Przeczytanie ksiazki zajęło mi 2 wieczory z naderwanymi nocami. Książka czyta się lekko. Nie ma w niej zbłąkania treści. Wszytko idzie po kolei i dlatego mnie tak wciągnęła.
Pokazująca, że 4 ściany tworzą dla nas azyl ale czy warto? Czy depresja może mieć tylko 1 oblicze. Otóż nie! Czasmi zwykle: Cześć, Dzień dobry, Miłego dnia może rozpocząć nową podróż, ktoś kto chorował na depresję wie o czym mowa. Czasami zwykły dotyk dłoni, wpadniecie na siebie może osobę z depresją od siebie odsunąć i zrobi ona 2 kroki w tył.
Jestem dumna z tej książki, z jej treści, przekazu i szczęśliwego zakończenia.
Jest to książka po która warto sięgnąć z półki i przeczytać. Po czym zrobić krok do przodu i zadzwonić do rodziców, rodzeństwa lub nawet właśnie do Sąsiadki.

Przeczytanie ksiazki zajęło mi 2 wieczory z naderwanymi nocami. Książka czyta się lekko. Nie ma w niej zbłąkania treści. Wszytko idzie po kolei i dlatego mnie tak wciągnęła.
Pokazująca, że 4 ściany tworzą dla nas azyl ale czy warto? Czy depresja może mieć tylko 1 oblicze. Otóż nie! Czasmi zwykle: Cześć, Dzień dobry, Miłego dnia może rozpocząć nową podróż, ktoś kto chorował...

Pierwsze co pomyślałam po przeczytaniu książki to “Smutne, ale prawdziwe”😢

Ta książka jest bardzo prawdziwa i bardzo łatwo nam się utożsamić z bohaterami, bo są tacy zwykli, jak w każdej rodzinie. Nie ma tu wyidealizowanych fit modelek i modeli z wybiegu. Za to już plus.😉

Temat depresja, ciężki i trudny, ale prawdziwy i warto o tym mówić głośno, żeby zdążyć z pomocą zanim stanie się tragedia.🙂

Bardzo dużo emocji jest w tej książce, tematy są trudne, ale wszystko jest napisane we wspaniały sposób z poczuciem humoru i dystansem. Płakałam😭 się i śmiałam z główną bohaterką.🤣

Książka pokazuje nam, że po każdej burzy wyjdzie słońce🌞, że każdy ma szanse na miłość.❤

Taka refleksja po książce, że czas pędzi nieubłagalnie i nie możemy go już cofnąć⏳️. Stracone szanse nie wrócą. Więc żyjmy, kochajmy, tak po prostu. Przede wszystkim SIEBIE, partnera, rodzinę, przyjaciół.😊❤😘

No i zazdroszczę takiego wspaniałego sąsiada jak miała Oliwia 😉

Polecam z całego ❤

Pierwsze co pomyślałam po przeczytaniu książki to “Smutne, ale prawdziwe”😢

Ta książka jest bardzo prawdziwa i bardzo łatwo nam się utożsamić z bohaterami, bo są tacy zwykli, jak w każdej rodzinie. Nie ma tu wyidealizowanych fit modelek i modeli z wybiegu. Za to już plus.😉

Temat depresja, ciężki i trudny, ale prawdziwy i warto o tym mówić głośno, żeby zdążyć z pomocą zanim...

Przyznam, że opis książki na chwilę mnie zniechęcił do jej przeczytania. Jednak absolutnie nie żałuję tego, że ją jednak przeczytałam. Uśmiech miałam nom stop na twarzy, były też łzy. Wszystko wyszło idealnie. To zupełnie niespodziewane podejście do problemu poważnej choroby. Polecam.

Przyznam, że opis książki na chwilę mnie zniechęcił do jej przeczytania. Jednak absolutnie nie żałuję tego, że ją jednak przeczytałam. Uśmiech miałam nom stop na twarzy, były też łzy. Wszystko wyszło idealnie. To zupełnie niespodziewane podejście do problemu poważnej choroby. Polecam.

Rewelacja. Temat depresji opisany z humorem.

Rewelacja. Temat depresji opisany z humorem.

,, Jestem bezrobotna, cierpię na depresję i fobie społeczną, która objawia się między innymi tym, że niektórych ludzi się boję, a niektórymi gardzę. Trudno mi przebywać w większych skupiskach...”
Witajcie kochani. Dziś przychodzę do Was z recenzją książki ,, Życie zaczyna się jutro” autorstwa Magdaleny Czmochowskiej.

