Trudno mi jednoznacznie ocenić. Podoba mi się zabieg, opowiedzenia czyjego życia jak powieści, pełna zgoda z autorem, że to co przytrafiło się rodzinie Sergia to niezwykła przygoda życia. Czytałam z ogromnym zainteresowaniem choć momentami trochę mi się książka dłużyła. Świetne podsumowanie karzące się zastanowić, czy warto poświęcać życie ideałom.
Tłumaczenie absolutny majstersztyk, bo autor tworzy często bardzo długie i skomplikowane zdania, a tłumaczka pięknie oddała ich formę, sens i utrzymała ich piękne brzmienie. Brawo!

Trudno mi jednoznacznie ocenić. Podoba mi się zabieg, opowiedzenia czyjego życia jak powieści, pełna zgoda z autorem, że to co przytrafiło się rodzinie Sergia to niezwykła przygoda życia. Czytałam z ogromnym zainteresowaniem choć momentami trochę mi się książka dłużyła. Świetne podsumowanie karzące się zastanowić, czy warto poświęcać życie ideałom.
Tłumaczenie absolutny...

Moim zdaniem za dużo w tej książce polityki i propagandowych treści, którymi zachłysnęli się bohaterowie. Brakło mi w tej książce prawdziwych, szczerych przeżyć. Bo jeśli miłość, przyjaźń, to tylko w cieniu polityki. Jeśli relacje rodzinne i uczucia łączące rodziców czy rodzeństwo to również przedstawione w kontekście obecnej sytuacji politycznej. Rozłam rodzinny również dzieje się tylko na tle politycznym, uczucia rodzicielskie mają wartość jedynie jako ideologiczna wierność, lojalność wobec wyznawanych wartości. Wszelkie rozmowy skoncentrowane były właściwie na rewolucji kulturalnej, polityce Mao Zedonga, poprawności politycznej, walce o ideały. Niekiedy było to nawet dość męczące, ponieważ trudno uwierzyć, że inteligentni ludzie tak bardzo ulegli propagandzie, pozostawali bezrefleksyjni i wierni wypaczającym się ideałom, gdy najbliższym wokół działa się krzywda.

Moim zdaniem za dużo w tej książce polityki i propagandowych treści, którymi zachłysnęli się bohaterowie. Brakło mi w tej książce prawdziwych, szczerych przeżyć. Bo jeśli miłość, przyjaźń, to tylko w cieniu polityki. Jeśli relacje rodzinne i uczucia łączące rodziców czy rodzeństwo to również przedstawione w kontekście obecnej sytuacji politycznej. Rozłam rodzinny również...

To JEST książka WYBITNA. To jest PROZA wybitna. Po długich poszukiwaniach i przegrzebywaniu, przeciskaniu, z zaciśniętymi zębami czytaniu przeróżnych pisarzy iberoamerykańskich którym nigdy nie bedzie dane przyjąć i wykonać testamentu pozostawionego przez ich poprzedników, znalazłem Juana Gabriela Vasgueza. I jego A GDY OBEJRZYSZ SIĘ ZA SIEBIE. I wiem, że ten, jak na pisarzy z tamtego rejonu młody autor, na stałe zagości wśród autorów moich lektur.
Szkoda wdawać się się w szczegółowy opis zalet prozy proponowanej przez J.G.Vasguez'a. To jest pisarstwo najwyższych lotów, iberoamerykańskie, pewne stylu, własnego oczywiście, niepowtarzalnego, a jakże, ale stylu który zauroczył mię, kiedy dotarło do do mnie pierwsze polskie wydanie GRY W KLASY. ( w miękkiej oprawie)
bez zdania odrębnego: polecam. Bez Raczej.

To JEST książka WYBITNA. To jest PROZA wybitna. Po długich poszukiwaniach i przegrzebywaniu, przeciskaniu, z zaciśniętymi zębami czytaniu przeróżnych pisarzy iberoamerykańskich którym nigdy nie bedzie dane przyjąć i wykonać testamentu pozostawionego przez ich poprzedników, znalazłem Juana Gabriela Vasgueza. I jego A GDY OBEJRZYSZ SIĘ ZA SIEBIE. I wiem, że ten, jak na...

Strasznie mnie umęczyła. Miałem duże oczekiwania wobec niej, po wysłuchaniu audycji w Radiowej Dwójce. Nie ma w niej kompletnie nic, co by mnie porwało. Nudy, nudy, nudy. Druga gwiazdka za kilka ciekawostek o Chinach.

Strasznie mnie umęczyła. Miałem duże oczekiwania wobec niej, po wysłuchaniu audycji w Radiowej Dwójce. Nie ma w niej kompletnie nic, co by mnie porwało. Nudy, nudy, nudy. Druga gwiazdka za kilka ciekawostek o Chinach.

