Po lekturze powieści "Studium w szkarłacie", otwierającej cykl o Sherlocku Holmesie i doktorze Watsonie, nienasycona ich przygodami postanowiłam sięgnąć po drugi z kolei tomik – "Znak czterech".
Chociaż naprawdę wciągnęłam się w „nowe” przygody Sherlocka Holmesa, to nie było już aż takich fajerwerków jak w przypadku poprzedniej części przygód tego charyzmatycznego bohatera.
Tym razem Arthur Conan Doyle rzuca nas w wir przygód, w którym znany już nam duet Holmes-Watson ma za zadanie rozwikłać zagadkę rabunku tajemniczego skarbu, którego część miała być zwrócona pewnej sympatycznej pani Morstan.
Jak to zwykle w przypadku tajemniczych skarbów i ich kradzieży bywa, śmierć zaczeła zbierać swoje żniwo. W powieści nie brakuje trupów, które są znakomitym polem do zaprezentowania umiejętności dedukcyjnych Sherlocka Holmesa. Autor tym razem również nie szczędzi nam intryg oraz interesujących wątków pobocznych. Choć zdecydowanie pod tym względem lepiej wypada "Studium w szkarłacie". W "Znaku czterech" Doyle raczy nas jednak dodatkowymi wątkami z życia osobistego głównych bohaterów. Mamy tu wątek miłosny doktora Watsona, oraz eksperymenty z używkami Sherlocka. Dzięki temu zabiegowi odniosłam wrażenie, że zbliżyłam się do tych postaci i poznałam je lepiej. I tu zaskoczenie - okazało się, że Holmes, nie jest wcale tak idealnie krystaliczną osobowością, jak się wydawało na samym początku.
Podsumowując, „Znak czterech” to całkiem ciekawa historia pełna tajemnic. To opowieść z zagadką, którą rozwikłać może tylko on – jedyny w swoim rodzaju detektyw, którego największą bronią jest jego własny umysł.
Przyjemnie mi się czytało dalsze przygody bohaterów, choć czułam pewien niedosyt. Być może dla tego, że budowa fabuły nie różniła się zbytnio od tej z poprzedniej części i była dość przewidywalna. To trochę psuło zabawę. Mimo wszystko z nadzieją sięgnę niedługo po kolejną książkę z tego cyklu. Może autor nie popełni tego samego błędu i czymś mnie jeszcze zaskoczy. To się okaże wkrótce.

Po lekturze powieści "Studium w szkarłacie", otwierającej cykl o Sherlocku Holmesie i doktorze Watsonie, nienasycona ich przygodami postanowiłam sięgnąć po drugi z kolei tomik – "Znak czterech".
Chociaż naprawdę wciągnęłam się w „nowe” przygody Sherlocka Holmesa, to nie było już aż takich fajerwerków jak w przypadku poprzedniej części przygód tego charyzmatycznego bohatera....

