Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chyba się nie przekonam do kryminałów pana Stefana Ahnhema. Jak dla mnie za dużo trupów. Wszystko jest wyolbrzymione, wręcz nierealne. A policja znowu się nie popisała. Krótko mówiąc jest strasznie nieudolna. Jak nie chcą to nie odbierają telefonów, bo po co, teoretycznie głowę mają zajętą śledztwem, jest to priorytet, ale jak tylko się zbliża weekend, to jakby o tym zapominali. A główny bohater Fabian Risk jest fatalny. Razem ze swoją żoną są siebie warci. W poprzednich częściach już ich nie lubiłam, ale teraz nie lubię ich jeszcze bardziej. Tak beznadziejnego małżeństwa nie widziałam dawno, a rodzicami są jeszcze gorszymi. I znowu jakieś głupotki się wkradły w powieść. 13-letnia córka pyta ojca co to jest zdrada małżeńska... myślałam, że to pyta mała dziewczynka, bo nie ogarniałam jej wieku, dopiero potem wspomnieli, że ma 13 lat. Po czym za kilka rozdziałów ta córka maluje się ostro i mówi teksty typowe dla nastolatek, szybko dojrzała;). No i nie ogarniam akcji z tym duchem...Po co to było? Zastanawia mnie czy przezwisko, które Teodor nadał jednemu z kompanów Aleksandry, a mianowicie Beavies jest zapożyczeniem od Jo Nesbø z serii o Harrym Hole? Czy po prostu ta kreskówka o chrumkających postaciach;) jest taka popularna i od razu takie przezwisko przyszło autorowi do głowy? Może i czysty przypadek. Pewnie przeczytam kolejną część, bo jak już zacznę jakąś serię, to zazwyczaj chce ją dociągnąć do końca. Może będzie lepsza.