Bardzo ciekawy wywiad-rzeka z fantastycznym twórcą, tekściarzem, artystą. Odbiór tej książki zakłócały mi tylko dwie rzeczy: ogromna ilość pseudonimów i nazwisk, które pojawiały się w historii znikąd, oraz skomplikowane słownictwo z zakresu komponowania muzyki. Reszta bez zarzutów, czekam na kolejne rozszerzone wydania.

Bardzo ciekawy wywiad-rzeka z fantastycznym twórcą, tekściarzem, artystą. Odbiór tej książki zakłócały mi tylko dwie rzeczy: ogromna ilość pseudonimów i nazwisk, które pojawiały się w historii znikąd, oraz skomplikowane słownictwo z zakresu komponowania muzyki. Reszta bez zarzutów, czekam na kolejne rozszerzone wydania.

Dla fanów twórczości Kazika pozycja obowiązkowa. Ciekawe wspomnienia, anegdoty i fotografie. Śledzimy życie i twórczość artysty od najmłodszych lat aż do chwili obecnej, a wszystko podane w formie wywiadu rzeki, przez co książka mimo swojej objętości wchodzi bardzo szybko.

Dla fanów twórczości Kazika pozycja obowiązkowa. Ciekawe wspomnienia, anegdoty i fotografie. Śledzimy życie i twórczość artysty od najmłodszych lat aż do chwili obecnej, a wszystko podane w formie wywiadu rzeki, przez co książka mimo swojej objętości wchodzi bardzo szybko.

Rafał Księżyk i KAZIK Staszewski - Idę tam, gdzie idę. Dalej. Autobiografia

Czterdzieści lat na scenie. Kawał czasu, mnóstwo piosenek, jeszcze więcej koncertów oraz historii, które wokół tego wszystkiego krążą. A dodajmy do tego jeszcze ludzi, którzy wokół tego całego cyrku krążą. Tak, Kazik Staszewski z pewnością ma wiele do opowiadania.

Wywiad rzeka, pod redakcją doświadczonego Rafała Księżyka, to zbiór wielu anegdot i wspomnień, tych od dzieciństwa, aż do koronowirusowego szaleństwa, gdy za pomocą jednego kawałka doprowadził do rozpadu radiowej Trójki. Owszem, całkiem przypadkowo i pośrednio, ale można powiedzieć, że iskra poszła od niego.

W świat muzyki porwał mnie właśnie lata temu Kult. Dałem się pochłonąć tym kasetom, z rozmachem dęciaków, ścianą gitar, głębokimi klawiszami oraz perkusją, która tworzyła swój świat, bez względu na to, kto trzymał pałeczki. Teksty, które wryły się w pamięć, do tej pory mogę je wykrzyczeć na koncercie. Potem poznałem jego solowe dokonania, które nawet cenię bardziej, oraz Kazik na żywo, czyli proste połączenie świetnych tekstów z mocnym uderzeniem.

Te wszystkie projekty nie są głównym tematem tej książki. O nich mówią Białe Księgi, tam więcej się można dowiedzieć o powstawaniu kolejnych płyt. Ta książka dotyczy samego Kazika, mówi o jego dzieciństwie, pierwszych kontaktach ze światem polityki podczas nauki w liceum, kolegach oraz rodzinie. Zadawane są trudne pytania, pytany czasem odpowiada bezpośrednio, czasem owija odpowiedź w sieć aluzji.

Poruszane są różne delikatne tematy, dzieciństwo bez ojca, trudy rodzicielstwa w latach osiemdziesiątych oraz łączenie tego z życiem muzyka. Oczywiście wypływają różne brudy, typu nieporozumienia z innymi muzykami, jak np konflikt z Bananem, który doprowadził do uszczuplenia składu zespołu.

Z tych dialogów wyłania się postać człowieka, który został idolem mimo woli. To zresztą widać i słychać na koncertach. Kazik nie jest uzdolnionym mówcą. Te wszystkie "yyyyy", "eeeee" i tym podobne przerywniki to raczej nie są podstawowe elementy oracji. To takie małe dowody na spontaniczność wypowiedzi, przy jednoczesnym szukaniu słów.

