"Przyjaciółka" jest książką... trudno jednoznacznie określić o jakiej jest tematyce. Z jednej strony porusza trudny temat jakim jest miłość i samotność, a z drugiej - przyjaźń, trudy dorastania i emocje z tym związane. Moim zdaniem, książka napisana jest w sposób nieco chaotyczny (co pasuje do całości i fabuły). Główna bohaterka musi radzić sobie z brakiem akceptacji własnego ciała, zdradą ukochanego mężczyzny oraz stratą przyjaciół. Baśka wielokrotnie musi podejmować trudne decyzje, mimo, że książka liczy zaledwie 114 stron. Raz, czy dwa, zgubiłam się odrobinę w akcji, jednak gdy przeczytałam dany fragment ponownie, wszystko stało się jasne. Polecam! ❤

"Przyjaciółka" jest książką... trudno jednoznacznie określić o jakiej jest tematyce. Z jednej strony porusza trudny temat jakim jest miłość i samotność, a z drugiej - przyjaźń, trudy dorastania i emocje z tym związane. Moim zdaniem, książka napisana jest w sposób nieco chaotyczny (co pasuje do całości i fabuły). Główna bohaterka musi radzić sobie z brakiem akceptacji...

Baśka osiemnastolatka, która wchodzi w dorosłe życie. Wydawać by się mogło, że jest zwyczajną dziewczyną, mieszkająca z rodzicami, grupą przyjaciół. Niestety w domu nie może liczyć na wsparcie rodziców...
„Od kiedy pa­mię­tam, nigdy w ni­czym nie byłam wy­star­cza­ją­co dobra”.
Na dodatek jej chłopak zdradził ją, co tylko pogorszyło jej samopoczucie. Myśli, że imprezy do rana, przelotny seks, znajomi wypełnią upragnioną pustkę. Czy dziewczyna wygra z demonami przeszłości?
Nasza główna bohaterka, z pozoru ma oboje kochających rodziców, jednak nic z tych rzeczy. Jej rodzice nie za bardzo okazywali zainteresowanie swoją córką, co nie jest miłe, bo nastolatka, w dodatku zaczynająca dorosłość, kolejny etap w swoim życiu nie może na nich polegać. W zastępstwie szuka uwagi u innych ludzi. Podczas lektury od pierwszych stron widzę, że kilkunastolatka popełnia własne błędy, i to jest normalne tylko, że nie może liczyć na wsparcie swojej rodziny, a jej przyjaciółka, nie była tak naprawdę w porządku w stosunku do niej oraz zawód miłosny jeszcze bardziej pogłębiają jej samotność i problem, który był w niej od dawna. Nawet zaprzyjaźnia się ze swoją "wewnętrzną i jedyną przyjaciółką", ale ona również nie ma dobrych intencji. Na dodatek z upływem czasu dziewczyna wpada w chorobę, lecz, czy ona nie pokazywała swojego oblicza wcześniej....
„– Nie… – od­po­wia­dam zgod­nie z praw­dą.

– A mo­żesz mi zdra­dzić, dla­cze­go?”
Polubiłam Basię, nawet bardzo, dlatego że zachowuje się według mnie normalnie, jak każdy inny w takiej sytuacji, czego jej współczułam, nie jedynie okoliczności w jej domu, także postaw jej partnera i kumpeli, których totalnie nie obdarzyłam pozytywnym uczuciem. W mojej opinii, jeśli mam być szczera to jedynie jedna osoba interesowała się osamotnioną dziewczyną pragnącą ciepła i jakichkolwiek uczuć i cieszę się, że okazywała jej tyle bliskości...
„Pa­mię­tam, jak nie­raz mu­sie­li­śmy ją cho­wać w sza­fie, kiedy we­zwa­ne przez są­sia­dów pały wbi­ja­ły na nasze do­mów­ki. Wy­pusz­cza­łem ją do­pie­ro, jak nas wszyst­kich spi­sa­li i wy­szli. Za każ­dym razem, kiedy otwie­ra­łem szafę, mu­sia­łem słu­chać tych sa­mych na­rze­kań: „Naj­pierw po­zwa­lasz mi pić piwo, a póź­niej mnie za­my­kasz, sa­dy­sto! Kie­dyś ob­si­kam wam te ciu­chy, zo­ba­czysz!” – stra­szy­ła”.
Nie żałuję, że przeczytałam tę książkę. Przyjaciółka była zdecydowanie za krótka.




