Czyta się dobrze. Książka wciąga, mimo to czuję niedosyt. Wiem, że to nie jest biografia, a jedynie historia inspirowana życiem Ireny, ale... jednak czegoś mi zabrakło. Mam sporo pytań, które w trakcie czytania powstały i niestety nie doczekały się odpowiedzi. Sporo kwestii też nie zostało wyjaśnionych.

Czyta się dobrze. Książka wciąga, mimo to czuję niedosyt. Wiem, że to nie jest biografia, a jedynie historia inspirowana życiem Ireny, ale... jednak czegoś mi zabrakło. Mam sporo pytań, które w trakcie czytania powstały i niestety nie doczekały się odpowiedzi. Sporo kwestii też nie zostało wyjaśnionych.

Według mnie książkę czyta się bardzo dobrze. Od razu podkreślone jest, że jest to powieść inspirowana życiem Ireny Sendlerowej, nie biografia. Nikt nie stara się tego ukryć, co więcej jest wiele przypisów wyjaśniających co jest fikcją a co faktem i według mnie to duży plus. Mając tę wiedzę i nie oczekując stuprocentowej skrupulatności historycznej, można naprawdę wciągnąć się w historię i pochłonąć całą powieść ekspresowo.
Uważam, że to super opcja dla osób, które nie są specami w temacie II WŚ i chcą dowiedzieć się czegoś w przystępnej formie. Ta książka świetnie spełnia to zadanie "przemycając" dużo prawdziwych informacji i przy tym zachęcając do dalszego zgłębiania tematu.

Według mnie książkę czyta się bardzo dobrze. Od razu podkreślone jest, że jest to powieść inspirowana życiem Ireny Sendlerowej, nie biografia. Nikt nie stara się tego ukryć, co więcej jest wiele przypisów wyjaśniających co jest fikcją a co faktem i według mnie to duży plus. Mając tę wiedzę i nie oczekując stuprocentowej skrupulatności historycznej, można naprawdę wciągnąć...

Tematyka wojenna to nie jest coś o czym można czytać do kawki. To coś co chwyta za serce. Człowieka ogarnia poczucie frustracji i przerażenia. Do czego można być zdolnym aby przeżyć?

Powyższa pozycja przedstawia historię Ireny Sendlerowej, która miała miejsce podczas II wojny światowej. Bohaterka oficjalnie zatrudniona była jako opiekunka społeczna w Referacie Opieki Otwartej w Wydziale Opieki i Zdrowia Zarządu Miejskiego w Warszawie. Po założeniu getta zmieniła posadę i przyjęła się w sekcji zajmującej się chorobami zakaźnymi. Od samego początku podejmowała odważne i szlachetne decyzje. Dzięki jej oddaniu, pod czujnym okiem nazistów uratowała ponad dwa tysiące żydowskich dzieci. Chociaż życie jej nie rozpieszczało, parła na przód bez wahania. Była szlachetną osobą, która nie dała się omamić teorią o wybranej rasie aryjskiej. Dla niej wszyscy byli równymi ludźmi, a dzieci zawsze pozostawały niewinne, bez względu na narodowość.

Książkę czyta się bardzo dobrze. Nie jest to typowe przedstawienie okresu wojennego z wykazem dat czy osób, które może utrudniać odbiór. Historia jest płynna i nie można się od niej oderwać. Niestety nie jest to całkowite odwzorowanie historii Ireny a jedynie inspirowane tymi zdarzeniami. Są przedstawione realne osoby jak i całkiem fikcyjne. Tego zabiegu nie rozumiem. Wiem, że autor chciał jak najlepiej oddać cały klimat wojny i możliwe typy charakteru, ale ja tego nie kupuje. Wszędzie teraz dodaje się coś co jest poprawne politycznie. Wojna taka nie była.

Podsumowując książkę polecam jako literaturę piękną inspirowaną historią Ireny Sendlerowej. Osoby, które już "siedzą" w tej tematyce mogą odczuć niedosyt.

Tematyka wojenna to nie jest coś o czym można czytać do kawki. To coś co chwyta za serce. Człowieka ogarnia poczucie frustracji i przerażenia. Do czego można być zdolnym aby przeżyć?

Powyższa pozycja przedstawia historię Ireny Sendlerowej, która miała miejsce podczas II wojny światowej. Bohaterka oficjalnie zatrudniona była jako opiekunka społeczna w Referacie Opieki...

Wrzesień 1939. Gdy wybucha wojna, warszawiacy są przekonani, że wkrótce będzie po wszystkim...
Niedługo później ich nadzieję giną pod butem defilujących w stolicy Niemców...

Ona nie straciła nadziei, a w dodatku niosła ją innym...

Na wstępie napiszę o tym, że książka jest jedynie inspirowana prawdziwą historią Sendlerowej, oczywiście zarówno autor jak i wydawca to zaznaczają.
Tak więc pod żadnym pozorem nie traktujcie tej książki jako wiedzy stricte historycznej!

