Zasadniczo czuję ogromny szacunek do osób, które zdecydowały podzielić się swoimi historiami. Mogę śmiało powiedzieć, że nie miałam, przed przeczytaniem tej książki, wystarczającego wyobrażenia toksycznego rodzica. Historie przedstawione w książce bardzo dobrze ukazują poziom zaniedbania, jaki spotyka dzieci, ale też "potworność" toksycznego rodzica.

Temat został ukazany dwójnasób- toksyczny rodzic, który decyduje się na potomstwo, które następnie mu wręcz jakby wadzi w jego życiu, stąd podrzucanie dzieci babciom, ciociom, zaniedbywanie ich potrzeb, ograniczanie kontaktu fizycznego- nieobecność, nieczułość, po agresję emocjonalną.

I rodzic obecny aż za nadto- pijawka, który wysysa z dziecka wszystko co może. Obsesja kontroli, decydowanie za dziecko, przesadna bliskość, próba wręcz owładnięcia dziecka.

Autorzy poruszają bardzo wiele wątków wokół tematu toksycznej matki jak np. rola ojca, próbują również analizować możliwe czynniki kształtujące, bodźcujące(?) rodzica, aby stać się toksycznym- rewolucja przemysłowa, obsesja kariery zawodowej itp.

Generalnie, bardzo ciekawa lektura i zdecydowanie warta przeczytania.

Zasadniczo czuję ogromny szacunek do osób, które zdecydowały podzielić się swoimi historiami. Mogę śmiało powiedzieć, że nie miałam, przed przeczytaniem tej książki, wystarczającego wyobrażenia toksycznego rodzica. Historie przedstawione w książce bardzo dobrze ukazują poziom zaniedbania, jaki spotyka dzieci, ale też "potworność" toksycznego rodzica.

Temat został ukazany...

Zdecydowanie nie polecam. Książka może wyrządzić dużo krzywdy osobom, które nie mają wiedzy o psychologii i toksycznych relacjach.

Pierwsza część opiera się na relacjach osób doświadczających relacji z toksyczną matka. Relacje te są chaotyczne, niepoukładane. Widać, że te osoby mają nadal nieprzepracowane problemy z przeszłości, mimo, że niektórzy chwalą się skończonymi terapiami.
Jedna kobieta uważa, że matka wyrządziła jej krzywdę tym, że ta karmiła ją piersią za pomocą plastikowych nakładek na sutki! (miała wklęsłe brodawki)!! Inny bohater wyzywa inne osoby obecne w jego życiu, chociaż nie wiemy jaki jest tego powód - odbiór tego jest naprawdę nieprzyjemny.

Dodatkowo redakcja wszystkich tekstów pozostawia wiele do życzenia. Są zredagowane "na jedno kopyto", gdzie żaden tekst nie wyróżnia się, wszystkie mają identyczną stylistykę, te same niecodzienne wyrażenia i słowa, przez co odebrany im jest indywidualizm i autentyczność.

W tej części brakuje zrównoważenia relacji osób pokrzywdzonych przez doświadczonego, mądrego psychologa. Brakuje wytłumaczenia danych schematów i wytłumaczenia błędów popełnianych przez toksyczne matki oraz błędów powielanych przez ich dzieci.

Druga część ma stanowić porady i przemyślenia dwóch specjalistów. Tak naprawdę są to pseudofilozoficzne rozmowy o istocie rodziny i o instynkcie macierzyńskim. Brakuje w nich dosadnego odniesienia się do historii opisanych w pierwszej części, pojawia się za to dużo wtrąceń i dygresji. Dużo generalizowania i brak empatii. Gdy przeczytałam, że wszystkim problemom są winne: 1) Rewolucja przemysłowa oraz 2) Kobiety chcące kastrować swoich mężczyzn i odbierać im męskość, zdecydowałam się porzucić tę lekturę.

Zdecydowanie nie polecam. Książka może wyrządzić dużo krzywdy osobom, które nie mają wiedzy o psychologii i toksycznych relacjach.

Pierwsza część opiera się na relacjach osób doświadczających relacji z toksyczną matka. Relacje te są chaotyczne, niepoukładane. Widać, że te osoby mają nadal nieprzepracowane problemy z przeszłości, mimo, że niektórzy chwalą się skończonymi...

Dużo interesujących teorii na temat wychowania dzieci. Troszkę potrafi rozdrapać rany, dlatego bardzo podkreśla wartość psychoterapii dla prawidłowego funkcjonowania w dorosłym życiu, po przejściach w dzieciństwie.

