Dziś niedziela i dane mi było dokończyć kiedyś zaczętą i czytaną z przerwani " Antylopę..." Uważam, że książka jest bardzo dobra, bo.... życia pełna! Pan Artur nie wymyśla tam na siłę kawałów, ale " zbiera nektar" z " kwiatów" ogłoszeń i komentarzy prasowych. Dzięki temu w książce jest masa pobudek do uśmiechu nad tym jak i czym żyje człowiek, ale uważam, że można także znaleźć sporo wątków do nieco poważniejszych nawet przemyśleń o wartościach życia, o naszych priorytetach, o akcentach.
Choćby wątek ofert zakładów pogrzebowych i związanych z posługą "atrakcji" oprócz wzbudzenia uśmiechu może pobudzić do pytania, jak człowiek traktuje człowieka (w końcu zmarły - też człowiek :-)),gdzie są granice powagi, gdzie bezczelności.
I owe balladu dziadowskie, które są niejako zwieńczeniem odkrytych i zebranych "perełek prasowych"... Mmmmm.... Można się uśmiechnąć.
Dlatego bardzo polecam tą książkę każdemu, kto szuka kulturalnego odprężenia i uśmiechu w oparciu o "z życia wzięte".
.
Pozwólcie też wskazać na wątek spoza książki. Spotkawszy się z twórczością pana Artura, chętnie też posłuchałem jego przesłań w formie muzycznej, których w internecie jest sporo. Zachęcam, aby obok lektury owej książki, posłuchać tego i owego ze śpiewanych przez niego piosenek. Uważam je za bardzo sympatyczne.
.
I ogólnie, dołączając wrażenie po przeczytanej także "A koń w galopie nie śpiewa, uważam, że humor parna Andrusa jest godny uwagi.
.
Dobrego uśmiechu!
.
P.S.
No i te rysunki, które świetnie dopełniają komentowane przez pana Artura fragmenty z gazet oraz powstałe na ich bazie ballady dziadowskie... - miodzio!

Dziś niedziela i dane mi było dokończyć kiedyś zaczętą i czytaną z przerwani " Antylopę..." Uważam, że książka jest bardzo dobra, bo.... życia pełna! Pan Artur nie wymyśla tam na siłę kawałów, ale " zbiera nektar" z " kwiatów" ogłoszeń i komentarzy prasowych. Dzięki temu w książce jest masa pobudek do uśmiechu nad tym jak i czym żyje człowiek, ale uważam, że można także...

Bardzo przyjemna lektura. Uśmiałem się niejednokrotnie. Niebanalny humor połączony z lekkością pióra.

Bardzo przyjemna lektura. Uśmiałem się niejednokrotnie. Niebanalny humor połączony z lekkością pióra.

Artur Andrus jest dobry na wszystko. Podziwiam go za poczucie humoru i niesamowitą łatwość tworzenia cudownych wierszyków praktycznie na poczekaniu. Niestety, słuchałam audiobooka w wykonaniu robota, a to niestety robi ogromną różnicę.

Artur Andrus jest dobry na wszystko. Podziwiam go za poczucie humoru i niesamowitą łatwość tworzenia cudownych wierszyków praktycznie na poczekaniu. Niestety, słuchałam audiobooka w wykonaniu robota, a to niestety robi ogromną różnicę.

Zbiór bulluol Artura Andrusa.!

Zbiór bulluol Artura Andrusa.!

Wspaniała lektura na poprawienie sobie humoru i świetny podręcznik kreatywności. Pan Andrus nie zawodzi, za to ja zawodziłam szalenie, każdą balladę dziadowską śpiewając na głos do melodii "Ballady o Baronie...".
No, ale śpiewać każdy może!

Wspaniała lektura na poprawienie sobie humoru i świetny podręcznik kreatywności. Pan Andrus nie zawodzi, za to ja zawodziłam szalenie, każdą balladę dziadowską śpiewając na głos do melodii "Ballady o Baronie...".
No, ale śpiewać każdy może!

Zdecydowanie lepiej się Andrusa słucha niż czyta. Niby pisze o tym samym, co mówi. Jednak opowiadając dodaje energię i robi się zabawnie. Tutaj mi tego zabrakło i było drętwo.

Zdecydowanie lepiej się Andrusa słucha niż czyta. Niby pisze o tym samym, co mówi. Jednak opowiadając dodaje energię i robi się zabawnie. Tutaj mi tego zabrakło i było drętwo.

