Takie książki zostają w człowieku na długo... Ukorzeniają się i trwają. Pochłonęłam w dwa wieczory. Polecam

Takie książki zostają w człowieku na długo... Ukorzeniają się i trwają. Pochłonęłam w dwa wieczory. Polecam

Wspaniała powieść obyczajowa dla wszystkich. Cenna dodatkowo z uwagi na znajdujące się w niej informacje z dziedziny botaniki, historii i kultury. Napisana pięknym językiem. Czytając zagłebiamy się w miejsce i czas opisywany zapominając o tym co tu i teraz. Polecam , polecam, polecam!

Wspaniała powieść obyczajowa dla wszystkich. Cenna dodatkowo z uwagi na znajdujące się w niej informacje z dziedziny botaniki, historii i kultury. Napisana pięknym językiem. Czytając zagłebiamy się w miejsce i czas opisywany zapominając o tym co tu i teraz. Polecam , polecam, polecam!

Idealna pozycja do spokojnych chwil z książka w letnie dni i nie tylko. Bardzo przyjemnie spędziłam czas czytając Dary Losu.
Jednym słowem - szczerze polecam.

Idealna pozycja do spokojnych chwil z książka w letnie dni i nie tylko. Bardzo przyjemnie spędziłam czas czytając Dary Losu.
Jednym słowem - szczerze polecam.

Książka "Dary Losu" towarzyszyła mi przez wiele wieczorów . Pięknie napisana , piękny klimat , piękne zakończenie . Szkoda mi było skończyć , dlatego czytałam ją wnikliwie i powoli . Naprawdę polecam . Chyba sama marzę o napisaniu takiej sagi rodzinnej . Niestety sama byłam pochłonięta pisaniem swojej książki o zupełnie innej tematyce . Książka Hanny Szczepankowskiej dawała mi wytchnienie po emocjach , jakie przyszło mi ostatnio przeżywać . Jestem wdzięczna autorce , że poleciła mi swoją książkę . Na długo ją zapamiętam .

Książka "Dary Losu" towarzyszyła mi przez wiele wieczorów . Pięknie napisana , piękny klimat , piękne zakończenie . Szkoda mi było skończyć , dlatego czytałam ją wnikliwie i powoli . Naprawdę polecam . Chyba sama marzę o napisaniu takiej sagi rodzinnej . Niestety sama byłam pochłonięta pisaniem swojej książki o zupełnie innej tematyce . Książka Hanny Szczepankowskiej dawała...

"Dary Losu" otrzymałam od samej autorki z czego bardzo się cieszyłam i dziękuję za książkę,która w pewnym sensie przeniosła mnie do dzieciństwa.Sama okładka z uroczym domkiem w otoczeniu lasu dał mi obraz domku mojej ukochanej babci,do której bardzo lubiłam przyjeżdżać.
Klimat,który wyczarowała autorka zachwycił mnie ale muszę przyznać,że było ich bardzo dużo i czułam czasami natłok opisów.
Co to samej fabuły to jestem na -tak.Bardzo lubię połączenie ,gdzie przeszłość łączy się z teraźniejszością dając całkiem dobry "spektakl".
W przeszłości -1935 r-poznajemy Hanię,która po zdaniu matury wyjeżdża do Warki by tam spędzić wakacje.Miło rozpoczęte lato u rodziny kończy się tragicznie a Hania wyjeżdża z Polski z pomocą przyjaciela.
Teraźniejszość -2012 r-to historia Korneli , która dziedziczy dworek w Michałowie i wraz ze swoją córka oraz wnuczką postanawiają go odnowić i tym samym poznać swoje korzenie.
Muszę przyznać,że pomysł na fabułę jest całkiem dobry gdzie autorka świetnie połączyła elementy obyczajowe, romantyczne, historyczne oraz kryminalne. Poza tym książka Pani Szczepanowskiej jest piękną podróżą sentymentalną przez nasz kraj, gdzie nie brakuje obrazków z przeszłości, tej odległej i tej bliższej, tajemniczych legend no i przede wszystkim urokliwych obrazków polskiej przyrody - tej sielskiej, wiejskiej.Dodam jeszcze ,że język który posługuje się autorka jest lekki i napisany piękną polszczyzną tworząc ciekawą i wartościową powieść.