Dużo interesujących teorii na temat wychowania dzieci. Troszkę potrafi rozdrapać rany, dlatego bardzo podkreśla wartość psychoterapii dla prawidłowego funkcjonowania w dorosłym życiu, po przejściach w dzieciństwie.

Książka, którą chciałam przeczytać od dłuższego czasu. Oceniam ją bardzo dobrze, bo po pierwsze spokojnie można spojrzeć wstecz na swoje dzieciństwo. Po drugie z łatwością można zweryfikować swoje podejście do rodzicielstwa. Bardzo łatwo jest nam oceniać innych i przez pryzmat błędów wydawać opinie. Jednak nic nie jest czarno-białe. Bardzo przydatne są wyznania ludzi, którzy dzielą się swoją traumą, problemami i trudnymi chwilami. Toksyczna matka ma nie tylko wpływ na dzieciństwo. Wielokrotnie ten problem pojawia się również i w dorosłości. Trzeba przyznać, że bardzo podobało mi się podejście w książce. Bez zbędnego szykalowania, wyolbrzymiania. Zdecydowanie książka zmusza do refleksji i weryfikacji swojego podejścia. Jak nie stać się toksyczną matką? Jak poradzić sobie z tym, aby wyrwać się spod jej wpływu? Bardzo wartościowa książka, która zostanie w głowie na długo. Zdecydowanie polecam!

Książka, którą chciałam przeczytać od dłuższego czasu. Oceniam ją bardzo dobrze, bo po pierwsze spokojnie można spojrzeć wstecz na swoje dzieciństwo. Po drugie z łatwością można zweryfikować swoje podejście do rodzicielstwa. Bardzo łatwo jest nam oceniać innych i przez pryzmat błędów wydawać opinie. Jednak nic nie jest czarno-białe. Bardzo przydatne są wyznania ludzi,...

Lubię od czasu do czasu sięgnąć po książki psychologiczne, zwłaszcza gdy są napisane przystępnym językiem dla osób, które nie mają zawodowo styczności z tą dziedziną wiedzy.
Niniejsza publikacja to doskonałe studium analityczne zachowań matek, których toksyczna relacja z dzieckiem odciska na jego życiu piętno do końca jego dni. Myślę, że znamy wiele takich osób albo sami być może doświadczyliśmy podobnych zachowań ze strony matki, zatem jest to lektura bardzo aktualna. Opisane zachowania kobiet wobec dzieci ukazują, jak odpowiedzialną rolą jest macierzyństwo i jak można w łatwy sposób „obdarzyć” dziecko traumami pokoleniowymi, bądź zniszczyć poczucie wartości młodego człowieka. Autorzy zwracają także uwagę na bardzo istotny fakt nieprzepracowanych problemów, które kładą się cieniem na relacji z dzieckiem. Oczywiście, wymienione powyżej kwestie to tylko kilka wybranych zagadnień przedstawionych w książce a jest ich sporo.
Uważam, że ta publikacja jest obowiązkowa dla wszystkich tych, którzy pragną zostać rodzicami lub są już w tej roli. POLECAM!

Lubię od czasu do czasu sięgnąć po książki psychologiczne, zwłaszcza gdy są napisane przystępnym językiem dla osób, które nie mają zawodowo styczności z tą dziedziną wiedzy.
Niniejsza publikacja to doskonałe studium analityczne zachowań matek, których toksyczna relacja z dzieckiem odciska na jego życiu piętno do końca jego dni. Myślę, że znamy wiele takich osób albo sami...

Czy można obwiniać matki o wszystkie niepowodzenia, porażki i nieudane życie? 
Na pewno jest to zbytnie uproszczenie a autorzy "Toksycznej matki" właśnie tak robią - wrzucają każdą matkę do zbioru "toksyczna". Jedna mniej, inna bardziej, ale właśnie taka. W naszym kraju, gdzie matka ma specjalny status (w teorii),jest to teza obrazobórcza i niemal z automatu budzi sprzeciw.
Dla mnie szczególnie ciekawe były fragmenty na temat schematów rodzinnych. Warto przeczytać - przede wszystkim do namysłu nad własną relacją z matką lub nad sobą jako matką.

Czy można obwiniać matki o wszystkie niepowodzenia, porażki i nieudane życie? 
Na pewno jest to zbytnie uproszczenie a autorzy "Toksycznej matki" właśnie tak robią - wrzucają każdą matkę do zbioru "toksyczna". Jedna mniej, inna bardziej, ale właśnie taka. W naszym kraju, gdzie matka ma specjalny status (w teorii),jest to teza obrazobórcza i niemal z automatu budzi...

