wreszcie coś więcej iż powtarzające się w kółko soft -porno :),ciekawa akcja, wredne postacie, pomysłowe historie, oby tak dalej

wreszcie coś więcej iż powtarzające się w kółko soft -porno :),ciekawa akcja, wredne postacie, pomysłowe historie, oby tak dalej

Jak ja tęskniłam za tą serią. Mimo odstępu czasowego, pamiętałam praktycznie wszystko, czytało mi się równie dobrze jak poprzednie tomy, historia była tak samo wspaniała i wciągająca (moje tempo czytania tego tomu mimo ilości stron mówi samo za siebie). Kocham sposób pisania tej autorki, tym razem również się nie zawiodłam. Sceny erotyczne i romantyczne w jednym pisane w piękny sposób to idealna rzecz na wzbudzenie emocji i wyłączenie z codzienności, a dodatkowe sceny akcji, grozy a nawet szoku to cudowne połączenie. Od razu biorę się za kolejny tom.

Jak ja tęskniłam za tą serią. Mimo odstępu czasowego, pamiętałam praktycznie wszystko, czytało mi się równie dobrze jak poprzednie tomy, historia była tak samo wspaniała i wciągająca (moje tempo czytania tego tomu mimo ilości stron mówi samo za siebie). Kocham sposób pisania tej autorki, tym razem również się nie zawiodłam. Sceny erotyczne i romantyczne w jednym pisane w...

Cykl „Bractwo Czarnego Sztyletu” uzależnia, staje się moim nałogiem a dzień bez Braci jest dniem straconym. Tym razem akcja skupia się wokół drugiego z bliźniaków – Furiatha. Po latach narzuconego sobie celibatu nieustraszony wojownik Bractwa –

Furiath – poświęca się dla dobra rasy, przyjmując funkcję Najsamca. Od tej pory ma być odpowiedzialny za utrzymanie ciągłości rasy i zapewnienie Bractwu nowych wojowników. Jednak Furiath nieustannie odsuwa w czasie podjęcie nowych obowiązków i walcząc z demonami przeszłości, szuka ukojenia w narkotykach. Zakochuje się w Wybrance Cormii, ale nie potrafi się do tego przyznać. A skoro nie wywiązuje się z obowiązku prokreacji z Cormią, musi zaakceptować inną przysłaną mu dziewicę. Zdarzenia przybierają nieoczekiwany obrót…

Ta część jednocześnie mnie przeraziła i zasmuciła jednocześnie. Furiath był dla mnie ideałem. Opanowany, inteligentny, waleczny, pełen poświęcenia i wspólczucia. Dał temu wyraz przyjmując za V. funkcję Najsamca. Tymczasem okazało sie, że jest gnębiony przez swoje demony, przez co stał się zdolny do czynów, które przerażają nawet Zbihra. A do tego okazuje się być ćpunem.

Cormia jest Wybranką, pierwszą partnerką Najsamca. Wyrwana przez niego do prawdziwego świata próbuje poradzić sobie z otaczającą ją rzeczywistością. Na szczęście znajduje prawdziwe wsparcie w postaci Johna. Wprawdzie ten ma swoje problemy ale nie potrafi zostawić nikogo w potrzebie. Tak jak pisałam wcześniej, to bardzo smutna część. Pokazuje, że nawet wzór cnót zostawiony sam sobie może stoczyć się na dno. Ale jednocześnie ponownie widzimy, jak ważne sa więzi rodzinne i przyjacielskie.

Podobnie jak poprzednie części, ta również trzyma w napięciu do ostatniej strony. Chociaż w tym przypadku nie ma tu już silnego erotyzmu bijącego z każdej strony. Ale nie znaczy to, że jest nudniejsza. Co to, to nie. Zastanawiam się, dlaczego do tej pory nikt nie zfilmował tej serii. Polecam z całego serca.

Cykl „Bractwo Czarnego Sztyletu” uzależnia, staje się moim nałogiem a dzień bez Braci jest dniem straconym. Tym razem akcja skupia się wokół drugiego z bliźniaków – Furiatha. Po latach narzuconego sobie celibatu nieustraszony wojownik Bractwa –

Furiath – poświęca się dla dobra rasy, przyjmując funkcję Najsamca. Od tej pory ma być ...

