Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie tak dawno pisałam o filmie, a po jego obejrzeniu po raz kolejny sięgnęłam po książkę… „Misery” autorstwa Stephena Kinga pierwszy raz była czytana przeze mnie ponad sześć lat temu. Choć minęło tyle czasu, a ja znajduję się już w zupełnie innym punkcie mojego życia – to wciąż naprawdę porywająca lektura.

Mgła… Słychać w niej wszystko, nawet mimo nagich pali bólu, których nie zdołał przykryć przypływ… Paul Sheldon budzi się w niezwykle niepokojących okolicznościach – całe nogi go bolą, a do ust wdziera się nieświeży oddech wybawicielki, która usiłuje go resuscytować. Świadomość przypływa i odpływa po tym, jak w wypadku samochodowym uległ poważnym obrażeniom. To jednak dopiero początek przeprawy przez otaczający terror: znalazł się w domu swej najzagorzalszej wielbicielki, której bardzo nie podoba się zakończenie najnowszej powieści o przygodach Misery Chastain. Szaleństwo kobiety zgotuje mu prawdziwe piekło, w którym lepszym losem wydaje się być śmierć…

Ta powieść ma wszystko, co dobre, gdy mowa o psychopatach. Annie Wilkes swymi brutalnymi pomysłami plasuje się bardzo wysoko w rankingu kobiet, na które nikt nie chciałby trafić na swej drodze. Osaczenie towarzyszące głównemu bohaterowi potrafi wywołać niepokój, a każda kolejna kara, którą diabelska pielęgniarka wciela w życie po prostu przeraża – im dalej, tym bardziej nieprzewidywalna się staje. Pozycja ta jest przy tym dużo mocniejsza niż swa ekranizacja, która zrezygnowała z co bardziej krwawych koncepcji… a niektóre potrafią być tu naprawdę obrzydliwe. Strach Paula zdecydowanie może udzielić się czytelnikowi. Nikt nie jest bezpieczny, gdy Annie czai się w pobliżu!

Aż dziw to przyznać, jednak tę książkę czyta się po prostu dobrze. Nie jest toporna, napisano ją zgrabnie, nieustannie powtarzające się frazy nie są w żadnym stopniu wulgarne czy odrzucające, co czasem potrafi się zdarzyć temu autorowi. Od strony stylistycznej wypada to wszystko naprawdę udanie – dialogi odpowiednio trzymają w napięciu, z kolei Paul i Annie wydają się być z krwi i kości, a nie wyłącznie tłem wyciętym z kartonu. Opisy się aż tak nie dłużą, choć nie każdy był dobry. Ciekawym konceptem okazało się przeplatanie wydarzeń z fragmentami pisanej powieści. Bardziej fascynująca jest jednak sama idea niż rzeczywista treść tej „powieści w powieści”. Z pewnością nie byłabym największą wielbicielką cyklu o Misery Chastain…

Mogę polecić z czystym sumieniem tę pozycję. Nawet tym, którym styl autora niekoniecznie leży – tu wypada on nadzwyczaj przyzwoicie. Warto zapoznać się z tym thrillerem, to niezły straszak, o którym długo będzie się pamiętało. Z mojej strony zyskuje on 8/10, jeśli jeszcze nie mieliście okazji przeczytać – naprawdę sprawdźcie, może was również zachwyci.

Nie tak dawno pisałam o filmie, a po jego obejrzeniu po raz kolejny sięgnęłam po książkę… „Misery” autorstwa Stephena Kinga pierwszy raz była czytana przeze mnie ponad sześć lat temu. Choć minęło tyle czasu, a ja znajduję się już w zupełnie innym punkcie mojego życia – to wciąż naprawdę porywająca lektura.

Mgła… Słychać w niej wszystko, nawet mimo nagich pali bólu, których...

Zbliżam się do końca dotychczasowej przygody z „Wydziałem 7.”, doganiając najnowsze zeszyty. „Savasana” to 11 odsłona serii, która usiłuje ponownie rozpocząć działania tajnej jednostki do spraw paranormalnych. Autorem scenariusza jest Tomasz Kontny, a za rysunki odpowiada Rafał Szłapa.