Depresja. Jakże aktualny temat w dzisiejszych czasach. Jest to choroba, która niszczy całe życie człowieka bardzo dotkliwie. Zapewne każdy z nas nie raz jej doświadczył sam na sobie bądź zna osoby w najbliższym otoczeniu, które zmagają się z tą chorobą.

Poznajemy tutaj Oliwię, która po śmierci męża wpadła w depresję. Nie jest w stanie normalnie funkcjonować w codziennym życiu. Nawet dotychczasowe hobby, którym było gotowanie przestało się dla niej liczyć. Niestety każdy kolejny cios tylko pogarsza stan psychiczny głównej bohaterki. Zaczyna unikać przyjaciół i rodziny.
Oliwia również nie ma wsparcia wśród najbliższych. Nawet jej mama nie rozumie jak poważna jest choroba depresji. Zaprzecza temu, aby córka mogła cierpieć na depresję i gani córkę, aby ta się ,,ogarnęła”.

Główna bohaterka może liczyć jedynie na swoich przyjaciół. Z każdym kolejnym dniem, z pomocą ludzi o dobrym sercu, z każdym kolejnym dniem Oliwia otwiera się coraz bardziej. Czy Oliwia wygra z chorobą? Czy ktoś jej pomoże? Przekonajcie się sami sięgając po ,, Życie zaczyna się jutro”!

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Magdaleny Czmochowskiej. Ta powieść bardzo mnie poruszyła. Autorka porusza bardzo ważny temat jakim jest choroba depresji. Tematyka książki z życia wzięta. Mimo ciężkiej tematyki książka uczy czytelnika wiele. Uczy jak rozpoznać objawy depresji, jak wspierać osoby chore oraz jak stawia czoła depresji. Pokazuje, że nigdy nie można się poddawać. Bardzo wartościowa pozycja, która pozostanie w mojej pamięci na długo. Polecam! Dziękuję autorce oraz wydawnictwu Pascal za zaufanie oraz egzemplarz do recenzji.

,, Jestem bezrobotna, cierpię na depresję i fobie społeczną, która objawia się między innymi tym, że niektórych ludzi się boję, a niektórymi gardzę. Trudno mi przebywać w większych skupiskach...”
Witajcie kochani. Dziś przychodzę do Was z recenzją książki ,, Życie zaczyna się jutro” autorstwa Magdaleny Czmochowskiej.

Depresja. Jakże aktualny temat w dzisiejszych czasach....

Jakiś czas temu miałam okazję przeczytać „Cholerną książkę” Magdaleny Czmochowskiej, w związku z tym, kiedy ukazała się zapowiedź jej najnowszej powieści wiedziałam, że też będę chciała poznać jej treść.

Niniejsza historia jest zupełnie inna gatunkowo od poprzedniej, ponieważ najnowsza powieść autorki zatytułowana „Życie zaczyna się jutro” podejmuje niezwykle ważny, a zarazem delikatny temat, jakim niewątpliwie jest depresja.

Bohaterką książki jest Oliwia Popławska, która po nagłej śmierci męża coraz bardziej zapada się w sobie… Nie dzieje się to jednak od razu, lecz następuje dopiero po pewnym czasie od traumatycznych wydarzeń.

Czytelnik towarzyszy młodej kobiecie będąc niejako obserwatorem tego, jak pogrąża się ona coraz głębiej w odmętach depresji. Pewnego dnia do sąsiedniego mieszkania wprowadza się tajemniczy mężczyzna – Mikołaj Macanek – stopniowo, krok po kroku próbuje on wyciągnąć naszą bohaterkę z depresyjnej otchłani. Co nim kieruje i jakie są efekty podejmowanych przez niego działań? Tego dowiecie się z kart książki.

Autorka w sposób bardzo plastyczny i szczery nakreśla przed czytelnikiem słodko-gorzki obraz zmagań Oliwii z samą sobą i dręczącymi ją demonami. Codziennością młodej kobiety jest sinusoida chwilowych wzlotów, po których następują bolesne i druzgocące wewnętrznie upadki.

Pokazane zostały również niełatwe relacje rodzinne, gdy najbliżsi chcą pomóc, a jednak nie potrafią i zamiast tak potrzebnego wsparcia potęguje się wzajemne oddalenie.

