super ksiazka, polecam. do innych ktorzy oceniaja na 1 t powodu pogladow autora. cancel culture?? naprawde?? myslalem ze tylko zachodni lewacy cos takiego robia... Przypominam ze oceniamy tu ksiazke a nie poglady autora! Co dalej? Bedziemy palic ksiazki politycznie nieporawnych autorow na stosach? Juz to mielismy i nic dobrego z tego nie wyszlo...

super ksiazka, polecam. do innych ktorzy oceniaja na 1 t powodu pogladow autora. cancel culture?? naprawde?? myslalem ze tylko zachodni lewacy cos takiego robia... Przypominam ze oceniamy tu ksiazke a nie poglady autora! Co dalej? Bedziemy palic ksiazki politycznie nieporawnych autorow na stosach? Juz to mielismy i nic dobrego z tego nie wyszlo...

Klasa Maćka wygrywa wycieczkę do Suchej Beskidzkiej. Na miejscu poznają koordynatora wycieczki Mateusza i androida Maksa. Już drugiego dnia okazuje się, że Maks zostaje ukradziony/porwany. Niby sprawa została zgłoszona na policję, ale paczka z Herkulesa postanawia rozwiązać zagadkę na własną rękę.
Cóż... Mam wrażenie, że autor zapomniał, co napisał w poprzedniej części (wieża strachu),bo wraca motyw braku telefonu i inny powód wyjazdu. W dodatku bohaterowie dalej są w pierwszej klasie. Wydaje mi się też, że autor chciał zamieścić w tej książce bardzo dużo rzeczy - zaczyna kilka wątków, które widać, że miały być zalążkiem jakiejś przygody, ale potem większość z nich rozpływa się w eterze. Trochę szkoda, bo można by to rozłożyć na kolejne części i wykorzystać. Kolejny raz tytuł ma bardzo niewiele wspólnego z fabułą - tunel pojawia się dosłownie dwa razy i bohaterowie tylko przez niego przechodzą. Grozy tam nie ma za grosz :(
Mimo to mojej córce opowieść się podobała, szybko domyśliła się winnego. No i miałam pretekst, żeby wyrecytować Młodej "Panią Twardowską" i opowiedzieć legendę o Twardowskim ;)

Klasa Maćka wygrywa wycieczkę do Suchej Beskidzkiej. Na miejscu poznają koordynatora wycieczki Mateusza i androida Maksa. Już drugiego dnia okazuje się, że Maks zostaje ukradziony/porwany. Niby sprawa została zgłoszona na policję, ale paczka z Herkulesa postanawia rozwiązać zagadkę na własną rękę.
Cóż... Mam wrażenie, że autor zapomniał, co napisał w poprzedniej części...

Czy naprawdę chcecie, żeby Wasze dzieci czytały książki pisane przez człowieka, który jest tak przepełniony nienawiścią wobec innych narodowości, że w trakcie wojny w Ukrainie zamiast pomagać uchodźcom nawołuje do nienawiści wobec nich?

Czy naprawdę chcecie, żeby Wasze dzieci czytały książki pisane przez człowieka, który jest tak przepełniony nienawiścią wobec innych narodowości, że w trakcie wojny w Ukrainie zamiast pomagać uchodźcom nawołuje do nienawiści wobec nich?

"Pokłóciłem się wczoraj z mamą. Poszło oczywiście o kompletną bzdurę - o zwykłą chusteczkę do nosa..."

Drugi tom sensacyjnej serii dla dzieci z końcowych klas szkoły podstawowej. Wypełniony przygodami adekwatnie dostosowanymi do potrzeb młodych czytelników. Wiele się dzieje, w dynamicznych rytmach. Fabuła bogata w nieco irracjonalne incydenty, podkręcają wyobraźnię, dodają elementów dreszczowca. Zagadka detektywistyczna wcale nie taka łatwa do rozwiązania, jak by się na pierwszy rzut oka wydawało.

https://bookendorfina.blogspot.com/2022/04/czarny-maciek-i-tunel-grozy.html

"Pokłóciłem się wczoraj z mamą. Poszło oczywiście o kompletną bzdurę - o zwykłą chusteczkę do nosa..."

Drugi tom sensacyjnej serii dla dzieci z końcowych klas szkoły podstawowej. Wypełniony przygodami adekwatnie dostosowanymi do potrzeb młodych czytelników. Wiele się dzieje, w dynamicznych rytmach. Fabuła bogata w nieco irracjonalne incydenty, podkręcają wyobraźnię,...

