To już kolejna książka autorstwa Safak po którą sięgnęłam. Ciekawa byłam czy sprosta oczekiwaniom i jeszcze mnie czymś wyjątkowo zaskoczy.
Zdecydowanie polecam zarówno tym którzy już przekonali się do twórczości Turczynki, jak i tym, dla których będzie to pierwsze spotkanie i przygoda z tą autorką. Książka utrzymana w podobnym stylu co poprzednie, zaskakuje jednak całkowicie odmienna tematyka (w którą to pułapkę często wpadają pisarze których książki znalazły się na szczytach list bestsellerów). Utrzymana konwencja z "Pchlego pałacu" przeskakiwania między wątkami przez co zachowane jest tempo i dynamika. W dużym skrócie książka o tajemnicach rodziny, fenomenie drzemiącego i duszącego kolejne pokolenia piętna przemocy (i przekleństwa). Udana moim zdaniem próba przedstawienia (w dużym uproszczeniu) jak Turcja usiłuje wyrwać się spod kajdan ograniczeń kulturowych, które od wieków stawiają kobietę na końcu paternalistycznej kolejki do chleba i możliwości wyrażenia swojego zdania, życia według własnego pomysłu. Widać, że nie udaje się to nawet na gruncie metropolitarnym Stambułu, nie mówiąc już o peryferiach, gdzie o prawach kobiet do sprzeciwu nie tylko się nie mówi ale nie wypada nawet o tym myśleć.
Autorka okrasza orientalnymi zapachami i smakami historię o braku możliwości zerwania z przeszłością nawet wyjeżdżając na drugi koniec świata.
Bardzo dobra!

To już kolejna książka autorstwa Safak po którą sięgnęłam. Ciekawa byłam czy sprosta oczekiwaniom i jeszcze mnie czymś wyjątkowo zaskoczy.
Zdecydowanie polecam zarówno tym którzy już przekonali się do twórczości Turczynki, jak i tym, dla których będzie to pierwsze spotkanie i przygoda z tą autorką. Książka utrzymana w podobnym stylu co poprzednie, zaskakuje jednak...