Trochę słabsza od poprzednika ale dalej warto przeczytać

Trochę słabsza od poprzednika ale dalej warto przeczytać

Zapraszamy was dzisiaj na recenzję kolejnej sprawy znanego wszystkim angielskiego detektywa Sherlocka Holmes’a i jego nieodłącznego kronikarza, Dra Watsona. Seria Wydawnictwa Tandem zatytułowana „Klasyka dla dzieci” jest po prostu wspaniała: znajdziecie tam dostosowane do czytelniczych możliwości młodego odbiorcy najbardziej znane dzieła napisane językiem przystępnym i zrozumiałym. Ich uproszczone wersje na długo pozostaną w pamięci i zainspirują dzieciaki, które dopiero zaczynają swoją przygodę z czytaniem. Sherlock Holmes jest postacią tak inspirującą, że jego naśladowcami są zarówno chłopcy, jak i dziewczynki. Nie można nie lubić tego trochę zadufanego w sobie bohatera przekonanego o własnej nieomylności, egoistycznego, nieczułego, ale jednocześnie tryskającego ponadprzeciętną inteligencją, podobnie jak nie można nie czuć wzruszenia i ciepła w sercu na myśl i wrażliwym, zupełnie innym niż Sherlock – doktorze Watsonie. Mężczyźni wspólnie wynajmują londyńskie mieszkanie znajdujące się przy ulicy Backer Street 221, które jednocześnie jest biurem, gdzie przychodzą potrzebujący porady bądź pomocy detektywa. Tym razem pojawia się oszałamiająco piękna dziewczyna, której ojciec, oficer stacjonujący w Indiach zaginął dziesięć lat temu w tajemniczych okolicznościach. I kiedy już pogodziła się z losem sieroty i ułożyła sobie życie na nowo, zaczynają przychodzić adresowane do niej przesyłki, w których znajduje się jedna drogocenna perła. Tych pereł ma już kilka, ale kiedy otrzymuje także list z informacją, że jej krzywda zostanie pomszczona, przerażona kobieta nie widzi innego wyjścia, jak uzyskanie pomocy detektywa. I kiedy Sherlock używa swojej inteligencji, by wyjaśnić zagadkę, która jak się okazuje, sięga wiele lat w przeszłość, Dr Watson obdarza piękną Mary szczerym, prawdziwym uczuciem.
Cóż. Łatwo nie będzie, ponieważ Sherlocka tak pochłonie nowe wyzwanie, że zabraknie mu nawet czasu na ulubioną melancholię i grę na skrzypcach, a Watson, zauroczony Mary Morstan na świat będzie patrzył przez różowe okulary. Skarb, morderstwo, nocne ekspedycje, pościg po Tamizie, niebezpiecznie wysoki poziom adrenaliny, tajemniczy „znak czterech”, zemsta – rozwiązanie zagadki okaże się prawdziwym wysiłkiem intelektualnym. Akcja toczy się szybko, a sukcesywnie odkrywane wydarzenia z przeszłości wspaniale korelują się z tymi toczącymi się w roku 1882. Nawiązanie do przeszłości, trudniejsze słowa (angielskie nazwy czy stricte wiktoriańskie zwroty mogą sprawić odrobinę trudności, ale z pomocą rodzica wszystko można) Dziewiętnastowieczny Londyn wraz z jego mieszkańcami dodają uroku i wyjątkowości lekturze, którą czyta się jednym tchem. To fascynujące doświadczenie uczące logicznego myślenia, analizy, dedukcji i kreujące spostrzegawczość odbiorcy
Grubsza książka, posiadająca twardą okładkę w odcieniach ciemnego fioletu w środku zawiera mnóstwo tekstu i czarno-białe ilustracje. Kolejny plus – większa czcionka ułatwia czytanie nawet młodszemu dziecku. Polecamy ogromnie dzieciakom 7+.

Zapraszamy was dzisiaj na recenzję kolejnej sprawy znanego wszystkim angielskiego detektywa Sherlocka Holmes’a i jego nieodłącznego kronikarza, Dra Watsona. Seria Wydawnictwa Tandem zatytułowana „Klasyka dla dzieci” jest po prostu wspaniała: znajdziecie tam dostosowane do czytelniczych możliwości młodego odbiorcy najbardziej znane dzieła napisane językiem przystępnym i...

Recenzja zbiorowa tomów 1 -4
Sherlocka Holmesa nie trzeba nikomu przedstawiać, to znany i dosyć specyficzny detektyw, jednak to wersja bardziej dla dzieci – z pewnością krótsza i przystępniejsza, a ja jestem dowodem, że trafi nie tylko do tych młodszych czytelników, ale też tych starszych.

