Książka opowiada o Róży, która na wakacje trafia do znajomych jej mamy. Jak się potem okazuje nastolatka odkrywa niesamowite historie. Poznaje tam wspaniałych ludzi.
Czyta się jednym tchem.

Książka opowiada o Róży, która na wakacje trafia do znajomych jej mamy. Jak się potem okazuje nastolatka odkrywa niesamowite historie. Poznaje tam wspaniałych ludzi.
Czyta się jednym tchem.

Takie połączenie Ani z Zielonego Wzgórza z Tajemniczym Ogrodem w powojennej Polsce.

Książka opowiada o traumie, jaka spotyka ludzi, o braku pomocy psychologicznej. Jeśli coś mi po tej książce zostanie w głowie to ten aspekt.

Różyczka niespodziewanie wolno łączy pewne sprawy. To mi się nie do końca podobało.

Za to bez problemu wyobraziłam sobie opisywane miejsca. Mam przed oczami biały, ukryty domek z ogrodem.

Takie połączenie Ani z Zielonego Wzgórza z Tajemniczym Ogrodem w powojennej Polsce.

Książka opowiada o traumie, jaka spotyka ludzi, o braku pomocy psychologicznej. Jeśli coś mi po tej książce zostanie w głowie to ten aspekt.

Różyczka niespodziewanie wolno łączy pewne sprawy. To mi się nie do końca podobało.

Za to bez problemu wyobraziłam sobie opisywane miejsca. Mam...

Z tą książką wiąże się bardzo śmieszne historia. Gdy byłam w bibliotece szukałam książki Ewy Nowak, gdy zobaczyłam tą zobaczyłam tylko na imię i pierwsze litery nazwiska autorki, więc myślałam, że tą książkę napisała Ewa Nowak :D Dopiero gdy zaczęłam ją czytać zrozumiałam, że pomyliłam autorów.. Co do książki styl pisania.. według mnie nudny i nieprzyjemny, pomysł na fabułę.. nie najgorszy, ale ten styl pisania kompletnie go zniszczył. Rzadko daje złe opinie o książkach, ale tu niestety nie mogłam dać dobrej, gdyż w tej książce nie ma nic fajnego..
Nie polecam ):

Z tą książką wiąże się bardzo śmieszne historia. Gdy byłam w bibliotece szukałam książki Ewy Nowak, gdy zobaczyłam tą zobaczyłam tylko na imię i pierwsze litery nazwiska autorki, więc myślałam, że tą książkę napisała Ewa Nowak :D Dopiero gdy zaczęłam ją czytać zrozumiałam, że pomyliłam autorów.. Co do książki styl pisania.. według mnie nudny i nieprzyjemny, pomysł na...

Książka słaba. Z bardzo chaotycznych opisów wywnioskowałam tyle, że w latach sześćdziesiątych lub siedemdziesiątych pewna nastolatka z Warszawy - Róża wyrusza gdzieś na drugi koniec Polski (obstawiam okolice Dąbrowy Tarnowskiej)- do ludzi, wobec których ich matka ma "wielki dług" (w domyśle - wdzięczności). Tam trochę się nudzi, ale oczywiście poznaje jakiegoś fagasa, więc jej uwaga zaczyna skupiać się na nim.
Najważniejszy jest jednak główny wątek - tajemnica matki Róży - Barbary. Nie zostało to powiedziane wprost, ale najprawdopodobniej była ona żydowskim dzieckiem, które musiało się ukrywać w czasie wojny. Ocalała dzięki obcym ludziom i ma wobec nich "wielki dług" (domyślam się, że wdzięczności).(Gdyby była polskim dzieckiem na pewno nie musiałaby się tułać i zmieniać kryjówki, tylko pracowałaby u bauera albo coś w tym stylu).
Jak nietrudno się domyślić, zarówno matka Róży, jak i rodzina, która uratowała jej życie są osobami, które wiele wycierpiały w czasie drugiej wojny światowej. Odbiło się to zwłaszcza na zdrowiu starszej pani - imienniczki Róży, chorującej na serce od wielu lat. Dla Róży - dziewczyny wychowanej w czasach pokoju zetknięcie się z trudną historią jej rodziny staje się szokiem. W międzyczasie poznaje ona kolejną tajemnicę starszego małżeństwa...
Szacunek dla autorki za podjęcie ważnego tematu, za pomysł... I to by było na tyle. Zbyt duża ilość chaotycznych opisów, ciągłe niedopowiedzenia, przeskakiwanie z czasów wojny do PRL i odwrotnie oraz dość naiwny sposób myślenia głównej bohaterki (serio - jak miałam 14 lat to byłam bardziej kumata) odrzucały mnie od tej książki. Niestety nie dałam rady doczytać jej do końca; wybierałam tylko co ciekawsze fragmenty.
Jest wiele powieści poświęconych tematowi drugiej wojny światowej - tutaj wydarzenie to ukazano jako traumę ludzi i zamierzchłą przeszłość, której lepiej nie odgrzebywać. Moim zdaniem lepiej jest rozmawiać o tym i wyleczyć tę traumę niż użerać się z nią do końca życia. Zdaję sobie jednak sprawę, że wtedy psychologia nie była tak rozwinięta jak obecnie, a dostęp do specjalistów był ograniczony (w dodatku korzystanie z ich pomocy niezbyt dobrze się kojarzyło). W związku z tym - ode mnie - słaba trója na szelkach.