http://bookaholicandwriter.blogspot.com/2023/01/przyjacioka-anna-pasternak-recenzja.html

Baśka osiemnastolatka, która wchodzi w dorosłe życie. Wydawać by się mogło, że jest zwyczajną dziewczyną, mieszkająca z rodzicami, grupą przyjaciół. Niestety w domu nie może liczyć na wsparcie rodziców...
„Od kiedy pa­mię­tam, nigdy w ni­czym nie byłam wy­star­cza­ją­co dobra”.
Na dodatek jej chłopak zdradził ją, co tylko pogorszyło jej samopoczucie. Myśli, że imprezy do...

Życiowa historia. Sama borykałam się z zaburzeniami odżywiania. Bohaterka i jej niska samoocena, rozchwiania emocjonalne i irracjonalne przywiązywanie się do zadufanych w sobie ludzi nie jest mi obce. I te płytkie, nastoletnie znajomości...

Życiowa historia. Sama borykałam się z zaburzeniami odżywiania. Bohaterka i jej niska samoocena, rozchwiania emocjonalne i irracjonalne przywiązywanie się do zadufanych w sobie ludzi nie jest mi obce. I te płytkie, nastoletnie znajomości...

Jedyną zaletą tego wydumanego, melodramatycznego pornosa z łopatologicznym przesłaniem jest stosunkowo mała objętość. Autorka najwyraźniej informacje o poruszanej tematyce czerpała wyłącznie ze swej rozbuchanej wyobraźni i gazetkach typu "Chwila dla Debila"

Jedyną zaletą tego wydumanego, melodramatycznego pornosa z łopatologicznym przesłaniem jest stosunkowo mała objętość. Autorka najwyraźniej informacje o poruszanej tematyce czerpała wyłącznie ze swej rozbuchanej wyobraźni i gazetkach typu "Chwila dla Debila"

Książka mnie oczarowała, dawno nie czytałem tak pięknej książki, która potwierdza, że przyjaźń i miłość może skomplikować relacje między dwiema osobami.
Bohaterka książki mimo młodego wieku przeszła więcej niż nie jeden z jej rówieśników.
Z całą odpowiedzialnością muszę napisać, że dawno nie czytałem tak interesującej książki, nie można wobec tej powieści przejść obojętnie, nie mogłem jej również odłożyć „na półkę" (czytałem ją w wersji e-book) po przeczytaniu kilku stron.
Ta książka zostawiła ślad w moim sercu i duszy, pochłonęła mnie bez reszty, często wracam myślami do tej historii i będą do niej ciągle wracał , bo o takiej historii nie da się zapomnieć, a wobec takiej książki nie da się przejść obojętnie.
POLECAM WSZYSTKIM KOCHAJĄCYM KSIĄŻKI.

Książka mnie oczarowała, dawno nie czytałem tak pięknej książki, która potwierdza, że przyjaźń i miłość może skomplikować relacje między dwiema osobami.
Bohaterka książki mimo młodego wieku przeszła więcej niż nie jeden z jej rówieśników.
Z całą odpowiedzialnością muszę napisać, że dawno nie czytałem tak interesującej książki, nie można wobec tej powieści przejść obojętnie,...

Ta ma ledwie ponad sto stron, więc w sam raz na jeden wieczór, czy zabrania do torebki i czytania w wolnych chwilach. Moim zdaniem takie lektury są miłym oderwaniem od tych dłuższych.

Co więcej Przyjaciółka to ciekawa historia o Baśce która właśnie wkracza w dorosłość. Imprezy, seks, mężczyźni... Czy tak wygląda młodości? Czy tak wygląda szczęście?

W tym wieku wszyscy szukamy siebie, odkrywamy świat I sami nie wiemy czego chcemy, uczymy się na błędach i zaczynamy od nowa.

Baska szybko przekonuje się ze wiele znajomości nie gwarantuje bliskości. Ukochany ja zdradza, sama nie akceptuje siebie i tak krok po kroku włada w ogromną samotność. Wtedy może liczyć jedynie na przyjaciółkę jednak i ona nie jest do końca szczera...

Młoda dziewczyna musi zrobić porządek z relacjami w swoim życiu. Odciąć się od tych toksycznych, skupić na siebie, poradzić sobie z demonami i z samotnością. Nie jest to łatwe ale warte.