„Studium w szkarłacie”, „Znak Czterech”, „Błękitny Karbunkuł” i „Nakrapiana przepaska” to oczywiście sprawy, którymi Holmes i Watson się zajmowali, ten drugi jest narratorem i sprawnie, a także niezwykle barwnie opowiada te historie. Tajemniczość oczywiście utrzymana na odpowiednim poziomie dla grupy docelowej. Klasyka dla dzieci od wydawnictwa Tandem idealnie nadaje się do oswajania z gatunkiem. Bohaterowie są dosyć subtelnie ukazani – nie są zbyt zaawansowani czy wybitnie barwni, jednak przyjemni w odbiorze i równie interesujący. Ogromnym plusem jest duża i prosta czcionka, kolejnym są ładne i częste ilustracje, które pasują do okładki. Co więcej, te książki nie są jakieś długie, ale ciekawe, jednak głównej objętości nadaje im spora czcionka. Skoro jesteśmy już przy kwestii okładek – porządna twarda oprawa z ładnymi grafikami, które oczywiście nawiązują do wnętrza.
Czytało mi się przyjemnie i błyskawicznie, jednak to zdecydowanie lekkie powieści dla młodszych, no i nie oszukujmy się, niezbyt wiele emocji nam (starszym) dostarczy.


Reasumując, to naprawdę dobre książki z serii „Klasyka dla dzieci”, która z pewnością umili młodszym trochę czasu i godzinkę tym nieco (nieco) starszym. Co więcej, to adaptacje na podstawie oryginalnych tekstów Arthura Conana Doyla w wykonaniu Stephanie Bandet, która z pewnością złagodziła i nieco przystosowała je dla młodszych. Szczerze polecam, czyta się je błyskawicznie i przyjemnie, z pewnością trafi do gustów tych nieco młodszych.

Pozdrawiam, Sara ❤

Recenzja zbiorowa tomów 1 -4
Sherlocka Holmesa nie trzeba nikomu przedstawiać, to znany i dosyć specyficzny detektyw, jednak to wersja bardziej dla dzieci – z pewnością krótsza i przystępniejsza, a ja jestem dowodem, że trafi nie tylko do tych młodszych czytelników, ale też tych starszych.

„Studium w szkarłacie”, „Znak Czterech”, „Błękitny Karbunkuł” i „Nakrapiana...

Nigdy nie przepadałam za klasyką, chyba że mowa o mitach wszelakich, zawsze omijałam ją szerokim łukiem i to z wzajemnością. Jednak przychodzi taki moment, w który człowiek postanawia przełamać pewne schematy oraz wyjść ze swojej strefy komfortu... A gdy chwilę wcześniej ukończył coś, co nawiązuje do klasyki o sławnym angielskim detektywie, wówczas grzechem byłoby nie zabrać się na dzieło, które było inspiracją dla innej książki. I tak oto rozpoczęła się moja przygoda z Sherlockiem Holmesem. Dodam – bardzo udana.

Nie ukrywam też, że duży wpływ na podjęcie decyzji o tym, czy sięgnąć po te wydania Klasyki dla dzieci Wydawnictwa Tandem, miał fakt, iż w domu rozprawiać muszę się z dwójką bardzo ciekawskich chłopców, którzy codziennie zasypują mnie milionem pytań, a i sami węszą niczym wyszkolone psy myśliwskie w poszukiwaniu rzeczy, które niekoniecznie powinny zostać przez nich odkryte, jak chociażby skrzynka z licznikami. Więc tak, lektura przygód Sherlocka Holmesa winna być „odhaczona”, bo to rewelacyjna rozrywka.

Najfajniejsze w książkach dla dzieci, gdy ma się prawie trzy dekady na karku, jest to, że czyta się błyskawicznie. Że wraca się do czasów dzieciństwa, nawet jeśli w tym dzieciństwie tej konkretnej książki się nie znało, i można cieszyć się błogim odpoczynkiem. A gdy czyta się te książki wraz z własnymi pociechami, człowiekowi serce rośnie, gdy i oni z wypiekami na twarzy poznają kultową postać i czekają na więcej. Tak jak i ja. Bo naprawdę czekam. I na te miny zdziwionych ludzi w autobusach również (bo to głównie tam rozprawiałam się ze śledztwami wraz z Holmesem i Watsonem!).

