Za oknem wciąż zimno, więc nieustannie wzdycham za cieplejszymi miesiącami. W pogodzeniu się z tą wielką tęsknotą z pewnością nie pomogli mi „Letnicy”… Szósty zeszyt „Wydziału 7.” osadzony został nad pięknym jeziorem, słoneczko świeci, ptaszki śpiewają, a ja żałuję, że mnie tam nie ma. Scenariusz komiksu napisany został przez Tomasza Kontnego, rysunki wykonał Krzysztof Owedyk, który razem z Robertem Adlerem odpowiadał również za kolor. Jakie tym razem przygody czekają dobrze już znanych bohaterów?

Wydział 7. został skutecznie rozwiązany i wymazany z kart historii. Nie przeszkadza to jednak w poszukiwaniu kolejnych tajemnic. Filip Dobrowolski, Bogumiła Fiszer oraz Jakub Lange spotykają się ponownie… Pod osłoną letnich wakacji wybierają się nad Jezioro Długie w Węsiorach. Stanowi to jednak wyłącznie przykrywkę – w rzeczywistości planują zbadać nieliczne tropy odnalezione w teczce Szymona Wilka. Tajemnica, jaką skrywa mężczyzna, wydaje się być niezwykle niepokojąca. W tym samym czasie w okolicy dzieją się dziwne rzeczy – córka Filipa oraz siostrzenica Bogumiły znikają. Poszukiwania muszą być dynamiczne: w tym jeziorze już kiedyś utonęła grupa dzieci. Okoliczności ich śmierci nie należały do zwyczajnych.

Opowieść nabiera tempa, pojawiają się nowe, intrygujące wątki. Niezwykłe wydarzenia z poprzednich zeszytów powoli zaczynają łączyć się ze sobą. O ile sam aspekt paranormalny nie dominuje zanadto w tej części, o tyle motyw śledztwa w sprawie Wilka to ciekawa odskocznia od dotychczasowych przygód. Czymś, co szczególnie muszę wyróżnić w tej opowieści, jest wręcz hiperrealistyczne przedstawienie postaci wędkarza. Mąż Fiszer to niemal istne ucieleśnienie wojownika trzciny, który bawi i uczy – może i ma mało linii dialogowych, jednak jak zapada przy tym w pamięć! Mówiąc o dialogach – prowadzone są one naprawdę sprawnie, nadają rytm całej opowieści, nawet jeśli nie należy ona do najdłuższych.

Od strony czysto rysunkowej przyznam, że czuję się odrobinę… dziwnie. Jest tu bardzo jasno, sielsko, żywo – z jednej strony to odświeżające po tak ponurych zeszytach, jednak taka gama kolorów wypada mimo wszystko nietypowo. Zdecydowanie lepiej odnajdywałam się w scenach nocnych, gdy las stawał się mroczny i nieprzenikniony. Same plansze wypadają atrakcyjnie i nie mam do nich szczególnych zastrzeżeń – są miłe dla oka, a leśne licha wyglądają dość ciekawie. Odniosłam przy tym jednak wrażenie, że postać Ewy (córki majora Dobrowolskiego) wygląda tutaj niemal zupełnie inaczej niż w „Dobranocce”… Najbardziej jednak podoba mi się sama okładka, która, szczerze powiedziawszy, przeraża chyba najbardziej w tym zeszycie. Z udanych nowości: po wewnętrznej stronie okładki od tej części pojawiły się miniaturowe portrety bohaterów, którzy wystąpią w opowieści. Dodatki stanowią głównie prezentację szkiców wcześniejszych etapów pracy, jednak pojawiły się też drobne dokumenty związane z działalnością nieoficjalnego już „Wydziału 7.”.

„Letnicy” stanowią udany komiks, chociaż w pewnych aspektach nie zachwycają tak, jak niektóre poprzednie w tej serii. Mimo wszystko wprowadzenie większej tajemnicy wypadło dobrze, historia nadal ciekawi, a ja nie odczuwam niechęci przed sięgnięciem po kolejne zeszyty. Szósta część opowieści otrzymuje ode mnie ocenę 7/10.

Za oknem wciąż zimno, więc nieustannie wzdycham za cieplejszymi miesiącami. W pogodzeniu się z tą wielką tęsknotą z pewnością nie pomogli mi „Letnicy”… Szósty zeszyt „Wydziału 7.” osadzony został nad pięknym jeziorem, słoneczko świeci, ptaszki śpiewają, a ja żałuję, że mnie tam nie ma. Scenariusz komiksu napisany został przez Tomasza Kontnego, rysunki wykonał Krzysztof...

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3205-wydzial-7-pakiet-1-6

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3205-wydzial-7-pakiet-1-6

Na plus "Letników" zaliczyć można na pewno mitologię - osobiście lubię słowiańską demonologię, a tutaj mamy do czynienia właśnie ze stworami do niej należącymi. Jest swojsko, ale i tajemniczo. Co jeszcze może się podobać? Rozbudowa protagonistów - tym razem dowiadujemy się nieco więcej na temat ich prywatnego życia. I choć nie dostajemy żadnych przełomowych informacji, to dobrze widzieć, że scenarzysta dba o ten element komiksu, to bowiem umacnia przywiązanie czytelnika do bohaterów.

Minusem jest za to tradycyjna objętość zeszytu i zamknięcie na jej przestrzeni całej historii. W pierwszym sezonie raz mieliśmy do czynienia z opowieścią rozpisaną na dwa zeszyty ("Żywa woda" i "Martwa woda") i był to naprawdę dobry wybór. Teraz jednak, któryś raz z rzędu, dostajemy formułę "monster of the week", co odrobinę rozczarowuje. Ja chętnie bym przyjął jeden story-arc, rozpisany na te sześć zeszytów, bo takie szybkie zamykanie wątków jak tu daje wrażenie niepożądanej skrótowości.