Wiele z nas może utożsamiać się z Basia. Dzięki temu książka jest rzeczywista, może nam pomóc, dać do myślenia, a przede wszystkim lekko i szybko się ją czyta.

Ta ma ledwie ponad sto stron, więc w sam raz na jeden wieczór, czy zabrania do torebki i czytania w wolnych chwilach. Moim zdaniem takie lektury są miłym oderwaniem od tych dłuższych.

Co więcej Przyjaciółka to ciekawa historia o Baśce która właśnie wkracza w dorosłość. Imprezy, seks, mężczyźni... Czy tak wygląda młodości? Czy tak wygląda szczęście?

W tym wieku wszyscy...

Ta książka, która liczy zaledwie 115 stron to naprawdę kawał dobrej historii. Główna bohaterka Baśka dopiero rozpoczyna przygodę z dorosłością, a już ma za sobą wiele trudnych przeżyć. Zdrada chłopaka, brak akceptacji samej siebie i nieustannie towarzyszące jej wrażenie osamotnienia, sprawiają, że wpada w sidła wyniszczającej choroby. Jedyna jej bliska przyjaciółka okazuje się być samolubną egoistką, co powoduje, że Baśka czuje się coraz gorzej a choroba przybiera na sile. Czy młodej kobiecie uda się poukładać życie na nowo i rozprawić się z dręczącymi ją demonami?

Przeczytałam tę pozycję za jednym podejściem. Nie tylko ze względu na jej niewielką objętość, ale również na treści, które poruszała. Już po pierwszych stronach lektury łatwo się domyślić, że choroba, z którą zmaga się główna bohaterka to anoreksja. Choroba, która zbiera żniwo nie tylko wśród modelek i celebrytek, ale też wśród zwykłych ludzi, którzy nie potrafią poradzić sobie z dążeniem do obowiązującego kanonu piękna.

Poza zwróceniem uwagi na chorobę, autorka pokazuje nam również, że częste imprezy, morze wypitego alkoholu, atencja mężczyzn i bogate życie erotyczne wcale nie sprawiają, że czujemy się mniej samotni i bardziej szczęśliwi. Wręcz przeciwnie, może to prowadzić do coraz gorszego spojrzenia na samego siebie.

Ostatnim problemem, który możemy dostrzec w tej książce są relacje, głównie te toksyczne, z ludźmi, na których nigdy nie będziemy mogli liczyć, jeśli będziemy myśleć o swoim, a nie ich dobru.

Byłam bardzo zaskoczona, że w tak niewielkiej książce zmieściło się tyle bólu, rozczarowania, samotności i braku zrozumienia. Niemniej zakończenie daje nadzieję na lepsze jutro dla bohaterki, która krok po kroku próbuje pomóc, tym razem sama sobie.

Była to niewątpliwie lektura, która zmuszała do refleksji, ale również rzucała trochę inne spojrzenie na świat młodych ludzi, którzy z dnia na dzień próbują wpasować się w jakieś narzucone z góry normy, którzy przy tym są zagubieni i samotni mimo tego, że często otaczają ich tłumy ludzi, na których jednak nigdy nie będą mogli liczyć.

Ta książka, która liczy zaledwie 115 stron to naprawdę kawał dobrej historii. Główna bohaterka Baśka dopiero rozpoczyna przygodę z dorosłością, a już ma za sobą wiele trudnych przeżyć. Zdrada chłopaka, brak akceptacji samej siebie i nieustannie towarzyszące jej wrażenie osamotnienia, sprawiają, że wpada w sidła wyniszczającej choroby. Jedyna jej bliska przyjaciółka okazuje...

Basia dopiero wkracza w dorosłe życie, ma 18 lat i mieszka z rodzicami, których zazwyczaj nie ma w domu. Na co dzień lubi dobrze się zabawić. Imprezy z alkoholem, czasem z narkotykami, w gronie wielu ludzi – to właśnie jej klimaty. Znajomych ma wielu, przyjaciółkę jedną, taką prawdziwą, która zawsze jest przy niej, na którą zawsze może liczyć. Tylko czy aby na pewno? Basia ma pewne problemy, skrywa sekrety, o których woli nie mówić nikomu i tak naprawdę tylko ta jedna osoba wie, jak czasem jej ciężko. Co takiego dzieje się z Basią? Jak potoczy się jej historia?

