Forteca w cieniu

Drugi omnibus cyklu Imperium Grozy zawiera tomy nr 4 i 5. Ich akcja jednak rozgrywa się przed tomami 1 – 3 zawartymi w omnibusie Okrutny wiatr. Dlaczego Cook jak i wydawca uznali taką kolejność za właściwą nie mam pojęcia. Zawsze bowiem uważałem, że wszelkie prequele niezbyt mają rację bytu, a jeśli już powstały to każdy cykl, który je zawiera, należy czytać w kolejności chronologii wydarzeń czyli zacząć właśnie od prequela. Gdybym wiedział, to przygodę z Imperium Grozy zacząłbym właśnie od Fortecy w Cieniu, zawierającej tomy „Ogień w jego dłoniach” oraz „Nie będzie litości”. Po pierwsze dlatego, że poznajemy tu dzieje El Murida, jego objawienie, wszelkie wydarzenia, które wyniosły go do władzy nad Hammad al Nakir i doprowadziły do wojen znanych jako Wojny El Murida; przy okazji poznamy losy Harouna ibn Yousifa, jego rodziny i powód dla którego stał się największym wrogiem El Murida; poznajemy też lata młodzieńcze Bragiego Ragnarsona, jego brata Haakena i ich znajomka Reskirda Smokobójcę i ich losy, które doprowadziły ich do Gildii Najmeników w Wysokiej Iglicy. Wreszcie spotykamy Szydercę i dowiadujemy się w jakich okolicznościach nasz ulubiony złodziej, oszust, kłamca, kuglarz, krasomówca przeciął swe życiowe ścieżki z najemnikami jak i Harounem i jaką rolę odegrał w wojnach El Murida.
Po drugie dlatego że ten tom czyta się po prostu lepiej niż Okrutny Wiatr, który miał swoje nużące momenty; tutaj akcja od początku trzyma nas za gardło i nie chce puścić, ciągle coś się dzieje, akcja jest o wiele żywsza.
No i po trzecie: po przeczytaniu najpierw tego tomu inaczej, z o wiele większym zrozumieniem patrzymy na ich losy w Okrutnym Wietrze.
Dlatego też wszystkim, którzy nie zaczęli jeszcze przygody z Imperium Grozy, radzę zacząć od tego tomu. We właściwej kolejności wydarzeń w świecie przedstawionym.
A swoją drogą, tu już offtop. Szkoda że ten cykl jest tak mało u nas popularny (może nie tylko u nas?). Wolę go od Czarnej Kompanii. A przecież ten świat świetnie nadaje się na grę strategiczną czy cRPG. Możliwość dowodzenia najemnikami z Wysokiej Iglicy, Niezłomnymi El Murida, itaskiańskimi łucznikami czy pikinierami z Iwa Skołowda to by było coś! No ale raczej się tego nigdy nie doczekam :) A teraz, kończąc moje wypociny: czytać Imperium Grozy (najlepiej od tego tomu) bo to wybitny cykl!

Forteca w cieniu

Drugi omnibus cyklu Imperium Grozy zawiera tomy nr 4 i 5. Ich akcja jednak rozgrywa się przed tomami 1 – 3 zawartymi w omnibusie Okrutny wiatr. Dlaczego Cook jak i wydawca uznali taką kolejność za właściwą nie mam pojęcia. Zawsze bowiem uważałem, że wszelkie prequele niezbyt mają rację bytu, a jeśli już powstały to każdy cykl, który je zawiera, należy...

Niezła fantastyka w starym dobrym stylu, bez nadmiaru heroizmu, rycerzy i magów. Bohaterowie są normalnymi ludźmi, mają swoje ograniczenia, swoje słabości i swoje cele. Warto przeczytać, choć Glenn Cook ma osobliwy styl pisania, który nie przypadnie do gustu każdemu.

Niezła fantastyka w starym dobrym stylu, bez nadmiaru heroizmu, rycerzy i magów. Bohaterowie są normalnymi ludźmi, mają swoje ograniczenia, swoje słabości i swoje cele. Warto przeczytać, choć Glenn Cook ma osobliwy styl pisania, który nie przypadnie do gustu każdemu.

Wprowadzenie do historii z tomu pierwszego.

Haroun bin Yousif jest czwartym dzieckiem domu bin Yousif nauczanym przez akademika z Hellim Daimiel. Ojciec Harouna jest kuzynem króla, a co za tym idzie dom bin Yousif jest domem krwi królewskiej.