Niestety, zaraz po 1 części najsłabsza z całej serii, a szkoda, bo pokładałem wielkie nadzieje że opowieść o Furiathcie jakoś bardziej do mnie przemówi. Po prostu za mało Furiatha tu było i to mnie trochę zasmuciło, bo uważam, że należało mu się trochę więcej (jakkolwiek to brzmi :D). Czuje lekki niedosyt, że go pominięto. Nie mniej jednak i tak warto było przeczytać.

Niestety, zaraz po 1 części najsłabsza z całej serii, a szkoda, bo pokładałem wielkie nadzieje że opowieść o Furiathcie jakoś bardziej do mnie przemówi. Po prostu za mało Furiatha tu było i to mnie trochę zasmuciło, bo uważam, że należało mu się trochę więcej (jakkolwiek to brzmi :D). Czuje lekki niedosyt, że go pominięto. Nie mniej jednak i tak warto było przeczytać.

Dobra, choć się trochę wymęczyłam.
Na tą chwilę mam ewidentny przesyt sagi rodzinnej z wampirami pani Ward.
Jest pewna pułapka w seriach, które poznaje się gdy wydane są już wszystkie części. W normalnej sytuacji jest się zmuszonym do oczekiwania na kontynuację, jeśli książka jest dobra, to nawet do tęsknoty. Kiedy całość jest już wydana, nawet jeszcze nie przetłumaczona (co złego w czytaniu oryginału),można wpakować się w ciąg-maraton, jak to często bywa w przypadku seriali. Efekt, przytłoczenie i przesyt, nawet jeśli w innych okolicznościach nie wystąpiłyby takie odczucia.
Z tego względu podjęłam decyzję o odstawieniu tej serii, choć pewnie (szybciej niż planuję) sięgnę po kolejny tom gdy znów będę chciała poprawić sobie humor odrywając się od rzeczywistości, znajdując czas dla wampirów.

Dobra, choć się trochę wymęczyłam.
Na tą chwilę mam ewidentny przesyt sagi rodzinnej z wampirami pani Ward.
Jest pewna pułapka w seriach, które poznaje się gdy wydane są już wszystkie części. W normalnej sytuacji jest się zmuszonym do oczekiwania na kontynuację, jeśli książka jest dobra, to nawet do tęsknoty. Kiedy całość jest już wydana, nawet jeszcze nie przetłumaczona...

Dziedzictwo krwi to kolejny tom sagi o Braciach... i w pewnym sensie najpoważniejszy - przynajmniej do tej pory... ale do rzeczy...
Głównym bohaterem tej części jest Furiath - brat bliźniak Zbihra... wampir który narzucił sobie celibat... i który poświęcił się dla dobra swej rasy zostając Najsamcem - czyli "reproduktorem"... wampir który nigdy nie był z samicą ma teraz mieć ponad czterdzieści partnerek... jak temu podoła... i należy jeszcze jedno zaznaczyć - jest on narkomanem który od lekkich używek przeszedł do heroiny... trochę nie wygląda ten portret na wyczekanego Zbawcę rasy...
Oprócz tego John wraz z Khillem i Bhlastem wciąż mają problem z Lahserem... konflikt ten kończy się niestety groźnie...
Pojawia się również nowy Reduktor - a dokładnie - jeśli można tak powiedzieć - Król Reduktorów którym zostaje SYN Omegi...
Rody Glymerii - arystokracji wampirzej giną...
Jednak są powody do radości - zaginiony brat powraca... choć teraz Tohrtura mało kto by poznał...
A z nowych postaci na blask słońca wychodzi upadły Anioł - Lassiter oraz córka Pani Kronik - Panikha...

