"Kapłanka Chaosu" J. K. Komuda

Oj, było gorąco.
W pierwszej części miłość dopiero się tliła, a tu wybuchła pełnym ogniem. Shiro czy Sheut?
Którego ma wybrać hegemon Apopi?

Wątek miłosny w tej części bardzo się rozwinął i trochę mnie zaskoczył jego kierunek. Było tu dużo scen erotycznych, za czym nie przepadam, ale jakoś tym razem mi to nie przeszkadzało.

A co w fabule?
Druga część kontynuuje historię Apopi i żeby nie wypaść z rytmu dobrze jest czytać książki po kolei. Na początku trochę się zdziwiłam, nie wiedziałam co się dzieje, ale po kilku stronach zrozumiałam zabieg autorki. Wszystko wróciło na swoje tory, a Apopi stanęła twarzą w twarz z Procesem Sprawiedliwych. W świecie elfów jej los wydawał się być przesądzony, a ona skazana na potępienie. Apopi to jednak dziewczyna z charakterkiem, która się nie poddaje, walczy o swoje miejsce w elfim społeczeństwie, starając się jednocześnie zrozumieć motywy i intencje tych, którzy próbują jej pomóc lub zaszkodzić.

Autorka ponownie przeniosła mnie do magicznego lasu elfów, w świat pełen tajemnic i niebezpieczeństw, gdzie każdy krok wiódł do nowych odkryć. Elfy były zaskakujące i fascynujące tak jak w pierwszej części, a relacje między nimi nabierały nowego wymiaru.

Analizując serię zdaje się, że świat tu przedstawiony jest zwierciadłem naszej rzeczywistości. Sprawiło to, że ta książka stała się dla mnie jeszcze bardziej intrygująca i wymagająca refleksji. Pod płaszczykiem magii i fantastyki, autorka poruszyła kwestie społeczne i moralne, ukazując hipokryzję i uprzedzenia w elfim społeczeństwie.

Polecam tę książkę wszystkim, którzy znają pierwszą część, ale też tym, którzy szukają czegoś więcej niż tylko rozrywki.

"Kapłanka Chaosu" J. K. Komuda

Oj, było gorąco.
W pierwszej części miłość dopiero się tliła, a tu wybuchła pełnym ogniem. Shiro czy Sheut?
Którego ma wybrać hegemon Apopi?

Wątek miłosny w tej części bardzo się rozwinął i trochę mnie zaskoczył jego kierunek. Było tu dużo scen erotycznych, za czym nie przepadam, ale jakoś tym razem mi to nie przeszkadzało.

A co w...

Czy łatwo jest Wam zaakceptować zasady panujące w jakiejś grupie, nawet jeśli nie wszystkie Wam odpowiadają?

Drugi tom Hegemon Apopi, czyli "Kapłanka chaosu" tam się tyle dzieje, że to mało powiedziane. Rozstrzygnięcie sytuacji z zakończenia, która mnie osobiście wbiła w kanapę. Sprzeczne uczucia Apopi wobec Shiro i Sheuta. Ach, aż nie wiadomo którego wybrać. Moje serce skradł zarówno jeden jak i drugi, mi osobiście byłoby się ciężko zdecydować. W tym tomie możemy też poznać obyczaje panujące u elfów z Lasu Środkowego. Poznajemy nowe postacie, zarówno z Lasu Środkowego jak i Północnego. Wreszcie możemy dowiedzieć się przebiegu pierwszej misji wyznaczonej Apopi. Jest to tom, w którym Apopi poznaje nowych przyjaciół, dowiaduje się rzeczy, o których nie wiedziała, odkrywa kto jest jej tak naprawdę przychylny, przeżywa rozterki miłosne, podejmuję trudne decyzje jak i walczy o przetrwanie. Oczywiście w tym tomie także dużo się dzieje. Końcówka ksiazki trzyma w tak ogromnym napięciu, ja ciągle myślałam o tym jak to się zakończy. Oczywiście zakończenie pozostawia nas z pytaniami i mi pozostawiła taką pustkę w sercu, bo teraz muszę czekać na trzeci tom, żeby dowiedzieć się jak potoczą się losy Apopi, Shiro i Sheuta.

Czy łatwo jest Wam zaakceptować zasady panujące w jakiejś grupie, nawet jeśli nie wszystkie Wam odpowiadają?