Fantastyczna w tej serii jest wielkość czcionki, która nadaje się i do nauki czytania i do przyjemnego zgłębiana treści, gdy już tę trudną umiejętność składania liter w słowa, a słów w zdania się opanuje. Do tego pojawiają się w Sherlocku Holmesie wstawki, będące wyjaśnieniami pewnych zagadnień, jak np. czym była taksówka konna. Pojawiają się także np. fragmenty artykułów w gazetach, które są świetnie wyróżnione w odniesieniu do tekstu i sprawiają, że całość jest ciekawsza dla oka.
Do tego proste zdania i słownictwo dostosowane do wieku czytelników, dla których została stworzona ta seria. Czy może być coś lepszego?
Owszem. Cała seria na półce.

Czy więc warto zapoznać naszych milusińskich z postacią detektywa, który był szalenie spostrzegawczy, a jego umysł pracował lepiej niż niejeden komputer? Oczywiście, że tak!

Nigdy nie przepadałam za klasyką, chyba że mowa o mitach wszelakich, zawsze omijałam ją szerokim łukiem i to z wzajemnością. Jednak przychodzi taki moment, w który człowiek postanawia przełamać pewne schematy oraz wyjść ze swojej strefy komfortu... A gdy chwilę wcześniej ukończył coś, co nawiązuje do klasyki o sławnym angielskim detektywie, wówczas grzechem byłoby nie...

Sherlock Holmes dla dzieci, czy to dobry pomysł? Gdyby czytać im na dobranoc oryginalną wersję Arthura Conana Doyla, pewnie niewiele by zrozumiały, a niektóre opisy mogłyby być zbyt brutalne. Myślę, że nie byłoby to łatwe zadanie, ze względu choćby na język, którym posługiwał się autor.

Jednak jest bardzo ciekawe rozwiązanie. Oryginalne przygody Sherlocka Holmesa i Dr Watsona zostały dostosowane i uproszczone do potrzeb młodego czytelnika. Spokojnie, nie martwcie się, książki nic na tym nie straciły i zostały sygnowane przez Arthura Conan Doyl’a. Nadal są pełne nietuzinkowego humoru, zachwycają pomysłowością i genialnością tytułowego bohatera, nie ujmując wielu zasług Doktora Watsona. Najnowsze adaptacje dla dzieci wciągnęły nie tylko nasze pociechy, ale i nas, rodziców. Każdy z nas był ciekaw, jak zakończy się historia.

Dodam, że obie książki Studium w szkarłacie i Znak czterech są wydane bardzo efektownie. Czcionka jest wystarczająco duża dla dziesięciolatka, który bez trudu będzie mógł sam zagłębić się w temat. Dodatkowo na marginesie dodawane są ciekawostki wyjaśniające np. co kryło się pod hasłem “taksówka” w dziewiętnastowiecznym Londynie. Ponadto odnajdziemy też kilka ilustracji, które oddają charakter tamtych czasów.
https://wrolimamy.pl/recenzja/sherlock-holmes-dla-dzieci-studium-w-szkarlacie-i-znak-czterech/

Sherlock Holmes dla dzieci, czy to dobry pomysł? Gdyby czytać im na dobranoc oryginalną wersję Arthura Conana Doyla, pewnie niewiele by zrozumiały, a niektóre opisy mogłyby być zbyt brutalne. Myślę, że nie byłoby to łatwe zadanie, ze względu choćby na język, którym posługiwał się autor.

Jednak jest bardzo ciekawe rozwiązanie. Oryginalne przygody Sherlocka Holmesa i Dr...

Tak samo dobra jak część pierwsza 😊 będę czytać kolejne☺

Tak samo dobra jak część pierwsza 😊 będę czytać kolejne☺

"Wystarczy wyeliminować rzeczy niemożliwe, by zostało nam to, co musi być prawdziwe, nawet jeśli brzmi nieprawdopodobnie."

