Letnisko. Subiektywny przewodnik po linii otwockiej to coś więcej niż opis turystycznych szlaków. To ilustrowane doskonałymi zdjęciami zaproszenie do jednej z najciekawszych podwarszawskich okolic - magicznego miejsca zwanego linią otwocką (od linii kolejowej łączącej Warszawę i Otwock). Tu mieszkańcy Warszawy spędzali letnie miesiące i leczyli się klimatem już pod koniec XIX w. Książka towarzyszy wystawie „Letnisko. Linia otwocka w latach 20. i 30. XX w.”, którą zobaczymy w DSH już w sierpniu, a która opowiada o złotym okresie rozwoju linii otwockiej. Wtedy powstały tu wielkie sanatoria i najpiękniejsze drewniane domy w stylu nadświdrzańskim (tzw. świdermajery).

Autorka oprowadza nas swoimi ulubionymi ścieżkami po Wawrze, Aninie, Międzylesiu, Radości, Miedzeszynie, Falenicy, Michalinie, Józefowie, Świdrze, Otwocku, Śródborowie i Celestynowie. Wycieczki zaplanowane są tak, żeby w pół dnia albo jeden dzień zobaczyć, to co tutaj najpiękniejsze: sosnowe lasy, wydmy, bagna, rezerwaty przyrody nad Wisłą, świdermajery, modernistyczną architekturę i ślady żydowskiej społeczności. W historię wprowadzi nas kilka wstępnych rozdziałów: o kolei, wybitnych postaciach i architekturze linii otwockiej.

W Aninie zajrzymy m.in. na mało znane powojenne osiedle Instytutu Badań Jądrowych, w Międzylesiu do leśnego Barku Na Dakowie, w którym doskonale karmią, w Radości do modelowo odnowionego świdermajera - Letniska Bajka, w Falenicy - do kina na stacji kolejowej, dużo wędrować będziemy wzdłuż rzeki Świder, a w Otwocku obejrzymy niedawno odbudowany jeden z największych drewnianych budynków Europy - Nowego Gurewicza. Włóczyć też się będziemy po zjawiskowych torfowiskach - Bagnie Całowanie, Zakolu Wawerskim, Bocianowskim Bagnie czy Białym Ługu. Czego więcej potrzeba nam latem?