Trudno odmówić Marshallowi lekkości pióra. Przyznam, że sam miałem przez to pewne wątpliwości odnośnie tej książki, ponieważ autor nie wprowadza zbyt dobrze w dość skomplikowaną tematykę byłej Jugosławii. Trzeba jednak oceniać książkę za to, czym jest, a nie jest to ani książka historyczna, ani analiza geopolityczna, ani reportaż. To są tylko i aż wspomnienia autora wzbogacone przez "insiderską" wiedzę pozyskaną w środowiskach obracających się wokół służb specjalnych i wywiadów państw Zachodu. Narracja poprowadzona jest dobrze i trzyma w napięciu, pozwala też poszerzyć wiedzę odnośnie specyfiki regionu i wielkiej polityki, nawet jeśli jest to jedynie lektura uzupełniająca a nie pełna synteza konfliktu.

Trudno odmówić Marshallowi lekkości pióra. Przyznam, że sam miałem przez to pewne wątpliwości odnośnie tej książki, ponieważ autor nie wprowadza zbyt dobrze w dość skomplikowaną tematykę byłej Jugosławii. Trzeba jednak oceniać książkę za to, czym jest, a nie jest to ani książka historyczna, ani analiza geopolityczna, ani reportaż. To są tylko i aż wspomnienia autora...

Sięgnęłam po tę książkę z nadzieją, że pomoże mi ona w dogłębnym zrozumieniu przebiegu i - w szczególności- przyczyn wojny w Kosowie. Niestety była ona płonna. Reportaż zaczyna się niejako "in media res" - w środku konfliktu, bez zagłębiania się w wydarzenia poprzedzające przeżycia autora. Co prawda mamy potem trochę wyjaśnień, ale nie cofają się one dostatecznie daleko w przeszłość.

Drugą sprawą jest to, że choć mamy tu historie i opinie konkretnych Serbów, które pomagają zrozumieć ich punkt widzenia, to nie poświęca się tu w równej mierze miejsca na opowieści o konkretnych Kosowianach. Do tego autor bardzo szczegółowo opisuje strategie NATO i sił angielskich (z wyraźnym pro-brytyjskim wydźwiękiem),w tym ich ćwiczenia, co jest zwyczajnie męczące i nie wnosi na tyle dużo do zrozumienia sytuacji, by poświęcać temu tyle czasu.

No, ale ostatecznie autor opisuje po prostu to, co widział z bliska. Jest to więc może bardziej wina mylnego tytułu książki - nie jest to historia wojny jako całości, tylko po prostu reportaż Tima Marshalla dotyczący tego, co sam przeżył i co zostało mu opowiedziane.

Dla mnie było to rozczarowanie, zwłaszcza że styl pisania autora nie jest wybitny, a wplatany niekiedy humor - wymuszony. Dlatego też nie dobrnęłam do końca publikacji (choć samo posłowie przeczytałam). Dalej muszę szukać dobrej książki o całościowej historii tego konfliktu.

Sięgnęłam po tę książkę z nadzieją, że pomoże mi ona w dogłębnym zrozumieniu przebiegu i - w szczególności- przyczyn wojny w Kosowie. Niestety była ona płonna. Reportaż zaczyna się niejako "in media res" - w środku konfliktu, bez zagłębiania się w wydarzenia poprzedzające przeżycia autora. Co prawda mamy potem trochę wyjaśnień, ale nie cofają się one dostatecznie daleko w...

Jak łatwo zapomnieć, że druga wojna światowa nie była ostatnią wojną w Europie, tu mamy 1999 rok- Kosowo. Historia korespondenta wojennego przebywającego w Serbii w czasie konfliktu, a zarazem dziennikarza specjalizującego się w geopolityce i kulisach międzynarodowej polityki zagranicznej, dyplomacji, wpływach, rywalizacji mocarstw itp. itd.

Jak łatwo zapomnieć, że druga wojna światowa nie była ostatnią wojną w Europie, tu mamy 1999 rok- Kosowo. Historia korespondenta wojennego przebywającego w Serbii w czasie konfliktu, a zarazem dziennikarza specjalizującego się w geopolityce i kulisach międzynarodowej polityki zagranicznej, dyplomacji, wpływach, rywalizacji mocarstw itp. itd.

Złapałem się na tym, że widząc tytuł pomyslalem o WWII.
Jak każda książka Marshalla, ta też bardzo dobra i pełna naocznych, "codziennych" sytuacji przez co trochę jakby się tam było.

Złapałem się na tym, że widząc tytuł pomyslalem o WWII.
Jak każda książka Marshalla, ta też bardzo dobra i pełna naocznych, "codziennych" sytuacji przez co trochę jakby się tam było.

Książka-reportaż z pobytu autora na Bałkanach w czasie konfliktu NATO-Serbia. Ciąg szeregu zdarzeń, które przedstawiają od kuchni pracę korespondenta wojennego. Były momenty, że narracja przypominała nieco książkę przygodową, ale były też ciekawe informacje odsłaniające kulisy tej wojny. Przyzwoite wprowadzenie do szerszych publikacji na temat tego konfliktu.

