No i mam zgryz z tą książką. Zwlekałam z napisaniem opinii licząc, że może jakaś klapka mi w łepetynie zaskoczy i przyłączę się do zachwytu. Niestety.
Abstrahując od komentarzy przyrównujących tę pozycję do przypowieści tudzież alegorii (ani jedno ani drugie w mojej ocenie nie znajduje uzasadnienia) mam nieodparte wrażenie, że brakuje tu przede wszystkim dystansu i obiektywizmu. Nie powiem, pierwszy, drugi i przedostatni rozdział zrobiły na mnie pozytywne wrażenie. Odniesienia do Witkacego i rozważanie możliwych postaw wobec totalitaryzmu warte są analizy. Jednak środek...

Nie rozumiem zabiegu pozbawiania tytułów rozdziałów nazwisk opisywanych postaci świata literackiego, których życie i dorobek przedstawione zostają następnie tak drobiazgowo, że nie sposób ich nie zidentyfikować. Notabene drobiazgowy opis postaci niestety nie przekłada się na rzetelną analizę bodźców dla których ten czy inny stanął po stronie Nowej Wiary. Uwarunkowania historyczne i propaganda to nie wszystko. Zabrakło bardziej osobistych przeżyć, a dokładniej ich potencjalnego wpływu na poszczególne jednostki (w szczególności na Borowskiego!).

Podsumowując pokuszę się o stwierdzenie, że adresatami książki powinni być raczej ludzie tzw. Zachodu. Oni mogą skorzystać na analizie procesów zniewalających wcale nie głupie jednostki, być może uda im się w końcu uchylić rąbka żelaznej kurtyny.

Może czegoś nie zrozumiałam, może po prostu z Miłoszem mam nie po drodze. Może kiedyś do niego wrócę. Na razie mam bardzo mieszane uczucia.

No i mam zgryz z tą książką. Zwlekałam z napisaniem opinii licząc, że może jakaś klapka mi w łepetynie zaskoczy i przyłączę się do zachwytu. Niestety.
Abstrahując od komentarzy przyrównujących tę pozycję do przypowieści tudzież alegorii (ani jedno ani drugie w mojej ocenie nie znajduje uzasadnienia) mam nieodparte wrażenie, że brakuje tu przede wszystkim dystansu i...