Odbiegając od tego, że sporo wydarzeń przedstawionych w tej historii jest jedynie wykreowane przez autora, to książka ta naprawdę jest wciągająca i ciekawa. Jednak stawia Irenę i ogólnie wiele osób z jej otoczenia w bardzo złym świetle. Przez prawie całą książkę odnosiłam wrażenie, że Irena robiła to wszystko, aby w przyszłości osiągnąć sławę i rozgłos.

W jednej akcji przeprowadzonych na aryjską stronę jest kilkaset dzieci. Wiem, że opisów części akcji nie ma nigdzie, ale jednak wyprowadzenie z getta tylu dzieci naraz byłoby niemożliwe nawet przy strażnikach, którzy przymykali oko na przemyt i wyprowadzenie pojedynczych osób, oczywiście za opłatą.

Mimo tych rozbieżności z rzeczywistością, ogromny plus za to, że na końcu książki są przypisy mówiące o tym jak było naprawdę. Oczywiście nie jest też tak, że autor wymyślił sobie wszystko, jest też sporo prawdy i autentycznych informacji.

Polecam, ale tylko pod warunkiem, że potraktujecie to jako FABULARYZOWANĄ biografię. 🖤

Wrzesień 1939. Gdy wybucha wojna, warszawiacy są przekonani, że wkrótce będzie po wszystkim...
Niedługo później ich nadzieję giną pod butem defilujących w stolicy Niemców...

Ona nie straciła nadziei, a w dodatku niosła ją innym...

Na wstępie napiszę o tym, że książka jest jedynie inspirowana prawdziwą historią Sendlerowej, oczywiście zarówno autor jak i wydawca to...

Mając, niejako przed sobą, taką postać jak osoba Ireny Sendlerowej i jej historia i pisać fikcję, to wielkie marnotrawstwo.
Od pierwszych stron język i sytuacje wydumane, nie sprawiające wiarygodnych. Autor-historyk, który nie potrafił oddać historycznych wydarzeń.
Odradzam tę lekturę.

Ale :: zachęcam by zamiast niej przeczytać "LISTY W BUTELCE. OPOWIEŚĆ O IRENIE SENDLEROWEJ" Anny Czerwińskiej-Rydel.
Poruszająca książka dla dzieci, dla wszystkich.

Mając, niejako przed sobą, taką postać jak osoba Ireny Sendlerowej i jej historia i pisać fikcję, to wielkie marnotrawstwo.
Od pierwszych stron język i sytuacje wydumane, nie sprawiające wiarygodnych. Autor-historyk, który nie potrafił oddać historycznych wydarzeń.
Odradzam tę lekturę.

Ale :: zachęcam by zamiast niej przeczytać "LISTY W BUTELCE. OPOWIEŚĆ O IRENIE...

Nie do końca oparta na faktach.

Nie do końca oparta na faktach.

Niestety muszę stwierdzić, że nie jest to lektura, którą mogę śmiało polecić. Wręcz bym odradzała. Książkę ratuje nieco w moich oczach fakt, że jest inspirowana losami Ireny - więc z założenia nie musi przedstawiać samych faktów, a w tekście są oznaczone fragmenty, które są wymyślone przez autora.

Od samego początku zastanawiałam się czy jej nie odłożyć ale starałam się dać jej szansę.
Już od pierwszych stron dialogi bohaterów są dziwnie... wzniosłe (?),przez co narasta wrażenie nierealności. Mam poczucie, że wszyscy bohaterowie od początku wojny starali się dopomóc Irenie, aby ta po wojnie została bohaterką. Ciągle towarzyszyło mi też poczucie, że jest to główny cel Ireny. Wykreowanych postaci nie potrafiłam polubić. Byli przedstawieni w sposób agresywny, nerwowy... Polacy też zostali przedstawieni w bardzo negatywnym świetle. Większą sympatią darzyłam bohaterów "niemieckich". Dodatkowo mam mieszane uczucia co do reaserchu. Mam wrażenie, że autor nie był świadomy sytuacji i problemów z jakimi zmagali się zarówno Żydzi jak i Polacy.

Nie wiem czy czytaliście, chętnie poznam Wasze wrażenia, jednak mając porównanie do innych książek poruszających tematykę warszawskiego getta czuję się rozczarowana.

Niestety muszę stwierdzić, że nie jest to lektura, którą mogę śmiało polecić. Wręcz bym odradzała. Książkę ratuje nieco w moich oczach fakt, że jest inspirowana losami Ireny - więc z założenia nie musi przedstawiać samych faktów, a w tekście są oznaczone fragmenty, które są wymyślone przez autora.

Od samego początku zastanawiałam się czy jej nie odłożyć ale starałam się...

Od początku do końca trzyma w napięciu. Historia znana ale napisana w niezwykle wciągający sposób. Momentami nie dało się od niej oderwać bo ciekawiły losy każdego z bohaterów... Przykre jest jednak to, że większość wydarzeń nie była fikcyjna.
Przypisy na końcu dobrze uzupełniają całość.

