Za "Podróż do Ciemnogrodu" Stanisław Kostka Potocki, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli polskiego Oświecenia, stracił tekę ministra... oświecenia publicznego. Paradoks? Niestety w polskich realiach nie. Im ciemniej w kwestiach oświecenia, tym lepiej dla niektórych mocno osadzonych na swoich stolcach środowisk. Zarówno w czasach Potockiego, jak i dzisiaj Ciemnogród trzyma się bardzo mocno. Obłapia swoimi mackami instytucje państwowe i sączy ciemną esencję w umysły maluczkich. Dla władców Ciemnogrodu liczy się tylko jedno: pod żadnym pozorem niech oświecenie nie mąci spokoju duszyczkom drzemiącym w letargu. Bo przecież im więcej ciemnoty, tym lepiej dla zdrowszej materii narodu. Niech ciemna moc będzie z nami! Dlatego też, wciskanie tej ciemnoty ma się ciągle tak dobrze, bo przecież "ciemny lud to kupi". I tak toczy się ten światek...
Satyra na polską rzeczywistość, będąca jednym z ostatnich głosów polskiego Oświecenia, z pewnością nie stanie się lekturą (choćby uzupełniającą) w naszym Ciemnogrodzie. Trudno nawet sobie wyobrazić, aby mogła zajmować miejsce na pułkach szkolnych bibliotek obok tak wiekopomnego dzieła wybitnych ciemnogrodzian, jak choćby ostatni podręcznik do HiT. Ministrant edukacji naszego Ciemnogrodu już o to zadba.
Warto odbyć podróż do tego "Ciemnogrodu", aby lepiej zrozumieć w jakim Ciemnogrodzie żyjemy.

Za "Podróż do Ciemnogrodu" Stanisław Kostka Potocki, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli polskiego Oświecenia, stracił tekę ministra... oświecenia publicznego. Paradoks? Niestety w polskich realiach nie. Im ciemniej w kwestiach oświecenia, tym lepiej dla niektórych mocno osadzonych na swoich stolcach środowisk. Zarówno w czasach Potockiego, jak i dzisiaj Ciemnogród...

Powieść traktat, która obok podróży bohaterów do fikcyjnego państwa Ciemnogrodu przedstawia wiele cennych myśli na temat funkcjonowania kraju, m.in. w zakresie edukacji, religii czy finansów.

Ciemnogród jest państwem zacofanym i pełnym źle działających trybików. Dużo z tego można odnieść do dzisiejszej rzeczywistości, bo ludzie u władzy bardzo się nie zmienili (pęd za pieniędzmi, wykorzystywanie posiadanych stanowisk),a religia dalej uzurpuje sobie wysokie, dobrze opłacane miejsce. Potocki świetnie pokazuje także sposób, w jaki można pokonać drugą stronę dyskusji (mieszanie jej ze skrajnością, to się dzieje teraz w dyskusjach prawicy z lewicą).

Zarazem jest to historia, która przechodzi coraz odważniej w sielankę, ale którą czyta się zaskakująco dobrze. Pod warunkiem, że czyta wprawiony czytelnik, bo zdania są rozbudowane do przesady, a ich konstrukcja już niedzisiejsza. Niemniej są tu: romans, jakieś (proste) intrygi, humor (obalający głupie zabobony),serdeczne stosunki między postaciami i bogato opisywany świat (można poczuć klimat podróży).

Powieść traktat, która obok podróży bohaterów do fikcyjnego państwa Ciemnogrodu przedstawia wiele cennych myśli na temat funkcjonowania kraju, m.in. w zakresie edukacji, religii czy finansów.

Ciemnogród jest państwem zacofanym i pełnym źle działających trybików. Dużo z tego można odnieść do dzisiejszej rzeczywistości, bo ludzie u władzy bardzo się nie zmienili (pęd za...

Bardzo ciekawy przykład oświeceniowej publicystyki politycznej. Oświeceniowej, choć nominalnie przypada już na XIX wiek, a więc na Romantyzm.

Z czym mamy do czynienia? Motyw jest prosty, mamy podróż, autora i jego kolegi Wacława do nieznanej krainy zwanej Ciemnogrodem. Językiem urzędowym tego kraju jest język bardzo podobny do Polskiego, stroje mieszkańców kraju, jeżeli się różnią od stroju Polaków, to tylko detalami. Herbem jest Niedźwiadek, i te bardzo sympatyczne zwierzątka są Ciemnogrodzkimi świętymi krowami.
Rządzi tam Zakon Smorgoński, na jego czele stoi kanclerz i kapituła Zakonu.
Jak nie trudno się domyśleć, są to ludzie o wybitnie konserwatywnych przekonaniach. Rządzą, żeby nic nie robić, żeby nie zmieniać starego dobrego porządku. Szaleje inkwizycja, która spełnia również funkcje typowo cenzorskie. Wszelkie książki są na granicy zabierane i spalane, żeby rewolucyjne treści nie przedostawały się do kraju.
Ciemnogród jest to kraj na granicy moralnego i gospodarczego upadku, edukacja właściwie nie funkcjonuje, bo oświecenie narodowi Ciemnogrodzkiemu nie jest potrzebne. Rząd dba o to, żeby budować coraz doskonalsze, piękniejsze i bogate świątynie, a nie dba chociażby o drogi, czy inne obiekty użyteczności publicznej, a nawet wojsko. Armia Ciemnogrodzka jest zadziwiająco skromna.
Magnateria i szlachta się rozpanoszyła, żyje w obrzydliwym bogactwie, a chłopi żyją w nędzy.
Wystarczy wiadomości co do treści....

Jest to swego rodzaju satyra na porządki, a raczej ich brak w I Rzeczypospolitej, które doprowadziły do upadku kraju i wpędzenie go w 123 letnią niewolę.
W sumie można by to uznać za tekst sprzed 200 lat za historyczny i nie zawracać sobie nim głowy. Niech się kurzy...
Ale czy aby na pewno?
Wcale nie, ten utwór nie stracił nic a nic na aktualności, wciąż jest przestrogą dla zarówno rządzących Polską, jak i nas dla wszystkich Polaków, żebyśmy ponownie nie stracili pięknego daru wolności jaki mamy w dzisiejszych czasach, o którym zapominamy i nie cenimy na codzień.
Przestroga i refleksja jest konieczna, skoro już raz potrafiliśmy przepić nasz kraj i oddać go w promocji zaborcom, to jakie są gwarancje, że nie zrobimy tego ponownie?
Bo jeżeli chcemy doprowadzić kraj do ruiny róbmy tak jak rządzący Ciemnogrodem.

Polecam, zdecydowanie każdy powinien przeczytać tą książkę.

Bardzo ciekawy przykład oświeceniowej publicystyki politycznej. Oświeceniowej, choć nominalnie przypada już na XIX wiek, a więc na Romantyzm.

Z czym mamy do czynienia? Motyw jest prosty, mamy podróż, autora i jego kolegi Wacława do nieznanej krainy zwanej Ciemnogrodem. Językiem urzędowym tego kraju jest język bardzo podobny do Polskiego, stroje mieszkańców kraju, jeżeli...