Książka popularnonaukowa, biograficzna, historyczna, obozowa, wojenna, na faktach, poświęcona bohaterom Holocaustu, tym którzy umieli się przeciwstawić złu w piekle obozowym Auschwitz-Birkenau. Okładka miękka ze skrzydełkami. Liczne czarno-białe fotografie, przedruki dokumentów.

Cytat z początku książki:
,,Nieszczęśliwy to kraj, który potrzebuje bohaterów''.

Bertold Brecht

Przemysław Słowiński i Teresa Kowalik przedstawiają 9 sylwetek bohaterów , tych okrutnych czasów i tego obozowego miejsca. Czczą pamięć tych , którzy umieli powiedzieć NIE i postawili opór, pomimo dantejskiej grozy siejącej się wokół. Odznaczyli się heroiczną postawą i poświęceniu dla innych.
Wspomniano też w osobnym rozdziale o uciekinierach z Auschwitz.

Opisują kim byli bohaterowie wybrani, co zrobili i w jaki sposób wyróżnili się w tłumie swoją postawą.
Jedne postacie bardzo znane, inne mniej. To tylko jedni z reprezentantów tych wielu, o których pamięć nie powinna zaginąć.


Witold Pilecki jeden z najodważniejszych żołnierzy II wojny światowej, który na ochotnika zgłosił się na wywózkę do obozu.

Maksymilian Maria Kolbe, oddał życie za współwięźnia z celi Franciszka Gajowniczka, dobity zastrzykiem fenolu, jako ostatni z więźniów zamkniętych w bunkrze głodowym, w podziemiach bloku 11, tzw. bloku śmierci.

Józef Bellert – lekarz, który zorganizował szpital ratunkowy dla ok. 5000 więźniów. Z 4800 ocalałych więźniów przywrócił do życia 4400.

Stanisława Leszczyńska – położna , która odebrała przez dwa lata pobytu w obozie ponad 3000 porodów, wbrew rozkazom i nakazom dr Josefa Mengele , z narażeniem życia.

Irena Wiśniewska – oddana pielęgniarka pod kontrolą górną J. Mengele, misja pomagania za cenę utraty życia.

Sabina Nawara – podpora duchowa obozowa, niosąca pomoc i pocieszenie innym z wielką ofiarnością.

Tadeusz ,,Teddy’’ Pietrzykowski – bokser, który stoczył kilkadziesiąt walk za drutami obozu, od których zależało życie jego jak i innych z obozu. Współpracował z organizacją , założoną na terenie obozu przez Pileckiego.

Harry Haft - pięściarz w obozie, dostarczający rozrywki Niemcom.

Bronisław Czech – mistrz narciarstwa, podtrzymujący na duchu współwięźniów i oddany całym sobą potrzebującym, dającym nadzieję innym.
Sztuka była dla niego jedynym antidotum na obozową rzeczywistość . Trzymała przy życiu.
Tytułowe ,,Krokusy’’ z rozdziału, dotyczyły właśnie jego pracy , szkicu namalowanego pod koniec 1943 roku. Pracował on w Lagermuseum w obozie od początku powstania tej placówki do jej likwidacji.
Esesmani próbowali zwerbować Czecha do pracy z niemieckimi narciarzami, proponowali mu trenowanie strzelców alpejskich – Gebirgsjäger. Miał możliwość wyjścia na wolność. Odmówił, zachowując twarz, tłumacząc, że woli pozostać w obozie jako Polak, niż wyjść z niego jako zdrajca.

Książka oddaje hołd wszystkim ofiarom znanym, mniej znanym , tym , którzy podzielili się kromką chleba w obozie sami będąc głodnymi. Na tym polegało człowieczeństwo.

Polecam! Mocna, książka jak każda o tej tematyce. Trzeba oddać cześć bohaterom i pamiętać o nich.
Jeżeli ktoś chce bardziej zagłębić się w temacie, to radzę przeczytać osobne publikacje o każdym z bohaterów. To jest raczej taka książka na start.

PS Książka zawiera błędy chociażby w datach, za to odjęta jedna gwiazdka.

Książka popularnonaukowa, biograficzna, historyczna, obozowa, wojenna, na faktach, poświęcona bohaterom Holocaustu, tym którzy umieli się przeciwstawić złu w piekle obozowym Auschwitz-Birkenau. Okładka miękka ze skrzydełkami. Liczne czarno-białe fotografie, przedruki dokumentów.

Cytat z początku książki:
,,Nieszczęśliwy to kraj, który potrzebuje bohaterów''.

Bertold...

Tyle razy słyszałeś okrutne opowieści o II Wojnie Światowej, o losie jaki ludzie ludziom zgotowali, o obozach. Tym razem pora usłyszeć i poznać historie bohaterów, którzy byli nieludzko wyniszczani, bohaterach którzy pomimo piekła w jakim się znaleźli okazali się prawdziwie ludzcy i stali się aniołami dla innych. Książka opowiada między innymi historię życia następujących osób: Rotmistrza Witolda Pileckiego, ojca Maksymiliana Kolbego, Józefa Bellerta troskliwego lekarza, Stanisławy Leszczyńskiej anioła z Auschwitz, Ireny Wiśniewskiej pielęgniarki z misją, Bronisława Czecha wybitnego zakopiańczyka, Tadeusza "Teddy" Pietrzykowskiego boksera, Sabiny Nawary obozowej podpory duchowej i uciekinierów z Auschwitz.

