Podobnie jak w przypadku Archiprzewodnika po Europie, cieszę się, że powstała publikacja przybliżająca współczesną architekturę i sylwetki współczesnych architektów / biur projektowych w Polsce.

Jednak podobnie jak w przypadku Archiprzewodnika po Europie - czuję niedosyt w temacie warstwy dydaktycznej, przybliżającej czytelnikowi odpowiednią perspektywę do zrozumienia prezentowanej architektury. Na przykład oglądając dzieło, które jest wybitną "architekturą tła" - chciałbym więcej dowiedzieć się o perspektywie do wydania takiej oceny - jak jest to realizowane zazwyczaj, co można uznać za sztampowe, co za nowatorskie. Architektura tła jest tu tylko przykładem, wiele innych tendencji architektonicznych też lepiej można byłoby zrozumieć z podaniem szerszego kontekstu.

Mimo to jednak cieszę się, że w ogóle wiem teraz, że istnieje coś takiego jak architektura tła, że wiem o tendencjach integracji budynków z zielenią, o tendencjach rozbudowywania warstw podziemnych w celu pozostawienia wolnej warstwy "na powietrzu", o rozwiązaniach doświetlania mieszkań, o koncepcjach mniej lub bardziej lewitujących płyt betonu, itd. Cieszę się też ze zrozumienia naziązania Filharmonii Szczecińskiej do hanzatyckich kamienic, a przede wszystkim z uświadomienia mi istnienia Cricoteki w Krakowie, którą muszę koniecznie zobaczyć - wygląda to na niesamowity efekt artystyczny.

Podobnie jak w przypadku Archiprzewodnika po Europie, cieszę się, że powstała publikacja przybliżająca współczesną architekturę i sylwetki współczesnych architektów / biur projektowych w Polsce.

Jednak podobnie jak w przypadku Archiprzewodnika po Europie - czuję niedosyt w temacie warstwy dydaktycznej, przybliżającej czytelnikowi odpowiednią perspektywę do zrozumienia...