Tak się ostatnio składa, że czytam dużo książek o Żydach. Historia Mindli i Kubusia bardzo mną wstrząsnęła. Droga do wolności i normalnego życia była drogą przez mękę. Uciekali przed Niemcami i przed Sowietami.
Czasami musieli, żeby przeżyć, upokorzyć się przed wrogiem. Zarówno Mindla, jak i jej mąż wiele wycierpieli. Mindla, próbując odnaleźć męża, którego wybuch wojny zastał poza Warszawą, została aresztowana przez Rosjan w Białymstoku, a jej syn trafił do sowieckiego sierocińca.
W więzieniu przeżywała gehennę.
Kubuś wrócił do stolicy, gdyż myślał, że Mindla wraz z synem tam się znajduje, dowiedział się jednak od teścia o jej wyjeździe. W Warszawie Kubuś wraz z innymi artystami cyrku Staniewskich umilali Niemcom życie w okupowanej Polsce.
Gdy Niemcy zamknęli cyrk, wyruszył na wschód, by odnaleźć swoją rodzinę.
W Związku Radzieckim też musieli podporządkować się zasadom Stalina, gdyż inaczej groziło im wywiezienie na Sybir albo jeszcze coś gorszego. Autorka opisuje ich tułaczkę przez Bliski Wschód i Afrykę i w końcu do wymarzonej wolnej Australii, gdzie znaleźli dom i godną pracę.
Jest to piękna i wzruszająca książka napisana prostym, zrozumiałym językiem, dlatego dobrze się ją czyta.

Tak się ostatnio składa, że czytam dużo książek o Żydach. Historia Mindli i Kubusia bardzo mną wstrząsnęła. Droga do wolności i normalnego życia była drogą przez mękę. Uciekali przed Niemcami i przed Sowietami.
Czasami musieli, żeby przeżyć, upokorzyć się przed wrogiem. Zarówno Mindla, jak i jej mąż wiele wycierpieli. Mindla, próbując odnaleźć męża, którego wybuch wojny...

Historia o niezwykłej walce, wytrwałości i pokonywaniu najgorszych kryzysów, jakie mogły spotkać ludność podczas II wojny światowej. Bardzo poruszająca i chwytająca za serce książka. Takie historie muszą ujrzeć światło dzienne. Bardzo polecam wszystkim miłośnikom historii, ale także czytelnikom, którzy chcą pogłębić swoją wiedzę historyczną.

Historia o niezwykłej walce, wytrwałości i pokonywaniu najgorszych kryzysów, jakie mogły spotkać ludność podczas II wojny światowej. Bardzo poruszająca i chwytająca za serce książka. Takie historie muszą ujrzeć światło dzienne. Bardzo polecam wszystkim miłośnikom historii, ale także czytelnikom, którzy chcą pogłębić swoją wiedzę historyczną.

Bardzo lubię czytać książki o prawdziwych historiach, przeżyciach i wspomnieniach ludzi, którzy przeżyli drugą wojnę światową. Dzięki takim opowieściom dowiadujemy się o faktach, które w podręcznikach historii nie zawsze były przedstawiane. Taka właśnie jest ta książka. Autorka na podstawie wspomnień babci swojego chłopaka, ich rodziny i znajomych napisała książkę o losach żydowskiej rodziny, na krótko przed wojną, w czasie wojny i po jej zakończeniu aż po lata śmierci babci. Jest to historia prześladowań, ciężkiej pracy, poniżania na tle rasowym, obozów, więzień, rozdzielania rodzin, tragedii, rozstrzelan, komór gazowych, chorób, głodu, śmierci i obozów dla uchodźców, wiary i wielkiej miłości, która pomogła im przetrwać. Akcja książki wiedzie nas od Warszawy, przez Białystok, Moskwę, Włochy, Afrykę do Australii, gdzie wreszcie docierają w 1948 roku. Wreszcie są bezpieczni i szczęśliwi. Tu dorastają ich synowie, tu pracują i powiększają rodziny.
Dla mnie 9/10.

Bardzo lubię czytać książki o prawdziwych historiach, przeżyciach i wspomnieniach ludzi, którzy przeżyli drugą wojnę światową. Dzięki takim opowieściom dowiadujemy się o faktach, które w podręcznikach historii nie zawsze były przedstawiane. Taka właśnie jest ta książka. Autorka na podstawie wspomnień babci swojego chłopaka, ich rodziny i znajomych napisała książkę o losach...