Drugi tom Hegemon Apopi, czyli "Kapłanka chaosu" tam się tyle dzieje, że to mało powiedziane. Rozstrzygnięcie sytuacji z zakończenia, która mnie osobiście wbiła w kanapę. Sprzeczne uczucia Apopi wobec Shiro i Sheuta. Ach, aż nie wiadomo którego wybrać. Moje serce...

Do wszystkich fanów Elfów! 🧝🏻‍♀️

Mam wam idealną propozycję czytelniczą.
"Kapłanka chaosu" jest kontynuacją "Hegemon Apopi" która niejednemu czytelnikowi skradła serce. Mnie również. 💚
Lekki styl autorki, duża dawka humoru oraz autentyczność postaci wpada w niejedne gusta i zniewala swoją zajebistością. W drugiej części również tego nie brakuje. Ba! Jest tego o wiele więcej.

W "Kapłance Haosu" dokładniej poznajemy las północny oraz zwyczaje elfów, tych domowych, jak i sąsiednich osad. Widzimy, jakie są dwulicowe i przebiegłe. Oczywiście nie wszystkie, ponieważ Apopi mimo wszystko nawiązuje nowe znajomości. 🌲🌳

Ale..

Przejdźmy teraz do Shiro i Sheuta.
Ach.. Ci panowie to dopiero potrafią w życiu namieszać. W pierwszej części ich relacje z Apopi były skomplikowane, teraz to już jest kosmos. 🚀
W niektórych momentach najchętniej jednego i drugiego zdzieliłabym sztachetą.
Sami nie wiedzą, czego chcą. Czasami zastanawiam się, kto jest bardziej rozchwiany emocjonalnie, oni czy Apopi.

W pierwszej części, gdy trafiła do świata elfów, w którym wszyscy jej nienawidzili, nie w głowie jej były romanse. I to było zrozumiałe. Teraz w sumie niewiele się zmieniło, Elfy nadal za nią nie przepadają, tyle że do wszystkiego da się przyzwyczaić, zwłaszcza gdy ma się dwóch nie byle jakich adoratorów. ❤️‍🔥

Podsumowując:
Druga część jest bezpośrednią kontynuacją pierwszej. Mamy tu dużą dawkę akcji i humoru, wątek miłosny z większą ilością pikanterii 🔥 oraz szersze przedstawienie świata, oraz kultury elfów.🧝🏻‍♀️

Serdecznie polecam obie części, oraz z niecierpliwością czekam na kolejne. ❤️

Do wszystkich fanów Elfów! 🧝🏻‍♀️

Mam wam idealną propozycję czytelniczą.
"Kapłanka chaosu" jest kontynuacją "Hegemon Apopi" która niejednemu czytelnikowi skradła serce. Mnie również. 💚
Lekki styl autorki, duża dawka humoru oraz autentyczność postaci wpada w niejedne gusta i zniewala swoją zajebistością. W drugiej części również tego nie brakuje. Ba! Jest tego o wiele...

Mogłaby być z tego naprawdę świetna książka, bo fabuła jest niezwykle ciekawa, ale język autorki.... Niestety pozostawia wiele do życzenia. Przez większość książki czułam się jakby została ona napisana przez nastolatkę. Te odzywki głównej bohaterki lub tłumaczenie czytelnikowi w nawiasach co miała na myśli, tak jakby sam nie miał na tyle rozumu, żeby się domyślić. Naprawdę było to bardzo irytujące. Wielka szkoda, bo historia potrafi wciągnąć, wyobrażenie otoczenia - zachwycić czytelnika, łatwo jest się przenieść w świat hegemonów. Ale niestety, język powieści prostacki i dziecinny psuje wszystko...

Mogłaby być z tego naprawdę świetna książka, bo fabuła jest niezwykle ciekawa, ale język autorki.... Niestety pozostawia wiele do życzenia. Przez większość książki czułam się jakby została ona napisana przez nastolatkę. Te odzywki głównej bohaterki lub tłumaczenie czytelnikowi w nawiasach co miała na myśli, tak jakby sam nie miał na tyle rozumu, żeby się domyślić. Naprawdę...