Tyle razy słyszałeś okrutne opowieści o II Wojnie Światowej, o losie jaki ludzie ludziom zgotowali, o obozach. Tym razem pora usłyszeć i poznać historie bohaterów, którzy byli nieludzko wyniszczani, bohaterach którzy pomimo piekła w jakim się znaleźli okazali się prawdziwie ludzcy i stali się aniołami dla innych. Książka opowiada między innymi historię życia następujących...

Kolejna bardzo dobra książka Teresy Kowalik opisująca sylwetki kilku osób które w obozie śmierci wykazały się ogromnym poświęceniem i pomocą innym. Autorzy nie gloryfikują bohaterów bo nie boją się pisać o ciemniejszej stronie ich życia jeżeli taka miała miejsce jak np w przypadku Harry'ego Hafta. Polecam. Świetnie się słuchało.

Kolejna bardzo dobra książka Teresy Kowalik opisująca sylwetki kilku osób które w obozie śmierci wykazały się ogromnym poświęceniem i pomocą innym. Autorzy nie gloryfikują bohaterów bo nie boją się pisać o ciemniejszej stronie ich życia jeżeli taka miała miejsce jak np w przypadku Harry'ego Hafta. Polecam. Świetnie się słuchało.

Chciałbym wystawić wyższą ocenę, ale niestety. Jeśli ktoś ma dużą wiedzę o obozach zagłady, to nie znajdzie tutaj nic nowego. Jeśli ktoś dopiero zaczyna poznawać ten temat, to w książce sporo jest błędów, a nie należy się opierać na błędnych informacjach, na przykład: odnośnie Ottona Küsela napisano "Na przedramieniu wytatuowano mu zaszczytny numer – 2" - wtedy jeszcze nie tatuowano numerów. Dużo jest też zdań sterujących emocjami, na przykład: „Dopuścił się mrożących krew w żyłach zbrodni na więźniach.” - jestem uczulony na takie wstawki przez ich codzienne nadużywanie w mediach, a tutaj też jest to kompletnie zbędne, naprawdę nie potrzeba wyrażeń sterujących emocjami, żeby czytelnicy rozumieli okropności obozu.
Plus za zwrócenie uwagi na często pomijany problem wrogości między więźniami. Zdanie ze wspomnień Sabiny Nawary "To była walka o życie i przetrwanie. Zarówno z Niemcami, jak i samymi więźniami” czy fragment ze wstępu "Trzeba było niezwykłego męstwa, charakteru i opanowania, żeby być po prostu człowiekiem, kiedy przychodził głód, praca ponad siły, groźby i szantaże. Próba przeżycia w warunkach panujących w KL Auschwitz bez zeszmacenia się już była bohaterstwem. W warunkach, gdzie okazanie bliźniemu przyjaźni, lojalności czy pomocy w duchowym i fizycznym zniewoleniu i upodleniu mogło się skończyć źle, gdyby w pobliżu znalazł się ktoś, kto ze służbowego obowiązku lub ze zwykłego tchórzostwa zajmował się tropieniem przejawów ludzkiej solidarności. Czegoś najnaturalniejszego pod słońcem, ale dlatego właśnie szczególnie prześladowanego przez obozowe władze, których siła brała się z rozrywania międzyludzkich więzi." dobrze obrazują to zjawisko celowo prowokowane i mieszczące się w samych założeniach obozu. Temu też służył ciągły niedobór żywności - jak chcesz przetrwać, to ukradnij chleb innemu więźniowi.

Chciałbym wystawić wyższą ocenę, ale niestety. Jeśli ktoś ma dużą wiedzę o obozach zagłady, to nie znajdzie tutaj nic nowego. Jeśli ktoś dopiero zaczyna poznawać ten temat, to w książce sporo jest błędów, a nie należy się opierać na błędnych informacjach, na przykład: odnośnie Ottona Küsela napisano "Na przedramieniu wytatuowano mu zaszczytny numer – 2" - wtedy jeszcze...

Każdego występującego w tej książce podziwiam za odwagę i bezinteresowność w stosunku do drugiego człowieka. Ci ludzie wśród bestialstwa i szalejącego terroru dawali innym nadzieję i byli dla nich ogromnym wsparciem podczas pobytu w obozie. Należy im się wieczna chwała i szacunek, a ich wielkie czyny na pewno zostaną zapamiętane i ukazane na tle heroizmu i ofiarności.