Gdzie tu jakas odwaga, niesamowita historia ucieczki itd co jest napisane na okładce? Mindla cala wojne "ślizgała się". Jedyne co doświadczyla to pobyt w więzieniu. Ona i mąż byli jak chorągiewka szli i robili wszystko zeby dobrze się ustawic. Raz do Niemców raz do Ruskich. Nie widzę tu walki tylko cwaniactwo. Miala jedzenie, papierosy, jedwabne ciuchy. Gdy ludzie umierali w gettcie, obozach to jej przeszkadzaly komary. Nie jest zainteresowana sytuacja w kraju ani tym co stalo się z rodzina. Nawet stwierdza, ze lepiej nie wiedziec. Najważniejsze to pare razy powtarzane żeby tylko się wyspac, najeść np. Stekow a inni glodowali. Nawet stojac w kolejce po chleb jest stwierdzenie ze ostatnia rzeczą która potrzebuje to chleb. Tak durne sa tu opisy. Po wojnie nie myslala o powrocie do kraju, szukaniu rodziny tylko pchala się do lukusow Australii. Mindla raczej nie zaznala horroru wojny. Ogolnie glupia, niepotrzebna ksiazka.Napisana na siłe bo teraz moda na wojenne wspomnienia.

Gdzie tu jakas odwaga, niesamowita historia ucieczki itd co jest napisane na okładce? Mindla cala wojne "ślizgała się". Jedyne co doświadczyla to pobyt w więzieniu. Ona i mąż byli jak chorągiewka szli i robili wszystko zeby dobrze się ustawic. Raz do Niemców raz do Ruskich. Nie widzę tu walki tylko cwaniactwo. Miala jedzenie, papierosy, jedwabne ciuchy. Gdy ludzie umierali...

Ile jest w stanie znieść człowiek by odzyskać utraconą wolność? Jak daleką podróż jest w stanie przebyć aby poczuć się bezpiecznym?

Jeśli ciekawią Was odpowiedzi na te pytania, koniecznie zajrzyjcie do tej książki.

Autorka przedstawia w książce losy babci i dziadka swojego męża - Mindli i Kubusia Horowitz.
Książka została podzielona na przedziały czasowe : przed, w trakcie i po wojnie.

Poznajemy rozwijające się uczucie, tworzenie rodziny, wykonywaną pracę a w końcu rozłąkę małżonków których początkowo rozdzieli praca Kubusia a później także i atak Hitlera na Warszawę.

Ze względu na fakt iż bohaterka wraz z mężem byli pochodzenia Żydowskiego ich życie w Warszawie pogrążającej się w wojnie nie miało racji bytu. Kubuś wraz z cyrkiem w którym pracował utknął w Białymstoku a Mindla z synkiem Gadem została w Warszawie. I tu zaczyna się historia.

Droga jaką przebyła Mindla aby odzyskać męża, aresztowanie kobiety i tragiczne warunki w wiezieniu, utrata synka, który ulokowany został w sierocińcu, brak kontaktu z rodziną to wszystko uderzyło w kobietę w tak krótkim czasie.

Los sprawia iż Kubuś od odnajduje i uwalnia żonę, razem odbierają synka. Rodzina staje się trybikiem w Radzieckiej machinie podległej Stalinowi. W momencie ataku ZSRR na Niemcy zaczyna się podróż po lepsze jutro, jeśli jeszcze jakieś jutro istnieje. Po długiej podróży osadzają się w Afryce gdzie wiodą spokojne życie oraz powiększają rodzinę o kolejnych dwóch synów.
Wieść o śmierci Hitlera kończy etap wojny i nastroje rozluźniają się. Rodzina może ruszyć dalej po ostatnią przystań życia. Za swoją ostoję wybrali odległą Australię, gdzie wiedli spokojne życie.
Prawdziwym szczęściem okazała się wizyta niepsodziewanch gości - Jadzi- siostry Mindli wraz z rodziną, który także już tam zostali.

Autorka kończy książkę opisem dalszych losów kolejnych pokoleń. Dowiemy się także o tym że reszta rodziny Mindli została zamordowana przez Niemców. Jednak jak odkryła autorka dwóch braci Mindli jednak przeżyło lecz nigdy nie dowiedzieli się o swoim losie.