Czy wierzę wszystkim odpowiedziom? Nie. Z prostego powodu - w pewnym fragmencie lider Kultu mówi, że zawsze jest przygotowany z tekstu i nie robi błędów. Cóż, zdaje się na Występie KNŻu, w 12 groszach, jedną zwrotkę śpiewa dwa razy. Na koncercie również wielokrotnie mylił zwrotki czy gubił słowa. W tej jednej kwestii skłamał, mógł również w innych.

Książka również pokazuje pewne elementy pracy nad muzyką. Więcej takich smaczków jest we wspomnianych Białych Księgach, tutaj jednak zaznaczony został udział trzecich osób, od których indagowany uczył się kolejnych etapów produkcji płyt. Nie wieje nudą, a przynosi odrobinę wiedzy.

Książka z pewnością nie jest z gatunku "tylko dla fanów". Nie trzeba znać twórczości żadnego zespołu, żeby wyłapywać niuanse w odpowiedziach Staszewskiego, choć przy znajomości lektura nabiera czasem rumieńców. Wypowiedzi nie są nudnymi peanami na część bohatera wywiadu rzeki, czasem wnosząc całkiem sporo autokrytyki. Dopisałem nawet Rafała Księżyka na listę do sprawdzenia, bo na jednym wywiadzie nie skończył.

+ Kawał historii, zarówno dziejowej, jak i muzycznej
- Drobne nieścisłości w odpowiedziach

Rafał Księżyk i KAZIK Staszewski - Idę tam, gdzie idę. Dalej. Autobiografia

Czterdzieści lat na scenie. Kawał czasu, mnóstwo piosenek, jeszcze więcej koncertów oraz historii, które wokół tego wszystkiego krążą. A dodajmy do tego jeszcze ludzi, którzy wokół tego całego cyrku krążą. Tak, Kazik Staszewski z pewnością ma wiele do opowiadania.

Wywiad rzeka, pod redakcją...

Czytałem wcześniej Kult Kazika, Leszka Gnoińskiego, i usiadłem po parunastu latach do tego dwukrotnie szerszego pod względem objętego czasu wydania. Miejscami czytałem z wypiekami na twarzy. Rafał Księżyk bardzo dobrze prowadzi narrację. A Kazik, no cóż, obiektywny nie będę, bo nie potrafię, jest nietuzinkową postacią, której dorobek artystyczny i życiowy opisany jest w wydawnictwie w niezwykle ciekawy sposób. Odnajduję się jako fan i człowiek.

Czytałem wcześniej Kult Kazika, Leszka Gnoińskiego, i usiadłem po parunastu latach do tego dwukrotnie szerszego pod względem objętego czasu wydania. Miejscami czytałem z wypiekami na twarzy. Rafał Księżyk bardzo dobrze prowadzi narrację. A Kazik, no cóż, obiektywny nie będę, bo nie potrafię, jest nietuzinkową postacią, której dorobek artystyczny i życiowy opisany jest w...

Wywiady red. Księżyka cenię sobie niezwykle. I ten oceniam dość wysoko, choć jeszcze ciekawiej czytało mi się "Kinga!". Czekam na wywiad z Borysewiczem-Panasewiczem.

Wywiady red. Księżyka cenię sobie niezwykle. I ten oceniam dość wysoko, choć jeszcze ciekawiej czytało mi się "Kinga!". Czekam na wywiad z Borysewiczem-Panasewiczem.

"Zagranie złej nuty jest bez znaczenia, granie bez pasji jest karygodne"

P.S. Też skumaliście, że pod koniec zdublowali te same strony? :D

"Zagranie złej nuty jest bez znaczenia, granie bez pasji jest karygodne"

P.S. Też skumaliście, że pod koniec zdublowali te same strony? :D

Niecodzienny życiorys, portret Warszawy i jej sceny alternatywnej w latach przed i po upadku komuny bardzo ciekawy, jest trochę smaczków o samym środowisku i karierze bez trzymanki.

Niecodzienny życiorys, portret Warszawy i jej sceny alternatywnej w latach przed i po upadku komuny bardzo ciekawy, jest trochę smaczków o samym środowisku i karierze bez trzymanki.