stronach:).

Całość przeczytałam szybko i z wielką przyjemnością. Powieść przenosi nas na Śląsk sprzed wielu lat, bowiem narrator wspomina swoje dzieciństwo i młodość, które przypadły na początek XX wieku. Pisząc o swoich przodkach oraz dziadkach i pradziadkach znajomych, sięga w jeszcze głębszą przeszłość.

Wspomnienia są bardzo nostalgiczne, humor przeplata się w nich z powagą, liryzm z dosadnością, realizm z magią... Wszystko to sprawia, że śledząc losy bohaterów, ma się nieodparte wrażenie przeniesienia się w czasie i w przestrzeni.

Nie ma w tej powieści wartkiej akcji, jednak od lektury trudno się oderwać. Najbardziej zaciekawiły mnie losy narratora i jego rodzinki oraz przyjaciela, który odebrał sobie życie. Nie brakuje w tej opowieści dziwaków, obieżyświatów, a nawet wariatów. Wiele miejsca autor poświęcił kobietom - matkom i żonom, oraz ich roli w rodzinie i śląskiej tradycji.

Bardzo ciekawe są też refleksje autora na temat historii Śląska, jego polskich i niemieckich powinowactw oraz uwikłania mieszkańców w historię.

Polecam wszystkim, którzy lubią niebanalne historie...

Gdy sięgnęłam po tę książkę, najpierw się przeraziłam, widząc tekst napisany rasową gwarą śląską. Na szczęście okazało się, że autor uraczył nas w ten sposób tylko na kilku pierwszych stronach:).

Całość przeczytałam szybko i z wielką przyjemnością. Powieść przenosi nas na Śląsk sprzed wielu lat, bowiem narrator wspomina swoje dzieciństwo i młodość, które przypadły na...