Czym jest sztuka? Czym jest piękno? Gdzie kończy się "człowiek", a zaczyna "dzieło sztuki"? To są pytania bardzo bliskie moim zainteresowaniom, toteż sięgałam po tę książkę z dużym entuzjazmem.
Wrażenia? Lubię Schmitta, więc mogę mu wybaczyć lekką górnolotność i wypaczenie rzeczywistości poza rozsądne ramy. Chociaż przyznaję, że wziąwszy pod uwagę tematykę tej powieści, w moim odczuciu powinna być cięższa i bardziej mroczna. Mimo kilku dość szokujących scen, całość czyta się lekko, szybko i przyjemnie. A przecież historia jest przerażająca! Także książka ta nieco traci za rozbieżność między formą i treścią. Ale poza tym, nie mam jej nic do zarzucenia.
Postać głównego bohatera, z którego perspektywy poznajemy fabułę, jest wprawdzie płytka i nieciekawa (dużo bardziej niż to koniecznie w przypadku dzieła sztuki); ale w zamian drugoplanowi bohaterowie, w szczególności Zeus i Hannibal, nadają całości odpowiedni wydźwięk i charakter.
Ogólnie książkę czyta się dobrze. Wciąga, mimo przewidywalności; chwilami szokuje opisami czy przemyśleniami. Dobrze napisana, porusza poważne, filozoficzne problemy, skłania do zastanowienia. Polecam.

Czym jest sztuka? Czym jest piękno? Gdzie kończy się "człowiek", a zaczyna "dzieło sztuki"? To są pytania bardzo bliskie moim zainteresowaniom, toteż sięgałam po tę książkę z dużym entuzjazmem.
Wrażenia? Lubię Schmitta, więc mogę mu wybaczyć lekką górnolotność i wypaczenie rzeczywistości poza rozsądne ramy. Chociaż przyznaję, że wziąwszy pod uwagę tematykę tej powieści, w...