CAŁKIEM DOBRE w mojej opinii uzupełnienie WYŚMIENITYCH wywiadów z Lemem (Beresia oraz Fiałkowskiego) o wywiady co nieco "odbrązowujące" Naszego Mistrza przeprowadzone przez Marka Oramusa z amerykańskim tłumaczem Lema, jego byłym austriackim agentem literackim oraz ze Stanisławem Lemem we własnej osobie.

"Bogowie Lema" to również - a może i przede wszystkim - autorska analiza i krytyka wybranych dzieł Lema. Autor "Arsenału" chwilami dość bezpardonowo tutaj traktuje Legendę Światowego SF. Czasami "mówi jak jest" - bez bałwochwalstwa i wydaje się mieć rację w przedstawianych przez siebie niewygodnych faktach, czasami innymi jednak naprawdę szuka dziury w całym i na siłę próbuje zdezawuować teksty i pomysły twórcy "Fiaska".

Po kilkudziesięciu latach od ich pierwszych wydań, nie jest to chyba zbyt sensowne zajęcie (fantastyka z 50-60-70 lat XX wieku rozminęła się z naszą rzeczywistością - i cóż w tym dziwnego? - wszak to był obraz wyobrażeń na miarę nauki/wiedzy tamtych czasów),z drugiej strony sam Mistrz nierzadko sam potężnie się znęcał był nad innymi pisarzami gatunku SF... Ktoś inny zatem wziął i merytorycznie dziabnął jego...

Tylko czy Marek Oramus posiada dość swego pisarskiego autorytetu by móc chwilami bezsensownie jeździć po prozie ŚWIATOWEGO KLASYKA SF? I to w książce wydanej już po jego śmierci - czyli bez możliwości jakiejkolwiek merytorycznej riposty ze strony ocenianego? Nie wydaje mi się szczerze mówiąc ale pewnie każdy ma takie prawo...

Gwiazdka extra za ciekawe i niezłe "fanowskie" opowiadanie "Miejsce na Ziemi", dopowiadające losy Hala Bregga z "Powrotu z Gwiazd" Lema.

"Bogowie Lema" to lektura na przemian: zaskakująca, ciekawa i irytująca zarazem. WARTO ją jednak czytelniczo posiąść by m.in. poznać Mistrza z nieco innej, mniej wygodnej dla niego samego strony. Oramus chwilami naprawdę mnie NIE przekonuje ale summa summarum dobrze że taka książka powstała. POLECAM!

CAŁKIEM DOBRE w mojej opinii uzupełnienie WYŚMIENITYCH wywiadów z Lemem (Beresia oraz Fiałkowskiego) o wywiady co nieco "odbrązowujące" Naszego Mistrza przeprowadzone przez Marka Oramusa z amerykańskim tłumaczem Lema, jego byłym austriackim agentem literackim oraz ze Stanisławem Lemem we własnej osobie.

"Bogowie Lema" to również - a może i przede wszystkim - autorska...

Wcale się nie dziwię,że fani Lema, którzy często mają skłonność do bałwochwalczego stosunku do swego mistrza, mogli być "Bogami Lema" z lekka poirytowani. Prawda jest taka, że Lema się uwielbia lub ignoruje. Ja akurat doceniam jego geniusz, ale uważam,że lekko krytyczne podejście do jego twórczości i odbrązowienie postaci pisarza wcale mu nie zaszkodziło (wszak "tylko gołębie lubią pomniki":)). Dzięki temu można Lema odczytać na nowo. Zwłaszcza inspirująca jest propozycja spojrzenia na jego twórczość z pozycji wojujących feministek ;). Oramus skłonił mnie do ponownej lektury, w temacie "Lem" po latach znowu coś DRGNĘŁO (zainteresowanych odsyłam do roz."Gdzie są komuniści").
Szkoda tylko ,że Lem nie jest tak zakorzeniony w młodszych pokoleniach (może to moje mylne wrażenie, ale moja dziatwa, pomimo usilnych namów z mojej strony, nie jest nim zupełnie zainteresowana). Książka Oramusa, jako że jest napisana przystępnie i z poczuciem humoru, stwarza takie szanse i o to przecież chodzi.

Wcale się nie dziwię,że fani Lema, którzy często mają skłonność do bałwochwalczego stosunku do swego mistrza, mogli być "Bogami Lema" z lekka poirytowani. Prawda jest taka, że Lema się uwielbia lub ignoruje. Ja akurat doceniam jego geniusz, ale uważam,że lekko krytyczne podejście do jego twórczości i odbrązowienie postaci pisarza wcale mu nie zaszkodziło (wszak "tylko...

Momentami Autor się trochę za bardzo wyżywa na Mistrzu (czyżby jakieś frustracje?),ale ilość ciekawostek to rekompensuje.

Momentami Autor się trochę za bardzo wyżywa na Mistrzu (czyżby jakieś frustracje?),ale ilość ciekawostek to rekompensuje.

co za żenujący typek z tego Oramusa

co za żenujący typek z tego Oramusa

Samo to że grafoman Oramus napisał to dopiero po śmierci Lema, świadczy o tym że bał się być może na ostrą ripostę od mistrza którą musiałby niestety przełknąć....ciekawe.

Samo to że grafoman Oramus napisał to dopiero po śmierci Lema, świadczy o tym że bał się być może na ostrą ripostę od mistrza którą musiałby niestety przełknąć....ciekawe.