Zaczyna się niewinnie,a otrzymujemy historię życiem pisaną.

Jest to 3 tom cyklu "Sama słodycz", jednak ja zaczęłam od niej zapoznanie się z autorką.

Początkowo wydaje się, że będzie to jedna z wielu książek obyczajowych, opowiadająca o tym, jak kobieta "po przejściach" próbuje zmienić swoje życie po przykrych doświadczeniach. Otrzymujemy natomiast lekcję pokory.
Książka uświadamia, co w życiu jest najważniejsze (zdrowie, przyjaźń, miłość) i nad czym warto się skupić, kiedy próbujemy "odnaleźć" swoje szczęście. Los bywa jednak przewrotny i jak się okazuje czasem szukamy szczęścia gdzie indziej, choć tak naprawdę nie potrafimy dostrzec ile "go" mamy w danej chwili.
Nie wiem, czy sięgnę po dwa poprzednie tomy, bo w zasadzie nie czytając I i II części, w skrócie wiem, co przytrafiło się autorce.

Książka byłaby dobra, ale z uwagi, że jest to zapis życiowych doświadczeń samej autorki dla mnie jest "bardzo dobra", bo wiem, że włożyła w tę książkę wiele wysiłku i choć nie widziała początkowo większego sensu, żeby ją publikować, odważyła się. Warto było.

Polecam.

Zaczyna się niewinnie,a otrzymujemy historię życiem pisaną.

Jest to 3 tom cyklu "Sama słodycz", jednak ja zaczęłam od niej zapoznanie się z autorką.

Początkowo wydaje się, że będzie to jedna z wielu książek obyczajowych, opowiadająca o tym, jak kobieta "po przejściach" próbuje zmienić swoje życie po przykrych doświadczeniach. Otrzymujemy natomiast lekcję pokory....

Karen wyprowadza się z Londynu na francuską prowincję, gdzie kupuje dom i poznaje przystojnego Portugalczyka. Jest szczęśliwie zakochana do momentu, kiedy odkrywa, że Luis ją zdradza. Załamana nie może się pozbierać, ale w tym trudnym okresie spotyka różnych ludzi, którzy na swój sposób próbują ją pocieszyć. Karen zaczyna zauważać małe rzeczy, za które jest ludziom wdzięczna. Gdy emocjonalnie dochodzi do momentu, w którym ma nadzieję na spokojną rozmowę z Luisem, okazuje się, że ten miał tragiczny wypadek i jest w ciężkim stanie.
Książka pokazuje, że nie powinniśmy z niczym zwlekać, bo życie jest kruche i niespodziewane. Dodatkowo drobne miłe gesty, dla jednych niewiele znaczące, dla kogoś innego mogą być wielkim pocieszeniem.

Karen wyprowadza się z Londynu na francuską prowincję, gdzie kupuje dom i poznaje przystojnego Portugalczyka. Jest szczęśliwie zakochana do momentu, kiedy odkrywa, że Luis ją zdradza. Załamana nie może się pozbierać, ale w tym trudnym okresie spotyka różnych ludzi, którzy na swój sposób próbują ją pocieszyć. Karen zaczyna zauważać małe rzeczy, za które jest ludziom...

otwierając książkę żeby ją przeczytać zwróciłam uwagę na dedykację "Luisowi" ... i zrobiłam coś czego nigdy nie robię - zaczęłam szukać wątku dot. Luisa. szczerze to żałuję że sprawdziłam co będzie się dziać na kolejnych stronach.

Szkoda że ta przygoda tak się kończy, bo jednak wszyscy lubimy dobre zakończenia ....

otwierając książkę żeby ją przeczytać zwróciłam uwagę na dedykację "Luisowi" ... i zrobiłam coś czego nigdy nie robię - zaczęłam szukać wątku dot. Luisa. szczerze to żałuję że sprawdziłam co będzie się dziać na kolejnych stronach.

Szkoda że ta przygoda tak się kończy, bo jednak wszyscy lubimy dobre zakończenia ....

Choć raz dostajemy to co zapowiada okładka, czyli pełną ciepła i humoru w sposobie pisania historię, jednak sama opowieść Angielki już taka wesoła nie jest. Życie nikogo nie oszczędza i nawet w stworzonym przez siebie raju można mieć depresje. Choć bohaterka wybiera życie na urokliwej prowincji wkrótce odczuwa zmęczenie życiem.

Nie jest to bynajmniej kolejna z tych lektur, gdzie odnajduje się spokojne, malownicze miejsce, a potem buduje bądź poddaje renowacji stary dom. Tu jest wszystko "poukładane". Jest miasteczko, dom stoi i jest Karen, która się w nim odnalazła. A swą opowieść pisze o sobie i o namiętności (do mężczyzny) jaką znalazła w Villiers.