Fantastycznie wkręciliśmy się z młodzieżą w serię, druga odsłona i ponownie bardzo dobra ocena. Przygodę czytelniczą w wyczuciem dostosowano do percepcji młodych czytelników, a i sama z ogromną przyjemnością zagłębiam się w adaptację, sprawiła wielką radość. Wraz z wybitnym detektywem Sherlockiem Holmesem i doktorem Johnem Watsonem rozwiązywaliśmy zagmatwaną zagadkę, sprzed dziesięciu lat, zadziwiającego zniknięcia mężczyzny, oficera stacjonującego kiedyś w Indiach.

Po pomoc w rozwikłaniu tajemnicy zwróciła się jego urocza córka Mary Morstan. Młoda kobieta całkowicie zawróciła w głowie przyjacielowi Sherlocka. Sprawa kryminalna oscylowała wokół ogromnego skarbu, starej kartki papieru, której znaczenia nikt nie potrafił odgadnąć, a także zadziwiającego listu. Szybko okazało się, że w pierwszej kolejności trzeba było ustalić, jak i dlaczego zamordowano majora Sholto, dobrego znajomego poszukiwanego oficera. Holmes i Watson musieli występować w przebraniu, udawać się na wieczorne ekspedycje, brać udział w szalonym pościgu, oraz korzystać z pomocy wyjątkowo uzdolnionego psa.

Tym razem Sherlock nie narzekał na nudę, nie wpadał w melancholię, jak mu się wcześniej zdarzało, mało raczył grą na skrzypcach i skomplikowanymi opowieściami potwierdzającymi wybitną znajomość historii kryminalistyki, ale zanurzał się w stymulację intelektualną. Wreszcie trafiła mu się zagadka stanowiąca prawdziwe wyzwanie. Dość szybko łączył pojawiające się dowody i fakty, ale czy faktycznie podążał właściwym tropem? Czy dokonał właściwej analizy sytuacyjnej? Czy znów pokonał w rywalizacji na logiczne myślenie reprezenta Scotland Yardu?

Mnóstwo ciekawie opisanych przygód, niektóre naznaczone ryzykiem i niebezpieczeństwem, inne serdecznością i przyjaźnią, a pozostałe dobrym humorem. Narracja przyjazna, angażowała uwagę młodych pasjonatów detektywistycznych zagadek, sugestywnie wkręcała w akcję, dynamicznie prowadziła po incydentach. Rewelacyjnie zachowany styl retro, skoczyliśmy do tysiąc osiemset osiemdziesiątego drugiego roku, zarówno w treści, jak i w ilustracjach, które atrakcyjnie dopełniały słowa. Zerknijcie na wrażenia po spotkaniu z pierwszym tomem serii, "Studium w szkarłacie", tam więcej informacji o kluczowych postaciach. Niecierpliwie wyczekujemy kolejnych tomów serii.

bookendorfina.pl

"Wystarczy wyeliminować rzeczy niemożliwe, by zostało nam to, co musi być prawdziwe, nawet jeśli brzmi nieprawdopodobnie."

Fantastycznie wkręciliśmy się z młodzieżą w serię, druga odsłona i ponownie bardzo dobra ocena. Przygodę czytelniczą w wyczuciem dostosowano do percepcji młodych czytelników, a i sama z ogromną przyjemnością zagłębiam się w adaptację, sprawiła wielką...

Ciekawie sie czyta dla miłośników wyrafinowanych intryg
Polecam

Ciekawie sie czyta dla miłośników wyrafinowanych intryg
Polecam

Pozycja idealna dla wszystkich fanów powieści detektywistycznych, niezależnie od wieku. To książka która łączy klasykę z przystępnym językiem.

Pozycja idealna dla wszystkich fanów powieści detektywistycznych, niezależnie od wieku. To książka która łączy klasykę z przystępnym językiem.