Z drugiej strony obserwujemy niebagatelną rolę przyjaciół, którzy są przy Oliwii zawsze, wszędzie i pomimo wszystko…

Powieść z całą pewnością nie jest wyłącznie smutna i przytłaczająca. Chociaż autorka absolutnie nie lukruje w niej rzeczywistości to losy bohaterów co prawda nieoszczędzanych przez życie na różne sposoby świadczą jednak dobitnie o tym, że zawsze istnieje jakieś światełko nawet w najciemniejszym tunelu.

Książka ta daje do myślenia, wzrusza, a momentami bawi wywołując szeroki uśmiech na twarzy czytelnika. Jeśli zatem nie boicie się trudnych tematów i opowieści, które zafundują Wam emocjonalny rollercoaster to gorąco polecam tę powieść Waszej uwadze.
Być może gdzieś obok Was toczy swe zmagania podobna, jak w książce „Oliwia”, a dzięki lekturze tej książki dostrzeżecie ten fakt i odważycie się wyciągnąć do niej/niego pomocną dłoń… Czasem mały gest znaczy i zmienia tak wiele…

* https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta *
https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2021/10/kazdemu-czowiekowi-jest-dany-klucz-do.html

Jakiś czas temu miałam okazję przeczytać „Cholerną książkę” Magdaleny Czmochowskiej, w związku z tym, kiedy ukazała się zapowiedź jej najnowszej powieści wiedziałam, że też będę chciała poznać jej treść.

Niniejsza historia jest zupełnie inna gatunkowo od poprzedniej, ponieważ najnowsza powieść autorki zatytułowana „Życie zaczyna się jutro” podejmuje niezwykle ważny, a...

!!!Recenzja!!!

Depresja jest w ostatnich latach czymś nadzwyczaj powszechnym, wielu z nas ją ma, tylko nie każdy o tym wie. Czasem otoczenie nie ma bladego pojęcia, że ktoś zmaga się z tą chorobą, bo wbrew powszechnym opisom, taki człowiek wydaje się być wesoły, do momentu, aż pewnego dnia odbierze sobie życie. Nie oznacza to, że osoba wykazująca podręcznikowe symptomy depresji łatwa jest do wyleczenia, po prostu wtedy mamy większe szanse w porę zareagować i spróbować pomóc choremu.

Zarys fabuły

W książce spotykamy Oliwię, która po śmierci męża pogrążyła się w depresji tracąc sens życia. W tym przypadku rodzina i znajomi starają się w miarę możliwości pomóc dziewczynie, zwłaszcza przyjaciółka Gabi (straciła mamę przez tę chorobę) oraz sąsiad Mikołaj (jego brat się z tego wyleczył). Wszak te osoby w jakiś delikatny sposób przyczyniają się do niewielkich postępów w życiu Oliwii, chociażby powrót do typowych codziennych obowiązków, przyjęcie gości, czy wyjście do fryzjera. W tym przypadku ograniczone kontakty z mamą są dużym plusem, gdyż jej wymagania działają wręcz odwrotnie, niż tego, by sobie życzyła rodzicielka, niestety nie tędy droga do wyleczenia lub jakiejkolwiek poprawy. Jakie zadania będą stać przed bohaterką narzucane przez osoby prawdziwie ją wspierające? Jak potoczą się dalsze losy bohaterki? O tym w książce „Życie zaczyna się jutro” autorstwa Magdaleny Czmochowskiej.

Depresja

Autorka tworząc tę książkę zrobiła kawał bardzo dobrej i potrzebnej pracy ukazując czytelnikom nieznającym tej choroby, czym ona tak naprawdę jest i jakie mogą być jej objawy. Wszak pokazany cały wachlarz poczynań bohaterki, jak i innych chorych ukazuje na co mamy zwracać uwagę u ludzi cierpiących. Klasycznymi są myśli samobójcze, brak dbania o siebie, brak sensu życia, objadanie się lub głodówka, zapominanie o codziennych obowiązkach i prokrastynacja, czyli co masz zrobić dzisiaj, możesz zrobić jutro. Bardzo ważne jest wsparcie takiej osoby, tylko na zasadzie: wiedz, że jestem i zawsze możesz zwrócić się do mnie o pomoc. Nigdy nie należy stosować zwrotów: zrób to, ogarnij się albo przesadzasz, ja to mam większe problemy. Nikt nie ma prawa tak mówić, bo nie jest się w czyjejś skórze i jeden jest odporny na wiele, a drugi szybko się poddaje i rozkleja. Książka może również pokazać osobom chorym, że nie są sami skoro ktoś o tym pisze, że warto walczyć zwłaszcza, jeśli ktoś stara się pomóc. Czasem warto naprowadzić osobę wspierającą na to, co nas drażni, a co ukoi ból.

