To druga książki tej autorki przeczytana przez mnie. Pierwsza mnie zauroczyła, ta niestety nie. Trudna historia Turków i Ormian dla mnie okazała się również za trudna. Książka trochę nierówna, były fragmenty, które czytałam z wypiekami na twarzy ale były i takie trudne do przejścia. Bardzo zaskakujące i emocjonujące zakończenie wyrównało słabe punkty powieści.

To druga książki tej autorki przeczytana przez mnie. Pierwsza mnie zauroczyła, ta niestety nie. Trudna historia Turków i Ormian dla mnie okazała się również za trudna. Książka trochę nierówna, były fragmenty, które czytałam z wypiekami na twarzy ale były i takie trudne do przejścia. Bardzo zaskakujące i emocjonujące zakończenie wyrównało słabe punkty powieści.

Interesująca tematyka życia codziennego w Turcji, choć nie do końca odpowiadał mi styl Autorki - ale to już subiektywne wrażenie.

Interesująca tematyka życia codziennego w Turcji, choć nie do końca odpowiadał mi styl Autorki - ale to już subiektywne wrażenie.

Bardzo dobra i poruszająca lektura💜

Bardzo dobra i poruszająca lektura💜

- przepiękny języki
- autorka ma swój niepowtarzalny styl pisania
- konwencja realizmu magicznego <3
- bohaterki kobiece, które są barwne , silne i cudowne
- można poznać kulturę, historię oraz (najważniejsze hihi)
- jedzenie Ormian i Turków
- koniec był wstrząsający i obrzydliwy
- przenikające się ze sobą historie dwóch rodzin

Ocena: 7,5/10!

- przepiękny języki
- autorka ma swój niepowtarzalny styl pisania
- konwencja realizmu magicznego <3
- bohaterki kobiece, które są barwne , silne i cudowne
- można poznać kulturę, historię oraz (najważniejsze hihi)
- jedzenie Ormian i Turków
- koniec był wstrząsający i obrzydliwy
- przenikające się ze sobą historie dwóch rodzin

Ocena: 7,5/10!

Elif Shafak urzekła mnie książką "10 minut i 38 sekund na tym dziwnym świecie" - było emocjonalnie i przepięknie 💙 Tutaj teoretycznie jest podobnie, jednak dla mnie zbyt długo i rozwlekle 😑

"Bękart ze Stambułu" to saga rodzinna. Autorka opisuje rozległą turecką rodzinę, wagę historii i dziedzictwa, konflikt ormiańsko-turecki, politykę, wiarę, bunt i sprzeczności. Dodatkowo rozbite rodziny i przyjaźń między podziałami. Wplata przeszłość między teraźniejszość, zabobony między religię, nowoczesność między dawne zwyczaje. A to wszystko oczami kobiet 🇹🇷

Zdecydowanie nie jest to szybka literatura. Jest to powieść na pewnym poziomie skomplikowana, niejednoznaczna, wielowątkowa i filozoficzna. Autorka pisze prostym językiem, ale niezwykle barwnym - opisuje szczegóły architektury, wyglądu czy jedzenia ✍️

Ja tak naprawdę wciągnęłam się od około 350 strony, gdy wszystkie historie zaczęły się łączyć a wątki wyjaśniać. Nie przeczytałabym jej drugi raz, ale doceniam 📖

🚩 UWAGA (TW mogą zawierać spojlery) na wątki @ab0rcj! i gw@łtu 🚩

Elif Shafak urzekła mnie książką "10 minut i 38 sekund na tym dziwnym świecie" - było emocjonalnie i przepięknie 💙 Tutaj teoretycznie jest podobnie, jednak dla mnie zbyt długo i rozwlekle 😑

"Bękart ze Stambułu" to saga rodzinna. Autorka opisuje rozległą turecką rodzinę, wagę historii i dziedzictwa, konflikt ormiańsko-turecki, politykę, wiarę, bunt i sprzeczności. Dodatkowo...

Audiobook w wersji angielskiej dla mnie słabo nagrany. Udawany angielsko-turecki akcent jest drastyczny w odbiorze. Na pewno książka jest zbyt długa. Wiele rozmów o niczym można by usunąć.

Audiobook w wersji angielskiej dla mnie słabo nagrany. Udawany angielsko-turecki akcent jest drastyczny w odbiorze. Na pewno książka jest zbyt długa. Wiele rozmów o niczym można by usunąć.

Bardzo dobra historia. Dla mnie zbyt długa. Można by wyciąć niektóre niepotrzebne dialogi.

Bardzo dobra historia. Dla mnie zbyt długa. Można by wyciąć niektóre niepotrzebne dialogi.