Wiem, że dość mało zdradziłam z fabuły, jednak więcej nie mogę. Książka jest cieniutka, ma tylko 116 stron, a mimo to autorce udało się w niej poruszyć pewne niełatwe tematy. Mnie osobiście się podobała, a wszystko przeżywałam razem z bohaterką.

Główną bohaterką jest Basia, młoda dziewczyna, która mierzy się z... (niestety nie mogę zdradzić, z czym dokładnie). To osoba, która stwarza pozory, a prawdę głęboko skrywa, na dodatek nie akceptuje się i to na wielu płaszczyznach. Jest bohaterką, którą wywołuje wiele różnych emocji w czytelniku.

„Przyjaciółka” to cieniutka książka, którą według mnie warto przeczytać. Ze swojej strony polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2022/09/przyjaciolkawydawnictwonovaeres.html

Basia dopiero wkracza w dorosłe życie, ma 18 lat i mieszka z rodzicami, których zazwyczaj nie ma w domu. Na co dzień lubi dobrze się zabawić. Imprezy z alkoholem, czasem z narkotykami, w gronie wielu ludzi – to właśnie jej klimaty. Znajomych ma wielu, przyjaciółkę jedną, taką prawdziwą, która zawsze jest przy niej, na którą zawsze może liczyć. Tylko czy aby na pewno? Basia...

Każdy szuka w życiu szczęścia, chociaż w zależności od osoby, może przybierać ono różne formy. Jedni potrzebują harmonii i spokoju, inni natomiast alkoholu, imprez, towarzystwa i bycia w centrum uwagi. Baśka wciąż szuka, ale na razie wybrała ten drugi kierunek. Dlaczego? Straciła zaufanie do bliskiej osoby, czuje się samotna, chociaż cały czas jest wśród ludzi, nieustannie szuka akceptacji w oczach innych. W głowie wciąż przewijają się myśli, że jest gorsza, brzydsza, nie zasługuje na nic dobrego. Nie zmienia się tylko jedno – przyjaciółka, która jest z nią niezależnie czy jest dobrze, czy źle, osacza, szepcze, podpowiada. Czy warto jej ufać?

Wiem, że nie powinno się oceniać książki po okładce, ale nie sposób nie zwrócić na nią uwagi. Ma w sobie symbolikę, którą dobrze rozumie się po przeczytaniu książki, ale także po prostu przyciąga wzrok. Prosta, dobrze skomponowana, wymowna. Skutecznie zachęciła mnie do zajrzenia do środka i poznania tej opowieści.

Nie zwróciłam uwagi czytając zapowiedź książki na to, jak niewiele stron ona ma. Można by powiedzieć, że jest takim rozbudowanym opowiadaniem i pod tym względem na początku poczułam się rozczarowana. Natomiast co do samej treści to nie mam wątpliwości, że warto ją poznać, chociażby ze względu na tematykę, którą porusza. Dobrze, że opis nie zdradza zbyt dużo. Sądziłam, że to historia, jakich wiele, ale ta ma drugie dno. Nie jest to opowieść, obok której można przejść obojętnie i dlatego mimo, że jest tak krótka warto się z nią zapoznać.

Bohaterowie są przedstawieni w sposób wyrazisty i chociaż nie zdążymy poznać ich zbyt dobrze, na tyle, na ile bym oczekiwała, to i tak zapadają w pamięci. Ich relacje, problemy, wydarzenia, które miały wpływ na to, kim teraz są. Powody, dla których obrali tą drogę. W głównej mierze to historia Baśki, ale poznajemy też osoby z nią związane, takie jak Grzesiek, Marcin, Marta. Narracja prowadzona jest przez kilka postaci, co daje lepsze zrozumienie sytuacji, spojrzenie z ich perspektywy na wydarzenia.

„Przyjaciółka” to krótka, ale treściwa opowieść, która dotyka bardzo ważnej tematyki, daje do myślenia. Pokazuje, jak wiele problemów może nieść niska samoocena i skrzywione spojrzenie na samego siebie. Książka zaskakuje i porusza. Warto ją poznać mimo, że nie jest zbyt obszerna.

http://wyczytane-ksiazki.blogspot.com/2022/09/przyjaciolka-anna-pasternak.html

Każdy szuka w życiu szczęścia, chociaż w zależności od osoby, może przybierać ono różne formy. Jedni potrzebują harmonii i spokoju, inni natomiast alkoholu, imprez, towarzystwa i bycia w centrum uwagi. Baśka wciąż szuka, ale na razie wybrała ten drugi kierunek. Dlaczego? Straciła zaufanie do bliskiej osoby, czuje się samotna, chociaż cały czas jest wśród ludzi, nieustannie...