Pierwszy tom mnie zauroczył, przy drugim przepadłam 😍

Hegemon Apopi i jej zabójca Sheut czekają na proces sprawiedliwych. Zostają oczyszczeni z zarzutów w sprawie śmierci Hegemon Rivy.
Nestorka wysyła Apopi na jej pierwszą misję. Ma za zadanie złożyć hołd zmarłej u elfów lasu środkowego. Po drodze spotykają Hegemona Shiro, który towarzyszy im w podróży. Po drodze czekają ich liczne przygody.
Apopi wciąż próbuje odnaleźć się w nowym świecie, nawiązuje nowe przyjaźnie, wielu nadal jest do niej nieprzychylnych.
Mamy tu też wątek trójkąta uczuciowego. Apopi łączy coś z Shiro ale również dochodzi do zbliżenia z Sheutem.
Z zaciekawieniem czekam na kolejny tom.

Pierwszy tom mnie zauroczył, przy drugim przepadłam 😍

Hegemon Apopi i jej zabójca Sheut czekają na proces sprawiedliwych. Zostają oczyszczeni z zarzutów w sprawie śmierci Hegemon Rivy.
Nestorka wysyła Apopi na jej pierwszą misję. Ma za zadanie złożyć hołd zmarłej u elfów lasu środkowego. Po drodze spotykają Hegemona Shiro, który towarzyszy im w podróży. Po drodze czekają...

Justyna Komuda, cykl „Córka Lasu”

Fantasy z elementami urban, narracja pierwszoosobowa

Niedawno skończyłam czytać książki z cyklu „Córka Lasu”. Na razie wyszły dwie, więc może to będzie trylogia albo i większa seria. Odniosę się bezspoilerowo do obu tych książek („Hegemon Apopi” oraz „Kapłanka chaosu”).

W skrócie o fabule. Tytułowa Apopi to pracownica baru, do którego pewnego razu przychodzi irytujący klient, zajmuje miejsce i nic nie zamawia. Kończy się to tak, że z jego powodu, w dość szokujący sposób, bohaterka trafia do krainy zamieszkałej przez społeczeństwo LGBT elfów o androgenicznej urodzie i imionach brzmiącymi jak japońskie. Otrzymuje wysokie stanowisko tytułowego hegemona (ktoś w rodzaju lorda, kto ma własnego zabójcę do dyspozycji),którego człowiek nie powinien dostawać, z czego wynikają późniejsze problemy.

Elfy pod pewnymi względami zostały przedstawione klasycznie: żyją setki lat, uważają się za najlepsze spośród innych ras, zwłaszcza nie znoszą ludzi, a zdają się szanować jedynie las i tradycję. Podzielone są na frakcje, od tych bardziej cywilizowanych, mieszkających w drzewnych domach, po chodzące nago czy pół nago, bogobojne dzikusy. Apopi jest głównie pogardzana, ale znajduje też paru sojuszników, bardziej ekstrawaganckie elfy, odpowiedniki hipisów czy artystów.

Fabularnie w obu książkach jest spokojnie. Głównie są to oczekiwania na coś Apopi, jak i jej przemyślenia. Jest sporo wątków romantycznych, mogłabym napisać, że książki są romansami. Pojawiają się też szczegółowe opisy seksu. Pod koniec książek fabuła staje się mocniejsza, przez co ciekawi, jak potoczy się w kolejnym tomie.

Jeśli chodzi o społeczeństwo elfów, rozwija się ono w miarę trwania historii. Dokładane są ciekawostki na temat ich życia, którym rządzi hipokryzja oraz rasizm wtłaczane im do głów od najmłodszych lat. Najbardziej podobał mi się fragment dotyczący wychowania dzieci, jak i opisy relaksu w lesie, z udziałem bohaterki i wówczas, gdy ma ona towarzystwo. Ogólnie las i przyroda odgrywają sporą rolę w książkach.

Niestety nie polubiłam się z bohaterką, która pali, pije i jest wulgarna, jak i przechodzi bez zahamowań moralnych od całowania jednego faceta do drugiego. Wydaje się twardą kobitą, a z drugiej strony zmartwiona o przyjaciół nie podejmuje żadnych działań, aby dowiedzieć się odnośnie ich losu, być może im pomóc, tylko czeka na rozwój wypadków. Często załamuje się i płacze. Z bohaterów najciekawszą postacią wydaje się Sheut, który kojarzy się z odzianymi w czerń umięśnionymi młodzieńcami z mangi i anime.

Brakowało mi większej ilości akcji. Zwracały również uwagę liczne literówki i źle wstawione przecinki, zwłaszcza w pierwszym tomie.

