Wstrząsająca seria wywiadów Agnieszki Daukszy z Polakami - przeżywcami (co za adekwatne określenie) różnych niemieckich obozów koncentracyjnych (z najbardziej znanymi Auschwitz i Ravensbruck). W ogromie dokumentów związanych z żydowskim Holokaustem, rzadka publikacja o ludobójstwie obywateli przedwojennej Polski dokonanym przez Niemców.

Wstrząsająca seria wywiadów Agnieszki Daukszy z Polakami - przeżywcami (co za adekwatne określenie) różnych niemieckich obozów koncentracyjnych (z najbardziej znanymi Auschwitz i Ravensbruck). W ogromie dokumentów związanych z żydowskim Holokaustem, rzadka publikacja o ludobójstwie obywateli przedwojennej Polski dokonanym przez Niemców.

Trudne historie, ciągle dowiaduję się czegoś nowego...
Podoba mi się, że relacje spisane są tak, jak zostały opowiedziane - takim językiem, jakiego używali rozmówcy, bez poprawek. I podoba mi się zakończenie. Jest nie tylko podsumowaniem wszystkich historii, ale i próbą uzmysłowienia, że do dziś istnieje problem z tego rodzaju wspomnieniami.

Trudne historie, ciągle dowiaduję się czegoś nowego...
Podoba mi się, że relacje spisane są tak, jak zostały opowiedziane - takim językiem, jakiego używali rozmówcy, bez poprawek. I podoba mi się zakończenie. Jest nie tylko podsumowaniem wszystkich historii, ale i próbą uzmysłowienia, że do dziś istnieje problem z tego rodzaju wspomnieniami.

Książkę przeczytałam z dużym zainteresowaniem. Jak każdą lekturę wspomnieniową koncentrującą się na osobach, które przeżyły obozy koncentracyjne, uważam ją za cenną i pouczającą. Lektura skłoniła mnie do pewnych rozmyślań, których do tej pory nie dostarczyła mi żadna książka w tym nurcie. Przede wszystkim chodzi mi o kwestie równoprawności czynienia świadectwa przez osoby, pochodzenia polskiego, które w obozie były krótko, trafiły tam pod sam koniec wojny, kiedy panowała już większa swoboda, czy występowały w pewnej uprzywilejowanej pozycji w obozie, i świadectwa osób, które w obozach spędziły kilka lat, doświadczyły większego okrucieństwa, i należały do społeczności żydowskiej. Poza tym ciekawe są zagadnienia, o których Pani Agnieszka pisze w posłowiu, np. kwestie nazewnictwa, jak choćby, które określenie jest najtrafniejsze: ocalały, przeżywca czy więzień niemieckich obozów koncentracyjnych. Poza tym interesująca jest problematyka braku porównania dla polskich i żydowskich losów wojennych, traktowania czy wykorzystywania ocalałych, którzy w książce nazywani są przeżywcami, przez kolejne systemy polityczne, kwestie wspólnotowości czy właśnie jego braku wśród tej grupy ludzi itp.. Autorka bardzo ciekawie pisze też o zmieniającej się narracji o obozach od lat 70. do współczesności z uwzględnieniem wieloletniej propagandy komunistycznej przez polityków i inteligencję w Polsce.

Książkę przeczytałam z dużym zainteresowaniem. Jak każdą lekturę wspomnieniową koncentrującą się na osobach, które przeżyły obozy koncentracyjne, uważam ją za cenną i pouczającą. Lektura skłoniła mnie do pewnych rozmyślań, których do tej pory nie dostarczyła mi żadna książka w tym nurcie. Przede wszystkim chodzi mi o kwestie równoprawności czynienia świadectwa przez osoby,...

W zamyśle książka godna pochwały. Rażą jednak błędy wielokrotnie powtarzające się. Brak odmiany właściwej dla płci. Najbardziej jednak uderzył mnie błąd ze strony 346, gdzie autorka pisze „ARBACHT” macht frei. Widać brak dbałości o szczegóły i sczytania książki przed jej publikacją.

W zamyśle książka godna pochwały. Rażą jednak błędy wielokrotnie powtarzające się. Brak odmiany właściwej dla płci. Najbardziej jednak uderzył mnie błąd ze strony 346, gdzie autorka pisze „ARBACHT” macht frei. Widać brak dbałości o szczegóły i sczytania książki przed jej publikacją.