To jest już trzecia część zapisków z życia dziennikarki i choć nie miałam z poprzednimi do czynienia to nie przeszkadzało mi to by zatopić się po uszy w tej lekturze. Możliwe, że dziś lepiej znałabym bohaterkę, przeczytawszy każdą z jej książek, ale wystarczy, że w ogóle miałam szanse poznać ją i jej styl spisania. Po prostu, ta książka zaskoczyła mnie i sprawiła mi dużą przyjemność. I choć nie ma happy endu i można się wzruszyć przez zaistniałe prawdziwe tragiczne wypadki to po przeczytaniu i tak robi się ciepło na duszy.

Choć raz dostajemy to co zapowiada okładka, czyli pełną ciepła i humoru w sposobie pisania historię, jednak sama opowieść Angielki już taka wesoła nie jest. Życie nikogo nie oszczędza i nawet w stworzonym przez siebie raju można mieć depresje. Choć bohaterka wybiera życie na urokliwej prowincji wkrótce odczuwa zmęczenie życiem.

Nie jest to bynajmniej kolejna z tych lektur,...

Do przeczytania. Uważam, że każda książka jest warta przeczytania, bo zawsze ma jakieś przesłanie, nawet jeśli jest naprawdę nie za ciekawa. Z tą jest podobnie, ma ciekawy motyw, historia bohaterki wzbudza pewne emocje jednak "nie uderza". Jak dla mnie za dużo opisów psa, w proporcji do opisów stanu fizycznego i psychicznego bohaterki, jej emocji, wyglądu, przeżyć, wspomnień, może innym taki styl jak najbardziej odpowiada, mnie nie. Jest dość przewidywalna i nawet zakończenie super mnie nie zaskoczyło. Największym plusem jest jednak fakt, że historia jest wsparta na autentycznych wydarzeniach i można się bardziej z nią utożsamić. Dodatkowo kilka naprawdę świetnych cytatów i puenta, która choć nie jest odkrywcza, zostaje w pamięci.

Do przeczytania. Uważam, że każda książka jest warta przeczytania, bo zawsze ma jakieś przesłanie, nawet jeśli jest naprawdę nie za ciekawa. Z tą jest podobnie, ma ciekawy motyw, historia bohaterki wzbudza pewne emocje jednak "nie uderza". Jak dla mnie za dużo opisów psa, w proporcji do opisów stanu fizycznego i psychicznego bohaterki, jej emocji, wyglądu, przeżyć,...

Książka opisuje losy ludzi, którzy szukają swojego miejsca, którzy opuścili swoje ojczyzny. Osobiście nie przepadam za takimi książkami, w dużym stopniu skusiła mnie okładka, jednak autorka w przyjemny sposób opisuje życie ludzi, co powoduje, że łatwo i przyjemnie minęły mi chwile przy książce.

Książka opisuje losy ludzi, którzy szukają swojego miejsca, którzy opuścili swoje ojczyzny. Osobiście nie przepadam za takimi książkami, w dużym stopniu skusiła mnie okładka, jednak autorka w przyjemny sposób opisuje życie ludzi, co powoduje, że łatwo i przyjemnie minęły mi chwile przy książce.

Nie mogłam się doczekać, kiedy dostanę informację z mojej biblioteki, że książka ta została zwrócona. Po przeczytaniu Uroku i Słodyczy (przypadkowo zaczęłam od drugiej części) było kwestią czasu, zanim dopadnę Szczęście. Bardzo lubię książki opowiadające losy ludzi, którzy zostawili swoje kraje, żeby rozpocząć nowe życie gdzie indziej. Traf chciał, że moje ulubione dotyczą Brytyjczyków przyjeżdżających do Francji :-)Serdecznie polecam oliwkową serię Carol Drinkwater, Merde Stephena Clarke'a, oraz książki Pitera Mayle. No cóż, każy ma jakiegoś bzika ;-) Każdy z tych autorów ma inny styl, opowiada inne historie, ale mimo wszystko za każdym razem te historie sprawiają, że jest mi lepiej. Z Karen Wheeler nie był inaczej. Niemal od razu zakochałam się w niej samej, w jej domku i miasteczku. Ponure lub stresujace dni rozświetlała mi myśl o wieczorze z książką, o tym, że za kilka godzin znów znajde się w Villier. Jednak Samo szczęście różni się od poprzednich części. Pozostawia poczucie nostalgii, smutku... Takie jest chyba życie. Mimo to myśl o domku pod makami, o małym czarnym psiaku i małej wiejskiej społeczności działa na mnie terapeutycznie. Z przyjemnością za jakiś czas powrócę do całej serii. Tak już mam z książkami, które szczególnie zapadły mi w sercu.