Od początku do końca trzyma w napięciu. Historia znana ale napisana w niezwykle wciągający sposób. Momentami nie dało się od niej oderwać bo ciekawiły losy każdego z bohaterów... Przykre jest jednak to, że większość wydarzeń nie była fikcyjna.
Przypisy na końcu dobrze uzupełniają całość.

Książka o silnej,odważnej i niezwykłej kobiecie,która nie potrafiła patrzeć jak cierpią jej przyjaciele,dzieci,żydowska ludność.Robiła wszystko,by ocalić jak największą ilość żydowskich dzieci nie patrząc na swoje bezpieczeństwo.
Choć jest to powieść tylko inspirowana losami Ireny Sendlerowej ,a nie jej biografia,to wierzę,że większa część tej historii była zaczerpnięta z jej życia.
Irena Sendlerowa polska bohaterka,Sprawiedliwa wśród Narodów Świata,kobieta,która przechytrzyła Niemców.
Warto czytać o takich bohaterach,warto poznawać ich historie-są to książki bardzo ważne ,a my powinniśmy wzbogacać swoją wiedzę i kultywować pamięć o tych niezwykłych i odważnych ludziach.

Książka o silnej,odważnej i niezwykłej kobiecie,która nie potrafiła patrzeć jak cierpią jej przyjaciele,dzieci,żydowska ludność.Robiła wszystko,by ocalić jak największą ilość żydowskich dzieci nie patrząc na swoje bezpieczeństwo.
Choć jest to powieść tylko inspirowana losami Ireny Sendlerowej ,a nie jej biografia,to wierzę,że większa część tej historii była zaczerpnięta z...

Całość na: http://www.ksiazkowewyliczanki.pl/2022/06/jak-wygladaa-wojna-ireny-james-d-shipman.html

Poznając powieść Shipmana można podejść do niej w dwojaki sposób, albo uznać że jego bohaterka jest postacią fikcyjną i wtedy lektura jest ciekawa, wciągająca i warta uwagi, choć można się przyczepić do nieścisłości historycznych, o czym powiem trochę później. Można też mieć nadzieję, że autor przedstawi wycinek życia prawdziwej Ireny Sendlerowej i książka trochę zgrzyta. Ratowanie dzieci przez bohaterkę przedstawione w książce miało miejsce właściwie raz, kiedy miało być zlikwidowane getto i Irena wraz z organizacją Żegoty wyciągnęła dzieci przez kanały warszawskie, ale w sumie trochę dlatego że znajdowała się tam jej przyjaciółka, którą chciała ocalić. Właściwie jej wyprawy do getta żydowskiego wiązały się tak naprawdę z pomocom znajomym i ukochanemu, a działania na rzecz innych Żydów była trochę przypadkowa. Ja w ten sposób odebrałam historię napisaną przez Shipmana.

Jeśli chodzi o samą historię, nie patrząc na główną bohaterkę i nie porównując jej do pierwowzoru, to jest ciekawa i czyta się ją naprawdę z przyjemnością. Były jednak momenty, które zupełnie mi nie grały z czasami II wojny, najbardziej wyrazistym przykładem była propozycja herbaty w getcie, kiedy Irena przyszła do swojego przyjaciela. W kamienicy nie było bieżącej wody, nie było jedzenia, a on proponuje herbatę... już nie mówiąc o tej prawdziwej, zastanawiam się czy w takich warunkach miał jakąś alternatywę dla herbaty. Było też kilka innych sytuacji, gdzie przedstawione przez autora sytuacje, mijały się z okupacyjną prawdą. Sama książka, nie łącząc jej z prawdziwą bohaterką, jest ciekawa i pokazuje działania socjalne w czasie II wojny. Bohaterka pracowała w pomocy pod nadzorem niemieckim, choć starała się pomagać wszystkim mimo wyraźnych zakazów okupantów. Autor przedstawia historię od roku 1939 do końca wojny, pokazuje życie na ulicach Warszawy i w Gettcie, stara się oddać niebezpieczeństwo II wojny.
"Wojna Ireny" to ciekawa powieść, o ile potraktuje się ją bardziej jako fikcję literacką, niż powieść na faktach. Autor pokazał życie bohaterki w czasie wojny i jej starania, żeby pomóc bliskim. Jej działania na rzecz osób trzecich, żydowskich dzieci, przedstawione w powieści, są mocno okrojone. Podczas lektury pojawiają się małe zgrzyty dotyczące warunków panujących w czasie okupacji, na które można przymknąć oko, albo nie. Każdy powinien sam ocenić jak odbierze tę książkę i czy przypadnie mu ona do gustu.

Całość na: http://www.ksiazkowewyliczanki.pl/2022/06/jak-wygladaa-wojna-ireny-james-d-shipman.html

Poznając powieść Shipmana można podejść do niej w dwojaki sposób, albo uznać że jego bohaterka jest postacią fikcyjną i wtedy lektura jest ciekawa, wciągająca i warta uwagi, choć można się przyczepić do nieścisłości historycznych, o czym powiem trochę później. Można też mieć...