Świetna uczta dla zmysłów i jednocześnie gratka dla badaczy języka polskiego, jego zawiłości i historycznych konotacji. Zmysł obserwacyjny pana Andrusa, umiejętność wyszukiwania i niesztampowego łączenia różnorodnych zagadnień w coś na kształt ballady śpiewanej pozwala czytelnikowi zagłębiać się z uśmiechem na twarzy w szarą prozę życia i czerpać z niej humor pełnymi garściami.

Przede wszystkim kreatywna zabawa językiem, radość z rzeczy prostych, czasem może nawet bardzo przyziemnych, czy wręcz prostackich sprytnie wkomponowana w literacką formę poetycką, która bawi, wzrusza, momentami mocno szokuje.


Sam autor zaznacza, że jest to forma ballady dziadowskiej, czyli nie pretenduje on jej tworzeniem do uznania za część literatury tzw. wysokich lotów, ale przez swoją pomysłowość i niesamowitą ekspresję zajmuje wysokie miejsce w rankingu twórczości literacko-językowej i ciekawych łamańców słownych, neologizmów.

Dla mnie świeże, inspirujące, humorystyczne i takie nasze, polskie.

Serdecznie polecam

Świetna uczta dla zmysłów i jednocześnie gratka dla badaczy języka polskiego, jego zawiłości i historycznych konotacji. Zmysł obserwacyjny pana Andrusa, umiejętność wyszukiwania i niesztampowego łączenia różnorodnych zagadnień w coś na kształt ballady śpiewanej pozwala czytelnikowi zagłębiać się z uśmiechem na twarzy w szarą prozę życia i czerpać z niej humor pełnymi...

Andrusa uwielbiam za dziką inteligencję, błyskotliwość i fantastycznie porąbane poczucie humoru. Znalazłem to wszystko w "Antylopie z Podbeskidzia", pierwszej książce z gatunku "literatury epidemicznej". Pieśni i utwory poetyckie Andrusa śledzę od dawna, bawią mnie do łez. W tej książce autor opowiada o swoich "pieśniach dziadowskich" - jak, kiedy, na jaką okoliczność powstawały. Dokonał wyboru najlepszych pieśni tworzonych w różnych miastach Polski i prezentowanych na recitalach, które przerwała pandemia. "Antylopa..." to potężna dawka wspaniałego humoru!

Andrusa uwielbiam za dziką inteligencję, błyskotliwość i fantastycznie porąbane poczucie humoru. Znalazłem to wszystko w "Antylopie z Podbeskidzia", pierwszej książce z gatunku "literatury epidemicznej". Pieśni i utwory poetyckie Andrusa śledzę od dawna, bawią mnie do łez. W tej książce autor opowiada o swoich "pieśniach dziadowskich" - jak, kiedy, na jaką okoliczność...

Jedno z najbardziej pociesznych czytadeł, które sprawdzi się na każdy humorek i w nawet najbardziej paskudnych okolicznościach.
Artur Andrus zwyczajnie nigdy nie zawodzi i ciężko nie oprzeć się wrażeniu, że nawet jakby chciał, to i tak by nie mógł.
Bawi, uczy i dystansuje; czegóż można chcieć więcej?

Jedno z najbardziej pociesznych czytadeł, które sprawdzi się na każdy humorek i w nawet najbardziej paskudnych okolicznościach.
Artur Andrus zwyczajnie nigdy nie zawodzi i ciężko nie oprzeć się wrażeniu, że nawet jakby chciał, to i tak by nie mógł.
Bawi, uczy i dystansuje; czegóż można chcieć więcej?

Lubię poczucie humoru pana Andrusa więc przeczytałam z przyjemnością, ale powiedzmy sobie szczerze - nic odkrywczego w tej książce nie ma. Zbiór wierszy i ballad dziadowskich pisanych na występy w różnych miastach na podstawie aktualnych wydań gazety. Fajna sprawa, na koncercie jak byłam, to też mi to bardzo przypadło do gustu. Kilka razy się porządnie uśmiałam, te z moich okolic wzbudziły większe zainteresowanie, ale ogólnie nie jest to książka, do której chciałabym wrócić...
Fajna dla rozluźnienia.

Lubię poczucie humoru pana Andrusa więc przeczytałam z przyjemnością, ale powiedzmy sobie szczerze - nic odkrywczego w tej książce nie ma. Zbiór wierszy i ballad dziadowskich pisanych na występy w różnych miastach na podstawie aktualnych wydań gazety. Fajna sprawa, na koncercie jak byłam, to też mi to bardzo przypadło do gustu. Kilka razy się porządnie uśmiałam, te z moich...