Książka-reportaż z pobytu autora na Bałkanach w czasie konfliktu NATO-Serbia. Ciąg szeregu zdarzeń, które przedstawiają od kuchni pracę korespondenta wojennego. Były momenty, że narracja przypominała nieco książkę przygodową, ale były też ciekawe informacje odsłaniające kulisy tej wojny. Przyzwoite wprowadzenie do szerszych publikacji na temat tego konfliktu.

W gruncie rzeczy mam mieszane uczucia. Zastanawiam się nad proporcjami autentyzmu a samochwalstwa. Czy rzeczywiście tak "robi się" politykę?
Za to zaangażowanie nie budzi wątpliwości.

W gruncie rzeczy mam mieszane uczucia. Zastanawiam się nad proporcjami autentyzmu a samochwalstwa. Czy rzeczywiście tak "robi się" politykę?
Za to zaangażowanie nie budzi wątpliwości.

Druga z książek jakie czytałem na temat współczesnego konfliktu bałkańskiego. Pierwsza była poświęcona wojnie w Bośni na początku lat dziewięćdziesiątych („Czyja jest Bośnia”). Ta pozycja opisuje coś na kształt dogrywki pierwszego konfliktu. Autor jest świetnym dziennikarzem geopolitycznym, a przy tym doskonałym i odważnym reportażystą. Więc dostajemy naprawdę dobrą książkę. Jest to z jednej strony bardzo dobry reportaż, a z drugiej doskonale udokumentowane dzieło historyczne. Oba elementy świetnie się balansują, żaden nie dominuje, a przy tym ma się poczucie że czytamy scenariusz filmu sensacyjnego. Narracja jest prowadzona od środka, ale zawsze mając na uwadze szerszy jej kontekst, tym różni się od innych reportaży historycznych które skupiają się na wnętrzu konfliktu, cierpieniach ludzkich (tych nigdy nie można jednak mitygować),pomijać ich skomplikowane konteksty. Może nie wiem wszystkiego o ostatniej europejskiej wojnie ale za to wiem co wiedzieć powinienem.

Druga z książek jakie czytałem na temat współczesnego konfliktu bałkańskiego. Pierwsza była poświęcona wojnie w Bośni na początku lat dziewięćdziesiątych („Czyja jest Bośnia”). Ta pozycja opisuje coś na kształt dogrywki pierwszego konfliktu. Autor jest świetnym dziennikarzem geopolitycznym, a przy tym doskonałym i odważnym reportażystą. Więc dostajemy naprawdę dobrą...

Dobra książka. Co prawda przed sięgnięciem po nią nie zrobiłem dokładnego riserczu i miałem nadzieję na książkę o całości konfliktu bałkańskiego, a okazało się, że to tylko o ostatnim jej akordzie, czyli o wojnie o Kosowo w 1999 roku. Mimo to, czyta się dobrze, autor miesza fragmenty dotyczące tego co się działo w zaciszach politycznych gabinetów z reporterskimi obserwacjami na miejscu konfliktu. Całość całkiem zgrabna.

Dobra książka. Co prawda przed sięgnięciem po nią nie zrobiłem dokładnego riserczu i miałem nadzieję na książkę o całości konfliktu bałkańskiego, a okazało się, że to tylko o ostatnim jej akordzie, czyli o wojnie o Kosowo w 1999 roku. Mimo to, czyta się dobrze, autor miesza fragmenty dotyczące tego co się działo w zaciszach politycznych gabinetów z reporterskimi...

Książka Tima Marshalla zasługuje na uwagę z co najmniej dwóch powodów. Po pierwsze Autor podjął próbę (moim zdaniem udaną) opisu i rozjaśnienia czytelnikom zawiłości wojny w Kosowie. Nie bez powodu sytuacja na tamtych terenach nazywana jest przez historyków kotłem bałkańskim. Koegzystencja wielu narodów była (i jest) powodem ciągłego wrzenia, które w latach 90. XX przerodziło się w krwawą i wyniszczającą wojnę. Marshall jako korespondent Sky News relacjonował wydarzenia 1999 roku i widać, że zna się na swojej pracy.

Druga kwestia. Jest to ukazanie całego konfliktu niejako od kuchni – czytelnik ma okazję dowiedzieć się jak wygląda praca reportera wojennego, co „go napędza”. Czy jest to chęć niesienia pomocy ludziom poprzez ukazanie ich losu szerszej publice, strach czy może zwykła pogoń za sensacyjnym materiałem? Autor opisuje też wszelkie zabiegi państw i organizacji mające na celu: najpierw nie dopuścić do wojny, potem ją szybko rozegrać, a koniec końców odsunąć od władzy Slobodana Miloševicia. Uwypuklone to zostało dzięki podziałowi całości tekstu na trzy części: Przed, W trakcie, Po.

