Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zdarza się, że naprawdę pragnie się dokonać czegoś wielkiego. Człowiek daje się porwać wizji siebie jako bohatera, postaci wybitnej, przełamującej bariery kulturowe... a potem uświadamia sobie, ile trudności czeka go po drodze do celu i rezygnuje. A co stanie się, jeśli jednak nie zrezygnuje? Porwie się z motyką na słońce, choć niby z góry skazany był na porażkę? Bohaterka powieści "Za kwietnymi polami" właśnie to czyni. Ginko nie jest jednoznacznie pozytywną postacią. Z jednej strony odznacza się niespotykaną determinacją, z drugiej - nieprzyjemnym, twardym sposobem bycia. Powodują nią szlachetne pobudki, ale także egoistyczna chęć wybicia się, nawet za cenę zaszkodzenia własnej rodzinie. Nie jest szlachetną bohaterką ani wzorem, wydaje się za to bardzo prawdziwa. Tak samo jej historia, czasem budująca, czasem budząca pustą złość, to nie modelowa bajka o spełnianiu marzeń. Dobitnie obrazuje natomiast, jak spełnianie marzeń wygląda w rzeczywistości: ile się trzeba naczekać, nacierpieć, a jeśli nawet się uda, to jak kruche jest zdobyte szczęście i jak łatwo je utracić lub nawet z niego zrezygnować. To historia porwana, narracyjnie niesatysfakcjonująca, z nieco rozmytym zakończeniem - też brzmi bardzo prawdziwie. Ta historia nie daje mi spokoju. Choć to niby biografia wybitnej, żyjącej w XIX wieku Japonki, wydała mi się uniwersalną, dość gorzką opowieścią. Jest okrojona z idealizmu, konkretna, rzeczowa. Z jednej strony dostarcza inspiracji do realizacji marzeń, z drugiej uczciwie uprzedza, że rzeczywistość nigdy nie dorówna naszym wizjom. I że życie rzadko układa się w zgrabną narrację.