Z tej pozycji wywnioskowałam tyle, że... autor ma jakiś problem z kobietami i tym, że ogólnie radzą sobie w życiu - to raz. Dwa, że my kobiety ogólnie cokolwiek byśmy nie zrobiły w stosunku do swoich dzieci, może się okazać, że nasze dzieci będą potrzebowały terapeuty - bo zwyczajnie jesteśmy toksyczne zawsze (nie no ojcowie nigdy toksyczni nie bywają, bo oni upłynniają się z domu do kochanki, bo żony ich kastrują z męskości). Jakie to było płytkie... Nie czytajcie.

Z tej pozycji wywnioskowałam tyle, że... autor ma jakiś problem z kobietami i tym, że ogólnie radzą sobie w życiu - to raz. Dwa, że my kobiety ogólnie cokolwiek byśmy nie zrobiły w stosunku do swoich dzieci, może się okazać, że nasze dzieci będą potrzebowały terapeuty - bo zwyczajnie jesteśmy toksyczne zawsze (nie no ojcowie nigdy toksyczni nie bywają, bo oni upłynniają się...

Książka składa się z dwóch części - relacji osób, którym przyszło żyć z toksycznymi matkami (i za nie daję dwie gwiazdki) oraz 150 stron mizoginistycznych wynurzeń pseudopsychologa, z których wynika, że właściwie wszystko, co robi kobieta, może zniszczyć życie jej bliskich i uczynić z niej toksyczną personę.

Pan Rutkowski twierdzi m.in. że kobiety pracują zawodowo, żeby okazać mężczyznom swoją wyższość, że swoją samodzielnością kastrują partnerów (i tacy biedacy no MUSZĄ uciekać do garażu albo kochanki, więc kiedy ojca nie ma w domu, to jest to wina oczywiście matki),że kobiety lubią być ofiarami w związkach, bo wtedy mogą iść do grup wsparcia i poczuć się ważne, a w toksycznych związkach tkwią latami... z wygody i lenistwa. Mało tego, kobieta nie powinna samodzielnie podejmować żadnych ważniejszych decyzji, typu, że NIE BĘDZIE miała dzieci albo że chce się rozwieść ze zdradzającym ją mężem. Stojąc na rozstaju dróg życiowych powinna koniecznie udać się do psychoterapeuty, bo jest zbyt głupia i emocjonalna, żeby bez pomocy specjalisty dokonywać rozsądnych wyborów. Książka jest naszpikowana podobnymi idiotyzmami i w mojej opinii szkodliwa. Nie polecam.

Książka składa się z dwóch części - relacji osób, którym przyszło żyć z toksycznymi matkami (i za nie daję dwie gwiazdki) oraz 150 stron mizoginistycznych wynurzeń pseudopsychologa, z których wynika, że właściwie wszystko, co robi kobieta, może zniszczyć życie jej bliskich i uczynić z niej toksyczną personę.

Pan Rutkowski twierdzi m.in. że kobiety pracują zawodowo, żeby...

Jak dobrze już ktoś tu napisał: dziaderski wyrzyg. A od siebie dodam, że również chaotyczny.

Pana psychologa z bożej łaski tak przeraża kobieca siła, że odjeżdża mu peron. Śmiechłam, kiedy stwierdził, że winna rozpadu rodziny jest... maszyna parowa. Bo po jej wynalezieniu mężczyźni poszli w biznesy i politykę, zamiast siedzieć w domu i mieć na wszystko oko, więc teraz mamy wykastrowanych samców i bezczelne baby, które chcą zostawać samotnymi matkami.

Dla waszego zdrowia psychicznego: odradzam.

Jak dobrze już ktoś tu napisał: dziaderski wyrzyg. A od siebie dodam, że również chaotyczny.

Pana psychologa z bożej łaski tak przeraża kobieca siła, że odjeżdża mu peron. Śmiechłam, kiedy stwierdził, że winna rozpadu rodziny jest... maszyna parowa. Bo po jej wynalezieniu mężczyźni poszli w biznesy i politykę, zamiast siedzieć w domu i mieć na wszystko oko, więc teraz mamy...

Dobrze mi się czytało tę książkę, szczególnie historie. Po rozmowach oczekiwałam nieco więcej, ale w sumie też się dobrze czytało. Książka nie jest poradnikiem, nie mówi, jak sobie radzić, ale pokazuje pewne mechanizmy. Ogólnie polecam.

Dobrze mi się czytało tę książkę, szczególnie historie. Po rozmowach oczekiwałam nieco więcej, ale w sumie też się dobrze czytało. Książka nie jest poradnikiem, nie mówi, jak sobie radzić, ale pokazuje pewne mechanizmy. Ogólnie polecam.