Za każdym razem, kiedy wypada miesiąc, w którym muszę jeździć na rehabilitację, słucham więcej audiobooków. Tę książkę miałam w planach już od dłuższego czasu, więc idealnie się złożyło. Czy historia okazała się być warta poznania?

'Bardzo często jest tak, że kiedy uważam się za samowystarczalną, po prostu uczę się tylko żyć bez tego, co jest potrzebne.'

Lillian i Madison to przyjaciółki z dawnych lat. Ich drogi się jednak z wielu przyczyn rozeszły. Pewnego dnia Lillian otrzymuje list, w którym stara przyjaciółka prosi ją o pomoc. Chce, aby kobieta zajęła się dziećmi z pierwszego małżeństwa jej męża. Nie byłoby w tym nic niezwyczajnego gdyby nie fakt, że dzieci często znienacka płoną. Jakie będą konsekwencje decyzji Madison? I czy poradzi sobie ona z opieką nad tajemniczymi bliźniakami?

Historia w dużej mierze opiera się na relacji płonących dzieci zarówno z Lillian, jak i nową rodziną ojca. To jednak głównie nowa opiekunka bliźniaków próbuje zapewnić im życie, w którym przypadłość daje o sobie jak najmniej znać. Udaje jej się to raz lepiej, raz gorzej, ale oddanie i poświęcenie jest tym, czego najbardziej potrzeba w tej niezwykłej relacji. Książka jest bardzo ciepła i otwiera oczy na wiele spraw. A główną z nich jest przede wszystkim miłość do nie swoich dzieci. Bo czy naprawdę tak łatwo jest się przestawić z życia w pojedynkę do życia w poświęceniu dla dwóch bezbronnych istot?

'W tym momencie dotarło do mnie, że wyobraźnię, dzięki której życie jest w miarę znośne, powinno się ukrywać przed resztą świata. Ale jeśli coś się skrzętnie ukrywa i tłamsi, w razie potrzeby trudno to przywołać.'

To naprawdę wartościowa historia. Pokazuje nam, że czasami jedna decyzja może przewartościować nasze życie i pozwolić je ułożyć na nowo. I tylko od nas zależy czy będzie to dobry początek. Tak było w przypadku głównej bohaterki, z którą w łatwy sposób można się utożsamić. Dzieci, którymi postanowiła się zaopiekować są swego rodzaju metaforą. Sami przekonajcie się jak to wszystko się potoczyło i do jakiego finału doprowadziło. Ja naprawdę polecam, bo warto!

'Byłam wobec siebie na tyle szczera, by wiedzieć, że spokojnie mogę zacząć od zera, bo w moim życiu nie ma nic, za czym mogłabym tęsknić.'

Za każdym razem, kiedy wypada miesiąc, w którym muszę jeździć na rehabilitację, słucham więcej audiobooków. Tę książkę miałam w planach już od dłuższego czasu, więc idealnie się złożyło. Czy historia okazała się być warta poznania?

'Bardzo często jest tak, że kiedy uważam się za samowystarczalną, po prostu uczę się tylko żyć bez tego, co jest potrzebne.'

Lillian i Madison...

Świetny pomysł! Prosta fabuła, przekazująca ważne przemyślenia. Niestety pod koniec książki odniosłam wrażenie, że autorka za bardzo nie wiedziała jak rozwinąć akcje i w pośpiechu zakończyła powieść, czuje niedosyt 🙈 ale i tak warto! ☺️

Świetny pomysł! Prosta fabuła, przekazująca ważne przemyślenia. Niestety pod koniec książki odniosłam wrażenie, że autorka za bardzo nie wiedziała jak rozwinąć akcje i w pośpiechu zakończyła powieść, czuje niedosyt 🙈 ale i tak warto! ☺️

W tej książce było coś takiego, nie jestem w stanie tego opisać. To jest dość krótka książka, ale historia Lilian, która próbuje nawigować nową relację z Bessie i Rolandem jest pełna. Ta książka była przepełniona niepewnością, a jednocześnie wyrzutami bohaterki do świata (chociaż dość zasłużonymi) i chęcią stworzenia tym dzieciakom, które są dziwne, niekochane i większość ludzi przerażają, lepszego, bezpieczniejszego domu.

W tej książce było coś takiego, nie jestem w stanie tego opisać. To jest dość krótka książka, ale historia Lilian, która próbuje nawigować nową relację z Bessie i Rolandem jest pełna. Ta książka była przepełniona niepewnością, a jednocześnie wyrzutami bohaterki do świata (chociaż dość zasłużonymi) i chęcią stworzenia tym dzieciakom, które są dziwne, niekochane i większość...

Dziwna trochę metaforyczna książka. Troszkę za krótka jak dla mnie by wszystko się dobrze wyklarowało. Rozumiem metaforę kryjącą się z płonącymi dziećmi ale chyba nie jestem jej fanką choć doceniam pomysł. Obawiam się, że mogę dość szybko zapomnieć o tym tytule 🤷🏼‍♀️ Najmocniejszy punkt tej książki to kreacja bliźniaków i roztwarzania nad tym czym jest rola opiekuna dziecka.