Sposób ukazania problemu

Autorka cały ten problem ujęła w dość niekonwencjonalny sposób, otóż nie mamy tu do czynienia z typową smutną i płaczliwą opowieścią o osobie cierpiącej na depresję. Owszem otrzymujemy wyżej wymienione elementy, które potrafią wycisnąć łżę, ale obleczone są w czarny humor. Czasem z dość prozaicznych określeń, bądź zdarzeń można się pośmiać. Zawdzięczamy to doskonałemu zabiegowi autorki, która niczego nie owija w bawełnę, tylko napisała tak, jak się to mówi bez ogródek, czasem dość dosadnie, co może kogoś obrzydzić, a innego rozbawić. Wszak obraz jest prawdziwie i rzetelnie oddany, a nie jak w przypadku innych historii ukazany tylko od wewnątrz bez tych zewnętrznych cieni choroby.

Podsumowanie

Książkę czyta się z dość dużym zaciekawieniem urozmaiconym scenami wzruszającymi oraz dość śmiesznymi sformułowaniami, których nie będę cytował, to trzeba zobaczyć. Autorka posługuje się fachowym językiem w dziedzinie objawów depresji oraz w przypadku różnorakich dań serwowanych przez bohaterkę (niegdyś cenioną w sieci kucharkę) – te zabiegi niewątpliwie podnoszą jakość książki. Okładka przedstawiająca uwolnionego ze słoika, odlatującego motyla, może sugerować nadzieje na lepsze jutro, co zdecydowanie pasuje do treści. Gorąco polecam książkę czytelnikom pragnącym poznać tę chorobę w dość niespotykany i myślę, że bardziej przejrzysty sposób.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję autorce Magdalenie Czmochowskiej oraz Wydawnictwu Pascal.

!!!Recenzja!!!

Depresja jest w ostatnich latach czymś nadzwyczaj powszechnym, wielu z nas ją ma, tylko nie każdy o tym wie. Czasem otoczenie nie ma bladego pojęcia, że ktoś zmaga się z tą chorobą, bo wbrew powszechnym opisom, taki człowiek wydaje się być wesoły, do momentu, aż pewnego dnia odbierze sobie życie. Nie oznacza to, że osoba wykazująca podręcznikowe symptomy...