Ile jest w stanie znieść człowiek by odzyskać utraconą wolność? Jak daleką podróż jest w stanie przebyć aby poczuć się bezpiecznym?

Jeśli ciekawią Was odpowiedzi na te pytania, koniecznie zajrzyjcie do tej książki.

Autorka przedstawia w książce losy babci i dziadka swojego męża - Mindli i Kubusia Horowitz.
Książka została podzielona na przedziały czasowe : przed, w...

Historii o koszmarze Holokaustu przeczytałam wiele. Sagi rodzinne z wojną w tle, to literatura po którą sięgam najczęściej. Sue Smethurst w książce „Ku wolności” opisuje wojenne losy dziadków swojego męża - Mindli i Kubusia Horowitzów.
To jak wyglądało życie bohaterów przed wojną, ich pierwsze spotkanie, zauroczenie, budzące się między nimi uczucie, koszmar Holokaustu, oraz niewyobrażalną, drogę ku wolności opisuje Sue, a opowiada główna bohaterka książki czyli Mindla.
Warszawa 1936r. – Mindla Lewin spiesząc po pracy do domu zahacza o wystającą kostkę brukową i upada. Z pomocą przychodzi jej nieznajomy. Wyciąga do niej dłoń i tak zaczyna się ich wspólna droga… pod dom na ul. Muranowskiej 17, na potajemne randki organizowane z pomocą sióstr Jadzi i Ewy, aż do rodzinnego spotkania przy szabatowym stole gdzie Kubuś prosi o rękę Mindli.
Ojciec Mindli, Szmul nie jest zachwycony z wyboru córki i co rusz mruczy pod nosem „klaun nie jest materiałem na męża”.
Mojżesz Horowitz, tak oficjalnie nazywa się mężczyzna, który pomógł Mindli, ale wszystkim przedstawia się swoim scenicznym pseudonimem Kubuś .
Pracuje w cyrku braci Staniewskich przy Ordynackiej w Warszawie i bawi publiczność jako klaun. Przed wojną cyrk był popularną i dostępną dla większości warszawiaków rozrywką. Był przyjemnością, frajdą, odskocznią i chwilą zapomnienia po ciężkiej, wielogodzinnej pracy.
„Konie, tygrysy, akrobaci na trapezie, małpka, księżniczka Abisinii, kolory i wielka ekscytacja!” … – „Ale jak zawsze gwoździem programu są klauni”.
Mindla uwielbia cyrk i przygotowania Kubusia do występu biała farba, talk, szeroki wymalowany uśmiech, podkreślone kredką oczy, wielkie spodnie w czerwono-zieloną szachownicę, szelki, ogromne buty z bulwiastymi czubkami, czepek …
„Do czepka są przymocowane dwa niewidoczne sznurki przeciągnięte przez rękawy marynarki. Pociągając za nie, Kubuś może wykonywać sztuczkę... Mindla wybucha histerycznym śmiechem, gdy z boków wyskakują nagle kłęby puszystych zielonych włosów ”.
Szczęście, spokój i bezpieczne życie rodziny Lewinów kończy się wraz z wybuchem wojny. Na dodatek Cyrk Staniewskich jest w trasie objazdowej i w momencie ataku Hitlerowców stacjonuje w Białymstoku. Mindla wraz z małym synkiem Gadem jest w Warszawie zdana na siebie. Po kolejnych bombardowaniach i ograniczeniach dla ludności żydowskiej ucieka ze stolicy, aby odszukać męża. Kiedy dociera do Białegostoku okazuje się, że cyrk ruszył już w drogę powrotną. Mindla znajduje schronienie u krewnych, a następnie zostaje aresztowana przez Rosjan za próbę nielegalnego przekroczenia granicy, a jej synek trafia do sierocińca.
W Warszawie Niemcy zamykają Cyrk Staniewskich, Żydzi, którzy się w nim występowali i byli ukrywani muszą uciekać . Kubuś otrzymuje z Białegostoku tajemniczą przesyłkę, która powoduje, że rusza na poszukiwanie żony i synka.
Jak potoczy się droga Kubusia i Mindli ku wolności?
To, że uda im się przeżyć i dotrzeć do wymarzonej Australii wiadomo od pierwszych stron książki, ale jakie przeszkody, kłopoty i kryzysy czekają ich w czasie przemierzania tysięcy kilometrów, to już dowiecie się czytając tę niezwykłą powieść.
- „Nie oglądaj się za siebie. –szepcze Kubuś do żony, która jest wyjątkowo cicha. – Nic dobrego nie przyjdzie z opłakiwania tego, czego nie można zmienić”.
I na koniec rada ;). Czytajcie do samego końca, do ostatniej strony. Przeczytajcie podziękowania od autorki, to one wywołały u mnie łzy wzruszenia. Przepiękna książka o wojnie, rodzinie, przyjaźni, miłości, cyrku i …magii.
Mocno ją przytulam. Moja Liderka’2021. Gorąco polecam. Za książkę do recenzji bardziej niż zawsze dziękuję WYDAWNICTWU REBIS.

