To trzecia część serii, ale moja pierwsza. Poprzednie przeczytam na pewno, bo ta książka bardzo mi się podobała, choć trudno powiedzieć, że jest ona tylko o Bieszczadach. Jest o wszystkim. To taki miszmasz.

Motywem przewodnim jest bieszczadzka kolejka wąskotorowa. (Kto nie jechał, zachęcam.) Oprócz historii kolejki podczas czytania poznamy także ciekawe bieszczadzkie rośliny, sowy i ciekawych ludzi związanych z tym terenem.
W książce są opowieści o historii ziemi, o drezynach, o ludowych pieśniach, instrumentach i rzemiośle, o koniach, ekologii, o spacerach po łąkach, o lokomatywach i makietach kolei, o czołgach (jeden stoi w Baligrodzie),o budowie liry korbowej i kościoła w kukurydzy (powstał w jedną noc!).
Bardzo ciekawe są fragmenty dotyczące terapii ciemnością i Parku Gwiezdnego Nieba.

Kocham Bieszczady. Kocham las. Przedreptałam tam wiele ścieżek i szlaków. W wielu opisywanych miejscowościach byłam nawet po kilka razy. Dlatego czytało mi się świetnie.

Książkę bardzo polecam.
Tym, którzy Bieszczady znają i kochają.
I wszystkim innym.

Przede wszystkim zaś polecam tym, którzy lubią i potrafią czytać reportaże.

To trzecia część serii, ale moja pierwsza. Poprzednie przeczytam na pewno, bo ta książka bardzo mi się podobała, choć trudno powiedzieć, że jest ona tylko o Bieszczadach. Jest o wszystkim. To taki miszmasz.

Motywem przewodnim jest bieszczadzka kolejka wąskotorowa. (Kto nie jechał, zachęcam.) Oprócz historii kolejki podczas czytania poznamy także ciekawe bieszczadzkie...

To już druga przeczytana przeze mnie część. Trafia niemalże stuprocentowo w tematy, które mnie interesują: zanieczyszczenie światłem, kolej i makiety kolejowe, historia. Czytało się przyjemnie i szybko. Została mi już tylko część o wodzie, na którą nie mogę się doczekać.

To już druga przeczytana przeze mnie część. Trafia niemalże stuprocentowo w tematy, które mnie interesują: zanieczyszczenie światłem, kolej i makiety kolejowe, historia. Czytało się przyjemnie i szybko. Została mi już tylko część o wodzie, na którą nie mogę się doczekać.

Treść bardzo różnorodna i chyba z całej trylogii najmniej jest tutaj obecności współautorów, którzy swoją naturalnością i ukochaniem Bieszczadów budują popularność książkom Macieja Kozłowskiego. W moim odczuciu jest to najsłabsza książka ze skądinąd interesującej serii. Polecam szczególnie rozdział o sowach, napisany na podstawie rozmowy z Kajetanem Duellem. Książka w wielu miejscach odbiega od Bieszczadów i całość sprawia wrażenie takiego miksu - o wszystkim i o niczym. Cóż z tego, że rozważania autora o czasie i jego pomiarach są interesujące, jak rozbijają narrację? Nie rozumiem również po co stosować w takiej książce przypisy, które również nieportrzebnie odrywają uwagę czytelnika od głównej treści. Trochę można odnieść wrażenie, że Maciejowi Kozłowskiemu zabrakło bieszczadzkich pomysłów na trzeci tom "Zanim wyjedziesz w Bieszczady". W moim przekonaniu świadczą o tym rozdziały na podstawie rozmów z Jakubem Kuleszą i Szymonem Ziobrowskim. Odległy od Bieszczadów, choć dużo bardziej interesujący od dwóch wspomnianych jest fragment poświęcony Staszkowi Nogajowi. Warto poczytać o pasji lirnika ze Starej Wsi pod Brzozowem. To nie są jednak Bieszczady. Podsumowując, książkę warto przeczytać jako uzupełnienie do dwóch poprzednich części cyklu.

Treść bardzo różnorodna i chyba z całej trylogii najmniej jest tutaj obecności współautorów, którzy swoją naturalnością i ukochaniem Bieszczadów budują popularność książkom Macieja Kozłowskiego. W moim odczuciu jest to najsłabsza książka ze skądinąd interesującej serii. Polecam szczególnie rozdział o sowach, napisany na podstawie rozmowy z Kajetanem Duellem. Książka w wielu...

Wartość książki zaniża rozmowa z Szymonem Ziobrowskim, człowiekiem odpowiedzialnym za tragedię koni na drodze do Morskiego Oka, nie rozumiem po co promować kogoś takiego i łączyć go z Bieszczadami.

Wartość książki zaniża rozmowa z Szymonem Ziobrowskim, człowiekiem odpowiedzialnym za tragedię koni na drodze do Morskiego Oka, nie rozumiem po co promować kogoś takiego i łączyć go z Bieszczadami.

Świetny...reportaż de facto. Znów bardzo inny od poprzedniej części, ale znów mówiący nowe rzeczy Bieszczadach nie tylko lokalnie, ale i globalnie.

Świetny...reportaż de facto. Znów bardzo inny od poprzedniej części, ale znów mówiący nowe rzeczy Bieszczadach nie tylko lokalnie, ale i globalnie.

Część bardzo proekologiczna. Pobudza wyobraźnię,  ekologiczne myślenie.
Do tego opowieści o ludziach z pasją,
prostolinijne rozmowy p. Nóżki i p. Sceliny. Urzekająca!

Część bardzo proekologiczna. Pobudza wyobraźnię,  ekologiczne myślenie.
Do tego opowieści o ludziach z pasją,
prostolinijne rozmowy p. Nóżki i p. Sceliny. Urzekająca!