Po przeczytaniu tej książki nasunęła mi się pewna myśl, na którą nakierowała mnie jedna z bohaterek tego wywiadu. Kim bym była gdybym przeżyła Auschwitz? W sensie jakim byłabym człowiekiem. Nie potrafię sobie wyobrazić co by było gdybym trafiła do tego piekła. Cieszę się natomiast,że mogłam poznać nowe historię przezywców ( tak nazywa ich autorka ),podoba mi się to określenie. Dotychczas nazywani byli jako ocaleni ale ich nikt przecież nie ocalił, ocalili się sami. Podoba mi się również forma tej książki bo tak naprawdę nie sama Pani Agnieszka jest tu autorką lecz wszyscy Ci, których chciała wysłuchać. Idea "rwanych opowieści" jest zupełnie innym wymiarem wywiadu, z którym miałam styczność do momentu przeczytania Klubu Auschwitz, w tym przypadku autorka pozwala po prostu mówić. Nie ma sztywnych ram dziennikarskiego wywiadu i odpowiedzi, które chce przeczytać czytelnik. Są historię prawdziwe, czasem pewnie odrzucające ale Ci ludzie to przeżyli i uważam,że im szczerzej o tym mówią tym bardziej kolejne pokolenia będą mogły sobie wyobrazić to "niemożliwe".

Rozmówcy:

Stefan Lipniak
Helena Dunicz-Niwińska
Alfreda Gorączko
Julian Wieciech
Władysława/Barbara Wiecha
Halina Krzymowska
Ewa Żelechowska i Anna Puchajda
Karol Tendera
Lidia Maksymowicz

Po przeczytaniu tej książki nasunęła mi się pewna myśl, na którą nakierowała mnie jedna z bohaterek tego wywiadu. Kim bym była gdybym przeżyła Auschwitz? W sensie jakim byłabym człowiekiem. Nie potrafię sobie wyobrazić co by było gdybym trafiła do tego piekła. Cieszę się natomiast,że mogłam poznać nowe historię przezywców ( tak nazywa ich autorka ),podoba mi się to...

Bardzo interesująca pozycja. Czytałam po jednym rozdziale na dzien, co pozwoliło zagłębić się w każdą historię, a były one doprawdy wciągające. Książka w postaci wywiadów - nadaje to opowieści cech autentyczności i jakby podążamy tokiem myślenia osoby mówiącej. Najbardziej przerażający jest dla mnie fakt jak wiele okropności osoby te doświadczyły w bardzo krótkim czasie. Czytam i czytam i wydaje mi się, przez ogrom doświadczeń, że osoba ma już w tej opowieści z 40 lat, a tu nagle okazuje się, że dopiero 17! To było bardzo szokujące. Polecam książkę, przede wszystkim dlatego, że przedstawia znany temat w nowej, innej formie.

Bardzo interesująca pozycja. Czytałam po jednym rozdziale na dzien, co pozwoliło zagłębić się w każdą historię, a były one doprawdy wciągające. Książka w postaci wywiadów - nadaje to opowieści cech autentyczności i jakby podążamy tokiem myślenia osoby mówiącej. Najbardziej przerażający jest dla mnie fakt jak wiele okropności osoby te doświadczyły w bardzo krótkim czasie....

Nie byłam w stanie przeczytać całości. Momentami chwytało za gardło. Moim zdaniem siła jest właśnie to, że wywiady/opowieści, są takie zwyczajne, proste, bez wirtuozerii literackiej. Czyta się jak opowieść własnych dziadków...

Nie byłam w stanie przeczytać całości. Momentami chwytało za gardło. Moim zdaniem siła jest właśnie to, że wywiady/opowieści, są takie zwyczajne, proste, bez wirtuozerii literackiej. Czyta się jak opowieść własnych dziadków...

Średnia.

Średnia.

Przejmująca lektura, pełna ludzkiej prostoty i cierpienia i takiej nadziei i beznadziei jednocześnie...

Przejmująca lektura, pełna ludzkiej prostoty i cierpienia i takiej nadziei i beznadziei jednocześnie...

Relacje ,,przeżywców'', tych którzy przeżyli nazistowskie obozy.Ich doświadczenia położyły się cieniem na całym ich życiu.

Relacje ,,przeżywców'', tych którzy przeżyli nazistowskie obozy.Ich doświadczenia położyły się cieniem na całym ich życiu.