kilka miesięcy temu napisałem, że najlepsza dostępna na polskim rynku książka o katalaniźmie jest pióra Mai Biernackiej (a do prac nieco gorszych zaliczyłem te Rzewuskiej, Husar-Poliszuk, Molendy, Pobóg-Lenartowicz, Ślusarczyk, Sowy, Bem, Kozłowskiej-Socha, Mol, Kochaneckiego i Sasor). Pomyliłem się. To jest najlepsza książka.

Obie prace (Biernackiej i Kubiaczyka) dadzą się interpretować jako te z dziedziny antropologii kulturowej, ale Biernacka zbyt popada w teorię polityki i teorię socjologii. Kubiaczyk z kolei może zbyt grawituje do historiografii, ale tylko jako do punktu odniesienia, a nie jako do narzędzia badawczego.

Człowiek aż się dziwi, jak to możliwe, że ta sama szkoła potrafi wydać z siebie fachowców i hochsztaplerów. Oto Kubiaczyk i Mirgos, oboje z gnieźnieńskiego IKE, oboje zajmują się Hiszpanią, oboje są antropologami, oboje uczestniczyli we wspólnych projektach. Kubiaczyk pisze solidne prace naukowe, Mirgos pisze paranaukowe brednie o duchach. Ciekawe też, że z jednej szkoły wyszła pani docent zaczadzona nacjonalizmem (baskijskim),oraz postępowy profesor któremu nóż się otwiera w kieszeni na słowo nacjonalizm (tu akurat kataloński, ale z tego co napisał gdzie indziej wiadomo, że Kubiaczyk jest też bardzo wzmożony gdy wytropi polski nacjonalizm).

kilka miesięcy temu napisałem, że najlepsza dostępna na polskim rynku książka o katalaniźmie jest pióra Mai Biernackiej (a do prac nieco gorszych zaliczyłem te Rzewuskiej, Husar-Poliszuk, Molendy, Pobóg-Lenartowicz, Ślusarczyk, Sowy, Bem, Kozłowskiej-Socha, Mol, Kochaneckiego i Sasor). Pomyliłem się. To jest najlepsza książka.

Obie prace (Biernackiej i Kubiaczyka) dadzą...

Książka na świetnym poziomie naukowym, gdzie historia Katalonii świetnie przeplata się z historią piłki, a zwłaszcza drużyną FC Barcelona. Przeczytałem z ogromną przyjemnością

Książka na świetnym poziomie naukowym, gdzie historia Katalonii świetnie przeplata się z historią piłki, a zwłaszcza drużyną FC Barcelona. Przeczytałem z ogromną przyjemnością