Spodziewałam się czegoś innego. Książka krótka, trochę opowiadająca o kulisach pracy pracownika socjalnego, ale tak naprawdę mało tam było treści, to raczej zbiór luźnych myśli autora.

Spodziewałam się czegoś innego. Książka krótka, trochę opowiadająca o kulisach pracy pracownika socjalnego, ale tak naprawdę mało tam było treści, to raczej zbiór luźnych myśli autora.

Po książkę „Trochę piekła, trochę nieba, czyli pomoc społeczna od środka” sięgnęłam dzięki uprzejmości samego autora, który zechciał podzielić się ze mną swoją twórczością. Nie ukrywam, że tematyka tej publikacji jest mi szczególnie bliska, jako że od ponad dekady piastuję funkcję pracownia socjalnego i znam wady i zalety tego zawodu.
Michał Wilk ukazuje nieco wyboistą ścieżkę, jaką musiał przebyć, zanim podjął studia przygotowujące do pracy w ośrodku pomocy społecznej. Co ciekawe, miał zupełnie inny plan na życie, ale jak mówi znane przysłowie: „Jeśli chcesz rozśmieszyć Boga, powiedz mu o swoich planach”.
Autor ukazuje lęki i zagrożenia, którym musiał stawić czoła w trakcie ośmioletniej „służby”. Często sprawy, którymi zajmował się - były na tyle absorbujące emocjonalnie - że powracały do niego pod postacią sennych koszmarów. W trakcie pracy w ośrodku pomocy społecznej- Michał Wilk poznał tysiące osób o różnych cechach biopsychospołecznych - ale posiadających jeden wspólny mianownik. Każda z tych osób wymagała wsparcia w codziennym funkcjonowaniu.
Książka obala wiele negatywnych stereotypów dotyczących zawodu pracownika socjalnego. Jest rodzajem szczerego wyznania, w którym autor zmierza się z często trudnymi wspomnieniami i bolesnymi faktami dotyczącymi funkcjonowania pomocy społecznej w Polsce. Serdecznie polecam tą publikację przede wszystkim tym czytelnikom, którzy z pomocą społeczną mają niewiele wspólnego.
Książka wnosi świeże i szczere spojrzenie na profesję pracownika socjalnego i warto, by społeczeństwo zmierzyło się z jej treścią – nawet jeśli będzie to oznaczało konfrontację z własnymi uprzedzeniami i głęboko zakorzenionymi stereotypami.

Po książkę „Trochę piekła, trochę nieba, czyli pomoc społeczna od środka” sięgnęłam dzięki uprzejmości samego autora, który zechciał podzielić się ze mną swoją twórczością. Nie ukrywam, że tematyka tej publikacji jest mi szczególnie bliska, jako że od ponad dekady piastuję funkcję pracownia socjalnego i znam wady i zalety tego zawodu.
Michał Wilk ukazuje nieco wyboistą...

Jak dowiedziałam się z tej książki, w Polsce jest mniej niż  20 000 pracowników socjalnych. Jest to więc bardzo niszowy zawód, o którym wie się niewiele. Czy znacie jakąś osobę pracującą w tym zawodzie? Jeśli nie, możecie dowiedzieć się i nim więcej czytając ,,Trochę piekła, trochę nieba". Autor przez osiem lat był pracownikiem socjalnym,a swe spostrzeżenia, doświadczenia i obserwacje zawarł w tej lekturze. 

Pan Michał bardzo ciekawie opowiada o swej drodze życiowej i pobudkach jakie nim kierowały, by podjąć taką profesję.
Z natury jestem bardzo ciekawa wszystkiego, co jest mi nieznane. Zaspokoilam tu swą ciekawość odnośnie pracy w tytułowym fachu, dowiadując się wielu pożytecznych i interesujących faktów. Jest to naprawdę ciężki kawałek chleba, który nie pozwala po godzinach pracy oddzielić się od życia zawodowego. Przyznam szczerze, że realia tejże pracy zdziwiły mnie okropnie. Środowisko grupy odbiorców instytucji Pomocy Społecznej jest bardzo, hmmm... specyficzne. Tak, to dobre słowo, by nikogo nie urazić. Oprócz ogromu wiedzy, urzekła mnie wrażliwość autora i jego sposób postrzegania świata. W poetycki wręcz sposób zwraca on uwagę na wartości niezauważalne w codziennym życiu. Zdałam sobie również sprawę z ryzyka zawodu, jaki reprezentował. Rozdział, który najbardziej mnie przejął, to ,,Obrazy, których nie umiem wymazać z pamięci " - były to bardzo, bardzo przejmujące wspomnienia, które sprawiły, że zaczęłam współczuć tej grupie zawodowej. Jeszcze bardziej wzbudził me współczucie kolejny rozdział, mówiący o ich zarobkach. Niektóre przytoczone zdarzenia, wydają się aż nieprawdopodobne!

