Równie dobra jak poprzednia. Jedynym minusem jest trójkąt miłosny za którymi nie przepadam.

Równie dobra jak poprzednia. Jedynym minusem jest trójkąt miłosny za którymi nie przepadam.

II część IH czytało mi się tak samo dobrze jak pierwszą część. Wątek miłosnego trójkąta jak dla mnie trochę naciągany, nie czułam „chemii” ani tego czegoś między bohaterami do tego stopnia że wątek miłosny w tej trylogii mógłby być dla mnie pominięty. Jak dla mnie to mogłby być druga i ostatnia część serii.

II część IH czytało mi się tak samo dobrze jak pierwszą część. Wątek miłosnego trójkąta jak dla mnie trochę naciągany, nie czułam „chemii” ani tego czegoś między bohaterami do tego stopnia że wątek miłosny w tej trylogii mógłby być dla mnie pominięty. Jak dla mnie to mogłby być druga i ostatnia część serii.

Mogę psioczyć, a i tak potem siadam i czytam kolejne tomy. Ten jest lepszy niż pierwszy, co się dość rzadko zdarza. Chyba jednak dam również szansę trzeciej części.

Mogę psioczyć, a i tak potem siadam i czytam kolejne tomy. Ten jest lepszy niż pierwszy, co się dość rzadko zdarza. Chyba jednak dam również szansę trzeciej części.

Całkiem git

Całkiem git

świetna książka. o wiele lepsza od pierwszego tomu – więcej się działo i było ciekawiej. bardzo polecam 💗

świetna książka. o wiele lepsza od pierwszego tomu – więcej się działo i było ciekawiej. bardzo polecam 💗

Mimo że dzieje się więcej i bardziej niż w pierwszym tomie, mnie porwało mniej.
Nie porzucę serii, lecę z częścią trzecią.

Mimo że dzieje się więcej i bardziej niż w pierwszym tomie, mnie porwało mniej.
Nie porzucę serii, lecę z częścią trzecią.

Na tuż przed moim wylotem do Włoch, zaglądam po raz ostatni do 2 tomu The Inheritance Games i przeglądam znaczniki.

Pierwsza część kończy się pytaniem: kim jest Avery i co ma z nią wspólnego Toby Hawthorne - syn zmarłego milionera? Okazuje się, że Tobias zostawił kolejną grę do rozwiązania i Avery będzie potrzebowała pomocy wszystkich braci, aby ją rozwiązać.

Całość czyta się bardzo przyjemnie i szybko. Uważam też, że intryga jest ciekawa, fabuła po prostu wciąga. Więc przekręcanie kartek nie jest aż tak mozolne. Niemniej jednak, historia Toby’ego i jego postawa wydaje mi się... mało wiarygodna. Po prostu niewiele ma tam sens. Tak samo historia Emily i to jak ostatecznie skończyła. Ciężko mi uwierzyć w ten wypadek, który miał miejsce.

Uwielbiam bohaterów, a najbardziej Xandera. To najlepszy z braci. I uwielbiam jego rosnącą fascynację Max. Zawiódł mnie wątek miłosny bo niestety Avery ma dla mnie zły gust...

Ale i tak zabawa była przednia! Polecam bo dobre książki na odstresowanie.

Buziaki z Włoch,

Julka😊 (instagram: mole_na_stronach )

Na tuż przed moim wylotem do Włoch, zaglądam po raz ostatni do 2 tomu The Inheritance Games i przeglądam znaczniki.

Pierwsza część kończy się pytaniem: kim jest Avery i co ma z nią wspólnego Toby Hawthorne - syn zmarłego milionera? Okazuje się, że Tobias zostawił kolejną grę do rozwiązania i Avery będzie potrzebowała pomocy wszystkich braci, aby ją rozwiązać.

Całość czyta...

Kocham te książkę

Kocham te książkę

Lekko zagmatwana w czytaniu, ale możliwe że to moja wina iż nie skupiłem się na niej tak bardzo. A jak nie skupiłem się na niej, to słaba. Taka wymuszona druga część trochę w mojej opini. Czy przeczytam kolejne części? Jak nic innego nie znajdę na Legimi, to może.. Kot wie.
Btw zapomniałem kiedy to przeczytałem, no ale raczej tak na początku lutego chyba. xd

Lekko zagmatwana w czytaniu, ale możliwe że to moja wina iż nie skupiłem się na niej tak bardzo. A jak nie skupiłem się na niej, to słaba. Taka wymuszona druga część trochę w mojej opini. Czy przeczytam kolejne części? Jak nic innego nie znajdę na Legimi, to może.. Kot wie.
Btw zapomniałem kiedy to przeczytałem, no ale raczej tak na początku lutego chyba. xd

Kocham, kocham i jeszcze raz kocham.
Pełna zagadek, intryg i niejasności, a do tego nutka (nawet cóś więcej niż nutka) miłości.

Kocham, kocham i jeszcze raz kocham.
Pełna zagadek, intryg i niejasności, a do tego nutka (nawet cóś więcej niż nutka) miłości.