Żeby się nie rozdrabniać pisać będę od razu na temat całego cyklu. Otóż mam mieszane uczucia co do tej książki. Z jednej strony ma ona wiele plusów. To dość realistyczne, mroczne, ale bez popadania w przesadę fantasy, z dobrze zakrojonymi bohaterami i interesujacą fabułą. Glen Cook eksploruje w nim swoje ulubione tematy, czyli miks mroczno-błotnistej dark fantasy o wrednych twardzielach z fantasy epickim, fikcją militarną i kryminalną. Literacko całość przypomina trochę późną Czarną Kompanię tegoż autora. Tym razem jednak trafiamy w realia pośrednie między okresem Krucjat, a Wojen Włoskich (wiecie; Borgiowie, papież, który rucha co popadnie etc.).

Brzmi fajnie i takie momentami jest. Niestety książka ma kilka wad.

Po pierwsze: książka napisana jest jak późne (czyli słabe) tomy Czarnej Kompanii. Cook wprowadza milion wątków, w których niestety się gubi, pisze chaotycznie, dodatkowo tworzy bardzo skomplikowany świat, którego nijak nie wyjaśnia oraz zapultanych intrygach sięgających siedmniu czy ośmiu pięter, kilku kontynentów i paru mileniów w przód i w tył.

Tym większym, że niestety Cook posiada bardzo specyficzny język i pisze w większości opierając się o kolokwializmach, języku potocznym oraz slangu. Mam w domu kilka jego książek w oryginale i naprawdę: tego bez pomocy Urban Dictionary i podobnych stron nie da się czytać. Tłumaczenie takiej powieści jest wyjątkowo trudnym zadaniem.

I niestety tłumacz mu nie podołał. W efekcie z sarkastycznego, czarnego humoru w książce został bełkot, który trudno zrozumieć, a jej lektura jest niestety trudnym wyzwaniem.

Żeby się nie rozdrabniać pisać będę od razu na temat całego cyklu. Otóż mam mieszane uczucia co do tej książki. Z jednej strony ma ona wiele plusów. To dość realistyczne, mroczne, ale bez popadania w przesadę fantasy, z dobrze zakrojonymi bohaterami i interesujacą fabułą. Glen Cook eksploruje w nim swoje ulubione tematy, czyli miks mroczno-błotnistej dark fantasy o wrednych...