Historii o koszmarze Holokaustu przeczytałam wiele. Sagi rodzinne z wojną w tle, to literatura po którą sięgam najczęściej. Sue Smethurst w książce „Ku wolności” opisuje wojenne losy dziadków swojego męża - Mindli i Kubusia Horowitzów.
To jak wyglądało życie bohaterów przed wojną, ich pierwsze spotkanie, zauroczenie, budzące się między nimi uczucie, koszmar Holokaustu,...

Czasem lubię się nad samą sobą poznęcać i sięgam po lektury, które wiem, że z pewnością wycisną ze mnie morze łez i po prostu będą dla mnie ciężkie. Nic jednak na to nie poradzę. Coś jest w literaturze wojennej, że chcę ją poznawać i chcę zgłębiać tę tematykę. Dlatego też oczywistym krokiem było dla mnie sięgnięcie po książkę Sue Smethurst. Czy Ku wolności znajdzie się na mojej liście najbardziej bolesnych i jednocześnie świetnych książek?

Mindla i jej mąż Kubuś Horowitz zostają rozdzieleni przez brutalną wojnę. On w momencie jej wybuchu znajdował się poza Warszawą, a ona została aresztowana przez Rosjan i jednocześnie traci swojego synka z oczu. Gdy Niemcy zamykają cyrk, w którym pracuje Kubuś, wyrusza on na poszukiwania swojej ukochanej. Tak oto zaczyna prawdziwa droga przez mękę, która nieraz i nie dwa będzie obfitowała w łzy rozgoryczenia, bezsilności. Czy bohaterowie mają szansę odnaleźć bezpieczeństwo i wolność?

Kiedy zaczynałam lekturę tej książki, już od pierwszej strony wiedziałam, że nie będzie to powieść, której czytanie sprawi mi ogromną przyjemność. Tematyka II Wojny Światowej, choć tak interesująca, to jest jednocześnie okrutnie ciężka i bolesna. Jednak niesamowicie ciekawiło mnie to, w jaki sposób autorka posługuje się językiem pisanym oraz jak przedstawi tę historię. No cóż, o tym, że ta powieść chwyciła mnie za serce to jak nie powiedzieć nic. Ta historia... Zresztą, może będzie lepiej, jak zacznę po kolei.

Główni bohaterowie tej powieści, czyli Mindla i Kubuś to prawdziwe perły. Możecie teraz pomyśleć, że piszę tak tylko dlatego, że przemawia przeze mnie litość - absolutnie tak nie jest. Uważam, że autorka świetnie odwzorowała to małżeństwo i choć nie znałam ich w rzeczywistości, to dzięki tej książce mogłam sobie wyobrazić, jacy byli naprawdę. Ciągle w sobie zakochani, silni, odważni i zdeterminowani w tym, by zapewnić sobie oraz swojemu potomstwu dobre warunki do życia. Nie chcę zdradzać tutaj za dużo, ponieważ w tej książce opisana jest cała ich podróż - właśnie ku tytułowej wolności.

Sue Smethurst pisze przyjemnie i dość lekkim językiem, chociaż przedstawia potworną historię. Jednak podczas lektury książki zdałam sobie sprawę, że był to prawdopodobnie celowy zabieg - opisać te straszne dzieje w sposób przyswajalny dla każdego czytelnika, tak by zrozumiał w stu procentach, o czym czyta. Oczywiście, jeśli możemy mówić o zrozumieniu w kontekście wojny i koszmaru, jaki spotkał miliony ludzi.