Pięknie płynie ta proza. Dużo tu polityki, jak to często bywa u pisarzy południowo-amerykańskich, ale dla mnie ważniejsze są relacje, więzi rodzinne opisane przez autora. I to skomplikowanie świata, nad którym Vasquez tak dobrze panuje.

"... milczenie to nie kwestia temperamentu, to choroba."

Pięknie płynie ta proza. Dużo tu polityki, jak to często bywa u pisarzy południowo-amerykańskich, ale dla mnie ważniejsze są relacje, więzi rodzinne opisane przez autora. I to skomplikowanie świata, nad którym Vasquez tak dobrze panuje.

"... milczenie to nie kwestia temperamentu, to choroba."

Na ślad tej książki (rekomendację) natrafiłam podczas ostatniego kryzysu czytelniczego gdy przeszukiwałam sieć w poszukiwaniu inspiracji i dobrej lektury. Gdy okazało się, że znalazła się wśród nowości zakupionych przez moją bibliotekę publiczną, to bardzo się ucieszyłam i odczekałam w kolejce by w końcu móc ją przeczytać.
Start był super i szybko zachwyciłam się narracją, niestety szybko przedstawiana opowieść zrobiła się dla mnie trudna do przyjęcia i mimo, że autor pięknie snuł historię, męczyłam się tym co czytałam i o czym czytałam.
Rodzina głównego bohatera, Sergia Cabrery, to hiszpańscy wygnańcy uciekający przed reżimem generała Franko, którzy schronienie znaleźli najpierw w Dominikanie, a następnie w Kolumbii. Ojciec Sergia po krzywdach faszystów i rozczarowaniu drapieżnym kapitalizmem postanawia spróbować nowego życia w Chińskiej Republice Ludowej.
I właśnie zauroczenie komunizmem, zachwyt nauką Mao Zedonga, oddanie życia swojego oraz rodziny ideałom komunistycznej rewolucji były materią tak trudną do przyjęcia dla mnie. Może dlatego, że dzieciństwo i lata wczesnego nastolęctwa spędzone w kraju wyznającym tę koszmarną ideologię na zawsze nauczyły mnie, że jest to jedno wielkie kłamstwo i utopia łamiąca ludziom życie, nie spinająca się ekonomicznie i prowadząca do bankructwa i upadku wymagającego odbudowy i zaczynania od ruin i zgliszczy. Czytając o losach Sergia nie mogłam się doczekać aż końca dobiegnie jego chiński czas, ale po powrocie do Kolumbii okazało się, że teraz wszystkie nauki Mao mają być wcielone w życie w Kolumbii za pomocą zbrojnej komunistycznej partyzantki.
Historia bardzo ciekawa i dobrze opowiedziana, ale jednocześnie bardzo trudna i opisująca niezwykle trudne czasy, wydarzenia i decyzje. Podczas czytania nie byłam pewna czy historia jest prawdziwa czy fikcyjna, pojawiające się od czasu do czasu zdjęcia wskazywały na prawdziwość lecz pierwsze zdanie notatki 'Od autora' wskazywał, że to dzieło fikcyjne (choć nie ma w nim fikcyjnych epizodów). W końcu sprawdziłam, że rodzina Cabrerów to postacie rzeczywiste i przedstawiona historia jest ich prawdziwą historią opowiedzianą przez powieściopisarza w sposób bardziej właściwy dla powieści niż dla biografii.

Na ślad tej książki (rekomendację) natrafiłam podczas ostatniego kryzysu czytelniczego gdy przeszukiwałam sieć w poszukiwaniu inspiracji i dobrej lektury. Gdy okazało się, że znalazła się wśród nowości zakupionych przez moją bibliotekę publiczną, to bardzo się ucieszyłam i odczekałam w kolejce by w końcu móc ją przeczytać.
Start był super i szybko zachwyciłam się narracją,...