"Dary Losu" otrzymałam od samej autorki z czego bardzo się cieszyłam i dziękuję za książkę,która w pewnym sensie przeniosła mnie do dzieciństwa.Sama okładka z uroczym domkiem w otoczeniu lasu dał mi obraz domku mojej ukochanej babci,do której bardzo lubiłam przyjeżdżać.
Klimat,który wyczarowała autorka zachwycił mnie ale muszę przyznać,że było ich bardzo dużo i czułam...

Bardzo się męczyłam aby skończyć te ponad 600stron...

Bardzo się męczyłam aby skończyć te ponad 600stron...

Pod koniec mocno męczyła... Średnia.

Pod koniec mocno męczyła... Średnia.

Piękna opowieść o kilku pokoleniach kobiet, pokonywaniu przeciwnoście i poplątanych ścieżek losu.

Kochani tym razem nie dostaniecie streszczenia książki a dlaczego?
A dlatego że książka napisana jest w dwóch wymiarach czasowych.
Rok 1935 kiedy to Kornelia Makowska i jej przyjaciółki wyjeżdżają do dworku ciotki znajdującego się w Warce nad Pilicą.
I tu dochodzi do przestępstwa, które całkowicie zmienia losy młodych ludzi.
Oraz teraźniejszośc rok 2012, kiedy to Klementyna, wnuczka Kornelii, dowiaduje się o istnienu pałacyku w Michałowie, który odziedziczyła jej rodzina. I tu matka z córką, postanawiają poznać swoje korzenie.
Piekne okolczności przyrody, sprawiają że do głosu dochodzą ukrywane uczucia.
Niestety i tym razem znowu sprawy się skomplikują......

Było to moje pierwsze spotkanie z autorką i chodz raczej nie sięgam po ksiązki z taką rozbierznością czasową to ksiązkę czytało się miło. Autorka stworzyła tu kilkupokoleniową historię kobiet w której znajdziemy mase tajemnic oraz zagadek z przeszłości.
Książka ma swoje plusy i minusy. Plusy za łatwy język jakim napisana jest książka orza styl który jest świetny. Minusy to za dużo opisów i przez to książka jest grubaskiem 648 stron.
Idealna książka na spędzenie miło czasu na hamaku czy plaży, ogrodzie czy lesie. Polecam każdemu kto uwielbia zagadki i tajemnicę :)

Piękna opowieść o kilku pokoleniach kobiet, pokonywaniu przeciwnoście i poplątanych ścieżek losu.

Kochani tym razem nie dostaniecie streszczenia książki a dlaczego?
A dlatego że książka napisana jest w dwóch wymiarach czasowych.
Rok 1935 kiedy to Kornelia Makowska i jej przyjaciółki wyjeżdżają do dworku ciotki znajdującego się w Warce nad Pilicą.
I tu dochodzi do...

LOS – czym on właściwie jest? Czy jakąś nadprzyrodzoną siłą wpływającą na dzieje świata, czy doświadczenia jednostki? Na pewno nie jest tylko szczęśliwym bądź tylko nieszczęśliwym trafem. Nie sposób go uprzedzić, przeciwstawić mu się, bo i tak złapie nas za nogi i zaprowadzi na wybraną gdzieś tam w górze ścieżkę. Pisarze często tworząc swe dzieła dysputowali na temat losu, powołując do życia bohaterów połączonych z daną epoką, okresem dziejów, wydarzeniem, aby pokazać ich wpływ na psychikę, charakter, życiorys oraz konsekwencje ich postępowania podczas doczesnej wędrówki na kolejne pokolenia.

Hanna Szczepanowska w swej debiutanckiej powieści pt,: ”Dary losu” ukazuje jego wielowymiarowość, dzieląc opowieść na dwie części. Pierwsza osadzona w 1935 roku opowiada o córce warszawskiego okulisty – Kornelii Makowskiej i jej dwóch przyjaciółkach, które wyjeżdżają na wakacje do dworku ciotki, do Warki nad Pilicą. Lato mija im na zabawach, poznawaniu nowych ludzi i wycieczkach. Jednak pewnego dnia dochodzi do przestępstwa, co odmienia losy młodych ludzi.