Dziedzictwo krwi to kolejny tom sagi o Braciach... i w pewnym sensie najpoważniejszy - przynajmniej do tej pory... ale do rzeczy...
Głównym bohaterem tej części jest Furiath - brat bliźniak Zbihra... wampir który narzucił sobie celibat... i który poświęcił się dla dobra swej rasy zostając Najsamcem - czyli "reproduktorem"... wampir który nigdy nie był z samicą ma teraz mieć...

Szósty tom kultowego cyklu powieściowego J.R. Ward. Dziedzictwo krwi to trzymająca w napięciu powieść grozy z fascynującym wątkiem miłosnym w tle. To barwna opowieść o bezlitosnej walce tajnego bractwa wampirów z ich odwiecznymi prześladowcami, rozgrywającej się w realiach współczesnej Ameryki.

Po latach narzuconego sobie celibatu nieustraszony wojownik Bractwa – Furiath – poświęca się dla dobra rasy, przyjmując funkcję Najsamca. Od tej pory ma być odpowiedzialny za utrzymanie ciągłości rasy i zapewnienie Bractwu nowych wojowników. Jednak Furiath nieustannie odsuwa w czasie podjęcie nowych obowiązków i walcząc z demonami przeszłości, szuka ukojenia w narkotykach. Zakochuje się w Wybrance Cormii, ale nie potrafi się do tego przyznać. A skoro nie wywiązuje się z obowiązku prokreacji z Cormią, musi zaakceptować inną przysłaną mu dziewicę. Zdarzenia przybierają nieoczekiwany obrót…
Tymczasem Bractwo ma coraz większe kłopoty. Ze szpitala w niejasnych okolicznościach zostaje uprowadzony młody wampir Lahser. Dochodzi też do serii brutalnych morderstw w domach wampirzej arystokracji…
Fajne, coraz bardziej mi się podoba ta seria. Nie sposób się oderwać, a każdy kolejny tom uzależnia coraz bardziej. Mroczny świat wampirów jest tak ciekawie opisany, że ma się ochotę na więcej i więcej. Polecam.

Szósty tom kultowego cyklu powieściowego J.R. Ward. Dziedzictwo krwi to trzymająca w napięciu powieść grozy z fascynującym wątkiem miłosnym w tle. To barwna opowieść o bezlitosnej walce tajnego bractwa wampirów z ich odwiecznymi prześladowcami, rozgrywającej się w realiach współczesnej Ameryki.

Po latach narzuconego sobie celibatu nieustraszony wojownik Bractwa – Furiath –...

Szybko się czyta, wciąga, trochę czytadło, dobrze rozbudowany pomysł świata wampirów i reduktorów oraz ich wojny.

Szybko się czyta, wciąga, trochę czytadło, dobrze rozbudowany pomysł świata wampirów i reduktorów oraz ich wojny.

Książka przeciętna, nie należy do moich ulubionych i główny bohater trochę mnie rozczarował. Stanowi jednak uzupełnienie całej serii i wyjaśnia pewne nieznane dotychczas zagadki.

Książka przeciętna, nie należy do moich ulubionych i główny bohater trochę mnie rozczarował. Stanowi jednak uzupełnienie całej serii i wyjaśnia pewne nieznane dotychczas zagadki.

"Dziedzictwo Krwi" to dla mnie przełomowa część z Bratwa Czarnego Sztyletu - dzieje się w niej bardzo wiele ważnych wydarzeń. Czytam tę książkę już trzeci raz, a ona nadal mnie zaskakuje, wzrusza i rozśmiesza do łez. Uwielbiam tę serię oraz sympatycznych, uprzejmych i pełnych przyjaźni i szacunku wobec siebie głównych bohaterów. BCS na zawsze pozostanie moim numerem jeden w książkach.

"Dziedzictwo Krwi" to dla mnie przełomowa część z Bratwa Czarnego Sztyletu - dzieje się w niej bardzo wiele ważnych wydarzeń. Czytam tę książkę już trzeci raz, a ona nadal mnie zaskakuje, wzrusza i rozśmiesza do łez. Uwielbiam tę serię oraz sympatycznych, uprzejmych i pełnych przyjaźni i szacunku wobec siebie głównych bohaterów. BCS na zawsze pozostanie moim numerem jeden w...