Bardzo dobra książka .Nawet bym powiedział,że za szczegółowa i kilka razy powtarzane są te same treści.Ale dobrze się czyta i dużo można się dowiedzieć o życiu i pracy Kazika i branży muzycznej z przełomu wieków.

Bardzo dobra książka .Nawet bym powiedział,że za szczegółowa i kilka razy powtarzane są te same treści.Ale dobrze się czyta i dużo można się dowiedzieć o życiu i pracy Kazika i branży muzycznej z przełomu wieków.

Wywiad-rzeka z Kazikiem Staszewskim. Dla fanów pozycja obowiązkowa. Długa rozmowa przestawiająca całą historię Kazika, Kultu i produktów pobocznych jego twórczości. Czyta się bardzo przyjemnie, nawet pomimo przemycania dziwnych poglądów politycznych z których Kazik słynie.
Zdecydowanie warte przeczytania.

Wywiad-rzeka z Kazikiem Staszewskim. Dla fanów pozycja obowiązkowa. Długa rozmowa przestawiająca całą historię Kazika, Kultu i produktów pobocznych jego twórczości. Czyta się bardzo przyjemnie, nawet pomimo przemycania dziwnych poglądów politycznych z których Kazik słynie.
Zdecydowanie warte przeczytania.

Biografia / wywiad rzeka
Lubię tą wczesną muzykę Kazika i Kultu tak więc ten najwcześniejszy okres był dla mnie najbardziej interesujący

Biografia / wywiad rzeka
Lubię tą wczesną muzykę Kazika i Kultu tak więc ten najwcześniejszy okres był dla mnie najbardziej interesujący

"Wszystko na tym świecie minie --- A moje słowo nie przeminie..."

Byłem i chyba - po ostatnich występach pod prysznicem, kiedy okazało się, że pamiętam jota w jotę większość piosenek "Kultu" i Kazika - mogę powiedzieć, że wciąż jestem - wielkim fanem dorobku Staszewskiego, jego antenata, jego zespołów i - przez "osmozę" - dorobku coverowanych przez niego twórców.

Jakkolwiek było mi trochę nie po drodze z jego bardziej współczesnymi dokonaniami, to z czasem zaczynam je bardziej rozumieć, doceniać i - cóż - zwyczajnie lubić. Wywiad rzeka z Księżykiem był dla mnie swego rodzaju przełomem, po którym dane mi było spojrzenie na starszy i nowszy dorobek Kazika z zupełnie innych perspektyw i odbierać go na nowych płaszczyznach interpretacji.

Rafał Księżyk, to "dobrze niepoformowany facet" - na żadnej z publikacji z jego dorobku dotąd się nie zawiodłem a research i znajomość tematyki, to jest jakiś kosmos! - a umie on tak umiejętnie zadawać pytania o wszystkie aspekty życia i doświadczenia osoby udzielającej wywiadu, nawet jeśli nie są one komfortowe, że interlokutor łapie z nim maksymalnie familiarną chemię, i odpowiada otwarcie i szczerze, niezależnie od tego, jak bolesne i trudne do wyznania są wątki podnoszone w zapytaniach.

Podsumowując - dla mnie to okazja do kolejnego odświeżenia twórczości Kazika et consortes - a poza tym książka, która niesie w sobie opowieść o wzlotach i upadkach, bardzo osobistą historię, pełną życiowej mądrości, znajomość której wpływa nie tylko na odczytywanie dorobku autora na nowych płaszczyznach, ale tez skłania do wyciągnięcia wniosków, które mogą stanowić oparcie w wielu aspektach życia. Polecam gorąco!

P.S. Minus? Jest jeden! Wydawnictwo KOSMOS KOSMOS nie wydało dotąd zaktualizowanej wersji - bogatszej o 100 stron materiału - w formie eBooka.

"Wszystko na tym świecie minie --- A moje słowo nie przeminie..."

Byłem i chyba - po ostatnich występach pod prysznicem, kiedy okazało się, że pamiętam jota w jotę większość piosenek "Kultu" i Kazika - mogę powiedzieć, że wciąż jestem - wielkim fanem dorobku Staszewskiego, jego antenata, jego zespołów i - przez "osmozę" - dorobku coverowanych przez niego twórców....

S.58

S.58

Nie dokończona

Nie dokończona

Rafał Księżyk to ma. Potrafi rozmawiać. Doskonale jest przygotowany. Zna dogłębnie materiał.
Porównując do wywiadu z Muńkiem tam było więcej o środowisku, innych kapelach, tamtych czasach. Czy to plus czy minus to już inna sprawa. Dla mnie sprawiło to że rozmowa z Muńkiem była bardziej wciągająca.
Kazik ma więcej do powiedzenia o swojej muzyce.
Tak czy inaczej dobra pozycja. Sporo można się dowiedzieć o Kaziku i jego projektach.

Rafał Księżyk to ma. Potrafi rozmawiać. Doskonale jest przygotowany. Zna dogłębnie materiał.
Porównując do wywiadu z Muńkiem tam było więcej o środowisku, innych kapelach, tamtych czasach. Czy to plus czy minus to już inna sprawa. Dla mnie sprawiło to że rozmowa z Muńkiem była bardziej wciągająca.
Kazik ma więcej do powiedzenia o swojej muzyce.
Tak czy inaczej dobra...