Depresja... Chyba każdy słyszał o tym, czym ona jest. Chyba też każdy zna kogoś, kto ją miał lub ma. To podobno choroba XXI wieku... ale, nikt tak naprawdę nie wie, co czuje osoba mająca depresję, dopóki sam tego nie doświadczy na własnej skórze. Temat depresji był mi bardzo bliski, bo sama zmagałam się z nią kilka lat temu i do dziś potrafi przypomnieć o sobie, dlatego tak z wielką chęcią sięgnęłam po książkę Magdaleny Czmochowskiej,, Życie zaczyna się jutro''. Autorka w punkt opisała,, depresje'' I to jak ona wygląda od podszewki. Jak brzydka i cuchnąca może ona być. Jakie podejście do niej, mają inni, szczególnie to, że ludzie wolą myśleć, że to zwykle lenistwo, a nie choroba. Autorka pokazuję nam, jak ważne jest wsparcie bliskich, bez którego ciężko byłoby przez nią przejść.Oliwie, główną bohaterkę książki poznajemy w najgorszym dla niej momencie. Ona przecież była kiedyś szczęśliwa, miała wspaniałego męża, rozwijała swoją miłość do gotowania, prowadząc bloga. Cieszyła się życiem, wypełniała je spotkaniami z przyjaciółmi. A potem... Tak po prostu wszystko prysło. Ukochany mąż zmarł, porzuciła pisanie bloga, bo zwyczajnie nie miała do tego głowy, dobrze, że zostali z nią przyjaciele, ale pojawiła się właśnie ta depresja. Właśnie z tą depresją poznajemy Oliwie od pierwszych stron książki, ale autorka świetnie i stopniowo wprowadza nas w życie Oliwi, stopniowo też poznajemy ludzi z jej otoczenia i dowiadujemy się jaki stosunek oni mają do depresji i jak zachowują się wobec osoby na nią chorej.Ta książka to nie tylko opowieść o tych smutnych i ciemnych stronach depresji jest też przepełniona radością i potrafi sprawić, że uśmiechamy się pod nosem. Jest tu w niej pełno miłości i siły przyjaźni oraz relacji rodzinnych. Pojawia się wątek zdrady i otwierania się na nowe rozdziały w życiu. A Pani Magdalenie udało się stworzyć piękna, poruszająca historię, która wylewa z nas morze łez. Co mnie w tej książce jeszcze urzekło? Relacja Oliwii z tajemniczym sąsiadem było tak genialnie i naturalnie opisane. Ten fakt, że dzieliła ich szyba balkonowa i na początku nawet nie wiedzieli, kto kryje się za szyba i jak wygląda. Stopniowo się poznawali i przekraczali barierę tajemniczości. To jak Oliwia dostawała pomoc od tajemniczego sąsiada i jak stopniowo z tajemniczego sąsiada stawał się coraz bliższa osoba. W głębi duszy kibicowałam tej relacji i choć spodziewałam się takiego zakończenia książki, to mimo to ucieszyłam się i popłakałam ze szczęścia, że tak potoczyła się ich relacja. Depresja Oliwii jest tak, prawdziwie opisana i dzięki tej książce możemy poznać choć trochę, co czuje osoba na nią chora. To, że rezygnuje z przyjemności, potrafi nie wychodzić z łóżka, a nawet boi się wychodzić z domu. Jest apatyczna, nie ma siły sprzątać, ani się umyć. Autorka też zaskakuje nas tym, że gdy wydaje nam się, że Oliwii jest już lepiej i depresja odpuszcza, to nagle nie daje o sobie zapomnieć i uderza, ze zdwojoną siłą. Pojawienie się w życiu Oliwii Mikołaja, jego troska, cierpliwość i zrozumienie oraz tak wspaniale wsparcie przyjaciół, rozjaśni to, co ciemne i ponure i dzięki temu Oliwia pomału zaczyna otwierać się na świat. Czy dziewczyna wyjdzie w końcu z tego depresyjnego stanu? Czy ta książka również będzie miała happy end? Koniecznie sięgnijcie po nią, by się dowiedzieć. Polecam każdemu tę lekturę!

Depresja... Chyba każdy słyszał o tym, czym ona jest. Chyba też każdy zna kogoś, kto ją miał lub ma. To podobno choroba XXI wieku... ale, nikt tak naprawdę nie wie, co czuje osoba mająca depresję, dopóki sam tego nie doświadczy na własnej skórze. Temat depresji był mi bardzo bliski, bo sama zmagałam się z nią kilka lat temu i do dziś potrafi przypomnieć o sobie, dlatego tak...

"„Życie zaczyna się jutro” Magdaleny Czmochowskiej to książka o samotności i depresji, ale przede wszystkim o tym, że w każdej sytuacji można odnaleźć nadzieję na lepsze jutro. Nie jest ona jednak przepełniona jedynie smutkiem i mrokiem towarzyszącym chorobie, ale jest też w niej miejsce na sporą dawkę śmiechu (bezbłędna babcia Władzia ♥) oraz subtelnie poprowadzonego i przedstawionego rozkwitającego uczucia, które odnalazło drogę i przebiło się przez spowijający główną bohaterkę mrok. Jeśli lubicie tego typu historie, wówczas najnowsza powieść autorki powinna się wam spodobać."

Pełna recenzja na moim blogu: https://magicznyswiatksiazki.pl/recenzja-zycie-zaczyna-sie-jutro-magdalena-czmochowska/

"„Życie zaczyna się jutro” Magdaleny Czmochowskiej to książka o samotności i depresji, ale przede wszystkim o tym, że w każdej sytuacji można odnaleźć nadzieję na lepsze jutro. Nie jest ona jednak przepełniona jedynie smutkiem i mrokiem towarzyszącym chorobie, ale jest też w niej miejsce na sporą dawkę śmiechu (bezbłędna babcia Władzia ♥) oraz subtelnie poprowadzonego i...

Depresja pokazana, oczami młodej kobiety . Warto przeczytać. Można się wzruszyć i szeroko uśmiechnąć.

Depresja pokazana, oczami młodej kobiety . Warto przeczytać. Można się wzruszyć i szeroko uśmiechnąć.