Dziwna trochę metaforyczna książka. Troszkę za krótka jak dla mnie by wszystko się dobrze wyklarowało. Rozumiem metaforę kryjącą się z płonącymi dziećmi ale chyba nie jestem jej fanką choć doceniam pomysł. Obawiam się, że mogę dość szybko zapomnieć o tym tytule 🤷🏼‍♀️ Najmocniejszy punkt tej książki to kreacja bliźniaków i roztwarzania nad tym czym jest rola opiekuna dziecka.

Klimatem bardzo mi przypomina literaturę skandynawską (wyłączając zakończenie, które było dla mnie typowo amerykańskie). Historia bardzo mi się podobała. Wywołuje przemyślenia, kiedy za "problem" jaki dotyczy bliźniaki podstawimy jakąś istniejącą chorobę i zaburzenie.

Klimatem bardzo mi przypomina literaturę skandynawską (wyłączając zakończenie, które było dla mnie typowo amerykańskie). Historia bardzo mi się podobała. Wywołuje przemyślenia, kiedy za "problem" jaki dotyczy bliźniaki podstawimy jakąś istniejącą chorobę i zaburzenie.

Na okładce jest opinia: "Przecudnie osobliwa, szczera i autentyczna".
Niestety nie dostrzegłam tych walorów...

Na okładce jest opinia: "Przecudnie osobliwa, szczera i autentyczna".
Niestety nie dostrzegłam tych walorów...

Zaczęło się ciekawie, potem jakoś tak banalnie. Zakończenie nieco lepsze. Ogólnie książka to takie ciepłe kluchy. Dość banalna, mimo przypadłości małych bohaterów.

Zaczęło się ciekawie, potem jakoś tak banalnie. Zakończenie nieco lepsze. Ogólnie książka to takie ciepłe kluchy. Dość banalna, mimo przypadłości małych bohaterów.

Niestety jak dla mnie zmarnowany potencjał.
Pomysł na fabułę był dość intrygujący, dwoje dzieci, które się zapalają i związana z tym historia rodzinna. Tak w skrócie można opisać tę książkę, w której w sumie nic ciekawego się nie dzieje i w dodatku jest ona przewidywalna.

Niestety jak dla mnie zmarnowany potencjał.
Pomysł na fabułę był dość intrygujący, dwoje dzieci, które się zapalają i związana z tym historia rodzinna. Tak w skrócie można opisać tę książkę, w której w sumie nic ciekawego się nie dzieje i w dodatku jest ona przewidywalna.

Fajna książka. Trochę jest scince fiction czego zazwyczaj nie lubię czytać, ale tym razem mi się bardzo spodobało. Bardzo krótka książka, płynnie i szybko się czyta.

Fajna książka. Trochę jest scince fiction czego zazwyczaj nie lubię czytać, ale tym razem mi się bardzo spodobało. Bardzo krótka książka, płynnie i szybko się czyta.

nienachalność realizmu magicznego w „nic tu po was” sprawia, że historia dwójki nietypowych dzieci zostaje wzbogacona o dodatkowy wymiar metaforyczny bez skomplikowanej narracji. to historia o budowaniu akceptacji siebie i innych, ale przede wszystkim o mocy umiejętnego wytłumaczenia jej przez dorosłych. okazuje się bowiem, że gdy do życia młodej kobiety wkracza jej była przyjaciółka z dwójką samozapalających się na skutek trudnych emocji dzieci, to nie one okazują się najbardziej zagubione. napisana z rozbrajającym poczuciem czarnego humoru książka opowiada o radzeniu sobie z problemami jako procesie, który nie może odbyć się bez wsparcia innych.

ta pozornie prosta historia w gruncie rzeczy dotyka ciemnych zakątków ludzkiej natury i to w nich zaczaja się cała dziwność tej opowieści. szybko okazuje się, że dzieci mają do czynienia z niedojrzałymi rodzicami, brakuje im poczucia bycia wystarczającymi, nie mogą na co dzień przebić się przez gruby mur egoizmu dorosłych. choć trudno było mi uwierzyć w prawdopodobieństwo tempa rozwoju głównych relacji i szybkość zdobywania dziecięcego zaufania, ostatecznie bardzo doceniam tę historię za wyrozumiałe tłumaczenie emocji w metaforyczny sposób. ta książka daje też przestrzeń, by wybrzmiało jedno z najtrudniejszych i najbardziej niewygodnych (zarówno dla dzieci, jak i rodziców) pytań: czy rodzina faktycznie jest najważniejszą wartością w życiu?

nienachalność realizmu magicznego w „nic tu po was” sprawia, że historia dwójki nietypowych dzieci zostaje wzbogacona o dodatkowy wymiar metaforyczny bez skomplikowanej narracji. to historia o budowaniu akceptacji siebie i innych, ale przede wszystkim o mocy umiejętnego wytłumaczenia jej przez dorosłych. okazuje się bowiem, że gdy do życia młodej kobiety wkracza jej była...