Nie mogłam się doczekać, kiedy dostanę informację z mojej biblioteki, że książka ta została zwrócona. Po przeczytaniu Uroku i Słodyczy (przypadkowo zaczęłam od drugiej części) było kwestią czasu, zanim dopadnę Szczęście. Bardzo lubię książki opowiadające losy ludzi, którzy zostawili swoje kraje, żeby rozpocząć nowe życie gdzie indziej. Traf chciał, że moje ulubione dotyczą...

Podobnie napisana, lekka, ale zaskakująca 3 część, nie odstępuje ani na krok poprzednim częściom. Uwaga - 3 część, to część bardzo smutna. Pozostała na długo w moich myślach.

Podobnie napisana, lekka, ale zaskakująca 3 część, nie odstępuje ani na krok poprzednim częściom. Uwaga - 3 część, to część bardzo smutna. Pozostała na długo w moich myślach.

Choć zakupiłam "Samą słodycz" i 'Sam Urok", jeszcze ich nie przeczytałam. Poniewaz lubię klimatyczne opowieści o Francji, sięgnęłam po typowo kobiecą, idealną na upalne letnie dni lekturę. Co prawda nie jest to kolejna opowieśc z cyklu Angielka przyjeżdza na francuską prowincję, kupuje ruinę i ją remontuje.
Karen jest specjalistką modową, ma dobrą pracę, latynoskiego chłopaka Loisa, wyremontowany piękny domek pod malwami. Niestety rok temu Louis ją zdradził, i na początku powieści historia się powatrza. Upokorzona, wściekła i zraniona kobieta ubzdurała sobie, że on ma romans z jakąś bladą blondynką. Oczywiście zrywa z nim i proces leczenia złamanego serca stanowi oś powieści. Poznajemy jej przyjaciół i znajomych, którzy wspierają ją w tych trudnych chwilach. Jest uroczy Travis, sąsiad Louisa Arnaud, który życzliwie donosi jej o karczemnych awanturach między jej następczynią Sabine a byłym ukochanym. Arnaud ma oczywiście swe ukryte powody, by zacieśniać swoją znajomość z Karen.
Perypetie sercowe, sprawy mniejszej i większej wagi, sposoby by wydobyć się z chandry i depresji. Karen w ramach swojej pracy leci do hiszpańskiego spa, gdzie odzyskuje równowagę ducha. Skrycie nadal pomstuje na Louisa, życzy mu najgorszego. Ponieważ miasteczko jest małe, niestety ciągle na niego wpada przy okazji potańcówek, fet i dni świątecznych. Sabine usiłuje jeszcze bardziej obrzydzić jej Louisa. na szczęście Karen zaprzyjaźnia się z Magdą, i jej problemy jak np. chora córka bardziej ją absorbują i tez stanowią odtrutkę na miłość. Po jakimś czasie nadchodzi czas próby, gdy Karen dowiaduje się o poważnym wypadku Luoisa. Chłopak jest w śpiączce, więc mimo wszystko odwiedza go w szpitalu. Jego lokatorzy Portugalczycy opowiadają prawdziwą historię znajomośći Louisa i natrętnej Sabine, wersję te potwierdzają stroskani rodzice eksnarzeczonego. Tyle czasu zmarnowali, tak dalece Karen dała się zwieść kłamstwom Sabine, że nie wiadomo, co przyniesie przyszłość.
Smutna, dośc gorzka opowieśc o straconych szansach i złudzeniach, o pochopnych decyzjach i ich strasznych skutkach. Mamy podziwu godną walkę o wybudzenie się Louisa ze śpiączki, wiele wzruszeń nas czeka. Fabuła przewidywalna, ale pięknie opisana historia, nastrojowa, z morałem. Zmusza do refleksji nad ulotnością życia, czy szczęścia w ogóle. Na pewno realistyczna, z życia wzięta i jak życie zaskakująca.

Choć zakupiłam "Samą słodycz" i 'Sam Urok", jeszcze ich nie przeczytałam. Poniewaz lubię klimatyczne opowieści o Francji, sięgnęłam po typowo kobiecą, idealną na upalne letnie dni lekturę. Co prawda nie jest to kolejna opowieśc z cyklu Angielka przyjeżdza na francuską prowincję, kupuje ruinę i ją remontuje.
Karen jest specjalistką modową, ma dobrą pracę, latynoskiego...

Bardzo wolno rozwija się akcja ksiązki

Bardzo wolno rozwija się akcja ksiązki