To jedna z trudniejszych książek, które czytałam. Przyznam się bez bicia, że przeczytałam ją dwa razy i naprawdę trudno mi o niej napisać. To wcale nie tak, że była kiepska, że mi się nie podobała. Wydaje mi się, że nie do końca ja zrozumiałam.

10 krótkich opowiadań, 10 autorów. Każde napisane w inny sposób, każde inne. Miałam nieodparte wrażenie, że nic ich nie łączy. Możemy przeczytać kryminał, opowieść dla dzieci i dorosłych, historię fantasy. Zbiór opowiadań w którym wspólnym mianownikiem jest człowiek. Dosłownie tak, jak napisane w opisie.

To na pewno będzie jedna z książek, o której będę chciała jeszcze usłyszeć. Poznać opinię tych, którzy przeczytali.

To jedna z trudniejszych książek, które czytałam. Przyznam się bez bicia, że przeczytałam ją dwa razy i naprawdę trudno mi o niej napisać. To wcale nie tak, że była kiepska, że mi się nie podobała. Wydaje mi się, że nie do końca ja zrozumiałam.

10 krótkich opowiadań, 10 autorów. Każde napisane w inny sposób, każde inne. Miałam nieodparte wrażenie, że nic ich nie łączy....

Nie wiem, skąd momentami skrajnie krytyczny stosunek do zawartych w niniejszym zbiorze opowiadań, bo przyznam szczerze, że przy ogólnym przyzwoitym poziomie literackim wszystkich, kilka szczególnie mnie poruszyło. Tak się składa, że coraz bardziej tęsknię za krótkimi formami prozatorskimi, bowiem kiedyś były często wydawane, a dziś tylko wybitni pisarze mogą sobie na taki luksus pozwolić. Wracając jednak do "Opowieści dni naszych" (podobno mają być kolejne tomy, i bardzo dobrze, bo czekam),to nie znajdzie w nich czytelnik utworów najpopularniejszych twórców, zdecydowana większość to debiutanci. I może właśnie w ich niezbadanego dotąd potencjału wzięła się ich siła przekazu. W każdym z tych opowiadań tkwi jakiś przekaż, przymus refleksji. Osobiście najbardziej zachwyciły mnie utwory Kazimierza Beneka ("Lovers in the wind", głównie ze względu na liryzmem tkaną formę narracji),Kamili Jamroszczyk ("Czerwony most", znakomicie ujęte i pokazane studium zawiłości uczuciowych i emocjonalnych),Łukasza Matysiaka ("Potomek", mrokiem nasycona opowieść z gatunku fantasy graniczącego z realem, no i ten klimat niepokoju od pierwszej do ostatniej litery),a przede wszystkim Stacha Szulista (opowiadanie "Mały" o grzesznej i kontrowersyjnej miłości, napisane w tonacji jakby spokrewnionej z prozą Genete, długo potem jest o czym myśleć). Generalnie udał się wydawnictwu Borgis ten tom małej prozy i mam nadzieję, że zyska uznanie wśród czytelników. Bo to naprawdę kawał solidnej prozy, zaś o autorach tu zamieszczonych pewnie niejednokrotnie przyjdzie nam usłyszeć. Na co zresztą czekam.

Nie wiem, skąd momentami skrajnie krytyczny stosunek do zawartych w niniejszym zbiorze opowiadań, bo przyznam szczerze, że przy ogólnym przyzwoitym poziomie literackim wszystkich, kilka szczególnie mnie poruszyło. Tak się składa, że coraz bardziej tęsknię za krótkimi formami prozatorskimi, bowiem kiedyś były często wydawane, a dziś tylko wybitni pisarze mogą sobie na taki...

Krótkie formy prozatorskie nie budzą dziś wielkiego zainteresowania wydawców, a szkoda. Tym tomikiem dziesięciu opowiadań wydawnictwo Borgis dowodzi, że warto promować opowiadania. Tym bardziej, że akurat w tym tomie znajdują się opowiastki różnych autorów, o szerokim spectrum tematycznym, a niektóre z nich wręcz wprawiają w konsternację (patrz "Mały"). Gorąco polecam i osobiście czekam na tom drugi, bo ten jest sygnowany jako pierwszy.

Krótkie formy prozatorskie nie budzą dziś wielkiego zainteresowania wydawców, a szkoda. Tym tomikiem dziesięciu opowiadań wydawnictwo Borgis dowodzi, że warto promować opowiadania. Tym bardziej, że akurat w tym tomie znajdują się opowiastki różnych autorów, o szerokim spectrum tematycznym, a niektóre z nich wręcz wprawiają w konsternację (patrz "Mały"). Gorąco polecam i...

Po pierwsze

"...(przypominam, że autorzy opublikowanych prac nie tylko nie otrzymają honorarium, ale muszą wyłożyć prawie 1000 zł z własnej kieszeni) i tłumaczenie go argumentem pt. „taki jest współczesny świat i wydawnictwo nie ma na to wpływu” brzmi co najmniej niepoważnie....

Po drugie nie wiem kim są autorzy, nie sposób odnaleźć gdziekolwiek ich nazwisk.

Czyli nie dość, że zapłacili za wydanie swojego opowiadania, zostali pozbawieni praw autorskich, nie mogą być promowani, bo nie wiadomo kim są, to jeszcze nie dostaną za to ani złotówki. Moja ocena, to sprzeciw!

A do autorów mam pytanie. Jest w Polsce mnóstwo wydawnictw, również takich, które wydają eseje itp. Co Wam sie przydażyło, że poszliście do tego wydawnictwa???

Po pierwsze

"...(przypominam, że autorzy opublikowanych prac nie tylko nie otrzymają honorarium, ale muszą wyłożyć prawie 1000 zł z własnej kieszeni) i tłumaczenie go argumentem pt. „taki jest współczesny świat i wydawnictwo nie ma na to wpływu” brzmi co najmniej niepoważnie....

Po drugie nie wiem kim są autorzy, nie sposób odnaleźć gdziekolwiek ich nazwisk.

Czyli nie...