No, nie oszukujmy się, czekałyśmy na tę drugą część z utęsknieniem, więc kiedy nadeszła, wszystkie dotychczasowe lektury poszły w odstawkę. Na króciutko, ponieważ czytanie zajęło nam wyjątkowo mało czasu, chociaż musicie wiedzieć, że książka do najcieńszych nie należy. Po raz kolejny spotykamy się z grupą nastolatków, którzy pewnego dnia postanowili założyć Agencję Detektywistyczną „Herkules” rozwiązującą skomplikowane zagadki i wyjaśniającą niezrozumiałe wydarzenia. W skład tej agencji wchodzi Maciek (Czarny),jego przyjaciel Paweł (Kisiel) oraz bliźniaczki, Kasia i Basia. To typowe współczesne nastolatki, jednak zamiast ślęczeć z nosami w telefonach jak większość rówieśników – wykorzystują je kreatywnie. Co przychodzi im z różnym skutkiem.
Tym razem okazuje się, że klasa Maćka zwyciężyła w konkursie ekologicznym i w nagrodę pojadą na trzydniową wycieczkę do Suchej Beskidzkiej. Zatrzymają się w starym zamku przerobionym na ekskluzywny hotel, a czas będą spędzali na wycieczkach i poznawaniu lokalnych atrakcji. Kiedy podekscytowana młodzież dociera na miejsce ich przewodnik przedstawia im specjalnego, gościa – prawdziwego, wypożyczonego na kilka dni robota, który z miejsca staje się sensacją. Jednak już następnego dnia, po powrocie ze szlaku dowiadują się, że Maks zniknął. To właśnie ten moment, w którym agencja Herkules wkracza do akcji i rozpoczyna swoje własne, prywatne śledztwo. Mają tylko złamany długopis, samochód koloru jajecznicy i odkryte przypadkiem, tajemnicze dziewiętnastowieczne dokumenty. Niewiele, prawda?? A jednak młodzi ludzie z błogosławieństwem nauczyciela historii podejmują wyzwanie i po nitce zmierzają do kłębka.
Świetna, detektywistyczno-przygodowa książka, która zainteresuje najbardziej wybredne czytelnicze gusta. Jest tam wątek savoir vivre (ach, te materiałowe chusteczki, które są już dla naszych dzieci reliktem przeszłości),wątek historyczny i podkreślona konieczność poznania historii miejsca, które się odwiedza, obyczajowy, detektywistyczny i społeczny. Dzieci po raz kolejny muszą ze sobą współpracować, a w niektórych momentach na sobie polegać. Będą także musiały zaufać swojemu nauczycielowi. Będzie trochę śmiesznie, trochę strasznie, ale cały czas intrygująco. Nas w szczególności zachwycił fakt, jak bardzo ciekawi życia, dociekliwi, kreatywni i odważni są młodzi ludzie, jeśli tylko na moment oderwą się od schematycznej rzeczywistości. Nuda?? Nuda jest im zupełnie obca.
Wydana dzięki Wydawnictwo Tandem
ma twardą, kolorową, trochę intrygującą okładkę. W środku mnóstwo tekstu drukowanego większą czcionką, podzielonego na rozdziały i okraszonego zabawnymi i często typowo młodzieżowymi dialogami co sprawia, że czytanie jest przyjemnością. Ilustracje trafiają się sporadycznie, są niewielkie i czarno białe, ale przemyślane i przedstawiające kluczowe momenty fabuły. Nie może ich nie być!
Przeznaczona dla dzieciaków 9+, ciekawskich i spragnionych przygód. A my?? Polecamy ogromnie i oczywiście nie możemy się doczekać kiedy sięgniemy po kolejną część!

No, nie oszukujmy się, czekałyśmy na tę drugą część z utęsknieniem, więc kiedy nadeszła, wszystkie dotychczasowe lektury poszły w odstawkę. Na króciutko, ponieważ czytanie zajęło nam wyjątkowo mało czasu, chociaż musicie wiedzieć, że książka do najcieńszych nie należy. Po raz kolejny spotykamy się z grupą nastolatków, którzy pewnego dnia postanowili założyć Agencję...

Smieszne

Smieszne

Dupy nie rwie, szału nie robi.

Dupy nie rwie, szału nie robi.

Tytuł sugeruje mroczny klimat, tajemnicę.... Niestety zagadka jest banalna, z góry wiadomo kto jest winny. Jednak mój 6-letni syn słuchał tego z niemałym zaciekawieniem, choc były momenty, ze się nudził, zwłaszcza przez pierwsze 2 rozdziały.

Tytuł sugeruje mroczny klimat, tajemnicę.... Niestety zagadka jest banalna, z góry wiadomo kto jest winny. Jednak mój 6-letni syn słuchał tego z niemałym zaciekawieniem, choc były momenty, ze się nudził, zwłaszcza przez pierwsze 2 rozdziały.

Czytałam z synem wszystkie części podczas podróży. Zachwyciła całą moją rodzinę! Trochę tajemnicza, śmieszna a przede wszystkim wciągająca! Idealna dla dzieci, które lubią wątki kryminalne.

Czytałam z synem wszystkie części podczas podróży. Zachwyciła całą moją rodzinę! Trochę tajemnicza, śmieszna a przede wszystkim wciągająca! Idealna dla dzieci, które lubią wątki kryminalne.

Cieszę się że poprzednicy zwrócili uwagę na nieuzasadnioną niechęć autora do bezprawnie prześladowanego i gnębionego narodu ukraińskiego.
Może i powinno oddzielić się twórcę od dzieła, ale nasze dzieci mogą nie mieć tyle krytycyzmu.

Cieszę się że poprzednicy zwrócili uwagę na nieuzasadnioną niechęć autora do bezprawnie prześladowanego i gnębionego narodu ukraińskiego.
Może i powinno oddzielić się twórcę od dzieła, ale nasze dzieci mogą nie mieć tyle krytycyzmu.