"Idąc, wydeptujesz drogę, a gdy obejrzysz się za siebie..." - tu bohater powieści J. G. Vasqueza kończy cytat z wiersza hiszpańskiego poety Antonia Machady, by dalej, już swoimi słowami "zacząć zastanawiać się, czy przypadkiem nie widzi teraz ścieżki, na którą już nie wkroczy". Tym bohaterem jest Sergio Cabrera, reżyser kolumbijski, który w Barcelonie uczestniczy w retrospektywie swoich filmów zorganizowanym przez Filmotekę Katalońską.
Jest rok 2016, Sergio właśnie dowiaduje się o śmierci ojca. Nie poleci na pogrzeb do Bogoty; zostanie w Barcelonie, by spotkać się z synem i ratować swoje małżeństwo.
Zdarzenia teraźniejsze przeplatane są bogatymi wspomnieniami o rodzinie Sergia, rodzicach, Fauście i Luz Elenie, i siostrze Marianelli.
W nocie "Od autora" Vasquez pisze, że książka jest "dziełem fikcyjnym, ale nie ma w niej wyobrażonych epizodów". Członkowie rodziny Cabrerów, i nie tylko oni, to postaci autentyczne. Autor informuje czytelnika o trwających siedem lat pracach nad książką, rozmowach z Sergiem Cabrerą i Carlem Crookiem (też występuje w powieści),dokumentach i zdjęciach, które od nich otrzymał.
Powstało dzieło, które czyta się wspaniale, chłonie się kolejne strony, towarzysząc Sergiowi w Barcelonie i cofając się z nim w czasie. A jest to spory skok, bo do dzieciństwa jego ojca spędzonego w Hiszpanii, czasu wojny domowej i dyktatury generała Franco. Potem wędrujemy wraz z Cabrerami przez kolejne kraje Ameryki Łacińskiej, przyglądamy się ich fascynacji komunizmem i rewolucją maoistyczną w Chinach, wreszcie pobytowi w Pekinie.
Ideologia, której wyznawcami są rodzice, przechodzi oczywiście na Sergia i jego siostrę. Rodzice zostawiają ich nawet w Chinach, by wrócić do Kolumbii i prowadzić działalność w Partii Komunistycznej Marksistowsko - Leninowskiej Myśli Mao Zetonga.
Dzieci, jako obcokrajowcy, nie są do końca włączane w życie chińskich rówieśników, a koniecznie chcą w pełni uczestniczyć w w rewolucji kulturalnej Mao. Gdy wrócą do Kolumbii, zostaną partyzantami, traktując to jako swe przeznaczenie. Kolejne zdarzenia zweryfikują ich postrzeganie rewolucyjnej dyscypliny.
Jak już pisałam, powieść czyta się znakomicie, autor pięknie oddał współczesne zdarzenia, opowieść o filmach Sergia, spotkania i rozmowy z synem w Barcelonie.
Świetne, pełne napięcia i niepokoju są obrazy z kolumbijskiej selwy, gdzie kryją się partyzanci. Vasquez każe się zastanowić nad ideologicznym zaangażowaniem całej rodziny, wiarą w wyznawane wartości, nad zostawieniem dzieci przez Fausta i Luz Elenę w Pekinie z poradnikiem spisanym przez ojca, który podkreśla w nim, że "muszą liczyć na swoje własne siły", stać się rewolucjonistami i wrócić do Kolumbii po "autentycznej transformacji"!
W powieści znalazło się też kilka czarno - białych zdjęć, na których można zobaczyć bohaterów tej niezwykłej historii.
Bardzo polecam jej przeczytanie.

"Idąc, wydeptujesz drogę, a gdy obejrzysz się za siebie..." - tu bohater powieści J. G. Vasqueza kończy cytat z wiersza hiszpańskiego poety Antonia Machady, by dalej, już swoimi słowami "zacząć zastanawiać się, czy przypadkiem nie widzi teraz ścieżki, na którą już nie wkroczy". Tym bohaterem jest Sergio Cabrera, reżyser kolumbijski, który w Barcelonie uczestniczy w...

Życie rodziny Cabreròw, Fausta, jego żony Luz Eleny i dzieci, Sergia i Marianelli.
Początkowa fascynacja Maoizmem i późniejsze rozczarowanie komunistyczną partyzantką w rodzinnej Kolumbii.
Bardzo ciekawe z punktu widzenia socjologicznego. Nie wiem czy słusznie, ale po przeczytaniu tej powieści na myśl mi przychodzi " Folwark zwierzęcy ' Orwella

Życie rodziny Cabreròw, Fausta, jego żony Luz Eleny i dzieci, Sergia i Marianelli.
Początkowa fascynacja Maoizmem i późniejsze rozczarowanie komunistyczną partyzantką w rodzinnej Kolumbii.
Bardzo ciekawe z punktu widzenia socjologicznego. Nie wiem czy słusznie, ale po przeczytaniu tej powieści na myśl mi przychodzi " Folwark zwierzęcy ' Orwella

Książka trudna (choć pisana prostym, klarownym stylem) i wymagająca od czytelnika sporego zaangażowania intelektualnego. Mam wobec niej mieszane uczucia - chwilami wydawała mi się wspaniała, były jednak i takie fragmenty, które mnie bardzo zmęczyły.
Mimo wszystko warto po nią sięgnąć.