Każdego występującego w tej książce podziwiam za odwagę i bezinteresowność w stosunku do drugiego człowieka. Ci ludzie wśród bestialstwa i szalejącego terroru dawali innym nadzieję i byli dla nich ogromnym wsparciem podczas pobytu w obozie. Należy im się wieczna chwała i szacunek, a ich wielkie czyny na pewno zostaną zapamiętane i ukazane na tle heroizmu i ofiarności.

Nie da się czytać tej książki i nie uronić łzy. Czasy obozu Auschwitz to „tragiczna epoka naznaczona straszliwym podeptaniem ludzkiej godności”. Obóz Auschwitz to miejsce, gdzie człowieka nie traktowano jako ludzkiej istoty. A mimo to wielu tam przebywających ludzi uwięzionych, nie bacząc na niebezpieczeństwo niosło pomoc słabszym. I właśnie tacy bohaterowie są opisani w tej książce. Chociaż z pewnym zastrzeżeniem z mej strony. Nie pasuje mi tu postać Hercka Friedlera. Zgodzę się, że będąc w Auschwitz wiele przeżył, trafił tam jako młody chłopak, ale w tej książce są ukazane postacie, które mimo własnego tragicznego położenia, nieśli pomoc innym. Zaś Hercka Friedler na ringu zabijał innych Żydów, aby przetrwać zabijał cywilów, staruszków, dziecko.
Podsumowując, cieszę się, że takie książki są i powinno ich być, jak najwięcej, żeby pamięć o tych strasznych czasach nie zaginęła i była przestrogą na przyszłość, chociaż jak widzimy ówcześnie, wojny trwają i niestety dochodzi do podobnych tragedii.

Nie da się czytać tej książki i nie uronić łzy. Czasy obozu Auschwitz to „tragiczna epoka naznaczona straszliwym podeptaniem ludzkiej godności”. Obóz Auschwitz to miejsce, gdzie człowieka nie traktowano jako ludzkiej istoty. A mimo to wielu tam przebywających ludzi uwięzionych, nie bacząc na niebezpieczeństwo niosło pomoc słabszym. I właśnie tacy bohaterowie są opisani w...

Witold Pilecki, Maximilian Kolbe, Stanisława Leszczyńska, Irena Wiśniewska, Bronisław Czech, Tadeusz "Teddy" Pietrzykowski , Sabina Nawara...To tylko nieliczni, którzy przeciwstawili się systemowi...
Główny przekaz książki, to iż bohaterem był każdy kto pomógł drugiemu...podzielił się z nim chlebem choć sam był głodny albo dzięki swojej "pozycji" mógł w przeróżny sposób pomóc innym więźniom.
Książkę należy potraktować jako "wstęp" do historii każdego z tych znanych albo mniej znanych ludzi ale nie opierałabym swojej wiedzy tylko na tej książce. Dlaczego??
Każda historia zawiera przytoczone fragmenty wywiadów albo fragmenty innych książek i reportaży, np "Dziewczęta z Auschwitz" Sylwii Winnik czy "Położna"Magdy Knedler czy Marii Stachurskiej a także innych pozycji napisanych przez byłych więźniów.
To trochę "pójście skrótami", pisać książkę, gdzie połowę rozdziału zajmuje przytoczenie innej książki. Nie sądzicie?
Absolutnie nie umniejszam jej wartości, głównie przez szacunek dla jej bohaterów i ich historii, które naznaczone były cierpieniem i bólem oraz poniżeniem. Odebano im godność i tożsamość ale nie odebrano człowieczeństwa co pokazuje ta książka.
Na plus jest fakt, że są to historie prawdziwe, potwierdzone faktami a nie fikcja literacka, niemniej jednak jak wspomniałam, nie opierałabym swojej wiedzy tylko na tej książce i zdecydowanie należy sięgnąć do jej źródeł, czyli historii każdego z bohaterów osobno.
Książka zawiera sporo fotografii.

Witold Pilecki, Maximilian Kolbe, Stanisława Leszczyńska, Irena Wiśniewska, Bronisław Czech, Tadeusz "Teddy" Pietrzykowski , Sabina Nawara...To tylko nieliczni, którzy przeciwstawili się systemowi...
Główny przekaz książki, to iż bohaterem był każdy kto pomógł drugiemu...podzielił się z nim chlebem choć sam był głodny albo dzięki swojej "pozycji" mógł w przeróżny sposób...

To był ciekawy zbiór historii osób, które w jakiś sposób pomagały więźniom Auschwitz.

To był ciekawy zbiór historii osób, które w jakiś sposób pomagały więźniom Auschwitz.

Nieocenione świadectwo ludzi, dla których nawet piekło na ziemi nie było przeszkodą by móc pomagać innym i stawić opór tym, którzy chcieli ich śmierci za wszelką cenę. 📖

Nieocenione świadectwo ludzi, dla których nawet piekło na ziemi nie było przeszkodą by móc pomagać innym i stawić opór tym, którzy chcieli ich śmierci za wszelką cenę. 📖

Niby człowiek zna te historie, a zawsze wstrząsają, wzruszają. Bdb napisana.

Niby człowiek zna te historie, a zawsze wstrząsają, wzruszają. Bdb napisana.