Autor pokazuje też dramat Serbów, którzy zostali jednoznacznie potępieni przez świat. Oczywiście nie wybiela agresorów, a raczej podkreśla zmienność losu, fakt pozbawienia ich kraju. Pisze też rzecz pewnie niepopularną – niegdysiejsze ofiary często same stają się oprawcami. Marshall zadedykował swoją książkę przyjacielowi, Jakšie Šćekiciowi – „Jugosławinowi, któremu odebrano kraj”, osobie która wprowadziła go w zawiłości zastanej sytuacji. Ciężko więc powiedzieć czy to żyłka dziennikarska czy sympatia skłoniła Autora do pochylenia się nad losem tego narodu.

Czego mi zabrakło? Mimo wszystko liczyłam na szersze opisanie procesu rozpadu Jugosławii i kolejnych konfliktów, które wybuchały wewnątrz tego państwa. Szkoda też, że Autor nie napisał więcej o samym zatrzymaniu Miloševicia i jego przekazaniu trybunałowi sprawiedliwości.

W przypadku takich książek często pisze się: „ku przestrodze” czy „aby to się nigdy więcej nie powtórzyło”. Tymczasem polska premiera „W teatrze cieni” zbiegła się w czasie z doniesieniami o zaostrzeniu konfliktu w Kosowie. Pokazuje to, jak głębokie są źródła konfliktu, który osiągnął apogeum u schyłku XX wieku. Książka jest więc jak najbardziej aktualna i pomaga zrozumieć nam jak kruchy jest pokój.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakapanie.pl

Książka Tima Marshalla zasługuje na uwagę z co najmniej dwóch powodów. Po pierwsze Autor podjął próbę (moim zdaniem udaną) opisu i rozjaśnienia czytelnikom zawiłości wojny w Kosowie. Nie bez powodu sytuacja na tamtych terenach nazywana jest przez historyków kotłem bałkańskim. Koegzystencja wielu narodów była (i jest) powodem ciągłego wrzenia, które w latach 90. XX...

Był kiedyś taki kraj. Nazywał się Jugosławia. Marzyło się o wczasach w tym ciepłym i pełnym atrakcji turystycznych miejscu, rozmawiało w kontekście Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Sarajewie w 1984 roku, dyskutowało o marszałku Josipie Broz Tito twórcy narodowego socjalizmu, który nam Polakom wydawał się wtedy rajem na ziemi. I nagle, na początku lat 90-tych minionego wieku Jugosławia zaczęła rozpadać się na oczach całego świata a o regionie ogarniętym wojną domową nie mówiło się już inaczej niż bałkańskie piekło czy bałkański kocioł. Masakra w Srebrenicy, oblężenie Sarajewa czy mordy ludności cywilnej i czystki etnicznej w Kosowie to obrazy, którym świat początkowo przyglądał się w milczeniu czekając na rozwój sytuacji. Oddziały NATO, będące na miejscu mimo upoważnienia ONZ do użycia broni wolały nie ryzykować i ograniczyły się do obserwacji zaistniałej sytuacji. A była Jugosławia spływała krwią. My zaś, mogliśmy na to tylko patrzeć.
A Relacje przekazywane przez korespondentów wojennych początkowo mroziły krew w żyłach, wywoływały rozpacz i oburzenie jednak wraz z upływem czasu zaczęły powszednieć. Wojna w Kosowie, zakończona w końcu interwencją Sojuszu Północnoatlantyckiego okazała się początkiem końca krwawego konfliktu. Obalenie Slobodana Milošević i postawienie go przed Międzynarodowym Trybunałem Karnym pozwoliło zaś mieszkańcom byłej Jugosławii myśleć o przyszłości i spróbować zapomnieć o latach walk.

O tym ostatnim akcie wieloletniego konfliktu opowiada książka brytyjskiego dziennikarza, Tima Marshalla "W teatrze cieni. Historia ostatniej europejskiej wojny". Przez lata relacjonował on wojnę na Bałkanach. Jako naoczny świadek obserwował eskalację nienawiści i bezradność światowych przywódców, którzy woleli czekać niż podjąć jakiekolwiek działania. To opowieść, która przybliża czytelnikom kulisy pracy korespondentów wojennych, codziennie
narażających swoje życie w różnych zakątkach świata, aby przekazywać relacje z zapalnych rejonów ogarniętych wojną.
To także fascynująca historia o kulisach działań dyplomatycznych, które ostatecznie po latach doprowadziły do zakończenia wieloletniej wojny domowej na Bałkanach. Pytanie jednak czy na długo, gdyż ten rejon ciągle wrze a nierozliczone zbrodnie ciągle wywołują gniew i nie pozwalają spokojnie patrzeć w przyszłość. Zachęcam Was do lektury tej książki.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Był kiedyś taki kraj. Nazywał się Jugosławia. Marzyło się o wczasach w tym ciepłym i pełnym atrakcji turystycznych miejscu, rozmawiało w kontekście Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Sarajewie w 1984 roku, dyskutowało o marszałku Josipie Broz Tito twórcy narodowego socjalizmu, który nam Polakom wydawał się wtedy rajem na ziemi. I nagle, na początku lat 90-tych minionego wieku...