Migotliwa, eteryczna historia z morałem. Obcując z nią, miałem wrażenie, że zapadam się w oniryczny trans. Potrafiłem doskonale wczuć się w dwójkę głównych bohaterów. Akcja była była płynna, a wynikające z niej intrygi zastanawiające. Te wszystkie pozytywne odczucia, nie są jednak dziełem przypadku czy jakiejś słowo-mistycznej magii, lecz znakomitego stylu pisarskiego. Czytało się to bardzo dobrze, lekko, pomimo nielekkiej tematyki.
Długo by wymieniać zalety tej książki, ale jednej (szalenie istotnej) zalety, pominąć nie mogę: "Tożsamość" jest dziełem onirycznym, abstrakcyjnym, nieco odrealnionym – lecz nadal znakomicie czytelnym i zrozumiałym. Najczęstszym błędem tego typu dzieł, jest przesadzenie z abstrakcją, co czyni je zupełnie nie do odszyfrowania. Tym razem, spotykamy się z idealnym wyważeniem – wszystko jest jasne, lecz nadal możemy interpretować wydarzenia z książki w różnorodny sposób. Według mnie, to niemała zaleta.

PS: papier! Zapomniałem wspomnieć o papierze! Wydanie z czterema kropkami na okładce, sklejone jest z najprzyjemniejszego papieru, jakiego dane mi było dotykać w życiu. Czytałem i głaskałem przeczytane słowa. Przyjemność intelektualna, połączona z przyjemnością sensoryczną – bardzo przyjemny miks.

Migotliwa, eteryczna historia z morałem. Obcując z nią, miałem wrażenie, że zapadam się w oniryczny trans. Potrafiłem doskonale wczuć się w dwójkę głównych bohaterów. Akcja była była płynna, a wynikające z niej intrygi zastanawiające. Te wszystkie pozytywne odczucia, nie są jednak dziełem przypadku czy jakiejś słowo-mistycznej magii, lecz znakomitego stylu pisarskiego....