Moje pierwsze spotkanie z prozą Elif Shafak. Myślałem, że to klasyczny wyciskacz łez, ale później – na szczęście – okazało się, że powieść kryje w sobie coś więcej niż opisy rodzinnych spotkań, podawanych potraw i spraw, z którymi Turczynki mierzą się na co dzień.
W rzeczywistości Shafak opowiada o niechlubnej przeszłości narodu i próbą zmierzenia się z niewygodnymi wspomnieniami i niewyjaśnionymi przypadkami; tą częścią własnej historii, która nie może zostać nazwana chlubną. W przypadku „Bekarta…” to ludobójstwo Ormian i losów tych, którzy je przeżyli, w których ta rozpisana na lata tragedia tkwi nadal. Historyczny wątek daje autorce podstawę do łączenia pozornie nieporównywalnych, odmiennych kulturowo sfer Zachodu i Wschodu, wzajemnych urazów, podejrzeń i rodzinnych antypatii. To także historia o Stambule, nieco inaczej opisywanym niż czyni to Pamuk. To wreszcie zupełnie nieckliwa opowieść o niewymazywalnych więzach krwi, miłości i poświęceniu.
Trochę w tym mistycyzmu, baśniowości i zapachu orientalnych przypraw. W tle wyraziście skrojone postaci, pełne dziwactw, tajemnic i poczucia humoru. I oczywiście tytułowy bękart i historia czysto rodzinna, ale świetnie wiążąca wszystkie zaznaczone wcześniej wątki.
„Bękarta…” wspominam dobrze, choć miałem przy nim chwile zwątpienia. Chwilowo od pani Shafak zrobię sobie przerwę.
Książkę tłumaczył Michał Kłobukowski.

Moje pierwsze spotkanie z prozą Elif Shafak. Myślałem, że to klasyczny wyciskacz łez, ale później – na szczęście – okazało się, że powieść kryje w sobie coś więcej niż opisy rodzinnych spotkań, podawanych potraw i spraw, z którymi Turczynki mierzą się na co dzień.
W rzeczywistości Shafak opowiada o niechlubnej przeszłości narodu i próbą zmierzenia się z niewygodnymi...

Bardzo dobra powieść. Niewiele brakowało, żebym ją sprzedała bez czytania, bo sądziłam, że będzie podobna do "10 minut i...", a ta mnie zraziła do autorki.

Powieść napisana dobrym językiem, ciekawa, z mocnym zakończeniem, pełnokrwistymi, intrygującymi bohaterami. Nie pozbawiona błędów, bo korekta akurat niezbyt udana. Co znaczy np. słowo "płaskliwa"⁉️⁉️ płakać się chce, poprawiając głupie błędy.

Polecam.
I trzymam kciuki, by redakcja wreszcie dojrzała błędy.

Bardzo dobra powieść. Niewiele brakowało, żebym ją sprzedała bez czytania, bo sądziłam, że będzie podobna do "10 minut i...", a ta mnie zraziła do autorki.

Powieść napisana dobrym językiem, ciekawa, z mocnym zakończeniem, pełnokrwistymi, intrygującymi bohaterami. Nie pozbawiona błędów, bo korekta akurat niezbyt udana. Co znaczy np. słowo "płaskliwa"⁉️⁉️ płakać się chce,...

Długo się zabierałam za tą książkę, aż nadszedł ten moment. Czytałam mnóstwo różnych opinii od zachwycających po beznadziejne. Musiałam spróbować, żeby ocenić sama.
Powiem tak, dla mnie książka jest i beznadziejna i zachwycająca. Dokładnie coś po środku.
Czekałam i czekałam, aż się akcja rozkręci no ale nie wyszło. Tu nie ma akcji. Za to zakończenie było zaskakujące a zarazem porywające. Taka wisienka na torcie, który właśnie ozdobą nadrabia swój smak.

Historia młodej Asyi od narodzin do dorosłości. Otaczający ją świat w Stambule, ciotki, babki. Same kobiety, bo w ich rodzinie mężczyźni szybko umierają. Został jeden, krótka mieszka w Ameryce. Niespodziewane odwiedziny kuzynki z Arizony, zmieniają świat Asyi.
Autorka pokazuje świat Turków, Ormian. A przede wszystkim współczesne życie mieszkańców.

Cała książka strasznie mi się dłużyła. Zupełnie nie mój gust. Gdyby nie wieńczące zakończenie, uznałabym książkę za naprawdę słabą.
Po głębszych przemyśleniach mogę już ocenić ją lepiej. Poukładałam sobie niektóre fakty i uznałam, że to miało sens. Dużo niepotrzebnych opisów, jakoś to do mnie nie przemawiało.

Polecam bo każdy powinien przeczytać i wyrazić swoją opinię. Nie zniechęcam, nie namawiam.

Kto już czytał? Dajcie znać. Jestem ciekawa Waszych opinii.

Długo się zabierałam za tą książkę, aż nadszedł ten moment. Czytałam mnóstwo różnych opinii od zachwycających po beznadziejne. Musiałam spróbować, żeby ocenić sama.
Powiem tak, dla mnie książka jest i beznadziejna i zachwycająca. Dokładnie coś po środku.
Czekałam i czekałam, aż się akcja rozkręci no ale nie wyszło. Tu nie ma akcji. Za to zakończenie było zaskakujące a...