„Trzeba chcieć zmian
i je wprowadzić w życie.”

Przyjaźń, tak jak miłość i wiele innych relacji ma różne oblicza. Często takie bliskie znajomości trwają wiele lat, ale też mają szans przetrwać próby czasu. Jest przyjaźń między kobietami, mężczyznami, między kobietą i mężczyzną, dorosłym i dzieckiem, rodzicami i dziećmi, ale też bywa taka, o której napisała pani Anna Pasternak w swoim opowiadaniu pt.: „Przyjaciółka”.

Basia ma niespełna osiemnaście lat, mieszka w Opolu z rodzicami, których często nie ma w domu. Spędza czas w gronie przyjaciół i znajomych, korzystając z życia, biorąc udział w imprezach, zdarza się, że sięga po alkohol, papierosy, a nawet narkotyki. Jej bardzo bliską psiapsiułką jest Hania, z którą wzajemnie zwierzają się ze swoich trosk, przeżytych wrażeń, uczuć i zmartwień.

Gdy zaczynałam czytać tę książkę o niewielkiej, 114-stronicowej książki, spodziewałam się zwykłej historii o tych dwóch serdecznych koleżankach, których relacja zostanie zaburzona z jakichś powodów. I wszystko tak się zaczynało, gdyż chodziło o chłopaka, w którym obie się zakochały. Wszystko zaczęło się zmieniać, gdy na ich drodze pojawił się Grzesiek zwany Spikem, student Politechniki Wrocławskiej na wydziale architektury

Jednak dosyć szybko zaczął wkraczać w tę opowieść inny wątek, wraz z którym słowo „przyjaciółka” zaczęło nabierać zupełnie innego, bardziej symbolicznego znaczenia. Każdy ma czasami tego rodzaju „przyjaźń”, która ma niszczącą siłę, gdy odniesiemy ją do dręczące nas choroby i dolegliwości.

Szkoda, że pani Anna Pasternak nie pokusiła się o szerszą formę literacką, by jeszcze bardziej wniknąć w relacje z Grześkiem, czy Marcinem i ukazać bardziej dogłębnie walkę o normalność. Mimo tak oszczędnej sposobu snucia historii, udało się autorce oddać stan psychiczny głównej bohaterki, wewnętrzne blokady, spojrzenie na siebie, tok myślenia i motywy postępowania.

„Przyjaciółka” to krótkie opowiadanie, którego tytuł nabiera zupełnie innego brzmienia w kontekście poruszanego, głównego zagadnienia. Autorka w prostych, niewyszukanych słowach opowiada o relacjach między młodymi ludźmi ukazując ich wewnętrzne rozterki i spojrzenie na dziejącą się sytuację ich oczami. W tym celu zastosowała narrarcję pierwszoosobową oddając głos nie tylko Basi, ale też innym, ważnym osobom w tej historii.

Fabuła jest bardzo zwięzła, przemykająca po mniej ważnych aspektach opowiadania, by zwrócić uwagę na problem, który dotyczy wielu młodych, często nastoletnich osób niepotrafiących zaakceptować siebie takimi, jakimi są. Treść opowiadania napisanego przez debiutującą pisarkę skierowana jest głównie do młodych ludzi wchodzących w dorosłość, którzy w pogoni za szczupłą sylwetką wkraczają na ścieżkę, z której trudno zawrócić. Nie jest to historia dynamiczna i zbyt rozbudowana, ale pewnością tego rodzaju opowieści są potrzebne, zwłaszcza, w dzisiejszym świecie, w którym obowiązujące trendy, modę, sposób odżywiania się, wizerunek, sposób bycia wytyczają media społecznościowe, presja społeczna i postrzeganie drugiego człowieka, zwracając uwagę na jego wygląd, a nie charakter.

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu Novae Res

„Trzeba chcieć zmian
i je wprowadzić w życie.”

Przyjaźń, tak jak miłość i wiele innych relacji ma różne oblicza. Często takie bliskie znajomości trwają wiele lat, ale też mają szans przetrwać próby czasu. Jest przyjaźń między kobietami, mężczyznami, między kobietą i mężczyzną, dorosłym i dzieckiem, rodzicami i dziećmi, ale też bywa taka, o której napisała pani Anna...