Czytanie tej pozycji to męka. Przyznaję się bez bicia, że po przeczytaniu pierwszych kilkudziesięciu stron musiałam ją odłożyć na bok. Po prostu nie byłam w stanie czytać dalej i czułam wewnętrzną blokadę. Dopiero po upływie kilku dni udało mi się przemóc i na nowo zasiadłam do tej historii – wtedy też na raz dobrnęłam do samego końca. Chyba nie zdziwię nikogo, jeśli napiszę, że nie obyło się bez łez?

Ku wolności to zdecydowanie powieść, która zapada w pamięci. Pokazuje brutalność i koszmar tamtych lat, a także daje jednocześnie nadzieję - sami bohaterowie książki stale pokazują, że co by się nie działo, nie zamierzają się poddawać. Jeżeli lubicie więc powieści, w których pojawia się temat II Wojny Światowej oraz te, które ściśle bazują na prawdziwych wydarzeniach i postaciach – zainteresujcie się tą książką.

Czasem lubię się nad samą sobą poznęcać i sięgam po lektury, które wiem, że z pewnością wycisną ze mnie morze łez i po prostu będą dla mnie ciężkie. Nic jednak na to nie poradzę. Coś jest w literaturze wojennej, że chcę ją poznawać i chcę zgłębiać tę tematykę. Dlatego też oczywistym krokiem było dla mnie sięgnięcie po książkę Sue Smethurst. Czy Ku wolności znajdzie się na...

"Ku wolności. Niezwykła historia ucieczki przed koszmarem Holokaustu." to poruszająca historia Mindli i Kubusia Hortwitza, oraz ich rodziny, spisana przez Sue Smethurst, której mąż jest wnukiem bohaterów tej niezwykłej historii.

"Bogaci i biedni - wszyscy są w tej samej sytuacji. Nieważne ile masz pieniędzy. Nie kupisz za nie jedzenia, bo nie ma żadnego jedzenia, które można by kupić".

Lata 30. Warszawa.
Mindla pochodzi z wielodzietnej żydowskiej rodziny. Przez trudną sytuację finansową zmuszona jest porzucić naukę i podjąć pracę w garbarni by pomóc rodzicom.
Kubuś Hortwitz pracuje jako klaun w jednym z najbardziej znanych polskich cyrków- Cyrku Braci Staniewskich.
Jedno przypadkowe spotkanie sprawia, że tych dwoje zakochuje się w sobie i mimo przeciwności ze strony ojca Mindli, zostają małżeństwem. Tuż przed wybuchem wojny na świat przychodzi ich syn, Gad. Kubuś jest akurat w trasie, gdy wybucha wojna, która rozdziela rodzinę.
Mindla, próbując odnaleźć męża, zostaje oskarżona o szpiegostwo i aresztowana przez Rosjan, a jej syn trafia do sierocińca.
W tym czasie Kubuś wraca do Warszawy i dowiaduje się o wyjeździe Mindli. By odnaleźć swoją rodzinę, wyrusza na wschód.
Zaczyna się droga przez mękę...

"Ku wolności" to wyjątkowa książka o sile miłości, takiej, która jest w stanie przezwyciężyć wszystkie przeciwności losu. Piękna i wzruszająca, pełna smutku i radości, momentami przerażająca ale i dająca nadzieję. To prawdziwa historia, która zostanie w pamięci na bardzo długo.
To jedna z tych książek, do których zasiądziesz i nie odłożysz jej nim nie poznasz zakończenia. Polecam wszystkim, nie tylko miłośnikom książek z historią w tle. Tę książkę powieniem przeczytać każdy.

"Ku wolności. Niezwykła historia ucieczki przed koszmarem Holokaustu." to poruszająca historia Mindli i Kubusia Hortwitza, oraz ich rodziny, spisana przez Sue Smethurst, której mąż jest wnukiem bohaterów tej niezwykłej historii.

"Bogaci i biedni - wszyscy są w tej samej sytuacji. Nieważne ile masz pieniędzy. Nie kupisz za nie jedzenia, bo nie ma żadnego jedzenia, które...

Bardziej dokument niż powieść

Bardziej dokument niż powieść

Bardzo dobra książka, polecam przeczytać.

Bardzo dobra książka, polecam przeczytać.