Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Robert Rutkowski jest postacią tak absolutnie wyraźną, że trudno przejść obok niej obojętnie. Jego historia, tak jak historie milionów z nas, ma swoje źródła w durnej młodości, w zaburzonych relacjach z bliskimi, w tej rozchwianej hormonami emocjonalności, która zalewa nasze startujące do wyścigu mózgi. Świadectwo siły Roberta jest dla mnie drogowskazem, że nie ma życia "na skróty" z biletem ulgowym. Szkoda tylko, że każde pokolenie jest skazane na to, żeby popełniać te same błędy w nieco odmienionych i coraz to bardziej unowocześnionych konfiguracjach. Kiedy pewnego dnia dowiadujesz się z wywiadu Roberta, że alkohol, żeby wyparować dokumentnie z twojego organizmu, kończąc proces destrukcji w twoich zwojach mózgowych, potrzebuje aż 6 tygodni, twoje życie zmienia się dokumentnie. Moje się zmieniło, bo nie wyobrażam sobie już dzisiaj jak można szkodzić naszemu najcenniejszemu organowi, który stanowi o naszym istnieniu. A przecież nie tylko o mózgu mówimy, ale o innych, równie ważnych częściach naszego ciała. Nieustannie poddawani narracji nieszkodliwości "rozrywkowych" dawek, skracamy sobie życie wpadając w szpony niewinnie wyglądających piw czy win, papierosów czy e-papierosów, trawy czy czegoś gorszego, nabijając kasę sprzedawcom, dystrybutorom i producentom. Oni śmieją się z twojej słabości, drwią ze zdrowia społecznego, zarówno psychicznego jak i fizycznego. Chciałoby się krzyknąć jak pan Robert "Pobudka! Halo, tu ziemia!", życie nie jest wieczne, a tak łatwo przekonać się, że to, co miało być społecznym integratorem, staje się przepustką na margines życia. Ze zdrowiem jest jak z ojczyzną, ile je trzeba cenić ten tylko się dowie, kto je stracił.