Piosenki Kultu i Kazika znam od dziecka.Hitem mojej młodości jest piosenka "12 groszy" Byłem na dwóch koncertach Kultu w życiu i pamiętam że to były wspaniałe koncerty. Długie dynamiczne.
Ta biografia w formie wywiadu rzeki, pozwoliła mi lepiej poznać Kazika Staszewskiego. Zobaczyłem że to wrażliwy facet, wychowany przez dwie kobiety mamę i babcie. Warszawiak,który opisuje swoje dzieciństwo młodość, relacje z ojcem.
Autobiografia to opowieści o muzyce, muzykach, składach kolejnych zespołów. Powstawaniu płyt.relacji kto gra słabo, kto odszedł kto wrócił do zespołu.
Mnie najbardziej ujęły fragmenty o nim samym. O jego nieśmiałości,nałogach narkotykach,imprezach.
Jest też dużo o zjawiskach społecznych.Kazik studiował socjologię i to spojrzenia na kraj politykę,bardzo mi się podobało.Zaskoczyło mnie podejście do wiary. Przez wiele lat zafascynowany Świadkami Jehowy,wiarą i Bogiem.
Opowiada tez o relacji z żoną, wychowaniu synów.
Z tej książki wyłania mi się obraz człowieka, który jest artystą. Ma dar pisania tekstów, czerpania inspiracji ze wszystkiego i umiejętności przelewania tego na słowa , albo z muzyki tworzy słowa.Wokalista wielu projektów Kazik,Kult,Kazik na żywo.El Dupa.
Myślę że polubiłbym prywatnie tego człowieka i miałbym o czym z nim rozmawiać. Lubimy te same seriale mafijne,zjawiska społeczne.Polecam

Piosenki Kultu i Kazika znam od dziecka.Hitem mojej młodości jest piosenka "12 groszy" Byłem na dwóch koncertach Kultu w życiu i pamiętam że to były wspaniałe koncerty. Długie dynamiczne.
Ta biografia w formie wywiadu rzeki, pozwoliła mi lepiej poznać Kazika Staszewskiego. Zobaczyłem że to wrażliwy facet, wychowany przez dwie kobiety mamę i babcie. Warszawiak,który opisuje...

Wydawało się, że jesteśmy tym szczęśliwym pokoleniem, które nie doświadczyło wojny. (…) Okazuje się, że wcale nie można być tego pewnym, bo ten kompletnie nieobliczalny Putin gotów jest na bardzo wiele i czasem działa mocno irracjonalnie. Jestem nie na żarty przerażony podobieństwem tego w jaki sposób traktuje się dziś Putina i jak w 30. minionego wieku traktowano Hitlera. (…) To jest przerażające. Ja się boję wojny.” (s. 285)
Kazimierza Staszewskiego warto słuchać, te słowa wypowiada w rozmowie z Rafałem Księżykiem w roku 2015. Oprócz ocierających się dziś o proroctwa wizji w „Idę tam, gdzie idę” przeczytamy o dzieciństwie Kazika, młodości, pierwszych krokach na scenie. Książka wydana w 2015 kończy się rozpadem KNŻ i nadziejami pokładanymi projekt Kwartet ProForma. Publikacja raczej dla fanów, którzy pochłoną ją z wypiekami na twarzach.

Wydawało się, że jesteśmy tym szczęśliwym pokoleniem, które nie doświadczyło wojny. (…) Okazuje się, że wcale nie można być tego pewnym, bo ten kompletnie nieobliczalny Putin gotów jest na bardzo wiele i czasem działa mocno irracjonalnie. Jestem nie na żarty przerażony podobieństwem tego w jaki sposób traktuje się dziś Putina i jak w 30. minionego wieku traktowano Hitlera....

Kazimierz Staszewski to osoba inteligentna, która ma swoje zdanie. Ja, jako czytelnik mam prawo nie zgadzać się z Jego poglądami. Sporym nadużyciem jest nazywanie tej książki autobiografią. To wywiad rzeka, na którym kładzie się piętno przemilczeń (może autocenzury). Jest kontrowersyjnie, ale w sposób kontrolowany. Dziwi mnie pasywność Rafała Księżyka, można odnieść wrażenie, że ton rozmowie narzuca Staszewski, a pytający nie chce mu przeszkadzać.

Najbardziej rozczarowuje mnie muzyczna strona książki. Opowieść o poszczególnych albumach Kultu i pobocznych projektach Staszewskiego opowiedziany jest przez pryzmat animozji i przepychanek, które trudno nazwać kompromisem artystycznym.

Smutny obraz muzycznego światka wyłania się z opowieści Staszewskiego. W polskim piekiełku zespoły lubią się tylko na papierze, widzą w sobie realną konkurencję. Muzycy obrażają się jak niedojrzałe panny, a najważniejsza jest oczywiście kasa.

Kazimierz Staszewski to osoba inteligentna, która ma swoje zdanie. Ja, jako czytelnik mam prawo nie zgadzać się z Jego poglądami. Sporym nadużyciem jest nazywanie tej książki autobiografią. To wywiad rzeka, na którym kładzie się piętno przemilczeń (może autocenzury). Jest kontrowersyjnie, ale w sposób kontrolowany. Dziwi mnie pasywność Rafała Księżyka, można odnieść...