Książka trudna (choć pisana prostym, klarownym stylem) i wymagająca od czytelnika sporego zaangażowania intelektualnego. Mam wobec niej mieszane uczucia - chwilami wydawała mi się wspaniała, były jednak i takie fragmenty, które mnie bardzo zmęczyły.
Mimo wszystko warto po nią sięgnąć.

W przypadku powieści Juana Gabriela Vásqueza skierownie myśli ku odległym od siebie terenom Chin i Kolumbii ma głęboki sens. Jest bowiem w książce południowoamerykańskiego twórcy, tworzącego 'interpretację biografii', jak sam określa swoje dzieło, bardzo ścisły związek pomiędzy dwoma krajami. Nie tylko terytorialny, zważywszy na miejsce długotrwałego pobytu aktorsko-reżyserskiej rodziny w obu krajach, ale przede wszystkim ideologiczny. Mowa w niej bowiem o życiu reżysera Sergio Cabera, syna innego znanego twórcy, który życie zbudował na wspomnieniu czasów tętniących rewolucją - tą kolumbijską i tą maoistyczną.

Opowieść zawiedzie nas ku historii przodków reżysera, przeniesie ich z Hiszpanii po wojnie domowej do Dominikany, by potem wskazać im miejsce w przeżartych dyktaturą Mao Chinach i rozdartej krwawymi buntami Kolumbii. W trudnej, wymagającej książce wspaniały język będzie precyzyjnie relacjonował miejsce jednostki we wszystkich tych ekstremalnych miejscach. Jeśli wziąć pod uwagę, że większość wydarzeń będzie miała miejsce w latach dorastania Sergia i jego siostry Marianelli, łatwo domyślić się, że opisy niespokojne czasów i miejsc dostarczą nam dodatkowo młodzieńczych rozterek, pogubień, brawury i emocjonalności typowej dla dojrzewania.

Dzieci pozostawione na ideologiczną indoktrynację, karabiny w rękach nastoletnich partyzantów, fluktuacja pochwał i kar, niestabilność przekonań, ucieczki, powroty, strzały w plecy i bunt - wszystko to sprawia, że w powieści biograficznej wielkie nazwiska i dokonania, mokre lasy i pełne sale kinowe, polityczne dywagacje i gwałtowne walki mieszają się w obraz rodziny, której ścieżki bardziej kształtowało burzliwe tło niż bliskość i czułość. Matka to walka, ojciec to upór przekonań, siostra to idea i ucieczka od niej. Gdy zatem, oburzeni nieobecnością Sergia na pogrzebie ojca docieramy do sedna tej decyzji, budzi się w nas zrozumienie i empatia.

Autor pracował nad książką wiele lat, zamieniając rozmowy na zapiski, dodając zdjęcia, poszerzając fakty o interesującą fabułę. W efekcie dostajemy historię niezwykle złożoną, prawdziwy literacki majstersztyk łączący świadectwo dramatycznych czasów ze spojrzeniem osób, które w tych czasach dojrzewały, zmieniały się, nabierały przekonań o słuszności lub bezsensie działań. Nazwiska innych znanych świadków wydarzeń dodają atrakcyjności i potwierdzają fakty, fotografie ukazują twarze bohaterów. Wymagająca i refleksyjna opowieść staje się wyznacznikiem półwiecza, które od Hiszpanii po Kolumbię, przez chińską i amerykańską rzeczywistość imigrantów, naznaczyło świat rewolucyjnym zapałem, w którym zabrakło miejsca na budowanie ciepłych relacji i kruszenie wyrosłych między członkami rodziny murów. W klamrze retrospektywnego pokazu filmów i następujących po nim rozmów z synem, Sergio opisuje życie niepodobne do innych. A Vázquez, wiedziony pisarskim talentem, opisuje je tak, by pozostawić w nas podziw, zachwyt i gorycz niechęci, którą wywołał ten czas wypełniania poleceń.

Polecam na długie, intensywne i skoncentrowane zatopienie się w wybitnej powieści - niełatwej, dyktowanej historią i jej zwrotami. Na zaczytanie pełne uwagi i refleksji. Wymagająca, znakomita lektura dla pasjonatów.

Katarzyna
we współpracy z Wydawnictwem Echa (Czarna Owca)
Książka w przekładzie Katarzyny Okrasko.

W przypadku powieści Juana Gabriela Vásqueza skierownie myśli ku odległym od siebie terenom Chin i Kolumbii ma głęboki sens. Jest bowiem w książce południowoamerykańskiego twórcy, tworzącego 'interpretację biografii', jak sam określa swoje dzieło, bardzo ścisły związek pomiędzy dwoma krajami. Nie tylko terytorialny, zważywszy na miejsce długotrwałego pobytu...