Bardzo ciekawy tytuł, napisany lekkim piórem.Przeczytanie go zajmie Wam jeden wieczór, a pozyskane informacje z całą pewnością zszokuja i dadzą do myślenia.

Jak dowiedziałam się z tej książki, w Polsce jest mniej niż  20 000 pracowników socjalnych. Jest to więc bardzo niszowy zawód, o którym wie się niewiele. Czy znacie jakąś osobę pracującą w tym zawodzie? Jeśli nie, możecie dowiedzieć się i nim więcej czytając ,,Trochę piekła, trochę nieba". Autor przez osiem lat był pracownikiem socjalnym,a swe spostrzeżenia, doświadczenia i...

Błyskawiczna w czytaniu, napisana prostym językiem. Polecam

Błyskawiczna w czytaniu, napisana prostym językiem. Polecam

Kolejna książka tego autora napisana prostym i łatwym językiem. Czyta się szybko i choć tematyka jest czasem ciężka nie sprawia problemów, by przez nią przebrnąć. Autor opisał ciekawe sytuacje o jakich 'zwykły' człowiek nie ma pojęcia, a pracownik socjalny musi się zmagać z tym na co dzień. Książka ukazuje mroczne zakamarki zawodu pracownika socjalnego, ale też ciekawe dla czytelnika.
Dodatkowym atutem jest ujrzenie pracy w tym zawodzie oczami mężczyzny, bo jednak to zazwyczaj kobiety pracują w pomocy społecznej.
Wniosek jest jeden możemy się zdziwić kto mieszka za ścianami naszego mieszkania, a z punktu widzenia sąsiada często nie mamy po tym pojęcia.
Książka daje do myślenia i pokazuje jak ciężą pracę wykonują pracownicy socjalni. Szacun!

Kolejna książka tego autora napisana prostym i łatwym językiem. Czyta się szybko i choć tematyka jest czasem ciężka nie sprawia problemów, by przez nią przebrnąć. Autor opisał ciekawe sytuacje o jakich 'zwykły' człowiek nie ma pojęcia, a pracownik socjalny musi się zmagać z tym na co dzień. Książka ukazuje mroczne zakamarki zawodu pracownika socjalnego, ale też ciekawe dla...

Wato przeczytać.
Pisana prostym i konkretnym językiem.
Spojrzenie na pomoc społeczną oczami mężczyzny - bezcenne doświadczenie.
Polecam :)

Wato przeczytać.
Pisana prostym i konkretnym językiem.
Spojrzenie na pomoc społeczną oczami mężczyzny - bezcenne doświadczenie.
Polecam :)

Kolejna książka tego autora doskonale napisana, lekkie pióro, dużo ciekawych faktów z pracy pomocy społecznej, o których ludzie nie mają pojęcia. Solidny reportaż z życia wzięty, a nie 'dośpiewana' opowieść dziennikarza.

Kolejna książka tego autora doskonale napisana, lekkie pióro, dużo ciekawych faktów z pracy pomocy społecznej, o których ludzie nie mają pojęcia. Solidny reportaż z życia wzięty, a nie 'dośpiewana' opowieść dziennikarza.

Świetna książka! Napisana raczej prostym językiem i dość krótka, ale poruszająca naprawdę ważne i trudne tematy. Dla mnie szokiem było, że praca pracownika socjalnego jest aż tak niebezpieczna, a mimo to kiepsko wynagradzana. Warto ją przeczytać, by zweryfikować to, co napisał autor z tym, co przedstawiają media.

Świetna książka! Napisana raczej prostym językiem i dość krótka, ale poruszająca naprawdę ważne i trudne tematy. Dla mnie szokiem było, że praca pracownika socjalnego jest aż tak niebezpieczna, a mimo to kiepsko wynagradzana. Warto ją przeczytać, by zweryfikować to, co napisał autor z tym, co przedstawiają media.