Na pustyni dochodzi do zbrodni. Karawana kupców soli zostanie napadnięta, a wszyscy zostają zabici. Oprócz jednego młodzika, do którego przemawia anioł (stary pierdziel Gwiezdny Jeździec) i popycha go do losu proroka.

Równolegle, w Throlledyngii dwóch "braci" zaczyna żywot poza domem - Bragi i Haaken, po stracie ojca, wyruszają do Iglicy żeby zostać najemnikami.

Gruby Szyderca, podstępem sprowadza swojego mistrza do muru (z którego stary spada) i zaczyna nowe życie.

Te wszystkie losy splatają się w wielkich wydarzeniach zwanych Wojnami El Murida.

Po tym tomie stwierdziłem, że zrobię sobie przerwę od Glena Cooke'a, napisać mogę tylko, że żałuję :)

Wprowadzenie do historii z tomu pierwszego.

Haroun bin Yousif jest czwartym dzieckiem domu bin Yousif nauczanym przez akademika z Hellim Daimiel. Ojciec Harouna jest kuzynem króla, a co za tym idzie dom bin Yousif jest domem krwi królewskiej.

Na pustyni dochodzi do zbrodni. Karawana kupców soli zostanie napadnięta, a wszyscy zostają zabici. Oprócz jednego młodzika, do...

Od tego tomu powinno się zaczynać Imperium Grozy. Naprawdę.

Okrutny Wiatr, zwłaszcza początek, był dla mnie zniechęcający, bo zupełnie nic nie czułam do bohaterów. Tylko Bragiego, może Szydercę, poznałam w oficjalnie pierwszyn tomie na tyle, żeby cokolwiek mnie obchodzili. Opisy akcji militarnych i polityki to perełki, jak to u pana Cooka, ale same w sobie nie wystarczą.

Brakowało mi tam wyraźnych bohaterów, którzy zyskali tą wyrazistość dopiero teraz, kiedy autor poświęcił więcej czasu ich przeszłości i motywom. Dopiero czytając Fortecę w Cieniu, zrozumiałam relacje między nimi, na których opierało się wiele wydareń Okrutnego Wiatru.

Dlatego właśnie uważam, że tu powinno się zacząć. I żałuję, że mnie tego ktoś nie powiedział.

Teraz dopiero widzę, że to jest ten sam pan Cook, który napisał Czarną Kompanię. I że było warto sięgnąć po Imperium Grozy.

Do pierwszego tomu może nawet teraz wrócę, bo chcę przeżywać go razem z bohaterami, zamiast ''próbować przeżyć''.

Od tego tomu powinno się zaczynać Imperium Grozy. Naprawdę.

Okrutny Wiatr, zwłaszcza początek, był dla mnie zniechęcający, bo zupełnie nic nie czułam do bohaterów. Tylko Bragiego, może Szydercę, poznałam w oficjalnie pierwszyn tomie na tyle, żeby cokolwiek mnie obchodzili. Opisy akcji militarnych i polityki to perełki, jak to u pana Cooka, ale same w sobie nie wystarczą....

Szkoda, że w ocenie nie ma połówek, bo tak najbardziej racjonalnie to moja ocena byłaby 7,5
Co do samej "Fortecy w Cieniu" to wg mnie jest trochę słabsza aniżeli tom I. W moim odczuciu w tomie I było więcej zwartej akcji, a sami główni bohaterowie byli już bardziej dojrzali. W prawdzie taka książka jak ta też jest potrzebna...aby poznać głównych bohaterów i ich losy z przeszłości. Jeżeli na początku cyklu zostajemy rzuceni w wir wydarzeń i bohaterów, tak jak ma to miejsce właśnie w Imperium Grozy, lub np. Malazańskiej Księdze Poległych, to potrzeba takiej książki (bądź rozdziałów),gdzie poznamy historię głównych "aktorów" :)
Tu wszystko jest dobre, fajnie napisane i ciekawe. Podobała mi się zwłaszcza historia Harouna - jak stał się Królem bez Tronu, oraz El Murida - człowieka, który wcale nie jest tak zepsuty jak można było wnioskować po przeczytaniu "Okrutnego Wiatru".

