Mimo, że uwielbiam Pana Andrusa i jego specyficzne poczucie humoru - tu poległam i po godzinie słuchania odpuściłam...

Mimo, że uwielbiam Pana Andrusa i jego specyficzne poczucie humoru - tu poległam i po godzinie słuchania odpuściłam...

Jak bardzo lubię pana Andrusa to jednak książka dla mnie zbytnio absurdalna. Przez pierwszych kilka rozdziałów myślałam, że nie przebrnę, potem się rozkręciło i czytało się już dobrze :)

Jak bardzo lubię pana Andrusa to jednak książka dla mnie zbytnio absurdalna. Przez pierwszych kilka rozdziałów myślałam, że nie przebrnę, potem się rozkręciło i czytało się już dobrze :)

O Matko Borska, jakże straszliwa jest to grafomania!

O Matko Borska, jakże straszliwa jest to grafomania!

Działo się wiele, mnóstwo rzeczy zabawnych, często zagmatwanych. Wyobraźnia poniosła i szalała jak koń w galopie i nawet czasami śpiewała sobie radośnie. No i co wy czytelnicy z tym wszystkim zrobicie, uwaga bo sadzone będzie;)))))

Działo się wiele, mnóstwo rzeczy zabawnych, często zagmatwanych. Wyobraźnia poniosła i szalała jak koń w galopie i nawet czasami śpiewała sobie radośnie. No i co wy czytelnicy z tym wszystkim zrobicie, uwaga bo sadzone będzie;)))))

Zabawa konwencją kryminału, chociaż odnoszę wrażenie, że najlepiej bawili się autorzy pisząc tę książkę. Na dłuższą metę męcząca i mało strawna - mimo upodobania do humoru autorów.

Zabawa konwencją kryminału, chociaż odnoszę wrażenie, że najlepiej bawili się autorzy pisząc tę książkę. Na dłuższą metę męcząca i mało strawna - mimo upodobania do humoru autorów.

Trzeba lubić specyficzny humor autorów, żeby sięgnąć po tę książkę. Nie dla każdego. Miło spędziłam czas przy audiobooku, ale gdybym nie trafiła na niego, nie byłoby mi szczególnie żal.

Trzeba lubić specyficzny humor autorów, żeby sięgnąć po tę książkę. Nie dla każdego. Miło spędziłam czas przy audiobooku, ale gdybym nie trafiła na niego, nie byłoby mi szczególnie żal.

Nie radzę tym panom dalej parać się literaturą, chociaż oni pewnie się dobrze bawili pisząc tę książkę.

Nie radzę tym panom dalej parać się literaturą, chociaż oni pewnie się dobrze bawili pisząc tę książkę.

Generalnie lubię humor autorów i jest on obecny w każdym rozdziale, ale co za dużo, to nie zdrowo. Czytałem ją bardzo długo, bo na dłuższą metę było to męczące, jednak po kilkudniowej przerwie kolejne rozdziały znów bawiły, do tego stopnia, że gdyby stworzyć ranking książek przy których najczęściej prychnąłem śmiechem, to byłby to właśnie "A koń..."

Generalnie lubię humor autorów i jest on obecny w każdym rozdziale, ale co za dużo, to nie zdrowo. Czytałem ją bardzo długo, bo na dłuższą metę było to męczące, jednak po kilkudniowej przerwie kolejne rozdziały znów bawiły, do tego stopnia, że gdyby stworzyć ranking książek przy których najczęściej prychnąłem śmiechem, to byłby to właśnie "A koń..."

najbardziej zakręcona książka jaką czytałam, absurd goni absurd, ale spędziłam bardzo miło czas

najbardziej zakręcona książka jaką czytałam, absurd goni absurd, ale spędziłam bardzo miło czas

Absurd goni tu absurd, groteska groteskę. Na pewno nie jest to książka dla każdego. Trzeba lubić surrealizm i delektowanie się słowem. Bo tego tutaj nie brakuje.
Trochę przypomniała mi się książka Eduardo Mendozy "Przygoda fryzjera damskiego". Przyznam jednak, że chwilami absurdu było dla mnie za dużo. Postacie trochę mi się mieszały i gdzieś zgubiłam sens całej akcji, a dygresje czy długie anegdoty w co drugim akapicie nie pomagały w skupieniu.
Nie mniej jednak było to ciekawe doświadczenie. Polecam fanom surrealizmu i groteski.

Absurd goni tu absurd, groteska groteskę. Na pewno nie jest to książka dla każdego. Trzeba lubić surrealizm i delektowanie się słowem. Bo tego tutaj nie brakuje.
Trochę przypomniała mi się książka Eduardo Mendozy "Przygoda fryzjera damskiego". Przyznam jednak, że chwilami absurdu było dla mnie za dużo. Postacie trochę mi się mieszały i gdzieś zgubiłam sens całej akcji, a...