Otwarcie drugiego sezonu "Wydziału 7" jest ostatecznie całkiem dobrym komiksem, a na tle dość przeciętnego zakończenia pierwszej serii, wypada na szczęście zauważalnie lepiej.

Na plus "Letników" zaliczyć można na pewno mitologię - osobiście lubię słowiańską demonologię, a tutaj mamy do czynienia właśnie ze stworami do niej należącymi. Jest swojsko, ale i tajemniczo. Co jeszcze może się podobać? Rozbudowa protagonistów - tym razem dowiadujemy się nieco więcej na temat ich prywatnego życia. I choć nie dostajemy żadnych przełomowych informacji, to...

To kolejny zeszyt "Wydziału 7", który powoduje tylko ogromny niedosyt. Historia jest jak zwykle intrygująca, jednak ponownie zanim się na dobre rozpocznie to już przechodzimy do ostatniej strony zeszytu. To wręcz karygodne, że Tomasz Kontny tak bardzo nie wykorzystuje potencjału tej serii, bo obfituje ona w doskonałe pomysły, które po prostu nie są wykorzystywane nawet najmniejszym stopniu. "Letnicy" są jakby wersją demo, czymś, co ma zainteresować czytelnika i sprawić, że chętnie sięgnie po pełną wersję produktu. Problem jednak w tym, że pełna wersja nie istnieje i ostateczny produkt czytelnik trzyma właśnie w ręku. To jest największy problem serii "Wydział 7". Poza tym nie ma się do czego przyczepić, bo warstwa graficzna jest klarowna, historia jak już wspomniałem jest opowiedziana na skróty i naprawdę mocno trzymam kciuki za to, żebyśmy kiedyś dostali porządny i obszerny komiks z serii "Wydział 7", bo ile można dostawać same "teasery"?

To kolejny zeszyt "Wydziału 7", który powoduje tylko ogromny niedosyt. Historia jest jak zwykle intrygująca, jednak ponownie zanim się na dobre rozpocznie to już przechodzimy do ostatniej strony zeszytu. To wręcz karygodne, że Tomasz Kontny tak bardzo nie wykorzystuje potencjału tej serii, bo obfituje ona w doskonałe pomysły, które po prostu nie są wykorzystywane nawet...

Ależ mnie zaskoczyła!
Leżał sobie komiks na straganie. Kupiłam, by czymś czas podróży zabić a tu - proszę! - kryminał fantsy i to całkiem niezły. Obrazy dopracowane. Dialogi spójne. Na dodatek ma części i wcześniejsze, i późniejsze! Będę czytać!

Ależ mnie zaskoczyła!
Leżał sobie komiks na straganie. Kupiłam, by czymś czas podróży zabić a tu - proszę! - kryminał fantsy i to całkiem niezły. Obrazy dopracowane. Dialogi spójne. Na dodatek ma części i wcześniejsze, i późniejsze! Będę czytać!

Wydział 7, pomimo rozwiązania, nie zamierza spocząć na laurach. W wielkiej konspiracji umawiają się na pobyt w Węsiorach na Pojezierzu Kaszubskim. Oficjalnie – odpoczynek, nieoficjalnie szukają śladów po obozie dla dzieciaków, który tutaj był tuż po wojnie. Jednym z obozowiczów był ich kolega z wydziału, Szymon Wilk. Próbują odkryć jego tajemnice z dzieciństwa. Droga do poznania jest jednak kręta, a sekrety nie lubią być odkrywane.
Ten odcinek to z pewnością skok jakościowy w górę. Pomimo kiepskiego poprowadzenia wątku Bagniewskiej, całość przykuwa od początku do końca. Szczególnie dobrze motyw dwóch dziewczynek, które przyjeżdżają z naszymi bohaterami, a lokalne istoty zaczynają wykazywać zainteresowanie nimi. A finałowy dialog nad jeziorem, który prowadzi Dobrowolski z emisariuszem przeciwników daje sporo do myślenia. Za historię Kontnemu należą się zatem brawa,nie licząc tego małego faux pas z gospodynią.
Strona wizualna jest równie ciekawa. Owedyk, dla bardziej obeznanych z undergroundowym komiksem znany jako Prosiak, tworzy historię w prostych kreskach, jednak z odpowiednich momentach, gdy światy zaczynają się przenikać, tworzy detale, od których ciężko oderwać wzrok.
Seria jak najbardziej jest zachęcająca, zabawa konwencją, podsuwająca jednak wyobraźni skojarzenia z Hellboyem i jego grupą BBPO. Na szczęście autorzy poszli swoją ścieżką i nie wybrali na głównego bohatera jakiejś wariacji Twardowskiego czy diabła Rokity. Chwała im za to i oby utrzymali poziom.
+ „swojskie” klimaty, licho, kreska w starym stylu
- wątek Bagniewskiej

Wydział 7, pomimo rozwiązania, nie zamierza spocząć na laurach. W wielkiej konspiracji umawiają się na pobyt w Węsiorach na Pojezierzu Kaszubskim. Oficjalnie – odpoczynek, nieoficjalnie szukają śladów po obozie dla dzieciaków, który tutaj był tuż po wojnie. Jednym z obozowiczów był ich kolega z wydziału, Szymon Wilk. Próbują odkryć jego tajemnice z dzieciństwa. Droga do...