Szymon Wilk z wielkimi problemami wraca do normalnego życia. Z powodu przebytej traumy nie ma zaufania do specjalistów psychiatrii, podejmuje więc próbę sięgnięcia po alternatywne metody terapii. W czasie, gdy Szymon ćwiczy kolejne pozycji jogi, major Dobrowolski razem z doktor Fiszer prowadzą śledztwo. Warszawą wstrząsa podejrzana fala kradzieży artefaktów okultystycznych, a przestępca jest niezwykle nieuchwytny. Któż jednak za tym stoi i do czego potrzebuje skradzionych przedmiotów?

Z wielkim bólem przyznam, że czuję się rozczarowana tą opowieścią. Jest pewna intryga, która rozwiązana zostaje bardziej przypadkiem, z udziałem ogromu szczęścia, niż zgodnie z planem, a osobiście mam spore uczulenie na wątki sięgające po motywy deus ex machina. Wprowadzono za to wiele pomysłów, które są zaledwie zaczątkami jakichś ciekawszych ścieżek rozwoju serii, pozostawiając czytelnika z większą liczbą pytań niż odpowiedzi. Dość po macoszemu potraktowano też postać Szymona i łudzę się, że to, co zobaczyłam w zeszycie, nie jest ostatecznym rozwiązaniem jego konfliktów z przeszłością i całkowitym zażegnaniem traumy. Niekoniecznie przypadł mi do gustu również sam antagonista – wprawdzie wydaje się on być ciekawy, koncepcja była udana, jednak z mojej perspektywy jego działania (a także same zdolności) są niedostatecznie uzasadnione.

Dużo lepiej jest za to na poziomie rysunkowym. Postaci wyglądają naprawdę dobrze, a kolejne formy złoczyńcy robią niezłe wrażenie. Końcowy pościg jest dynamiczny, sprawny, tempo zdarzeń przedstawiono tak, jak należy. Największy atut stanowi jednak sama wykorzystana kolorystyka, która tworzy klimat całej historii. Widać więc tu miejsca pogodne, barwne, jasne, bezpieczne, a także te ponure i mroczne, gdy akcja tego wymaga. Najbardziej atrakcyjnie w tym wszystkim wypadają sceny nocne. Mówiąc o dodatkach – tym razem to raptem krótki fragment notatki z autopsji, resztę stanowią wyłącznie rysunki oraz jedna barwna ilustracja.

Przykro to stwierdzać, jednak rozczarował mnie ten zeszyt. W poprzednich odsłonach groza dominowała, z kolei „Savasanie” odrobinę bliżej do kryminalnej opowieści. Przez co szczerze powiedziawszy czułam się trochę tak, jakbym czytała o kolejnych przygodach psa Scooby-Doo w wersji dla odrobinę starszej młodzieży. Jest to więc gwałtowny spadek względem kilku poprzednich części – szczególnie, gdy wydaje się brakować jakiegoś ważnego fragmentu opowieści między „Wilkami”, a „Savasaną”. Przez te wszystkie drobne elementy odnoszę wrażenie, że to najsłabszy z zeszytów tej serii. W ostatecznym rozrachunku, z wielkim bólem przyznaję mu ocenę 5/10.

Zbliżam się do końca dotychczasowej przygody z „Wydziałem 7.”, doganiając najnowsze zeszyty. „Savasana” to 11 odsłona serii, która usiłuje ponownie rozpocząć działania tajnej jednostki do spraw paranormalnych. Autorem scenariusza jest Tomasz Kontny, a za rysunki odpowiada Rafał Szłapa.

Szymon Wilk z wielkimi problemami wraca do normalnego życia. Z powodu przebytej traumy...

Uwspółcześnione „I nie było już nikogo” w pokręconej, nieprzewidywalnej, a w dodatku brutalnej wersji? Brzmi świetnie, nieprawdaż? To właśnie takie skojarzenie nasunęło mi się na myśl podczas lektury „Murder Park. Park morderców” autorstwa Jonasa Winnera. Książka ta ukazała się u nas w 2017 roku nakładem wydawnictwa Initium i moim zdaniem naprawdę warto się z nią zapoznać.