Historia ta, napisana bogatym językiem, mieni się zapachami potraw, licznymi opisami ilustruje urok, nieodparty, ulotny klimat dawnej Warki. Niespiesznie rozwijająca się akcja, pobudza napięcie i oczekiwanie na to, co ma się wydarzyć. Autorka obrazuje postawy, wartości i świat zainteresowań ówczesnych młodych ludzi i pokolenia ich rodziców. Nawiązuje także do samobójstwa i gwałtu, które w okresie międzywojennym równały się społecznemu potępieniu. Zgwałcone kobiety stawały się ofiarami plotek, pomówień i żarcików. Traciły szanse na zamążpójście i jakąkolwiek pozycję towarzyską. Nawet na ulicach wytykano je palcami. Jedni patrzyli na nie z wyższością i politowaniem. Inni rzucali niedwuznaczne uwagi. Gwałt był sprawą prokuratury tylko, jeśli kobieta sobie tego życzyła. A jeśli sobie życzyła… to najwidoczniej sama chciała, by na lewo i prawo rozprawiano o jej „miłosnych perypetiach”. Sprawcy pozostawali zatem bezkarni. To straszne, ale reguła ta obowiązywała w Polsce aż do roku 2014.

Druga część przenosi nas w czasie do roku 2012. Kornelia umiera. Jej córka Bianka Muszyńska - Domarat wraz ze swoją córką Klementyną Domarat, później Cotino – Maroni oraz wnuczką Matyldą Cotino – Maroni po kilkunastu dniach od pogrzebu nestorki rodu dowiadują się, iż odziedziczyły pałacyk w Michałowie. Kobiety postanawiają poznać swoje korzenie, dowiedzieć się kim jest tajemniczy ofiarodawca i odnowić pałacyk.

W jaki sposób Pani Hanna połączyła obie historie, musicie odkryć sami. Nie zdradzę wam, która z nich bardziej przypadła mnie do gustu. Niewątpliwie mam poczucie, iż współczesna jest bardziej filozoficzna. Zaznaczyłam w niej mnóstwo cytatów dotyczących historii, patriotyzmu, samorealizacji, wierzeń, wielokulturowości, relacji międzyludzkich, życia.

W ogólnym podsumowaniu “Dary losu” to ponad sześćset stronnicowa powieść, pozwalająca delektować się językiem, zabierająca czytelnika do świata wyreżyserowanego przez los. Opowieść o przyjaźni, ludzkiej samotności, potrzebie miłości, poszukiwaniu samego siebie, wyborach, które bohaterowie są zmuszeni podejmować, choć kierują ich życie w nieoczekiwaną stronę.

"… - I dlatego zbrodnią wobec siebie jest podtrzymywanie wszelkich fikcji, zmuszanie się do życia zgodnie z przyjętymi obyczajami albo cudzym widzimisię, niby dla dobra czyjegoś czy nawet wspólnego...”

Ta powieść niesie więc przesłanie, abyśmy żyli na własnych zasadach, z godnością przyjmując niespodziewane dary losu.

Dziękuję Pani Hannie za chęć poznania mojej opinii o swoim dziele, więc i za jej egzemplarz z dedykacją. Gdyby nie to, nie zainteresowałabym się nią, ponieważ takie “sielskie” okładki nie przyciągają mojej uwagi. Życzę Pani inspiracji do pisania kolejnych, tak wielowymiarowych powieści, pozwalających na kilka wieczorów oderwać się od codzienności.

LOS – czym on właściwie jest? Czy jakąś nadprzyrodzoną siłą wpływającą na dzieje świata, czy doświadczenia jednostki? Na pewno nie jest tylko szczęśliwym bądź tylko nieszczęśliwym trafem. Nie sposób go uprzedzić, przeciwstawić mu się, bo i tak złapie nas za nogi i zaprowadzi na wybraną gdzieś tam w górze ścieżkę. Pisarze często tworząc swe dzieła dysputowali na temat losu,...

Mnóstwo postaci, czasów, wątków i wciąż niepokojące pytanie: To są dary?

Mnóstwo postaci, czasów, wątków i wciąż niepokojące pytanie: To są dary?