We fragmencie laudacji jury czytamy nie tylko o tym, że forma jest pretekstem do snucia opowieści, nie tylko o muzyczności – przemyślanych akordach, ale także o “wykorzystaniu języka z pogranicza hiphopowej nawijki, hipsterskiej piosenki i lirycznego wiersza zaangażowanego”.
To wyjątkowo kusząca informacja i oczywiście od razu chce się sprawdzić, jak brzmią te wiersze, czy faktycznie mają coś wspólnego z hiphopowymi tekstami.
Owszem, mają. Nie zdziwiłabym się, gdyby ktoś do nich napisał muzykę i je nagrał. Są krótkie, lecz nie lapidarne; rytmiczne, melodyjne, przeważnie białe, ale wpadające w ucho. Świetnie się je czyta na głos.

Nie samym brzmieniem jednak Pieśni stoją. To są utwory z treścią, niosące konkretny przekaz, wyrażające i budzące emocje, opowiadające o problemach współczesnego świata, irytacjach i lękach współczesnego człowieka. Gorzkie, smutne, prawdziwe i aktualne. Zaangażowane – o tak, to właściwe słowo – ale nie tracąc przy tym literackiego piękna.
Nad każdym wierszem warto się zatrzymać, wsłuchać się w słowa.
Czasem trzeba nad nimi więcej popracować, coś sprawdzić, wyszukać, ale ogólnie nie wymagają erudycji. Nieraz są nam bliższe niż koszula, takie swojskie.
“Gazel o kolejce w biedronce”, “lamentacje przy żabce”, samo życie, proszę państwa, i jakże celne obserwacje. Nowoczesność splata się z tradycją, a autor umiejętnie dawkuje różne składniki, tak, by nie przesadzić w żadną stronę.

cała recenzja pod linkiem:
http://zycieipasje.net/2020/12/szpieg-w-ksiegarni-piesni-damian-kowal-recenzja/

We fragmencie laudacji jury czytamy nie tylko o tym, że forma jest pretekstem do snucia opowieści, nie tylko o muzyczności – przemyślanych akordach, ale także o “wykorzystaniu języka z pogranicza hiphopowej nawijki, hipsterskiej piosenki i lirycznego wiersza zaangażowanego”.
To wyjątkowo kusząca informacja i oczywiście od razu chce się sprawdzić, jak brzmią te wiersze, czy...

Genialny i wrażliwy obserwator nowoczesnego świata próbuje zmierzyć się z brutalnością i brakiem nadziei. Wiersze silnie inspirowane muzycznie, pełne dzikiego ptactwa i rozpaczy. Klasyczny Damian Kowal. Polecam.

Genialny i wrażliwy obserwator nowoczesnego świata próbuje zmierzyć się z brutalnością i brakiem nadziei. Wiersze silnie inspirowane muzycznie, pełne dzikiego ptactwa i rozpaczy. Klasyczny Damian Kowal. Polecam.