Przed dwudziestu laty parkiem rozrywki położonym na Zodiac Island wstrząsnęła seria zbrodni popełnionych na trójce kobiet. Sprawcę schwytano i skazano na śmierć… Mimo egzekucji na krześle elektrycznym, a tym samym zamknięcia całej sprawy, wciąż powtarzane bywają niepokojące plotki na temat zdarzeń sprzed dwóch dekad. Tymczasem pewien biznesmen kupił wyspę i zamierza postawić na nim nowy przybytek pełen rozrywki – tym razem poświęcony seryjnym mordercom, w szczególności właśnie Jeffowi Bohnerowi, który był sprawcą niegdysiejszych zbrodni na Zodiac Island. Celem uchylenia rąbka tajemnicy światu na wyspę zaproszeni zostają goście, rozmaici przedstawiciele mediów, mający być pierwszymi zwiedzającymi najnowszej atrakcji. Wszystko jednak zaczyna się sypać, gdy do błahej rozrywki wkrada się prawdziwa zbrodnia… Kto morduje na tej przeklętej wyspie?!

Nieprzewidywalność to zdecydowanie najmocniejszy element rozgrywki gwarantowanej przez tę powieść. Potrafi ona wystrychnąć na dudka i przyznam, że kompletnie zaskoczyło mnie rozwiązanie zagadki. Pełno tu napięcia, niepokoju, razem z głównym bohaterem idzie się pogubić w gąszczu pełnym wskazówek, kłamstw i niedopowiedzeń. Każda hipoteza jest prawdopodobna, wszystko wydaje się być możliwe w tej nieszablonowej układance. Zdecydowanie czuć tu klimat znany z „I nie było już nikogo” – dwunastu uczestników, niespodziewane zbrodnie, wszyscy są podejrzanymi… Przy czym w przeciwieństwie do słynnej powieści Agathy Christie, bywa tu naprawdę brutalnie. Kolejnym intrygującym aspektem całej opowieści jest jej konstrukcja – pomiędzy zwykłymi rozdziałami znajdują się rozmowy kwalifikujące bohaterów do udziału w całym przedsięwzięciu. Były one naprawdę ciekawymi przerywnikami, które zdecydowanie lepiej zarysowywały dynamikę zachowań poszczególnych bohaterów.

Pomimo dość sporej objętości, czyta się tę powieść z niezwykłą lekkością. Z pewnością częściowo to wynik tego, że po prostu niesamowicie wręcz mnie wciągnęła – jednak pomijając nawet to, styl jest zwyczajnie prostolinijny i nie utrudnia lektury. Bardzo zgrabne są dialogi, potrafią solidnie zaintrygować, a autor skutecznie wodzi za nos, gdyż nie wszystko, co bohaterowie mówią, okazuje się być prawdą. Sama kreacja postaci bywa tutaj różna, z reguły przypadła mi do gustu, lecz odnoszę wrażenie, że nie każda została dobrze skonstruowana – miejscami brakuje ich rozwinięcia. Delikatnym problemem bywała też spójność logiczna tekstu: choć przeczytałam całość dość szybko, to miejscami niektóre elementy świata przedstawionego mi się nie kleiły, a wydarzenia w dziwny sposób zdawały się wykluczać, jakby twórca zapomniał zawrzeć jakiś spójnik pomiędzy pewnymi elementami historii. Szczęśliwie nie przeszkadzało to szczególnie w dobrej zabawie.

Zaskoczyło mnie, jak bardzo przypadł mi do gustu „Murder Park. Park morderców” – po tak oklepanym i niemalże prostackim tytule spodziewałam się książki przynajmniej o połowę gorszej. Jednakże coś urzekło mnie w całej opowieści. Wprawdzie daleko jej do bycia niezwykle wybitną, niemniej to wciąż solidna lektura. Ode mnie zyskuje ocenę 8/10: przy czym z pewnością chętnie kiedyś sięgnę po drugą z dostępnych w Polsce powieści autora – liczę na solidną porcję rozrywki.

Uwspółcześnione „I nie było już nikogo” w pokręconej, nieprzewidywalnej, a w dodatku brutalnej wersji? Brzmi świetnie, nieprawdaż? To właśnie takie skojarzenie nasunęło mi się na myśl podczas lektury „Murder Park. Park morderców” autorstwa Jonasa Winnera. Książka ta ukazała się u nas w 2017 roku nakładem wydawnictwa Initium i moim zdaniem naprawdę warto się z nią...