Książka słaba. Z bardzo chaotycznych opisów wywnioskowałam tyle, że w latach sześćdziesiątych lub siedemdziesiątych pewna nastolatka z Warszawy - Róża wyrusza gdzieś na drugi koniec Polski (obstawiam okolice Dąbrowy Tarnowskiej)- do ludzi, wobec których ich matka ma "wielki dług" (w domyśle - wdzięczności). Tam trochę się nudzi, ale oczywiście poznaje jakiegoś fagasa, więc...

Tą książkę czytałam mając jakieś 12-13 lat. Jest to książka dla młodzieży ale mam wrażenie, że im starszy czytelnik tym więcej z niej zrozumie. Te kilka lat temu czytało mi się ją dość ciężko ale uważam, że warto ją przeczytać bo to wartościowa i POLSKA powieść;D

Tą książkę czytałam mając jakieś 12-13 lat. Jest to książka dla młodzieży ale mam wrażenie, że im starszy czytelnik tym więcej z niej zrozumie. Te kilka lat temu czytało mi się ją dość ciężko ale uważam, że warto ją przeczytać bo to wartościowa i POLSKA powieść;D

Bardzo wzruszająca i pouczająca. polecam

Bardzo wzruszająca i pouczająca. polecam

Powieść ma bardzo ciekawą fabułę i interesująco się rozwija. Autorka wie jak rozbudzić ciekawość czytelnika i korzysta z tego. Cała akcja utworu krąży w okół tajemnicy matki Róży, jednak możemy także znaleźć w książce ciekawe epizody.
Książka jest skierowana do młodzieży, jednak sięgnąć po nią mogą także osoby dorosłe. Ewa Nowacka doskonale wie jak nie zanudzić czytelnika i sprawić by miał ciarki podczas czytania historii o młodej i inteligentnej dziewczynie.

http://czytanie-chwile-rozkoszy.blogspot.com/2014/11/dzien-noc-i-pora-niczyja-ewa-nowacka.html

Powieść ma bardzo ciekawą fabułę i interesująco się rozwija. Autorka wie jak rozbudzić ciekawość czytelnika i korzysta z tego. Cała akcja utworu krąży w okół tajemnicy matki Róży, jednak możemy także znaleźć w książce ciekawe epizody.
Książka jest skierowana do młodzieży, jednak sięgnąć po nią mogą także osoby dorosłe. Ewa Nowacka doskonale wie jak nie zanudzić czytelnika...

Najpierw był spektakl telewizyjny, chyba w Teatrze Młodego Widza, następnie wpadła mi w ręce książka.
Dwa światy obok siebie: jeden naznaczony wojną, w którym żyje kobieta niemogąca pogodzić się z tragiczną śmiercią syna i drugi świat współczesnej nam dziewczyny.
Znakomita atmosfera. Mimo że, czytałam książkę bardzo dawno, nadal jestem pod wrażeniem.

Najpierw był spektakl telewizyjny, chyba w Teatrze Młodego Widza, następnie wpadła mi w ręce książka.
Dwa światy obok siebie: jeden naznaczony wojną, w którym żyje kobieta niemogąca pogodzić się z tragiczną śmiercią syna i drugi świat współczesnej nam dziewczyny.
Znakomita atmosfera. Mimo że, czytałam książkę bardzo dawno, nadal jestem pod wrażeniem.

Super

Super

Wypożyczyłam ją z biblioteki będąc jeszcze w gimnazjum, więc to było jakiś czas temu. Pamiętam, bardzo dobrze mi się ją czytało, taka w sam raz dla nastolatki. Raczej nie przepadam za polskimi autorami ale akurat ta mi się spodobała. Książka lekka w sam raz na wakacje.

Wypożyczyłam ją z biblioteki będąc jeszcze w gimnazjum, więc to było jakiś czas temu. Pamiętam, bardzo dobrze mi się ją czytało, taka w sam raz dla nastolatki. Raczej nie przepadam za polskimi autorami ale akurat ta mi się spodobała. Książka lekka w sam raz na wakacje.