Ogólnie książki są lekkie, relaksujące, idealne do poczytania w wakacje, zwłaszcza gdy wypoczywa się gdzieś przy lesie. Na pewno będzie to miła lektura dla miłośników elfów klasycznych, które jednak zostały mocno zmodyfikowane.

Justyna Komuda, cykl „Córka Lasu”

Fantasy z elementami urban, narracja pierwszoosobowa

Niedawno skończyłam czytać książki z cyklu „Córka Lasu”. Na razie wyszły dwie, więc może to będzie trylogia albo i większa seria. Odniosę się bezspoilerowo do obu tych książek („Hegemon Apopi” oraz „Kapłanka chaosu”).

W skrócie o fabule. Tytułowa Apopi to pracownica baru, do którego...

"Od niedawna żyłam w świecie baśni, który miał w sobie więcej mroku niż światła."(str.112)

Hegemon Apopi i Sheut czekają na Proces Sprawiedliwych w zamknięciu, w jej kwaterze. Trzy tygodnie później zostają oczyszczeni z zarzutów i wysłani z misją do Lasu Środkowego. Niespodziewanie dołączył do nich Shiro ze swoim zabójcą. Sprzeciwił się w ten sposób swojej matce (nie jeden raz). Elf korzystał z okazji i uczył Apopi wielu nowych rzeczy. Przydatnych
Ale to dzięki rudowłosej Synthii poznała inną część tego świata. Zawarła nowe znajomości.
Zagmatwane były relacje dziewczyny zarówno z Shiro jak i z Sheutem.
Jeszcze bardziej z elfami. A żadne z żyjącymi tu ludźmi. Czuła się odmieńcem, intruzem. Była nieszczęśliwa.
Fakt ten pogłębiała jeszcze nieobecność Shiro, który nie wrócił z wyprawy do Lasu Środkowego i nie był od niego ani o nim żadnych wiadomości.
A gdy w końcu wrócił...
...
Ciąg wydarzeń sprawił, że Apopi doszła do wniosku iż faktycznie jest kapłanką chaosu i zniszczenia.

Ta część pełna była zwrotów akcji. Wciąż się coś działo. Świat, w jakim przyszło jej żyć był piękny za sprawą otaczającej przyrody i okropny za sprawą większości jego mieszkańców, niestety.
Bohaterowie (nie wszyscy) zyskali moją sympatię. Chętnie spotkam ich ponownie.

"Od niedawna żyłam w świecie baśni, który miał w sobie więcej mroku niż światła."(str.112)

Hegemon Apopi i Sheut czekają na Proces Sprawiedliwych w zamknięciu, w jej kwaterze. Trzy tygodnie później zostają oczyszczeni z zarzutów i wysłani z misją do Lasu Środkowego. Niespodziewanie dołączył do nich Shiro ze swoim zabójcą. Sprzeciwił się w ten sposób swojej matce (nie jeden...

Jeśli pierwszy tom sprawił, że stałam się elfka i zanurzyłam się w wyobraźni, to drugi tom odebrał mi zmysły. Przecudowna przygoda

Jeśli pierwszy tom sprawił, że stałam się elfka i zanurzyłam się w wyobraźni, to drugi tom odebrał mi zmysły. Przecudowna przygoda

Po tym jak pierwsza część pochłonęłam właściwie w półtora dnia od razu wziełam się za kolejna czesc i muszę przyznać że jest tak samo dobra a nawet i lepsza. Jeszcze więcej akcji, więcej całego świata, poznajemy nowych bohaterów oraz poznajemy coraz więcej ze świata elfów. No i jak można tak zakończyć książkę? potrzebuje trzeciej części na już

Po tym jak pierwsza część pochłonęłam właściwie w półtora dnia od razu wziełam się za kolejna czesc i muszę przyznać że jest tak samo dobra a nawet i lepsza. Jeszcze więcej akcji, więcej całego świata, poznajemy nowych bohaterów oraz poznajemy coraz więcej ze świata elfów. No i jak można tak zakończyć książkę? potrzebuje trzeciej części na już

Kontynuacja, cudownej i wciągającej opowiesci o elfach i ludziach, pełna intryg i zwrotów akcji. Nie mogę się doczekać 3 tomu.

Kontynuacja, cudownej i wciągającej opowiesci o elfach i ludziach, pełna intryg i zwrotów akcji. Nie mogę się doczekać 3 tomu.