Opowieść o pierwszej japońskiej lekarce, Ginko Ogino, to historia walki z tradycją, kulturą, systemem, konserwatyzmem, zacofaniem. Można wymieniać w nieskończoność.

Jest rok 1870, gdy dwudziestoletnia Gin wraca do rodzinnego domu. Upokorzona przez męża, który zaraził ją rzeżączką, staje się bezbronna. W zdominowanym przez mężczyzn świecie kobieta jest tylko żoną i matką. Gin jako rozwódka, obciążona chorobą weneryczną, nie może spełnić się w tej roli.

Aby zrozumieć i w pełni przeżyć tę historię, trzeba odnieść się do tamtych czasów. Czytanie powieści z dzisiejszej perspektywy, powoduje frustrację i złość. To, przez co przeszła Ginko, jest niewyobrażalne i przerażające, ale dzięki tym przeżyciom została lekarką. Najważniejszy był jej upór i determinacja, ale pierwszym bodźcem okazał się pobyt w klinice i konieczność przejścia serii bolesnych badań ginekologicznych. Były niezbędne, ale o ile byłyby "przyjemniejsze", gdyby nie przeprowadzał ich gruboskórny mężczyzna, który do wykonywanej przez siebie profesji nie miał ani serca, ani odpowiedniego podejścia. Upokorzona i zawstydzona Ginko, leżąc na fotelu ginekologicznym, podjęła decyzję życia.

Niesamowita historia, która pokazuje jak wiele może znieść kobieta, by spełnić swe marzenie. Pouczająca, ponieważ rysuje obraz japońskich przekonań i obyczajów przełomu XIX i XX wieku. Budująca, mimo wszystkich opisanych przez autora, zmagań bohaterki z zamkniętym dla kobiet światem nauki.
Warto przeczytać opowieść o inteligentnej, upartej i odważnej kobiecie, która udowodniła innym, ale przede wszystkim samej sobie, że warto walczyć z przeciwnościami losu.

Opowieść o pierwszej japońskiej lekarce, Ginko Ogino, to historia walki z tradycją, kulturą, systemem, konserwatyzmem, zacofaniem. Można wymieniać w nieskończoność.

Jest rok 1870, gdy dwudziestoletnia Gin wraca do rodzinnego domu. Upokorzona przez męża, który zaraził ją rzeżączką, staje się bezbronna. W zdominowanym przez mężczyzn świecie kobieta jest tylko żoną i matką....