Dylemat jaki mi pozostaje to kolejność. Z jednej strony teoretycznie wydarzenia przedstawione w Fortecy dzieją się szybciej i ci co chcieliby czytać chronologicznie powinni zacząć od tego tomu, jednak nie bez powodu Cook, jak i wydawnictwo taką a nie inną kolejność nam proponuje.
Ja w każdym bądź razie jestem zadowolony, że zdecydowałem się na taką kolejność czytani (Okrutny, później Forteca) i teraz zabieram się od razu w wolnej chwili za tom III, czyli Imperium Nieznające Porażki. A później...w sierpniu (jak wydawnictwo tylko wyda) - od razu kupuję ostatni-wieńczący tom całego cyklu Imperium Grozy. :)

Szkoda, że w ocenie nie ma połówek, bo tak najbardziej racjonalnie to moja ocena byłaby 7,5
Co do samej "Fortecy w Cieniu" to wg mnie jest trochę słabsza aniżeli tom I. W moim odczuciu w tomie I było więcej zwartej akcji, a sami główni bohaterowie byli już bardziej dojrzali. W prawdzie taka książka jak ta też jest potrzebna...aby poznać głównych bohaterów i ich losy z...

Drugi tom wznowionego cyklu, a chronologicznie właściwie pierwszy to historia świętych wojen i ich następstw. Dzieje się sporo, zwłaszcza w pierwszej części. Później jest niestety gorzej. Na szczęście historia Adepta i Króla bez tronu nie jest nudna i przegadana.

Drugi tom wznowionego cyklu, a chronologicznie właściwie pierwszy to historia świętych wojen i ich następstw. Dzieje się sporo, zwłaszcza w pierwszej części. Później jest niestety gorzej. Na szczęście historia Adepta i Króla bez tronu nie jest nudna i przegadana.

Drugi tom zbiorczego wydania serii Imperium Grozy Cooka przenosi akcje wstecz, dwa zawarte tu opowiadania traktują o wspominanych przez bohaterów poprzedniego tomu wojnach El Murida, oraz o tym jak poznali się Bragi, Szyderca oraz Haroun. O ile tom pierwszy zaczynał się na początku niczym jakiś romans, a kończył coraz większym natężeniem wydarzeń, tu szczęśliwie doświadczamy ich od początku, przez co miałem syndrom jeszcze jednego rozdziału. Same wydarzenia śledzimy na przemian z perspektywy El Murida, Bragiego, oraz Harouna, a w późniejszym okresie również Szydercy. Rozwój wydarzeń nie powinien być dla czytelników pierwszego tomu zaskoczeniem, dział się on fabularnie później, a bohaterowie często napomykali w rozmowach między sobą o przedstawionych tu wydarzeniach. Szczęśliwie byli na tyle tajemniczy, że znaliśmy tylko ogólny zarys historii, przez co ma jednak przed nami jeszcze jakieś sekrety. Jeżeli ktoś zasmakował w stylu Glena Cooka, na pewno nie będzie zawiedziony, mogę mu ją szczerze polecić.

Drugi tom zbiorczego wydania serii Imperium Grozy Cooka przenosi akcje wstecz, dwa zawarte tu opowiadania traktują o wspominanych przez bohaterów poprzedniego tomu wojnach El Murida, oraz o tym jak poznali się Bragi, Szyderca oraz Haroun. O ile tom pierwszy zaczynał się na początku niczym jakiś romans, a kończył coraz większym natężeniem wydarzeń, tu szczęśliwie...

Mam rozdźwięk w odczuciach, gdyż książka w lekturze mi się podobała, jednak dziwnie się czyta coś co jest drugim tomem, ale fabularnie dzieje się przed tomem pierwszym.

Mimo wszystko akcja jest dynamiczna, dzieje się dużo, szybko i w wielu miejscach, chociaż najwiecej na pustyniach ;) Głównym wątkiem jest wojna prowadzona przez El Murida, także wątki, które były jedynie nakreślone w 1 tomie tutaj znajdują swoje źródło.

Fani Cooka nie będą zawiedzeni ;)

Mam rozdźwięk w odczuciach, gdyż książka w lekturze mi się podobała, jednak dziwnie się czyta coś co jest drugim tomem, ale fabularnie dzieje się przed tomem pierwszym.

Mimo wszystko akcja jest dynamiczna, dzieje się dużo, szybko i w wielu miejscach, chociaż najwiecej na pustyniach ;) Głównym wątkiem jest wojna prowadzona przez El Murida, także wątki, które były jedynie...

Oooooooo kurde, przeczytam napewno!!

Oooooooo kurde, przeczytam napewno!!